داستان هنرپیشه
دهـکــده ادبـیــات پـاســارگــاد
به وبلاگ خودتون خوش آمدید امیدوارم لحظات خوبی را سپری کنید
ﺩﺍﺷﺖ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺳﮑﺎﻧﺲ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ.ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﭘﻮﺷﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﮔﺮﯾﻤﺶ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻮﺩ.ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺟﻠﻮﯼ ﺁﯾﻨﻪ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺧﻮﺩﺵ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ.ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺧﯿﺮﻩ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﯼ ﭼﻬﺮﻩ ﺍﺵ، ﭼﺮﻭﮎ ﻫﺎﯾﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺑﺎ ﮔﺮﯾﻢ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﻧﻤﯽ ﺭﻓﺖ.ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﮐﺸﯿﺪ. ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺳﮑﺎﻧﺲ ﺑﻮﺩ...ﺻﺤﻨﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﻫﻨﺮﭘﯿﺸﻪ ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺟﺎﺩﻩ ﺍﯼ ﻗﺪﻡ ﺑﺮﻣﯿﺪﺍﺷﺘﻨﺪ. ﺳﺮﯾﺎﻝ ﺑﺎ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺧﻮﺵ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﯿﺸﺪ ﺍﻣﺎ ﻫﯿﭽﮑﺲ ﺍﺯ ﻏﻤﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺩﻟﺶ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﺧﺒﺮ ﻧﺪﺍﺷﺖ3 .ﻣﺎﻩ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﯿﻠﻤﺒﺮﺩﺍﺭﯼ ﺳﺮﯾﺎﻝ ﺯﺣﻤﺖ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺪﺕ ﺣﺲ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﺣﺲ ﺧﺎﺻﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻭ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎﺭ ﺍﻭﻟﺶ ﻧﺒﻮﺩ...ﯾﺎﺩﺵ ﻣﯽ ﺍﻭﻣﺪ ﺑﺎﺭ ﺍﻭﻟﯽ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﻫﻨﺮﭘﯿﺸﻪ ﻧﻘﺶﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﻓﯿﻠﻤﺒﺮﺩﺍﺭﯼ ﺗﺎ2ﻣﺎﻩ ﺍﺯ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ.ﺍﻣﺎ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺑﻪ ﺗﻠﺨﯽ ﺍﯾﻦ ﻭﺍﻗﻌﯿﺖ ﭘﯽ ﺑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻭ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﻫﻨﺮﭘﯿﺸﻪ ﺍﺳﺖ.ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺴﯽ ﻣﺜﻞ ﺍﻭ ﮐﻪ ﻫﻨﺮﭘﯿﺸﮕﯽ ﺣﺮﻓﻪ ﺍﺵ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﯿﺸﺪ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﺒﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﺪﻫﺪ ﺍﯾﻦ ﺣﺲ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﻧﺶ ﺭﺷﺪ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﺪ.ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﺳﻌﯽ ﮐﺮﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺑﺪﻫﺪ.ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ..ﻧﺒﺎﯾﺪ ﮔﺮﯾﻤﺶ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺷﮑﻬﺎﯾﺶ ﺧﺮﺍﺏ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ...ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﺣﻖ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﺸﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺍﯾﻦ ﺣﺲ ﺧﯿﻠﯽ ﻗﻮﯼ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻏﺶ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺍﺷﺖ ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺍﺵ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ.ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺣﺲ ﻭﺍﻗﻌﯿﺶ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﺪ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﯼ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻪ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﺮﺍﺏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺣﺴﺎﺳﺶ ﺭﺍ ﻓﺮﻭﺧﻮﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩ. ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﺭ ﺗﺼﻮﯾﺮﺵ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪ؛ _ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﻫﻢ ﻫﻤﻪ ﭼﯽ ﺗﻤﻮﻡ ﻣﯿﺸﻪ...ﻫﻤﻪ ﭼﯽ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﯿﺸﻪ... ﻣﺜﻞ ﺩﻓﻌﺎﺕ ﻗﺒﻞ. ﻭﻗﺘﯽ ﺗﺼﻮﺭ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻣﺪﺗﻬﺎ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺒﯿﻨﺪﺵ ، ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺻﺪﺍﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﻮﺩ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﻭﺭﺍﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺍﺧﺒﺎﺭﺵ ﺁﮔﺎﻩ ﺷﻮﺩ، ﮔﻮﯾﯽ ﺧﺎﺭﯼ ﺩﺭ ﻗﻠﺒﺶ ﻓﺮﻭ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺁﻩ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﺭﻭﯼ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩ.ﺑﺎ ﺳﺮ ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ ﻣﺤﮑﻢ ﺩﺳﺘﻪ ﯼ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺭﺍ ﻓﺸﺎﺭ ﺩﺍﺩ.ﺳﻌﯽ ﮐﺮﺩ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻖ ﺑﮑﺸﺪ.ﺻﺪﺍﯼ ﺩﺳﺘﯿﺎﺭ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﺭﺍ ﺷﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﻘﯿﻪ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪﺍﻥ ﺳﺮﺍﻍ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ.ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻫﯿﺎﻫﻮﯼ ﺻﺪﺍﻫﺎﯼ ﺯﻧﺎﻧﻪ ﻭ ﻣﺮﺩﺍﻧﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺻﺤﻨﻪ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﻣﯽ ﺭﺳﯿﺪ ﺻﺪﺍﯼ ﮔﺮﻡ ﻭﺁﺷﻨﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ:ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺣﺎﻟﺶ ﺯﯾﺎﺩ ﺧﻮﺏ ﻧﯿﺴﺖ، ﻣﯿﺮﻡ ﺍﺯﺵ ﺧﺒﺮ ﺑﮕﯿﺮﻡ. ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﺑﻌﺪ ﺩﺭ ﭘﺸﺖ ﺻﺤﻨﻪ ، ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ.ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻭ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﺳﺘﻬﺎﯾﺶ ﺩﻭ ﺳﻮﯼ ﺷﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻮﭼﮏ ﻭ ﺿﻌﯿﻒ ﻣﯽ ﺩﯾﺪ.ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺍﻭ ﺗﻼﻗﯽ ﮐﺮﺩ.ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺳﻮﺍﻝ"ﺣﺎﻟﺖ ﭼﻄﻮﺭﻩ"ﭼﻪ ﺟﻮﺍﺑﯽ ﺑﺪﻫﺪ.ﺣﺲ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﭼﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﺟﺰ ﺳﮑﻮﺕ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﯾﺮ ﺍﻓﮑﻨﺪ. _ﻣﯽ ﺧﻮﺍﯼ ﺑﺮﺳﻮﻧﻤﺖ ﺧﻮﻧﻪ؟...ﺍﺯ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﻓﯿﻠﻤﺒﺮﺩﺍﺭﯼ ﺭﺍ ﻋﻘﺐ ﺑﻨﺪﺍﺯﻩ. ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﺍﻭ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﺑﯽ ﺧﯿﺎﻝ ﺑﺎﺷﺪ ﮔﻔﺖ:ﻧﻪ ، ﻻﺯﻡ ﻧﯿﺴﺖ! ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻭﻗﺖ ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ ﺁﯾﻨﻪ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﺵ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﺑﻌﺪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﺷﮑﻬﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﭘﺎﮎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺯﻥ ﺩﺍﺧﻞ ﺁﯾﻨﻪ ﭼﻬﺮﻩ ﯼ ﺯﻥ ﺿﻌﯿﻒ ﻭ ﺗﺮﺳﻮﯾﯽ ﺭﺍ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﺩ.ﻧﮕﺎﻩ ﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﯾﻨﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﮐﺮﺩ...ﺻﺪﺍﯼ ﻗﻠﺒﺶ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﻭﺍﺭ ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪ ﺍﺵ ﻣﯽ ﮐﻮﺑﯿﺪ. ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺯﻥ ﺩﺍﺧﻞ ﺁﯾﻨﻪ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﭼﻬﺮﻩ ﺍﺵ ﻣﺜﻞ ﮐﺴﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻗﺼﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﺎﺭ ﻣﻬﻤﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﺪ.ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﺗﺎﺯﮔﯽ ﺩﺍﺷﺖ.ﺻﺪﺍﯼ ﺯﻥ ﺩﺭﻭﻥ ﺁﯾﻨﻪ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﺶ ﭘﯿﭽﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ:ﺩﯾﮕﻪ ﻻﺯﻡ ﻧﯿﺴﺖ ﻗﻮﯼ ﺑﺎﺷﯽ!ﻻﺯﻡ ﻧﯿﺴﺖ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﯽ!ﺍﻫﻤﯿﺘﯽ ﻧﺪﺍﺭﻩ ﮐﻪ ﺍﻭﻥ ﻣﯿﺨﻮﺍﺩ ﭼﻪ ﺟﻮﺍﺑﯽ ﺑﺪﻩ...ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﺍﺣﺴﺎﺳﺖ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﯽ..ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺷﺪﻩ ﺷﺎﻧﺴﺖ ﺭﻭ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﯼ... ﺣﺘﯽ ﺍﮔﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮﺵ ﺍﺯ ﺣﺮﻓﻪ ﺍﺕ ﺩﺳﺖ ﺑﮑﺸﯽ. ﺳﺮﺵ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﺑﺎﻭﻗﺎﺭ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﺵ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻌﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪﺩﺳﺘﺶ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﮔﺮﻡ ﺍﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﯾﻨﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ ﮐﻪﺍﺗﺎﻕ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺳﮑﺎﻧﺲ ﺗﺮﮎ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ.

نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:








تاریخ: پنج شنبه 2 آذر 1391برچسب:,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
آخرین مطالب