ﺗﻮ ﮐﻪ ﺷﻤﻊ ﻣﻦ ﻧﺒﻮﺩﯼ ﺯﭼﻪ ﺁﺗﺸﻢ ﮐﺸﯿﺪﯼ؟¤ ﮔﻞ ﺷﺎﺩﯼ ﺩﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻏﻤﺖ ﺯ ﺷﺎﺧﻪ ﭼﯿﺪﯼ¤ ﮔِﻠﻪ ﻣﯽ ﺑﺮﻡ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺯ ﺗﻮ ﺍﯼ ﭘﺮﻱّ ﺧﻮﺷﺮﻭ¤ ﭘﺮ ﻭ ﺑﺎﻝ ﻣﻦ ﺷﮑﺴﺘﯽ ﻭ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﭘﺮﯾﺪﯼ¤ ﺗَﻠﯽ ﺍﺯ ﻏﻤﺖ ﻧﻬﺎﺩﯼ ﺑﻪ ﻧﺤﯿﻒِ ﺷﺎﻧﻪ ﯼ ﻣﻦ¤ ﻓﺎﺭﻏﯽ ﺯ ﺭﻧﺠﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﺖ ﺭﺳﯿﺪﯼ¤ ﻓﻠﮏ ﻭ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻟﺮﺯﺩ ﺯ ﻧﻔﯿﺮ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ ﯼ ﻣﻦ¤ ﻏﻢ ﺑﯽ ﺍﻣﺎﻥ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺗﻮ ﻣﮕﺮ ﺩﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪﯼ؟¤ ﻫﻤﻪ ﺷﺐ ﺯ ﺩﯾﺪﻩ ﺧﻮﺍﺑﻢ ﺑِﺮُﺑﻮﺩﻩ ﺍﯾﻦ ﻣﻌﻤﺎ¤ ﭼﻪ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﺍﯼ ﺳﻤﻦ ﺭﻭ ﮐﻪ ﺯ ﻣﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺮﯾﺪﯼ؟¤¤¤الهه جعفری¤¤¤

نظرات شما عزیزان: