ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﻨﺪﯾﺪﯼ ﻭ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺴﺘﯽ ﻣﻦﺑﻪﭼﻪﺩﻟﻬﺮﻩﺍﺯﺑﺎﻏﭽﻪ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺳﯿﺐ ﺭﺍ ﺩﺯﺩﯾﻢ؛ ﺑﺎﻏﺒﺎﻥ ﺍﺯ ﭘﯽ ﻣﻦ ﺗﻨﺪ ﺩﻭﯾﺪ ﺳﯿﺐ ﺭﺍ ﺩﺳﺖ ﺗﻮ ﺩﯾﺪ؛ ﻏﻀﺐ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﺮﺩ ﻧﮕﺎﻩ؛ ﺳﯿﺐﺩﻧﺪﺍﻥﺯﺩﻩﺍﺯﺩﺳﺖﺗﻮﺍﻓﺘﺎﺩ ﺑﻪ ﺧﺎﮎ؛ ﻭ ﺗﻮ ﺭﻓﺘﯽ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖﮐﻪﺩﺭﮔﻮﺵﻣﻦ؛ﺁﺭﺍﻡ ﺁﺭﺍﻡ ﺧﺶ ﺧﺶ ﮔﺎﻡ ﺗﻮ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﮐﻨﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﺁﺯﺍﺭﻡ؛ ﻭ ﻣﻦ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﮐﻨﺎﻥ ﻏﺮﻕ ﺍﯾﻦ ﭘﻨﺪﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺧﺎﻧﻪ ﮐﻮﭼﮏ ﻣﺎ ﺳﯿﺐ ﻧﺪﺍﺷﺖ؟
نظرات شما عزیزان:
ارسال توسط نــاهـــــیــد
آخرین مطالب
