ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﯼ؟ ﮔﻔﺘﻢ ﭼﺮﺍ ﺑﮕﻢ ﺩﻩ ﯾﺎ ﺑﯿﺴﺖ ﺗﺎ...ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩﻡ ﻓﻘﻂ ﭼﻨﺪ ﺗﺎﯾﯽ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻭﺩﺭﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺳﺮﺵ ﺭﺍﺗﮑﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ ﮔﻔﺖ:ﺗﻮ ﺁﺩﻡ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﻫﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﯼ ﻭﻟﯽ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﯽ ﺧﻮﺏ ﻓﮑﺮ ﮐﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﭼﯿﺰﻫﺎ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻧﻤﯽ ﺩﻭﻧﯽ ﺩﻭﺳﺖ ﻓﻘﻂ ﺍﻭﻥ ﮐﺴﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﻮﺑﻬﺶ ﺳﻼﻡ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺳﺘﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﻭ ﻧﺎﺍﻣﯿﺪﯼ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ ﺩﺭﺳﺖ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﺩﯾﮕﺮﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﻧﺎﻣﯽ ﺳﻌﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻥ ﺁﻥ ﺑﮑﺸﻨﺪ ﺩﻭﺳﺖ ﺣﻘﯿﻘﯽ ﮐﺴﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﺗﻮ ﺭﻭ ﺭﻫﺎ ﮐﻨﻪ ﺻﺪﺍﺋﯿﻪ ﮐﻪ ﻧﺎﻡ ﺗﻮ ﺭﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﮕﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻩ ﺣﺘﯽ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﯽ ﺳﭙﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﯾﮏ ﻗﻠﺐ ﺍﺳﺖ ﯾﮏ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻣﺤﮑﻢ ﻭ ﻗﻮﯼ ﺩﺭ ﮊﺭﻓﺎﯼ ﻗﻠﺐ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻋﻤﯿﻖ ﺗﺮﯾﻦ ﻋﺸﻖ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ! ﭘﺲ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﺧﻮﺏ ﻓﮑﺮ ﮐﻦ ﺯﯾﺮﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﻢ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﻡ ﯾﮑﺒﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﺪﻩ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﯼ؟ ﺳﭙﺲ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ ﻭﻣﺮﺍ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ ﺩﺭﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﮔﻔﺘﻢ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺵ ﺷﺎﻧﺲ ﺑﺎﺷﻢ...ﻓﻘﻂ ﯾﮑﯽ ﻭ ﺁﻥ ﺗﻮﯾﯽ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﮐﺴﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺳﭙﺎﺭﺩ ﺩﺭ ﺗﻨﻬﺎﺋﯿﺖ ﺗﻮﺭﺍﻫﻤﺮﺍﻫﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭﺩﺭﻏﻤﻬﺎ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﻟﮕﺮﻡ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩﯼ ﺭﺍﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻟﺶ ﻫﺴﺘﯽ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﺪ ﻭﻗﺘﯽ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﺩﺍﺭﯼ ﺁﻥ ﺭﺍﺣﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺍﺣﺘﯿﺎﺝ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﺍﺭﯼ ﺑﻪ ﺗﻮﮔﻮﺵ ﻣﯽ ﺳﭙﺎﺭﺩ ﻭﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻋﺸﻘﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺗﻮﺻﯿﻒ ﮐﺮﺩ ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ ﺗﺼﻮﺭﺍﺳﺖ ﭼﻘﺪﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ ﺩﺭﺳﺖ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺩﺭﯾﺎﻓﺖ ﭼﯿﺰﯼ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻧﺪﺍﺭﯼ...

تاریخ: شنبه 2 دی 1391برچسب:داستانک,داستانک عاشقانه,داستان کوتاه,داستان آمورنده,

ﻣﺮﺩ ﻓﻘﻴﺮﻱ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺁﻩ ﺩﺭ ﺑﺴﺎﻁ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺩﺭﻱ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺯﺩ ﻛﺎﺭ ﻭ ﺑﺎﺭﺵ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﻧﻤﻲ ﺷﺪ.ﺷﺒﻲ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺍﺯ ﻏﺼﻪ ﺧﻮﺍﺑﺶ ﻧﺒﺮﺩ.ﻧﺸﺴﺖ ﻓﻜﺮ ﻛﺮﺩ ﭼﻪ ﻛﻨﺪ,ﭼﻪ ﻧﻜﻨﺪ ﻭ ﺁﺧﺮ ﺳﺮ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﻭﺩ ﻓﻠﻚ ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻋﻠﺖ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﭙﺮﺳﺪ. ﺧﺮﺕ ﻭ ﭘﺮﺕ ﻣﺨﺘﺼﺮﻱ ﺑﺮﺍﻱ ﺳﻔﺮﺵ ﺟﻮﺭ ﻛﺮﺩ؛ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺭﻓﺖ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﮔﺮﮔﻲ ﺭﺳﻴﺪ.ﮔﺮﮒ ﺟﻠﻮﺵ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺍﻱ ﺁﺩﻣﻲ ﺯﺍﺩ ﺩﻭﭘﺎ!ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺮ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﻛﺠﺎ ﻣﻲ ﺭﻭﻱ؟ ﻣﺮﺩ ﮔﻔﺖ ﻣﻲ ﺭﻭﻡ ﻓﻠﻚ ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﻢ. ﺳﺮ ﺍﺯ ﻛﺎﺭﺵ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻭﺭﻡ ﻭ ﻋﻠﺖ ﺑﺪﺑﺨﺘﻴﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﭙﺮﺳﻢ. ﮔﺮﮒ ﮔﻔﺖ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺍﮔﺮ ﭘﻴﺪﺍﺵ ﻛﺮﺩﻱ ﺍﻭﻝ ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﻣﻦ ﺳﻼﻡ ﺑﺮﺳﺎﻥ؛ ﺑﻌﺪ ﺑﮕﻮ ﮔﺮﮒ ﮔﻔﺖ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺳﺮﻡ ﺩﺭﺩ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ[[[[[بقیه داستان در ادامه مطلب]]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: شنبه 2 دی 1391برچسب:داستان آموزنده,داستانک,داستان کوتاه,داستان عاشقانه,

ﺗﻮﯼﻳﻪ ﭘﺎﺭﮎ ﺩﺭ ﺳﻴﺪﻧﯽ ﺍﺳﺘﺮﺍﻟﻴﺎ ﺩﻭ ﻣﺠﺴﻤﻪﺑﻮﺩﻧﺪﻳﮏﺯﻥﻭﻳﮏﻣﺮﺩ. ﺍﻳﻦﺩﻭﻣﺠﺴﻤﻪﺳﺎﻟﻬﺎﯼﺳﺎﻝ ﺩﻗﻴﻘﺎﺭﻭ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮐﻤﯽﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩﺑﻮﺩﻧﺪﻭﺗﻮﯼ ﭼﺸﻤﺎﯼ ﻫﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻴﺰﺩﻧﺪ.ﻳﻪﺭﻭﺯﺻﺒﺢﺧﻴﻠﯽﺯﻭﺩﻳﻪ ﻓﺮﺷﺘﻪﺍﻭﻣﺪﭘﺸﺖﺳﺮﺩﻭﺗﺎ ﻣﺠﺴﻤﻪﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻭﮔﻔﺖ:ﺍﺯﺁﻥ ﺟﻬﺖﮐﻪﺷﻤﺎﻣﺠﺴﻤﻪﻫﺎﯼﺧﻮﺏ ﻭﻣﻔﻴﺪﯼﺑﻮﺩﻳﺪﻭﺑﻪﻣﺮﺩﻡﺷﺎﺩﯼ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩﺍﻳﺪ،ﻣﻦﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦﺁﺭﺯﻭﯼ ﺷﻤﺎﺭﺍﮐﻪﻫﻤﺎﻧﺎﺯﻧﺪﮔﯽﮐﺮﺩﻥﻭ ﺯﻧﺪﻩﺑﻮﺩﻥﻣﺎﻧﻨﺪﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﺳﺖﺑﺮﺍﯼ ﺷﻤﺎ ﺑﺮ ﺁﻭﺭﺩﻩﻣﻴﮑﻨﻢ.ﺷﻤﺎ۳۰ﺩﻗﻴﻘﻪ ﻓﺮﺻﺖﺩﺍﺭﻳﺪﺗﺎﻫﺮﮐﺎﺭﯼﮐﻪﻣﺎﻳﻞ ﻫﺴﺘﻴﺪﺍﻧﺠﺎﻡﺑﺪﻫﻴﺪ".ﻭﺑﺎﺗﻤﻮﻡ ﺷﺪﻥﺟﻤﻠﻪﺍﺵﺩﻭﺗﺎﻣﺠﺴﻤﻪﺭﻭ ﺗﺒﺪﻳﻞﺑﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﮐﺮﺩ ﻳﮏ ﺯﻥ ﻭ ﻳﮏ ﻣﺮﺩ. ﺩﻭﻣﺠﺴﻤﻪﺑﻪﻫﻢﻟﺒﺨﻨﺪﯼﺯﺩﻧﺪﻭ ﺑﻪﺳﻤﺖﺩﺭﺧﺘﺎﻧﯽ ﻭﺑﻮﺗﻪﻫﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺩﺭﻧﺰﺩﻳﮑﯽﺍﻭﻧﺎﺑﻮﺩﺩﻭﻳﺪﻧﺪﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽﮐﻪﺗﻌﺪﺍﺩﯼﮐﺒﻮﺗﺮﭘﺸﺖﺍﻭﻥ ﺩﺭﺧﺘﻬﺎﺑﻮﺩﻧﺪﭘﺸﺖﺑﻮﺗﻪﻫﺎﺭﻓﺘﻨﺪ. ﻓﺮﺷﺘﻪﻫﺮﮔﺎﻩﺻﺪﺍﯼﺧﻨﺪﻩﻫﺎﯼ ﺍﻭﻥ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﻫﺎ ﺭﻭ ﻣﻴﺸﻨﻴﺪ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺍﺯﺭﻭﯼﺭﺿﺎﻳﺖ ﻣﯿﺰﺩ.ﺑﻮﺗﻪﻫﺎ ﺁﺭﻭﻡ ﺣﺮﮐﺖﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪﻭﺧﻢﻭﺭﺍﺳﺖ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪﻭﺻﺪﺍﯼﺷﮑﺴﺘﻪﺷﺪﻥ ﺷﺎﺧﻪﻫﺎﯼﮐﻮﭼﻴﮏﺑﻪﮔﻮﺵ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ.ﺑﻌﺪ ﺍﺯ۱۵ﺩﻗﻴﻘﻪ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﻫﺎﺍﺯﭘﺸﺖﺑﻮﺗﻪﻫﺎﺑﻴﺮﻭﻥﺍﻭﻣﺪﻧﺪ ﺩﺭﺣﺎﻟﻴﮑﻪﻧﮕﺎﻩﻫﺎﺷﻮﻥﻧﺸﻮﻥ ﻣﻴﺪﺍﺩﮐﺎﻣﻼﺭﺍﺿﯽﺷﺪﻥﻭﺑﻪﻣﺮﺍﺩ ﺩﻟﺸﻮﻥ ﺭﺳﻴﺪﻥ. ﻓﺮﺷﺘﻪﮐﻪﮔﻴﺞﺷﺪﻩﺑﻮﺩﺑﻪ ﺳﺎﻋﺘﺶﻳﻪﻧﮕﺎﻫﯽﮐﺮﺩﻭﺍﺯ ﻣﺠﺴﻤﻪﻫﺎﭘﺮﺳﻴﺪ:ﺷﻤﺎﻫﻨﻮﺯ۱۵ ﺩﻗﻴﻘﻪﺍﺯﻭﻗﺘﺘﻮﻥﺑﺎﻗﯽﻣﻮﻧﺪﻩ، ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﻳﺪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻫﻴﺪ؟" ﻣﺠﺴﻤﻪﻣﺮﺩﺑﺎﻧﮕﺎﻩﺷﻴﻄﻨﺖ ﺁﻣﻴﺰﯼﺑﻪﻣﺠﺴﻤﻪﺯﻥﻧﮕﺎﻩﮐﺮﺩﻭ ﮔﻔﺖ:ﻣﻴﺨﻮﺍﯼﻳﻪﺑﺎﺭﺩﻳﮕﻪﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﻭﺍﻧﺠﺎﻡﺑﺪﻳﻢ؟"ﻣﺠﺴﻤﻪﺯﻥﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼﺟﻮﺍﺏﺩﺍﺩ:ﺑﺎﺷﻪ.ﻭﻟﯽﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﺗﻮﮐﺒﻮﺗﺮﺭﻭﻧﮕﻪﺩﺍﺭﻭﻣﻦ ﻣﻴﺮﻳﻨﻢ ﺭﻭﯼ ﺳﺮﺵ

تاریخ: شنبه 2 دی 1391برچسب:داستان آموزنده,داستانک,داستان کوتاه,داستان عاشقانه,

ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺁﻣﺪﻩ،ﭼﻄﻮﺭ ﻭﺍﺭﺩ ﺑﺪﻥ ﻣﻦ ﺷﺪﻩ.ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻮﺩﻩ- ﻣﺜﻞ ﺧﻮﺍﺏ ﺯﻣﺴﺘﺎﻧﯽ ﻭﻟﯽ ﺣﺎﻻ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﺪﻩ.ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﺻﻼ ﺣﺎﻻ ﺟﺮﺃﺕ ﺧﻮﺩﻧﻤﺎﻳﯽ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻩ.ﻫﺮ ﮐﺎﺭﯼ ﺩﻟﺶ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.ﻫﺮ ﺟﺎ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ.ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ.ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﺣﺴﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ-ﻣﺜﻞ ﺷﻬﻮﺕ.ﺩﻓﻌﻪ ﺍﻭﻝ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻬﺶ ﺷﺪﻡ ﻣﺜﻞ ﻳﻪ ﺳﻴﺎﻫﯽ،ﻣﺜﻞ ﻳﻪ ﺷﺒﺢ ﺍﺯ ﺟﻠﻮﯼ ﭼﺸﻤﻬﺎﻳﻢ ﺭﺩ ﺷﺪ. ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺣﺮﮐﺘﺶ ﺭﺍ ﺯﻳﺮ ﭘﻮﺳﺘﻢ ﺣﺲ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻣﺜﻞ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﭘﻮﺳﺖ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﺭﺍ ﺳﻮﺭﺍﺥ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺩﺵ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﭘﻮﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﻣﺜﻞ ﻧﻔﺲ ﻗﺼﺎﺏ ﮐﻪ ﺯﻳﺮ ﭘﻮﺳﺘﺶ ﻣﯽ ﺩﻭﺩ ﻭ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻳﺶ ﻧﻔﻮﺫ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؛ﺍﻳﻦ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﭘﻮﺳﺖ ﻣﻦ ﺭﺍ ﺑﮑﻨﺪ[[[[[بقیه یادداشت در ادامه مطلب]]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: شنبه 2 دی 1391برچسب:داستان ادبی,داستانک عاشقانه,داستانک,داستان آموزنده,

ﺧﻮﺍﺑﻴﺪﻩﺑﻮﺩﻡ ﺩﺭﺧﻮﺍﺏﻛﺘﺎﺏ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﻡﺭﺍﺑﺎﺯﻛﺮﺩﻡﻭﺭﻭﺯﻫﺎﻱ ﺳﭙﺮﻱﺷﺪﻩ ﻋﻤﺮﻡﺭﺍﺑﺮﮒﺑﻪ ﺑﺮﮒﻣﺮﻭﺭﻛﺮﺩﻡ.ﺑﻪ ﻫﺮﺭﻭﺯﻱﻛﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲﻛﺮﺩﻡ،ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭﺵﺩﻭ ﺟﻔﺖﺟﺎﻱ ﭘﺎﺑﻮﺩ.ﻳﻜﻲ ﻣﺎﻝ ﻣﻦﻭﻳﻜﻲﻣﺎﻝﺧﺪﺍ.ﺟﻠﻮﺗﺮ ﻣﻲﺭﻓﺘﻢ ﻭﺭﻭﺯﻫﺎﻱﺳﭙﺮﻱ ﺷﺪﻩﺍﻡ ﺭﺍﻣﻲ ﺩﻳﺪﻡ.ﺧﺎﻃﺮﺍﺕﺧﻮﺏ،ﺧﺎﻃﺮﺍﺕﺑﺪ، ﺯﻳﺒﺎﻳﻴﻬﺎ،ﻟﺒﺨﻨﺪﻫﺎ،ﺷﻴﺮﻳﻨﻴﻬﺎ،ﻣﺼﻴﺒﺖ ﻫﺎ،...ﻫﻤﻪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﻣﻲ ﺩﻳﺪﻡ. ﺍﻣﺎﺩﻳﺪﻡ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭﺑﻌﻀﻲ ﺑﺮﮔﻬﺎ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﺟﻔﺖﺟﺎﻱﭘﺎﺍﺳﺖ.ﻧﮕﺎﻩﻛﺮﺩﻡ، ﻫﻤﻪ ﺳﺨﺖﺗﺮﻳﻦﺭﻭﺯﻫﺎﻱﺯﻧﺪﮔﻲﺍﻡﺑﻮﺩﻧﺪ. ﺭﻭﺯﻫﺎﻳﻲﻫﻤﺮﺍﻩﺑﺎﺗﻠﺨﻲﻫﺎ،ﺗﺮﺱ ﻫﺎ،ﺩﺭﺩﻫﺎ،ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﻲﻫﺎ.ﺑﺎﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻲ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﮔﻔﺘﻢ» :ﺭﻭﺯ ﺍﻭﻝ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻗﻮﻝ ﺩﺍﺩﻱﻛﻪﻫﻴﭻﮔﺎﻩﻣﺮﺍﺗﻨﻬﺎﻧﻤﻲ ﮔﺬﺍﺭﻱ.ﻫﻴﭻﻭﻗﺖﻣﺮﺍﺑﻪﺣﺎﻝﺧﻮﺩ ﺭﻫﺎﻧﻤﻲﻛﻨﻲﻭﻣﻦﺑﺎﺍﻳﻦﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻢﻛﻪﺯﻧﺪﮔﻲﻛﻨﻢ.ﭼﮕﻮﻧﻪ، ﭼﮕﻮﻧﻪﺩﺭﺍﻳﻦﺳﺨﺖﺗﺮﻳﻦﺭﻭﺯﻫﺎﻱ ﺯﻧﺪﮔﻲﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻲﻣﺮﺍﺑﺎﺭﻧﺞﻫﺎ، ﻣﺼﻴﺒﺖﻫﺎﻭﺩﺭﺩﻣﻨﺪﻱﻫﺎﺗﻨﻬﺎﺭﻫﺎ ﻛﻨﻲ ؟ ﭼﮕﻮﻧﻪ ؟« ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎﻧﻪﻣﺮﺍﻧﮕﺎﻩﻛﺮﺩ. ﻟﺒﺨﻨﺪﻱﺯﺩﻭ ﮔﻔﺖ» :ﻓﺮﺯﻧﺪﻡ!ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻗﻮﻝ ﺩﺍﺩﻡ ﻛﻪﻫﻤﺮﺍﻫﺖﺧﻮﺍﻫﻢﺑﻮﺩ.ﺩﺭﺷﺐﻭ ﺭﻭﺯ،ﺩﺭﺗﻠﺨﻲﻭﺷﺎﺩﻱ،ﺩﺭﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻱ ﻭ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻲ. ﻣﻦ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺧﻮﺩ ﻭﻓﺎ ﻛﺮﺩﻡ ،ﻫﺮﮔﺰ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻢ،ﻫﺮﮔﺰﺗﻮﺭﺍﺭﻫﺎ ﻧﻜﺮﺩﻡ ،ﺣﺘﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﻟﺤﻈﻪﺍﻱ،ﺁﻥﺟﺎﻱﭘﺎﻛﻪﺩﺭﺁﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎﻱﺳﺨﺖﻣﻲﺑﻴﻨﻲ،ﺟﺎﻱﭘﺎﻱ ﻣﻦﺍﺳﺖ،ﻭﻗﺘﻲﻛﻪﺗﻮﺭﺍﺑﻪﺩﻭﺵ ﻛﺸﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ«!!! ﺍﺯ ﻳﻚ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻋﺎﻣﻴﺎﻧﻪ ﺑﺮﺯﻳﻠﻲ

تاریخ: شنبه 2 دی 1391برچسب:داستان آموزنده,داستانک ادبی,داستانک,داستان کوتاه,داستان کوتاه عاشقانه,

ﺻﺒﺢﻫﺎﻣﺴﯿﺮ ﺛﺎﺑﺘﯽﺩﺍﺭﻡ ﻭﺍﮔﺮ ﻋﺠﻠﻪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪﺑﺎﺷﻢﺁﻧﻘﺪﺭﺩﺭﺍﯾﺴﺘﮕﺎﻩﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﯽﻣﺎﻧﻢﺗﺎﺗﺎﮐﺴﯽﻣﻮﺭﺩﻋﻼﻗﻪﺍﻡ ﺑﺮﺳﺪ.ﺩﺭﻭﺍﻗﻊﺭﺍﻧﻨﺪﻩﺍﯾﻦﺗﺎﮐﺴﯽﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖﺩﺍﺭﻡ.ﺭﺍﻧﻨﺪﻩﭘﯿﺮﻭﺩﺭﺷﺖ ﻫﯿﮑﻠﯽﺑﺎﺩﺳﺖﻫﺎﯼﻗﻮﯼﻭﺁﻓﺘﺎﺏ ﺳﻮﺧﺘﻪﻭﭼﺸﻢﻫﺎﯼﻣﺸﮑﯽﺭﻧﮓ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺳﺮ ﺷﯿﺸﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦﺭﺍ ﺑﺎﺯﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﺩﻭ ﺑﺎﺁﻧﮑﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﺳﺎﻝﺍﺳﺖﺑﯿﺸﺘﺮﺻﺒﺢﻫﺎﺳﻮﺍﺭ ﻣﺎﺷﯿﻨﺶﻣﯽﺷﻮﻡﻓﻘﻂﺳﻪﭼﻬﺎﺭﺑﺎﺭ ﺻﺪﺍﯼﺑﻢﻭﺧﺶﺩﺍﺭﺵﺭﺍﺷﻨﯿﺪﻩﺍﻡ. ﻣﺎﺷﯿﻨﺶﻧﻪﺿﺒﻂﺩﺍﺭﺩ،ﻧﻪﺭﺍﺩﯾﻮﻭ ﺷﺎﯾﺪﻫﻤﯿﻦﺳﮑﻮﺕ،ﺣﻀﻮﺭﺵﺭﺍﺍﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﻟﺬﺕ ﺑﺨﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﻣﺎﻫﺮﺭﻭﺯﺍﺯﻣﺴﯿﺮﺛﺎﺑﺘﯽﻣﯽﺭﻭﯾﻢ، ﻓﻘﻂﭼﻬﺎﺭﺷﻨﺒﻪﻫﺎﯼﺁﺧﺮﻫﺮﻣﺎﻩ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩﻣﺴﯿﺮﻫﻤﯿﺸﮕﯽﻣﺎﻥﺭﺍﻋﻮﺽ ﻣﯽﮐﻨﺪ.[[[بقیه در ادامه مطلب]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: شنبه 2 دی 1391برچسب:داستان آموزنده,داستانک,داستان کوتاه,داستان عاشقانه,

ﮔﻔﺘﻪﺍﻧﺪﺍﺳﺒﯽﺑﻪﺑﯿﻤﺎﺭﯼﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺁﻣﺪﻭﭘﺸﺖﺩﺭﻭﺍﺯﻩﺷﻬﺮﺑﯿﻔﺘﺎﺩ. ﺻﺎﺣﺐﺍﺳﺐﺍﻭﺭﺍﺭﻫﺎﮐﺮﺩﻩﻭﺑﻪ ﺩﺍﺧﻞﺷﻬﺮﺷﺪﻣﺮﺩﻡﺑﻪﺍﻭﮔﻔﺘﻨﺪ ﺍﺳﺒﺖﺍﺯﭼﻪﺑﺎﺑﺖﺑﻪﺍﯾﻦﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﭘﺮﻧﮑﺒﺖﺑﯿﻔﺘﺎﺩ.ﻣﺮﺩ ﮔﻔﺖﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻏﻤﺨﻮﺍﺭﺍﻥﻧﺎﺯﻧﯿﻨﯽ ﻫﻤﭽﻮﻥﺷﻤﺎ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻮﺩ ﺩﺍﺋﻢﺑﺮﺍﯼﻣﻦ ﺑﺎﺭ ﺣﻤﻞ ﮐﻨﺪ. ﯾﮑﯽﮔﻔﺖ ﺑﺮﺍﺳﺘﯽﭼﻨﯿﻦ ﺍﺳﺖ.ﻣﻦ ﻫﻢﻣﺎﻧﻨﺪﺍﺳﺐﺗﻮﺷﺪﻩﺍﻡ.ﻣﺮﺩﻡﺑﻪ ﻫﯿﮑﻞﻧﺤﯿﻒ ﺍﻭ ﻧﻈﺮﯼ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ ﺯﻥ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﻢ ﺗﺎﺗﻮﺍﻥﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺑﺎﺭﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﺩﺭﮐﻨﺎﺭﻡ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﻦ ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺳﺐ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺩ ﺗﻨﻬﺎﯾﻢ ﻭ ﻟﺤﻈﻪ ﺭﻓﺘﻨﻢ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﺸﻢ. ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪﺁﻥ ﻣﺮﺩﻧﺤﯿﻒ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﮐﺎﺳﻪﺍﯼ ﺁﺏ ﺍﺯﻟﺐ ﺟﻮﯼ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺳﺐ ﻧﺤﯿﻒ ﺗﺮ ﺍﺯﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ.ﻭ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﺳﺐ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺖ ﻭ ﺭﺍﺯ ﺩﻝ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ.ﭼﻨﺪﺭﻭﺯﮐﻪ ﮔﺬﺷﺖ ﺍﺳﺐ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﭘﺎﯼ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩﺑﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺷﺪ. ﺻﺎﺣﺐ ﺍﺳﺐ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪﻧﺪ. ﺍﻭ ﺭﺍﮔﻔﺘﻨﺪ ﭼﻄﻮﺭ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ؟ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺧﻨﺪﻩﺍﯼ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖﺍﺯﺁﻧﺠﺎﯾﯽﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﯽ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻣﻦﯾﺎﻓﺖﮐﻪﺗﻨﻬﺎﯾﺶ ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻢﻭﺩﺭﺭﻭﺯﺳﺨﺘﯽﮐﻨﺎﺭﺵ ﺑﻮﺩﻡ. ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ: ﺍﺯ ﺁﻥ ﭘﺲ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﻭ ﺍﺳﺐ ﻫﺮ ﺭﻭﺯﮐﺎﻡ ﺭﻫﮕﺬﺭﺍﻥ ﺗﺸﻨﻪ ﺭﺍ ﺳﯿﺮﺍﺏ ﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭﺩﯾﮕﺮﻣﺮﮒﺭﺍ ﻫﻢ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻧﻤﯽ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ… ﺍﺭﺩ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ:ﺩﻭﺳﺘﯽ ﻭ ﻣﻬﺮ، ﺍﻣﯿﺪﻣﯽﺁﻓﺮﯾﻨﺪﻭﺍﻣﯿﺪﺩﺍﺷﺘﻦﻫﻤﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﺳﺖ

تاریخ: جمعه 1 دی 1391برچسب:داستان آموزنده,داستان امیدبه زندگی,داستانک,داستان کوتاه,داستان ادبی,

ﺭﻭﺯﯼﻣﺮﺩﯼﭘﯿﺶﻗﺎﺿﯽﺁﻣﺪﻩﻭ ﮔﻔﺖ:ﺍﯼﻗﺎﺿﯽﻧﮕﻬﺒﺎﻥﺩﺭﻭﺍﺯﻩﺷﻬﺮ ﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻭﺍﺭﺩ ﻭ ﯾﺎ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ ﻣﺮﺍﺑﻪﺗﻤﺴﺨﺮﻣﯽﮔﯿﺮﺩﻭﺩﺭﻣﻘﺎﺑﻞ ﺣﺘﯽﻧﺰﺩﯾﮑﺎﻧﻢﺩﺷﻨﺎﻣﻢﻣﯽﺩﻫﺪ. ﻗﺎﺿﯽﭘﺮﺳﯿﺪﭼﺮﺍ؟ﺍﯾﻦﺭﻓﺘﺎﺭﺭﺍﻣﯽ ﮐﻨﺪﻣﮕﺮﺗﻮﭼﻪﮐﺮﺩﻩﺍﯾﯽﺁﻥﻣﺮﺩ ﮔﻔﺖ:ﻫﯿﭻ،ﺧﻮﺩﺩﺭﺷﮕﻔﺘﻢﭼﺮﺍﺑﺎ ﻣﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﻗﺎﺿﯽﮔﻔﺖﺑﯿﺎﺑﺮﻭﯾﻢﻭﺧﻮﺩﺑﺎﻟﺒﺎﺳﯽ ﭘﻮﺷﯿﺪﻩﺩﺭﭘﺸﺖﺳﺮﺷﺎﮐﯽﺑﻪﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩﻭﺑﻪﺍﻭﮔﻔﺖﺑﻪﺩﺭﻭﺍﺯﻩﺷﻮﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﻢﺍﯾﻦﻧﮕﻬﺒﺎﻥﭼﮕﻮﻧﻪﺍﺳﺖ.ﺑﻪ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩﮐﻪﺭﺳﯿﺪﻧﺪﻧﮕﻬﺒﺎﻥﭘﻮﺯﺧﻨﺪﯼ ﺯﺩﻭﺷﺮﻭﻉﮐﺮﺩﺑﻪﺩﺷﻨﺎﻡﮔﻮﯾﯽﻭ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﺑﯿﭽﺎﺭﻩ.ﻗﺎﺿﯽ ﺻﻮﺭﺕ ﺧﻮﯾﺶﺭﺍﺍﺯﺯﯾﺮﻧﻘﺎﺏﺑﯿﺮﻭﻥﺁﻭﺭﺩﻭ ﮔﻔﺖﻣﺮﺩﮎﻣﮕﺮﻣﺮﯾﻀﯽﮐﻪﺑﺎ ﺭﻫﮕﺬﺭﺍﻥﺍﯾﻨﭽﻨﯿﻦﻣﯽﮐﻨﯽﺳﭙﺲ ﺩﺳﺘﻮﺭﺩﺍﺩﺍﻭﺭﺍﮔﺮﻓﺘﻪﻭﻣﺤﺒﺲ ﺑﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺮ ﮐﻒ ﭘﺎﯾﺶ ۵۰ ﺿﺮﺑﻪ ﺷﻼﻕ ﺑﺰﻧﻨﺪ. [[[[[بقیه در ادامه مطلب]]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: جمعه 1 دی 1391برچسب:داستان آموزنده,داستانک,داستان کوتاه,داستان امنیت,

ﺭﻭﺯﻱﻣﺮﺩﻱﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪﺩﺭﺍﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﺟﺪﻳﺪ ﻭﮔﺮﺍﻥﻗﻴﻤﺖﺧﻮﺩﺑﺎﺳﺮﻋﺖ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺍﺯ ﺧﻴﺎﺑﺎﻥ ﻛﻢ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻣﺪﻱ ﻣﻲ ﮔﺬﺷﺖ. ﻧﺎﮔﻬﺎﻥﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺩﻭﺍﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﭘﺎﺭﻙ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭﺧﻴﺎﺑﺎﻥﻳﻚ ﭘﺴﺮﺑﭽﻪ ﭘﺎﺭﻩﺁﺟﺮﻱ ﺑﻪ ﺳﻤﺖﺍﻭﭘﺮﺗﺎﺏﻛﺮﺩ.ﭘﺎﺭﻩﺁﺟﺮﺑﻪ ﺍﺗﻮﻣﺒﻴﻞﺍﻭﺑﺮﺧﻮﺭﺩﻛﺮﺩ.ﻣﺮﺩﭘﺎﻳﺶﺭﺍ ﺭﻭﻱﺗﺮﻣﺰﮔﺬﺍﺷﺖﻭ ﺳﺮﻳﻊﭘﻴﺎﺩﻩﺷﺪ ﻭ ﺩﻳﺪﻛﻪﺍﺗﻮﻣﺒﻴﻠﺶﺻﺪﻣﻪﺯﻳﺎﺩﻱﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﺑﻪﻃﺮﻑﭘﺴﺮﻙﺭﻓﺖﻭﺍﻭﺭﺍ ﺳﺮﺯﻧﺶﻛﺮﺩ.ﭘﺴﺮﻙﮔﺮﻳﺎﻥﺑﺎﺗﻼﺵ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥﺑﺎﻻﺧﺮﻩﺗﻮﺍﻧﺴﺖﺗﻮﺟﻪﻣﺮﺩﺭﺍ ﺑﻪﺳﻤﺖﭘﻴﺎﺩﻩﺭﻭ،ﺟﺎﻳﻲﻛﻪﺑﺮﺍﺩﺭ ﻓﻠﺠﺶﺍﺯﺭﻭﻱﺻﻨﺪﻟﻲﭼﺮﺧﺪﺍﺭﺑﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺟﻠﺐ ﻛﻨﺪ. ﭘﺴﺮﻙﮔﻔﺖ:ﺍﻳﻨﺠﺎﺧﻴﺎﺑﺎﻥﺧﻠﻮﺗﻲ ﺍﺳﺖﻭﺑﻪﻧﺪﺭﺕ ﻛﺴﻲﺍﺯﺁﻥﻋﺒﻮﺭ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ.ﺑﺮﺍﺩﺭﺑﺰﺭﮔﻢﺍﺯﺭﻭﻱﺻﻨﺪﻟﻲ ﭼﺮﺧﺪﺍﺭﺵﺑﻪﺯﻣﻴﻦﺍﻓﺘﺎﺩﻩﻭﻣﻦﺯﻭﺭ ﻛﺎﻓﻲﺑﺮﺍﻱﺑﻠﻨﺪﻛﺮﺩﻧﺶﻧﺪﺍﺭﻡ."ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻳﻨﻜﻪﺷﻤﺎﺭﺍﻣﺘﻮﻗﻒﻛﻨﻢﻧﺎﭼﺎﺭﺷﺪﻡ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﭘﺎﺭﻩ ﺁﺟﺮ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﻨﻢ." ﻣﺮﺩﺑﺴﻴﺎﺭﻣﺘﺎﺛﺮﺷﺪﻭﺍﺯﭘﺴﺮﻋﺬﺭ ﺧﻮﺍﻫﻲﻛﺮﺩ.ﺑﺮﺍﺩﺭﭘﺴﺮﻙﺭﺍﺑﻠﻨﺪﻛﺮﺩ ﻭﺭﻭﻱﺻﻨﺪﻟﻲﻧﺸﺎﻧﺪﻭﺳﻮﺍﺭﺍﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﮔﺮﺍﻧﻘﻴﻤﺘﺶ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺭﺍﻫﺶ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ. ﺩﺭﺯﻧﺪﮔﻲ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺣﺮﻛﺖ ﻧﻜﻨﻴﺪ ﻛﻪﺩﻳﮕﺮﺍﻥﻣﺠﺒﻮﺭﺷﻮﻧﺪﺑﺮﺍﻱﺟﻠﺐ ﺗﻮﺟﻪﺷﻤﺎﭘﺎﺭﻩﺁﺟﺮﺑﻪﻃﺮﻓﺘﺎﻥﭘﺮﺗﺎﺏ ﻛﻨﻨﺪ! ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﻣﺎ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻗﻠﺐ ﻣﺎﺣﺮﻑﻣﻲﺯﻧﺪ.ﺍﻣﺎﺑﻌﻀﻲﺍﻭﻗﺎﺕ ﺯﻣﺎﻧﻲﻛﻪﻣﺎﻭﻗﺖﻧﺪﺍﺭﻳﻢﮔﻮﺵﻛﻨﻴﻢ، ﺍﻭﻣﺠﺒﻮﺭﻣﻲﺷﻮﺩﭘﺎﺭﻩﺁﺟﺮﻱﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺎ ﭘﺮﺗﺎﺏ ﻛﻨﺪ. ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﻮﺵ ﻛﻨﻴﻢ ﻳﺎ ﻧﻪ!

تاریخ: جمعه 1 دی 1391برچسب:داستان سرعت,داستانک,داستان کوتاه,داستانک ادبی,

ﻣﺎ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻦ ﻏﺬﺍﺧﻮﺭﯼ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﯽ ﺩﺭ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﻫﺴﺘﯿﻢ.ﯾﮏ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﯼ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎﯼ ﻗﺮﻣﺰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭼﻬﺮﻩﺍﺵ ﭘﯿﺪﺍﺳﺖ ﺍﺭﻭﭘﺎﯾﯽ ﺍﺳﺖ، ﺳﯿﻨﯽ ﻏﺬﺍﯾﺶ ﺭﺍ ﺗﺤﻮﯾﻞ ﻣﯽﮔﯿﺮﺩ ﻭ ﺳﺮ ﻣﯿﺰ ﻣﯽﻧﺸﯿﻨﺪ، ﺳﭙﺲ ﯾﺎﺩﺵ ﻣﯽﺍﻓﺘﺪ ﮐﻪ ﮐﺎﺭﺩ ﻭ ﭼﻨﮕﺎﻝ ﺑﺮﻧﺪﺍﺷﺘﻪ، ﻭ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﯿﺎﻭﺭﺩ، ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺮﻣﯽﮔﺮﺩﺩ، ﺑﺎ ﺷﮕﻔﺘﯽ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻣﺮﺩ ﺳﯿﺎﻩﭘﻮﺳﺖ، ﺍﺣﺘﻤﺎﻻ ﺍﻫﻞ ﺁﻓﺮﯾﻘﺎ)ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ…ﺑﻪ ﻗﯿﺎﻓﻪﺍﺵ(، ﺁﻧﺠﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺍﺯ ﻇﺮﻑ ﻏﺬﺍﯼ ﺍﻭﺳﺖ!ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﯾﺪﻥ ﺍﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ، ﺯﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﺳﺮﮔﺸﺘﮕﯽ ﻭ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﺩﺵ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﯽﮐﻨﺪ.ﺍﻣﺎ ﺑﻪﺳﺮﻋﺖ ﺍﻓﮑﺎﺭﺵ ﺭﺍ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﻭ ﻓﺮﺽ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﻣﯽﮔﯿﺮﺩ ﮐﻪ ﻣﺮﺩ ﺁﻓﺮﯾﻘﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﺁﺩﺍﺏ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻨﮥ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺷﺨﺼﯽ ﻭ ﺣﺮﯾﻢ ﺧﺼﻮﺻﯽ ﺁﺷﻨﺎ ﻧﯿﺴﺖ.ﺍﻭ ﺣﺘﯽ ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﻣﯽﮔﯿﺮﺩ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﻣﺮﺩ ﺟﻮﺍﻥ ﭘﻮﻝ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺮﯾﺪ ﻭﻋﺪﮤ ﻏﺬﺍﯾﯽﺍﺵ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ، ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻣﯽﮔﯿﺮﺩ ﺟﻠﻮﯼ ﻣﺮﺩ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺰﻧﺪ. ﺟﻮﺍﻥ ﺁﻓﺮﯾﻘﺎﯾﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﯽﺩﻫﺪ.ﺩﺧﺘﺮ ﺍﺭﻭﭘﺎﯾﯽ ﺳﻌﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻨﺪ؛ ﺍﯾﻦﮐﻪ ﻏﺬﺍﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﻟﺬﺕ ﻭ ﺍﺩﺏ ﺑﺎ ﻣﺮﺩ ﺳﯿﺎﻩ ﺳﻬﯿﻢ ﺷﻮﺩ.ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ، ﻣﺮﺩ ﺳﺎﻻﺩ ﺭﺍ ﻣﯽﺧﻮﺭﺩ، ﺯﻥ ﺳﻮﭖ ﺭﺍ، ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﺨﺸﯽ ﺍﺯ ﺗﺎﺱ ﮐﺒﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﺮﻣﯽﺩﺍﺭﻧﺪ، ﻭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺎﺳﺖ ﺭﺍ ﻣﯽﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﭘﺎﯼ ﻣﯿﻮﻩ ﺭﺍ.ﻫﻤﮥ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪﻫﺎﯼ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ؛ ﻣﺮﺩ ﺑﺎ ﮐﻤﺮﻭﯾﯽ ﻭ ﺯﻥ ﺭﺍﺣﺖ، ﺩﻟﮕﺮﻡﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽﺯﻧﻨﺪ.ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺎﻫﺎﺭﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ.ﺯﻥ ﺍﺭﻭﭘﺎﯾﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﻗﻬﻮﻩ ﺑﯿﺎﻭﺭﺩ.ﻭ ﺍﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﺮﺩ ﺳﯿﺎﻩﭘﻮﺳﺖ، ﮐﺎﭘﺸﻦ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺁﻭﯾﺰﺍﻥ ﺭﻭﯼ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﭘﺸﺘﯽ ﻣﯽﺑﯿﻨﺪ، ﻭ ﻇﺮﻑ ﻏﺬﺍﯾﺶ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺳﺖﻧﺨﻮﺭﺩﻩ ﺭﻭﯼ ﻣﯿﺰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ

تاریخ: جمعه 1 دی 1391برچسب:داستان تفاوت فرهنگی,داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,