ﭼﻪ ﺷﺐ ﻫﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﮔﺎﻩ ﺧﯿﺎﻝ
ﺯ ﺍﻟﻤﺎﺱ ﻭﻣﺮﻣﺮ ﺑﺘﯽ ﺳﺎﺧﺘﻢ
ﺑﻪ ﺍﻣﯿﺪ ﻭﺻﻞ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻭﺷﯽ–
ﺑﺴﺎ ﻣﺮﮐﺐ ﺁﺭﺯﻭ ﺗﺎﺧﺘﻢ
ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ، ﺻﯿﺪ ﻣﻦ ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﭼﻨﮓ
ﺯ ﭘﯿﺮﻭﺯﻣﻨﺪﯼ، ﺳﺮﺍﻓﺮﺍﺧﺘﻢ
ﺑﻪ ﮐﺎﻡ ﺩﻟﻢ، ﺩﻟﺒﺮﯼ ﯾﺎﻓﺘﻢ
ﻭﻟﯿﮑﻦ ﺑﻪ یک ﻟﺤﻈﻪ، ﻧﻨﻮﺍﺧﺘﻢ
***
ﺗﻮ ﺑﻮﺩﯼ ﺩﻻﺭﺍﻡ ﮔﻤﮕﺸﺘﻪ ﺍﻡ
ﮐﻪ ﯾﮑﺪﻡ ﺑﻪ ﻣﻬﺮﺕ ﻧﭙﺮﺩﺍﺧﺘﻢ
ﺯ ﺑﺨﺖ ﺑﺪﻡ، ﭼﺸﻢ ﺟﺎﻥ ﮐﻮﺭ ﺑﻮﺩ
ﺗﻮ ﺍﻟﻤﺎﺱ ﺑﻮﺩﯼ ﻭ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻢ
ﺯ ﭼﻨﮕﻢ ﺭﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺯﺩﺍﻥ ﺗﻮ ﺭﺍ
ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﭼﻪ ﺷﺐ ﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﮕﺪﺍﺧﺘﻢ
ﻧﺪﺍﻣﺖ ﺷﺮﺭ ﺯﺩ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻢ ﮐﻪ ﻣﻦ–
ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ، ﻭﻟﯽ ﺑﺎﺧﺘﻢ
نظرات شما عزیزان:
ارسال توسط نــاهـــــیــد
آخرین مطالب
