ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪﻫﺎﯾﯽ ﺭﺍ-ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮﻡ ﻧﻤﯽﺁﯾﺪ-ﺧﻮﺍﻧﺪﻩﺍﻡ ﻭ ﺩﯾﺪﻩﺍﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪﺍﻡ ﺭﺍ ﭼﺎﭖ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ.! ﻣﺼﺎﺣﺒﻪﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﯿﭻﮔﺎﻩ ﺩﺭ ﺁﻥﻫﺎ ﺷﺮﮐﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪﺍﻡ.!ﺍﻣﺎ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﻣﻨﮑﺮ ﺁﻥﻫﺎ ﺑﺎﺷﻢ؛ ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺳﻄﺮ ﺑﻪ ﺳﻄﺮ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻣﺮﺍ ﻣﻨﻌﮑﺲ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ.! ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪﺍﯼ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﭼﺎﭖ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺎ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺧﯿﻠﯽ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﺑﺎ ﺳﺒﮑﯽ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺧﻮﺏ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺯﻧﺪﮔﯽﺍﻡ، ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺣﯿﻄﻪﯼ ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ، ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻨﻪﯼ ﻋﻘﯿﺪﻩﯼ ﺳﯿﺎﺳﯽ، ﺫﻭﻕ ﺷﺨﺼﯽ ﻭ ﺧﻮﺷﯽﻫﺎ ﻭ ﻧﺎﺧﻮﺷﯽﻫﺎ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻩ، ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﭘﯿﺶ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪﯼ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﮐﻢﺗﯿﺮﺍﮊﯼ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ»ﮐﺎﺭﺍﮐﺎﺱ«ﺑﻪ ﭼﺎﭖ ﺭﺳﯿﺪ. ﺍﯾﻦ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎ ﺟﻌﻠﯽ ﺑﻮﺩ، ﺍﻣﺎ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﻭﺟﺪ ﺁﻭﺭﺩ.ﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﻗﯿﻖ ﺑﻮﺩ، ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺭﻭ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺯﻧﯽ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻢ ﻧﺨﻮﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩ...ﺍﻣﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦﺍﻡ ﮐﻪ ﺍﻭ ﻣﺮﺍ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ؛[[[بقیه داستان در ادامه مطلب]]]
ادامه مطلب...
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺩﺧﺘﺮﮎ ﺷﺎﻧﺰﺩﻩ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﻋﺎﺷﻖ ﭘﺴﺮ ﺷﺪ..ﭘﺴﺮ ﻗﺪﺑﻠﻨﺪ ﺑﻮﺩ، ﺻﺪﺍﯼ ﺑﻤﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺷﺎﮔﺮﺩ ﺍﻭﻝ ﮐﻼﺱ ﺑﻮﺩ.ﺩﺧﺘﺮ ﺧﺠﺎﻟﺘﯽ ﻧﺒﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﮐﻨﺪ، ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺭﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﻠﺒﺶ ﻧﮕﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﻭﺭﺍﺩﻭﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺩﯾﺪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ. ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎ، ﺣﺘﯽ ﯾﮏ ﺳﻼﻡ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ، ﺩﻝ ﺩﺧﺘﺮ ﺭﺍ ﮔﺮﻡ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ.ﺍﻭ ﮐﻪ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻫﺎﯼ ﮐﺎﻏﺬﯼ ﺭﺍ ﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺭﻭﯼ ﮐﺎﻏﺬ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﯾﮏ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺴﺮ ﻣﯽ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﮐﺎﻏﺬ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﺯﯾﺒﺎ ﺗﺎ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺍﺧﻞ ﯾﮏ ﺑﻄﺮﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ. ﺩﺧﺘﺮ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﭘﯿﮑﺮ ﺑﺮﺍﺯﻧﺪﻩ ﭘﺴﺮ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﭘﺴﺮﯼ ﻣﺜﻞ ﺍﻭ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺩﺭﺷﺖ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ. ﺩﺧﺘﺮ ﻣﻮﻫﺎﯾﯽ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺳﯿﺎﻩ ﻭﻟﯽ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻭﻗﺘﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ ﺯﺩ، ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﺑﺎﺭﯾﮑﯽ ﯾﮏ ﺧﻂ ﻣﯽ ﺷﺪ. ﺩﺭ ۱۹ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺩﺧﺘﺮ ﻭﺍﺭﺩ ﯾﮏ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺷﺪ ﻭ ﭘﺴﺮ ﺑﺎ ﻧﻤﺮﻩ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﯽ ﺑﺰﺭﮒ ﺩﺭ ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﺭﺍﻩ ﯾﺎﻓﺖ[[[بقیه داستان در ادامه مطلب]]]
ادامه مطلب...
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﻣﺎﻩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﮔﺮﻓﺘﻢ… ﻫﺮﻃﻮﺭ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻬﺶ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻢ ﻭ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﺫﻫﻨﻢ ﺭﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ,ﺑﺎﻫﺎﺵ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ. ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺍﺻﻠﯽ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﺟﺪﺍ ﺑﺸﻢ.ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻫﺮﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺑﻮﺩ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﻭ ﭘﯿﺶ ﮐﺸﯿﺪﻡ,ﺍﺯ ﻣﻦ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﭼﺮﺍ؟! ﺍﻣﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩﻥ ﻃﻔﺮﻩ ﺭﻓﺘﻢ ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ ﻏﺬﺍﺧﻮﺭﯼ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﯽ ﺷﺪ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻣﯽ ﺯﺩ: ﺗﻮ ﻣﺮﺩ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﺍﻭﻥ ﺷﺐ ﺩﯾﮕﻪ ﻫﯿﭻ ﺻﺤﺒﺘﯽ ﻧﮑﺮﺩﯾﻢ ﻭ ﺍﻭﻥ ﺩﺍﯾﻢ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻣﺜﻞ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺍﺷﮏ ﻣﯿﺮﯾﺨﺖ,ﻣﯽ ﺩﻭﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﺪﻭﻧﻪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﻼﯾﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻋﺸﻖ ﻣﻮﻥ ﺍﻭﻣﺪﻩ ﻭ ﭼﺮﺍ؟ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺟﻮﺍﺏ ﻗﺎﻧﻊ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﯼ ﺑﺮﺍﺵ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﻢ,ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﻟﺒﺎﺧﺘﻪ ﯾﮏ ﺩﺧﺘﺮ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﺳﻢ”ﺩﻭﯼ” ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺩﯾﮕﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮﻡ ﺍﺣﺴﺎﺳﯽ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ. ﻣﻦ ﻭ ﺍﻭﻥ ﻣﺪﺕ ﻫﺎ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻏﺮﯾﺒﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻭﻥ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺗﺮﺣﻢ ﺩﺍﺷﺘﻢ.ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮔﻨﺎﻩ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﻣﻮﺍﻓﻘﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﻃﻼﻕ ﺭﻭ ﮔﺮﻓﺘﻢ,ﺧﻮﻧﻪ,ﺳﯽ ﺩﺭﺻﺪ ﺷﺮﮐﺖ ﻭ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺍﻭﻥ ﺩﺍﺩﻡ.ﺍﻣﺎ ﺍﻭﻥ ﯾﮏ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﺑﺮﮔﻪ ﻫﺎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻫﻤﻪ ﺭﻭ ﭘﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩ[[[بقیه داستان در ادامه مطلب]]]
ادامه مطلب...
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﻳﮑﻲ ﺑﻮﺩ ﻳﮑﻲ ﻧﺒﻮﺩ ﻳﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺳﺎﺩﻩ ﻭ ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﺻﻼ ﻧﻤﻴﺪﻭﻧﺴﺖ ﻋﺸﻖ ﭼﻴﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﻪ ﮐﻲ ﻣﻴﮕﻦ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﺭﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺵ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﺮﮐﻲ ﺭﻭ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻣﻴﺪﻳﺪ ﺩﺍﺭﻩ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺸﻘﺶ ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻴﮑﻨﻪ ﺑﻬﺶ ﻣﻴﺨﻨﺪﻳﺪ ﻫﺮﮐﻲ ﮐﻪ ﻣﻴﻮﻣﺪ ﺑﻬﺶ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﻣﻦ ﻳﮑﻲ ﺭﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺑﻬﺶ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻭ ﻋﺎﺷﻘﻲ ﻣﺎﻝ ﺗﻮ ﮐﺘﺎﺏ ﻫﺎ ﻭ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎﺳﺖ.... ﺭﻭﺯ ﻫﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﮔﺬﺷﺖ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻳﻪ ﺷﺐ ﺳﺮﺩ ﺯﻣﺴﺘﻮﻧﻲ ﺗﻮﻱ ﻳﻪ ﺧﻴﺎﺑﻮﻥ ﺧﻠﻮﺕ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﺩﺍﺷﺖ ﻭﺍﺳﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍﻩ ﻣﻴﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﻳﻪ ﺩﺧﺘﺮﻱ ﺍﻭﻣﺪ ﻭ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭﺵ ﺭﺩ ﺷﺪ ﭘﺴﺮ ﻗﺼﻪ ﻣﺎ ﻭﻗﺘﻲ ﮐﻪ ﺩﺧﺘﺮﻩ ﺭﻭ ﺩﻳﺪ ﺩﻟﺶ ﺭﻳﺨﺖ ﻭ ﺣﺎﻟﺶ ﻳﻪ ﺟﻮﺭﻱ ﺷﺪ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﺧﺘﺮﻩ ﺭﻭ ﻳﻪ ﻋﻤﺮ ﻣﻴﺸﻨﺎﺧﺘﻪ ﺣﺎﻟﺶ ﺧﺮﺍﺏ ﺷﺪ ﺍﻭﻣﺪ ﺑﺮﻩ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺩﺧﺘﺮﻩ ﻭﻟﻲ ﻧﺘﻮﻧﺴﺖ ﻣﻮﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺳﺮ ﺩﻭ ﺭﺍﻫﻲ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺧﺘﺮﻩ ﺍﺯﺵ ﺩﻭﺭ ﺷﺪ ﻭ ﺭﻓﺖ ﺍﻭﻥ ﻫﻢ ﻫﻤﻴﻨﺠﻮﺭﻱ ﻭﺍﺳﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺎ ﺍﻭﻥ ﺣﺎﻝ ﺧﺮﺍﺏ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺗﻮ ﺧﻴﺎﺑﻮﻥ ﺍﻳﻨﻘﺪﺭ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺭﻓﺖ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺍﻭﻣﺪ ﻭ ﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺭﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺑﺮﻓﻪ[[[بقیه رو در ادامه مطلب بخونید]]]
ادامه مطلب...
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﯿﻢ ﺭﺳﻢ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻫﻢ ﺑﺰﻧﯿﻢ... ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﯿﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﻟﯿﻠﯽ ﻭ ﻣﺠﻨﻮﻧﯽ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺭﺳﯿﻢ.. ﻣﻦ ﻟﯿﻠﯽ ﺑﻮﺩﻡ ﺗﻮ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﯾﺎ ﻣﻦ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺗﻮ ﻟﯿﻠﯽ؟ ﭼﻪ ﺗﻔﺎﻭﺗﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ!؟ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺑﻮﺩﯾﻢ... ﺭﺍﺳﺘﯽ ﻣﻦ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﻨﮕﻢ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻪ ﻫﻮﺵ ﻧﯿﺎﻣﺪﻩ ﺍﻡ... ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﮐﻤﮑﻢ ﮐﻨﯽ؟ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﯾﻦ ﻋﻬﺪ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﺪ؟ ﻣﻦ ﻟﻐﺰﯾﺪﻡ ﯾﺎ ﺗﻮ؟ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﭼﻪ ﺗﻔﺎﻭﺗﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؟! ﺩﯾﺪﯼ ﭼﻘﺪﺭ ﺳﺎﺩﻩ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﺎ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﻟﯿﻠﯽ ﻭ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﻧﺮﺳﯿﺪﻥ ﺷﺪ؟ ﻣﻦ ﭼﻪ ﺳﺎﺩﻩ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺷﺪﻡ ﻭ ﻧﺸﺪ...ﻧﺸﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻟﯿﻠﯽ ﻗﺼﻪ ﺍﻡ ﺑﺮﺳﻢ. ﺭﺳﻢ ﻋﺠﯿﺒﯽ ﺍﺳﺖ.. ﮔﻔﺘﻢ ﺭﺳﻢ ﺩﻧﯿﺎ؟ ﻧﻪ ﺭﺳﻢ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﮔﻮﯾﻢ... ﻣﻨﻈﻮﺭﻡ ﺭﺳﻢ ﺁﺩﻡ ﻫﺎﺳﺖ" ...........................................................................................................
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﻫﻤﻪ ﺭﻭ۱۰ﺗﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ.... ﺑﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﭼﻪ ﺩﻝ ﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﮐﻪ ﺑﺰﺭﮔﯿﻢ ﭼﻪ ﺩﻟﺘﻨﮕﯿﻢ ﮐﺎﺵ ﺩﻟﻬﺎﻣﻮﻥ ﺑﻪ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺑﭽﮕﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﺎﺵ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﮐﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﮐﺎﺵ ﺑﺮﺍﯼ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻥ ﻧﯿﺎﺯﯼ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﻧﺪﺍﺷﺘﯿﻢ ﮐﺎﺵ ﺑﺮﺍﯼ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻥ ﻓﻘﻂ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﺎﺵ ﻗﻠﺒﻬﺎ ﺩﺭ ﭼﻬﺮﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺍﮔﺮ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻫﻢ ﺑﺰﻧﯿﻢ ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﺪ ﻭ ﺩﻝ ﺧﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯾﻢ ﮐﻪ ﺳﮑﻮﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯾﻢ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﯿﻦ...[[[بقیه در ادامه مطلب]]]
ادامه مطلب...
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺩﺭ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﻫﺎﯼ ﻗﺪﯾﻢ ﺟﺰﯾﺮﻩ ﺍﯼ ﺩﻭﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ:ﺷﺎﺩﯼ، ﻏﻢ، ،ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ، ﺩﺍﻧﺶ ، ﻋﺸﻖ ﻭ ﺑﺎﻗﯽ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ.... ﺭﻭﺯﯼ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻋﻼﻡ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺟﺰﯾﺮﻩ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻏﺮﻕ ﺷﺪﻥ ﺍﺳﺖ!ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﻫﺮ ﯾﮏ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺗﻌﻤﯿﺮ ﻗﺎﯾﻘﻬﺎﯾﺸﺎﻥ ﮐﺮﺩﻧﺪ... ﺍﻣﺎ ﻋﺸﻖ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻟﺤﻈﻪ ﺁﺧﺮ ﺩﺭ ﺟﺰﯾﺮﻩ ﺑﻤﺎﻧﺪ.ﺯﻣﺎﻧﯿﮑﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﭼﯿﺰﯼ ﺍﺯ ﺟﺰﯾﺮﻩ ﺭﻭﯼ ﺁﺏ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻋﺸﻖ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﺠﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﮐﻤﮏ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ... ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺛﺮﻭﺕ ﺑﺎ ﮐﺸﺘﯽ ﯾﺎ ﺷﮑﻮﻫﺶ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﮔﺬﺷﺘﻦ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻮﺩ ﮐﻤﮏ ﺧﻮﺍﺳﺖ... “ﺛﺮﻭﺕ، ﻣﺮﺍ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﺑﺮﯼ؟” ﺛﺮﻭﺕ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ: “ﻧﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ.ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﻃﻼ ﻭ ﻧﻘﺮﻩ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻗﺎﯾﻖ ﻫﺴﺖ.ﻣﻦ ﻫﯿﭻ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ ﻧﺪﺍﺭﻡ”. ﻋﺸﻖ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻏﺮﻭﺭ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻗﺎﯾﻘﯽ ﺯﯾﺒﺎ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺭﺩ ﺷﺪﻥ ﺍﺯ ﺟﺰﯾﺮﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻤﮏ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ. “ﻏﺮﻭﺭ ﻟﻄﻔﺎً ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﻤﮏ ﮐﻦ”. “ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﻋﺸﻖ.ﺗﻮ ﺧﯿﺲ ﺷﺪﻩ ﺍﯼ ﻭ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻗﺎﯾﻘﻢ ﺭﺍ ﺧﺮﺍﺏ ﮐﻨﯽ”. ﭘﺲ ﻋﺸﻖ ﺍﺯ ﻏﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺰﺩﯾﮑﯽ ﺑﻮﺩ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻤﮏ ﮐﺮﺩ. “ﻏﻢ ﻟﻄﻔﺎً ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﺒﺮ”. “ﺁﻩ ﻋﺸﻖ.ﺁﻧﻘﺪﺭ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻢ ﮐﻪ ﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺷﻢ”. ﺷﺎﺩﯼ ﻫﻢ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭ ﻋﺸﻖ ﮔﺬﺷﺖ ﺍﻣﺎ ﺁﻧﭽﻨﺎﻥ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺻﻼً ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻋﺸﻖ ﻧﺸﺪ... ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﺷﻨﯿﺪ: ”ﺑﯿﺎ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻋﺸﻖ.ﻣﻦ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﺑﺮﻡ”. ﺻﺪﺍﯼ ﯾﮏ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺑﻮﺩ.ﻋﺸﻖ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩ ﺍﺳﻢ ﻧﺎﺟﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﭙﺮﺳﺪ!! ﻫﻨﮕﺎﻣﯿﮑﻪ ﺑﻪ ﺧﺸﮑﯽ ﺭﺳﯿﺪﻧﺪ ﻧﺎﺟﯽ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﻓﺖ... ﻋﺸﻖ ﮐﻪ ﺗﺎﺯﻩ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﺑﻪ ﻧﺎﺟﯽ ﺧﻮﺩ ﻣﺪﯾﻮﻥ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ "ﺩﺍﻧﺶ"ﮐﻪ ﺍﻭ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺑﻮﺩ ﭘﺮﺳﯿﺪ: ”ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﻤﮏ ﮐﺮﺩ؟ ﺩﺍﻧﺶ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ“ :ﺍﻭ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺑﻮﺩ”. “ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ؟ ﺍﻣﺎ ﭼﺮﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﻤﮏ ﮐﺮﺩ؟” ﺩﺍﻧﺶ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺯﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺩﺍﻧﺎﯾﯽ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ: “ﭼﻮﻥ ﻓﻘﻂ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺩﺭﮎ ﮐﺮﺩ”.
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻦ ﻃﻮﺭ ﺷﺪ؟ ﺭﻭﯾﺎ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﺩﺭﺱ ﺧﻮﻧﺪﻧﻪ ﺣﺎﻻ ﮐﺎﺭﺵ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﮐﻪ ﯾﮏ ﮐﻠﻤﻪ ﺩﺭﺱ ﻧﻤﯿﺨﻮﻧﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﯿﻘﺮﺍﺭﻩ. ﺻﺒﺢ ﺗﺎ ﺷﺐ ﻓﮑﺮﺍﯼ ﺑﯿﻬﻮﺩﻩ ﻣﯿﺎﺩ ﺳﺮﺍﻏﺶ ﻓﮑﺮﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻥ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻓﺮﺻﺘﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯿﺸﻮ ﺍﺯﺵ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻥ ﺧﻮﺩﺷﻢ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻩ ﺫﺭﻩ ﺫﺭﻩ ﺍﺏ ﻣﯿﺸﻪ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺧﻮﺩﺵ ﻧﻤﯿﺎﺭﻩ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺧﺒﺮﯼ ﯾﺎ ﺭﺩﯼ ﺍﺯ ﺳﺎﯾﻪ ﺷﻮﻡ ﻣﯿﺎﺩ ﺳﺮﺍﻏﺶ ﺍﯾﻦ ﻃﻮﺭﯼ ﺑﻬﻢ ﻣﯿﺮﯾﺰﻩ ﺍﻭ ﺩﺍﺷﺖ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰﻭ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﺑﻌﺪ ﺩﻭﺳﺎﻝ ﺳﺮﻭﮐﻠﻪ ﺩﺭﻭﻏﮕﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺍﺩﻋﺎ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﻋﺎﺷﻘﺸﻪ ﭘﯿﺪﺍﺵ ﺷﺪ[[[بقیه داستان رو در ادامه مطلب بخونید]]]
ادامه مطلب...
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺳﺎﻋﺖ۳ﻧﺼﻒ ﺷﺐ ﺑﻮﺩ.ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻮﺩﻡ.ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺗﻠﻔﻦ ﺯﻧﮓ ﺯﺩ.ﺑﻪ ﺯﻭﺭ ﺍﺯ ﺗﺨﺖ ﺑﺮ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ.ﺑﻪ ﺳﻤﺖ تلفن ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﮔﻮﺷﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ.ﻣﺎﺩﺭ ﭘﺸﺖ ﺧﻂ ﺑﻮﺩ.ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﺳﺮﺵ ﺩﺍﺩ ﺯﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ(( :ﻣﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﺑﯿﻨﯽ ﺳﺎﻋﺖ ﭼﻨﺪﻩ ؟ ﻋﻘﻠﺖ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﻪ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﻗﻊ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﺑﻢ ؟ ﭼﻪ ﮐﺎﺭ ﺩﺍﺭﯼ ؟ ﭼﺮﺍ ﺯﻧﮓ ﺯﺩﯼ ؟))ﻣﺎﺩﺭ ﮔﻔﺖ(( :ﻣﻌﺬﺭﺕ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﭘﺴﺮﻡ۲۵ .ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﻮﻗﻊ ﺗﻮ ﻣﺮﺍ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﮐﺮﺩﯼ.ﻓﻘﻂ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﺗﻮﻟﺪﺕ ﻣﺒﺎﺭﮎ.ﺩﯾﮕﺮ ﻣﺰﺍﺣﻤﺖ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﻡ.ﺑﺮﻭ ﺑﺨﻮﺍﺏ.ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﯼ.ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ. ﻣﻌﺬﺭﺕ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ.ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ ﭘﺴﺮ ﮔﻠﻢ)) .ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺧﻮﺍﺑﻢ ﻧﺒﺮﺩ.ﭼﺮﺍ ﺩﻝ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺘﻢ ؟ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺳﺮﺵ ﺩﺍﺩ ﻣﯽ ﺯﺩﻡ.ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﺑﺮﻭﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻣﻌﺬﺭﺕ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮐﻨﻢ ﺍﻣﺎ ﭘﯿﺶ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﻣﺎﺩﺭ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﺻﺒﺢ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﯼ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺭﻓﺘﻢ.ﺩﺭ ﺍﺗﺎﻕ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻡ ﻣﺎﺩﺭ ﺭﺍ ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ ﺗﻠﻔﻦ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺷﻤﻌﯽ ﻧﯿﻤﻪ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﯾﺎﻓﺘﻢ.ﺍﻣﺎ ﻣﺎﺩﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎ ﻧﺒﻮﺩ
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﻣﻦ ﺑﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﻣﯿﺮﻓﺘﻢ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺱ ﺑﺨﻮﺍﻧﻢ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﻣﯿﺮﻓﺘﯽ ﺑﻪ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﮐﺘﺮ ﺷﻮﯼ ﺍﻭ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﻣﯿﺮﻓﺖ ﺍﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﭼﺮﺍ ﻣﻦ ﭘﻮﻝ ﺗﻮ ﺟﯿﺒﯽ ﺍﻡ ﺭﺍ ﻫﻔﺘﮕﯽ ﺍﺯ ﭘﺪﺭﻡ ﻣﯿﮕﺮﻓﺘﻢ ﺗﻮ ﭘﻮﻝ ﺗﻮ ﺟﯿﺒﯽ ﻧﻤﯽ ﮔﺮﻓﺘﯽ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﭘﻮﻝ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﯼ ﺷﻤﺎ ﺩﻡ ﺩﺳﺖ ﺑﻮﺩ ﺍﻭ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺪﺯﺳﻪ ﮐﻨﺎﺭ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺁﺩﺍﻣﺲ ﻣﯿﻔﺮﻭﺧﺖ ﻣﻌﻠﻢ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺍﻧﺸﺎ ﺑﻨﻮﯾﺴﯿﺪ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﻋﻠﻢ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﯾﺎ ﺛﺮﻭﺕ ﻣﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﻋﻠﻢ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﺑﺎ ﻋﻠﻢ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺛﺮﻭﺕ ﺭﺳﯿﺪ ﺗﻮ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﯼ ﻋﻠﻢ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺷﺎﯾﺪ ﭘﺪﺭﺕ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺛﺮﻭﺕ ﺑﯽ ﻧﯿﺎﺯﯼ ﺍﻭ ﺍﻣﺎ ﺍﻧﺸﺎ ﻧﻨﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﮔﻪ ﯼ ﺍﻭ ﺳﻔﯿﺪ ﺑﻮﺩ ﺧﻮﺩﮐﺎﺭﺵ ﺭﻭﺯ ﻗﺒﻞ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﻌﻠﻢ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﻨﺒﯿﻪ ﮐﺮﺩ ﺑﻘﯿﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺧﻨﺪﯾﺪﻧﺪ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺍﻭ ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺣﻘﺎﺭﺕ ﮐﺮﺩ ﺧﻮﺏ ﻣﻌﻠﻢ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﺍﻭ ﭘﻮﻝ ﺧﺮﯾﺪ ﯾﮏ ﺧﻮﺩﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ[[[حتما تا آخر بخونید بقیه در ادامه مطلب]]]
ادامه مطلب...
ارسال توسط نــاهـــــیــد
آخرین مطالب
