ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﭼﺸﻢ ، ﻫﻤﯿﻦ ﺩﻝ ﺩﻟﻢ ﺩﯾﺪ ﻭ ﭼﺸﻤﻢ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﺁﻥﻗﺪﺭﮐﻪﺯﯾﺒﺎﯾﯽﺭﻧﮕﺎﺭﻧﮓ ﺍﺳﺖ ،ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﻧﯿﺴﺖ ﺯﯾﺮﺍ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺯﯾﺒﺎﺳﺖ ،ﺯﯾﺎﺳﺖ ،ﺯﯾﺒﺎﺳﺖ ﻭ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻧﯿﺴﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﻝ ، ﻫﻤﯿﻦ ﭼﺸﻢ ﭼﺸﻤﻢ ﺩﯾﺪ ، ﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﺁﻥﻗﺪﮐﻪﺯﺷﺘﯽﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺍﺳﺖ ،ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﻧﯿﺴﺖ ﺯﯾﺮﺍﻫﻤﻪﭼﯿﺰﺯﺷﺖﺍﺳﺖ،ﺯﺷﺖ ﺍﺳﺖ ، ﺯﺷﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻧﯿﺴﺖ ﺯﯾﺒﺎ ﻭ ﺯﺷﺖ ، ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻭ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﻭﻫﯿﭻ ، ﻫﯿﭻ ، ﻫﯿﭻ ، ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﭼﺸﻢ ﻫﺎ ﻭ ﺩﻟﻢ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﻦ ﯾﮏ ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪﺁﻥﺷﺎﯾﺪﺍﺯﻫﻤﻪﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯾﻢ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﻟﻮ ﭼﺸﻤﻢ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﻦ ﯾﮏ ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪﺁﻥﺷﺎﯾﺪﺍﺯﻫﻤﻪﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯾﻢ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻤﻪ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎ ﺑﺰﺭﮔﻨﺪ ، ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻤﻪ ﮐﻮﭼﮏ ﻭ ﻣﻦ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﯾﮏ ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺍﺭﻡ ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﻝ ﻭ ﭼﺸﻤﻬﺎﯾﻢ ﻫﻤﯿﺸﻪ
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺳﮑﻮﺕﺻﺪﺍﯼﮔﺎﻣﻬﺎﯾﻢﺭﺍﺑﺎﺯﭘﺲ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﺑﺎ ﺷﺐ ﺧﻠﻮﺕ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ ﮔﻠﻪﺍﯼ ﮐﻮﭼﮏﺍﺯ ﺳﮕﻬﺎﺑﺮ ﻻﺷﻪ ﯼ ﺳﯿﺎﻩ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻭﻧﺪ ﺧﻠﻮﺕ ﺷﺐ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭﺳﮑﻮﺕﻧﺠﻮﺍﯼﮔﺎﻣﻬﺎﺷﺎﻥﺭﺍﻣﯽ ﺷﻮﯾﺪ ﻣﻦﺍﻭﺭﺍﺑﻪﺟﺎﯼﻫﻤﻪﺑﺮﻣﯽ ﮔﺰﯾﻨﻢ ﻭﺍﻭﻣﯽﺩﺍﻧﺪﮐﻪﻣﻦﺭﺍﺳﺖﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﺍﻭ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﻣﻦ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺰﯾﻨﺪ ﻭﻣﻦﻣﯽﺩﺍﻧﻢﮐﻪﻫﻤﻪﺩﺭﻭﻍﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﭼﻪﻣﯽﺗﺮﺳﺪﺍﺯﺭﺍﺳﺘﯽﻭﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻥ ، ﺳﻨﮕﺪﻝ ﺑﺮ ﮔﺰﯾﻨﻨﺪﻩ ﯼ ﺩﺭﻭﻏﻬﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﮔﺎﻣﻬﺎﯼ ﺳﮑﻮﺕ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻨﻮﻡ ﺧﻠﻮﺗﻬﺎﺍﺯ ﺑﺎ ﻫﻤﯽﺳﮕﻬﺎ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﻭ ﺩﺭﻧﺪﮔﯽ ﺑﻬﺘﺮﻧﺪ ﺳﮑﻮﺕ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩ ﺩﯾﺸﺐ ﺳﮑﻮﺕ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻡ ﺁﻣﺪ ﺳﮑﻮﺕ ﺳﺮﺯﻧﺸﻢ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺳﮑﻮﺕ ﺳﺎﮐﺖ ﻣﺎﻧﺪ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﺍﺷﮏ ﭘﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻏﺮﻭﺏ ﺑﺮ ﺁﺑﮕﻮﻥ ﺑﻪ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﯼ ﮔﺮﺍﯾﻨﺪﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﺯﻭﺭﻕ ﺳﯿﺮ ﻭ ﺳﯿﺎﻩ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﺩ ﻧﻪ ﺁﻓﺘﺎﺏ ، ﻧﻪ ﻣﺎﻩ ﺑﺮ ﺁﺑﺪﺍﻥ ﺳﭙﯿﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺯﻭﺭﻕ ﺁﻭﺍﺯ ﺧﻮﺍﻥ ﺳﯿﺮ ﻭ ﺳﯿﺎﻩ ﯾﮑﯽﺑﺒﯿﻦﮐﻪﭼﻪﺳﺎﻥﺭﻧﮕﻬﺎﺑﺪﻝ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺳﭙﻬﺮﺗﯿﺮﻩﺿﻤﯿﺮﻭﺳﺘﺎﺭﻩﯼ ﺭﻭﺷﻦ ﺟﺰﯾﺮﻩﻫﺎﯼﺑﻠﻮﺭﯾﻦﺑﻪﻗﯿﺮﮔﻮﻥ ﺩﺭﯾﺎ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻧﻈﺎﺭﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﭼﻮﺭﻗﻌﻪﻫﺎﯼﺳﯿﻪﺑﺮﺳﭙﯿﺪ ﭘﯿﺮﺍﻫﻦ ﻫﺰﺍﺭ ﻫﻤﺮﻩ ﮔﺸﺖ ﻭ ﮔﺬﺍﺭ ﯾﮑﺮﻭﺯﻩ ﻫﺰﺍﺭﻣﺨﻠﺐﻭﻣﻨﻘﺎﺭﺩﺳﺖﺷﺴﺘﻪ ﺯ ﮐﺎﺭ ﻫﺰﺍﺭﻫﻤﺴﻔﺮﻭﻫﻤﺼﺪﺍﯼﺗﻨﮓ ﺟﺒﯿﻦ ﻫﺰﺍﺭ ﮊﺍﻏﺮ ﭘﺮ ﮔﻨﺪ ﻭ ﻻﺷﻪ ﻭ ﻣﺮﺩﺍﺭ ﺑﺮ ﺁﺑﮕﻮﻥ ﺑﻪ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﯼ ﮔﺮﺍﯾﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﺎﻡ ﮔﺬﺍﺭﯾﻢ ، ﻭ ﺑﺮ ﺷﺐ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺩﺭﺁﻥﺯﻣﺎﻥﮐﻪﻧﻪﻣﻬﺮﺍﺳﺖﺑﺮ ﺳﭙﻬﺮ ، ﻧﻪ ﻣﺎﻩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ،ﺩﯾﺪﻡ ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺳﭙﯿﺪ ﺳﺘﺎﺭﮔﺎﻥ ﺳﯿﺎﻩ ﺳﺘﺎﺭﮔﺎﻥ ﺳﯿﺎﻩ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﻭ ﭘﺮ ﮔﻮﯼ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺳﭙﯿﺪ ﺗﭙﻨﺪﻩ ﻭ ﮐﻮﺗﺎﻩ
ارسال توسط نــاهـــــیــد
رستگاری::::::::::::
ﻣﻌﺼﻮﻣﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﻭﺭ ﺭﺳﺘﮕﺎﺭﯼ ﻧﻤﺎﺯ ﺻﺒﺮ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﻢ ﺑﺮ ﺳﺠﺎﺩﻩ ﯼ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﻭ ﺗﻤﻨﺎﯼ ﺁﻓﺘﺎﺑﮕﺮﺩﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﺎﻓﻢ ﺑﺮ ﮔﯿﺴﻮﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺒﻬﺎ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﻡ ﻣﺴﯿﺢ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﮐﻮﻟﻪ ﺑﺎﺭ ﺁﺩﻣﯿﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻻﻟﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﭘﺮ ﮐﻨﺪ
**********************************************
روزنه ها::::::/
ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺭﻭﺯﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﺳﺒﺰ ﺭﺟﻌﺘﻨﺪ ﺩﺭﺭﻫﺎﺷﺪﮔﯽﻟﺤﻈﻪﻫﺎﯼﭘﺮ ﻫﻮﺱ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺟﻮﯼ ﺁﺏ ﻭﺳﻮﺳﻪ ﺍﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﮐﻨﺪﻥ ﺟﻮﺭﺍﺏ ﯾﺎ ﮐﻪ ﺧﺎﮎ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪﺕ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﯼ
**********************************************
شاهدان ایام::::::::::/
ﺑﺎﺩ ﺩﺭ ﻧﯽ ﻟﺒﮏ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺁﺧﺮ ﺁﺫﺭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺣﺰﻥ ﺯﺭﺩﯼ ﻣﯽ ﺩﻣﺪ ﻭ ﺁﯾﻨﻪ ﻫﺎﯼ ﮐﻬﻨﺴﺎﻝ ﮐﻪ ﺷﺎﻫﺪﺍﻥ ﺍﯾﺎﻣﻨﺪ ﺩﺭ ﺳﮑﻮﺕ ﺳﺮﺩ ﺧﻮﯾﺶ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﺍﺯ ﺑﺮﮒ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻦ ﭘﻮﺵ ﺳﻔﯿﺪ ﺑﺮﻑ ﻭﻋﺪﻩ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ
ارسال توسط نــاهـــــیــد
کاجهادر بکر اند::::
ﻧﯿﻤﮑﺖ ﮐﻬﻨﻪ ﺑﺎﻍ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺩﻭﺭﺵ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭﺵ ﺯﻣﺴﺘﺎﻧﯽ ﺍﺯ ﺫﻫﻦ ﭘﺎﮎ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺧﺎﻃﺮﻩﺷﻌﺮﻫﺎﯾﯽﺭﺍﮐﻪﻫﺮﮔﺰ ﻧﺴﺮﻭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺁﻭﺍﺯﻫﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺨﻮﺍﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﯼ
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
کودکی ها::::::
ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﺭﻓﺖ ﺑﺎ ﮐﯿﻒ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻼﻫﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻫﻮﺍ ﺑﻮﺩ ﭼﯿﺰﯼ ﺩﺯﺩﯾﺪﯼ ؟ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﺩﻋﻮﺍ ﮐﺮﺩﯼ ﺑﺎﺯ؟ ﭘﺪﺭﺵ ﮔﻔﺖ ﻭﺑﺮﺍﺩﺭﺵﮐﯿﻔﺶﺭﺍﺯﯾﺮﻭﺭﻭﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺁﻥ ﭼﯿﺰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎﺩﺭﺑﺰﺭﮔﺶ ﺩﯾﺪ ﮔﻞﺳﺮﺧﯽﺭﺍﺩﺭﺩﺳﺖﻓﺸﺮﺩﻩ ﮐﺘﺎﺏ ﻫﻨﺪﺳﻪ ﺍﺵ ﻭ ﺧﻨﺪﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩ
ارسال توسط نــاهـــــیــد
شبی بارانی::::::
ﻭ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺩﻭ ﺍﺳﺘﮑﺎﻥ ﭼﺎﯼ ﺩﺍﻍ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ﺩﻭﯾﺴﺖ ﺟﻨﮓ ﺧﻮﻧﯿﻦ ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﻢ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺷﺒﯽ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﯼ ﺧﻮﯾﺶ ﭼﺸﻢ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﻫﻢ ﻧﻮﺵ ﮐﻨﯿﻢ
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
غریب::::::
ﻣﺎﺩﺭﺑﺰﺭﮒ ﮔﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﺩﺭ ﻫﯿﺎﻫﻮﯼ ﺷﻬﺮ ﺁﻥ ﻧﻈﺮ ﺑﻨﺪ ﺳﺒﺰ ﺭﺍ ﮐﻪﺩﺭﮐﻮﺩﮐﯽﺑﺴﺘﻪﺑﻮﺩﯼﺑﻪ ﺑﺎﺯﻭﯼ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﻭﯾﻦ ﺣﻤﻠﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﺗﺎﺗﺎﺭ ﻋﺸﻖ ﺧﻤﺮﻩ ﺩﻟﻢ ﺑﺮ ﺍﯾﻮﺍﻥ ﺳﻨﮓ ﻭ ﺳﻨﮓ ﺷﮑﺴﺖ ﺩﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﺎﻧﺪ ﭘﺎﯾﻢ ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﺭﺍﻩ ﺭﻓﺖ ﻣﻦ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﻡ ﻣﻦ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﻡ ﻣﻦ ﺗﮑﻪ ﺗﮑﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻡ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺭﻭﺯ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯿﻢ
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﻧﺎﺯﯼ:ﭘﻨﺠﺮﻩﺭﺍﺑﺒﻨﺪﻭﺑﯿﺎﺗﺎﺑﺎﻫﻢ ﺑﻤﯿﺮﯾﻢ ﻋﺰﯾﺰﻡ ﻣﻦ:ﻧﺎﺯﯼ ﺑﯿﺎ ﻧﺎﺯﯼ:ﻣﯽﺧﻮﺍﯼﺑﮕﯽﺗﻮﻋﻤﻖ ﺷﺐ ﯾﻪ ﺳﮓ ﺳﯿﺎﻩ ﻫﺴﺖ ﮐﻪﻓﮑﺮﻣﯽﮐﻨﻪﻭﺭﺍﺯﺭﻧﮓﮔﻞﻫﺎ ﺭﻭ ﻣﯽ ﺩﻭﻧﻪ ؟ ﻣﻦ:ﻧﻪﻣﯽﺧﻮﺍﻡﺑﺮﺍﺕﻗﺴﻢ ﺑﺨﻮﺭﻡﮐﻪﺍﻭﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻥﺳﻔﯿﺪ ﺳﺮﻭﺩﻩ ﯼ ﯾﻪ ﺁﺩﻣﻨﺪ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ ﻧﺎﺯﯼ:ﯾﻪ ﺳﺎﯾﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺗﻮ ﺳﺎﺣﻞ ﻣﻦ:ﻣﻨﺘﻈﺮﺍﺑﻼﻏﻪﺗﺎﺁﺩﻣﺎﺭﺍﺑﻪﯾﻪ ﺳﺮﻭﺩ ﺩﺳﺘﺠﻤﻌﯽ ﺩﻋﻮﺕ ﮐﻨﻪ ﻧﺎﺯﯼ:ﻏﻮﻝ ﺍﻧﺘﺰﺍﻉ ﺍﺳﺖ.ﺁﺭﻩ ؟ ﻣﻦ:ﻧﻪﺩﯾﮕﻪ!ﭘﯿﺎﻣﺒﺮﺳﻨﮕﯽ ﺁﻭﺍﺯﻩ!ﻧﯿﮕﺎﺵ ﮐﻦ ﻧﺎﺯﯼ:ﺯﻧﺶ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﺫﻟﻪ ﺷﺪﯾﻢ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺭﺧﺘﺎ ﺭﺍﻩﻣﯽﺭﻥﻭﺷﺎﺥﻭﺑﺮﮔﺸﻮﻧﻮﻣﯽ ﺧﻮﺍﻥ ﻣﻦ:ﺧﺐﺣﻖﺩﺍﺭﻧﺪﺍﻟﺒﺘﻪﺍﻭﻥﻫﻢ ﺑﻪ ﺍﻭﻧﺎ ﺣﻖ ﺩﺍﺭﻩ ﻧﺎﺯﯼ:ﺧﻮﺏﺑﺨﺮﻩﻣﮕﻪﺗﺎﺑﻮﺕ ﻗﯿﻤﺘﺶ ﭼﻨﺪﻩ ؟ ﻣﻦ:ﺑﻮﺷﻮ ﭼﯿﮑﺎﺭ ﮐﻨﻪ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ؟ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﻮﯼ ﺗﺎﺯﻩ ﭼﻮﺏ ﺑﺪﻩ ﯾﺎ ﻧﻪ ؟ ﻧﺎﺯﯼ:ﺩﯾﻮﻭﻧﻪ ﺳﺖ؟. ﻣﻦ:ﺷﺪﻩ‚ﻣﯽﮔﻦﺗﻮﺟﺸﻦ ﺗﻮﻟﺪﺵ ﺩﯾﻮﻭﻧﻪ ﺷﺪﻩ ﻧﺎﺯﯼ:ﻧﺎﺯﯼ!!ﭼﻪ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺍﯼ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻦ:ﮐﭙﺮﺵﺳﻮﺧﺖﻭﻣﻬﻤﺎﻧﺎﺵ ﭘﺎﭘﺘﯽ ﭘﺎ ﺑﻪ ﻓﺮﺍﺭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻧﺎﺯﯼ:ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎﻟﺶﮐﻪﺳﺘﺎﺭﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻩ ﻣﻦ:ﺭﻓﺘﻪﺩﺍﺩﮔﺎﻩﻭﺷﮑﺎﯾﺖﮐﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺭﺍ ﺩﺯﺩﯾﺪﻧﺪ ﻧﺎﺯﯼ:ﺍﯾﻨﻮﺗﻮﯾﮑﯽﺍﺯﻣﺠﻼﺕ ﺧﻮﻧﺪﯼ ﻋﺎﺷﻘﻪ؟ ﻣﻦ:ﻋﺎﺷﻖﯾﻪﭘﯿﺮﺯﻧﻪﮐﻪﻋﻘﯿﺪﻩ ﺩﺍﺭﻩ ﺩﻭ ﺩﻭﺗﺎ ﭘﻨﺶ ﺗﺎ ﻣﯽ ﺷﻪ ﻧﺎﺯﯼ:ﻭﺍﻩ ﻣﻦ ﺳﻪ ﺗﺎﺷﻮ ﺷﻨﯿﺪﻡ!ﻓﺎﻣﯿﻠﺸﻪ ؟ ﻣﻦ:ﻧﻪ ﯾﻪ ﺳﻨﮕﻪ ﮐﻪ ﻟﻢ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﻇﺎﻫﺮﺍ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ﻧﺎﺯﯼ:ﺍﯾﺸﺎﺍﻟﻠﻪﭘﺎﺑﻪﭘﺎﯼﻫﻢﭘﯿﺮ ﺑﺸﯿﻦﺧﻮﺭﺩﻭﺧﻮﺭﺍﮎﭼﯿﮑﺎﺭﻣﯽ ﮐﻨﻦ ﻣﻦ:ﺳﺮﻣﺎ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﻥ ﻣﺎﺩﺭﺵﮐﺘﺎﺑﺎﺭﺍﻣﯽﺭﯾﺰﻩﺗﻮﯾﻪ ﭘﺎﺗﯿﻞ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﺷﺎﻡ ﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻧﺎﺯﯼ:ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺳﺎﯾﻪ ﯾﻪ ﺩﺭﺧﺘﻪ ؟ ﻣﻦ:ﻧﻪﯾﻪﺁﺩﻣﻪﮐﻪﻫﻤﯿﺸﻪﻣﯽ ﮔﻪ:ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﺮﻭ...ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﺮﻭ ﻣﻦ:ﺷﻨﯿﺪﯼ ؟ ﻧﺎﺯﯼ:ﺁﺭﻩﺻﺪﺍﯼﺑﺎﺩﻩ!ﺩﺍﺭﻩﻣﺎﺭﺍ ﺍﺩﺍﺩﻣﻪ ﻣﯽ ﺩﻩ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺭﻭ ﺑﺒﻨﺪ ﻭﺍﺯﺳﮓﻫﺎﯾﯽﺑﺮﺍﻡﺑﮕﻮﮐﻪ ﺳﯿﺎﻫﻨﺪ ﻭﺩﺭﻋﻤﻖﺷﺐﻫﺎﻓﮑﺮﻣﯿﮑﻨﻨﺪﻭ ﺭﺍﺯ ﺭﻧﮓ ﮔﻞ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻣﻦ:ﺁﻩ ﻧﺮﮔﺲ ﻃﻼﯾﯿﻢﺑﻐﻠﻢﮐﻦﮐﻪﺁﺳﻤﻮﻥ ﺩﯾﻮﻭﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﺁﻩﻧﺮﮔﺲﻃﻼﯾﯿﻢﺑﻐﻠﻢﮐﻦﮐﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﻫﻢ... ﻭ ﺍﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ ﭘﻨﺠﺮﻩﺭﺍﺑﺴﺘﯿﻢﻭﺩﺭﺁﻥﺷﺐ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻧﯽ ﻣﻦ ﻭ ﻧﺎﺯﯼ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﺮﺩﯾﻢ ﻭ ﺑﺎﺩ ﺣﺘﯽ ﺁﻩ ﻧﺮﮔﺲ ﻃﻼﯾﯽ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺠﺎ ﻧﺒﺮﺩ
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﭘﺸﺖﺩﯾﻮﺍﺭﻟﺤﻈﻪﻫﺎﻫﻤﯿﺸﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﯽ ﻧﺎﻟﺪ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺍﻭ؟ ﺯﻧﯽ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺩﺳﺖ ﻫﺎﯼ ﺩﻭﺭ ﺯﻧﯽ ﺷﺒﯿﻪ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺯﻧﯽ ﺑﺎ ﻟﺒﺎﺱ ﺳﯿﺎﻩ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺭﻭﯾﺸﺎﻥ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﻫﺎﯼ ﺳﻔﯿﺪ ﮐﻮﭼﮏ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﻭﺍﺭﺕ ﺩﯾﺪﻡ ﭼﻞ ﻭﺭﺍﺕ ﭼﻞ ﻭﺍﺭ ﮐﻬﻨﺖ ﻭﺑﺮﺩﺱ ﺑﻬﺎﺭﺕ ﭘﺸﺖﺩﯾﻮﺍﺭﻟﺤﻈﻪﻫﺎﻫﻤﯿﺸﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﯽ ﻧﺎﻟﺪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺯﻧﯽ ﺑﻬﯿﺎﺩ ﺳﺎﻟﻬﺎﯼ ﺩﻭﺭ ﺳﺎﻟﻬﯽ ﮔﻤﻢ ﺳﺎﻟﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺪﻭﺭﺕ ﮔﺬﺷﺖ ﭘﯿﺮ ﻭ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻣﯽ ﻧﺎﻟﺪ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺩﯾﺮﻭﺯ ﺭﺍ ﺩﯾﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﻏﺒﺎﺭ ﺭﺍ ﺍﻭ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺷﺎﺩ ﺑﺎ ﭘﯿﺮﺍﻫﻨﯽ ﺑﻪ ﺭﻧﮓ ﮔﻠﻬﺎﯼ ﻭﺣﺸﯽ ﺳﺒﺰ ﻭ ﺳﺮﺥ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﻭ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺯﻧﯽﺑﺎﻟﺒﺎﺱﻫﺎﯼﺳﯿﺎﻩﮐﻪﺑﺮ ﺭﻭﯾﺸﺎﻥﺷﮑﻮﻓﻪﻫﺎﯼﺳﻔﯿﺪ ﮐﻮﭼﮏ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺯﯾﺮ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﻠﻮﻁ ﭘﯿﺮ ﺑﺎﺩ ﺯﻭﺭﺵ ﺑﻪ ﭘﺮ ﻋﻘﺎﺏ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﯿﺪ ﯾﺎﺩ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺭﺍ ﻣﺎﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺩﺭﺧﺖ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻧﺪ ؟ ﻫﺮ ﺩﺭﺧﺖ ﺍﯾﻦ ﮐﻮﻫﺴﺎﺭ ﺣﮑﺎﯾﺘﯽ ﺍﺳﺖ ﺩﺧﺘﺮﻡ ﭘﺲ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺯﻧﺎﻥ ﺗﺎﻭﻩ ﺩﺭ ﺟﻨﮕﻞ ﻣﯽ ﻣﯿﺮﻧﺪ ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﻩ ﻭ ﺳﺎﻟﻬﺎﯼ ﺑﻌﺪ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺗﺎﻭﻩ ﺑﺎ ﻟﺒﺎﺱ ﻫﺎﯼ ﺳﯿﺎﻩ ﮐﻪ ﺑﺮﺭﻭﯾﺸﺎﻥﺷﮑﻮﻓﻪﻫﺎﯼﺳﻔﯿﺪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖﺁﻧﻬﺎﺭﺍﺩﺭﺁﻭﺍﺯﻫﺎﺷﺎﻥﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ ﻫﺮ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺭﺍ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﻭﺍﺭﺕ ﺩﯾﺪﻡ ﭼﻞ ﻭﺍﺭﺕ ﭼﻞ ﻭﺍﺭ ﮐﻬﻨﺖ ﻭﺑﺮﺩﺱ ﻧﻬﺎﺭﺕ ﺧﺮﺍﺑﯽﺍﺟﺎﻕﻫﺎ ﺭﺍﺩﯾﺪﻡﺩﺭ ﺧﺮﺍﺑﯽ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺩﯾﺪﻡ ﺳﻨﮓ ﻫﺎﯼ ﺩﺳﺖ ﭼﯿﻦ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﺮﺍﺑﯽ ﮐﻬﻨﻪ ﺗﺮﯼ ﭘﺸﺖﺩﯾﻮﺍﺭﻟﺤﻈﻪﻫﺎﻫﻤﯿﺸﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﯽ ﻧﺎﻟﺪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﻣﺎﺩﺭﺵ
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺩﺭ ﮔﻬﻮﺍﺭﻩ ﺍﺯ ﮔﺮﯾﻪ ﺗﺎﺳﻪ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ﮐﻮﺩﮎ ﮐﺮ ﻭ ﻻﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﻨﻢ ﻫﺮﺍﺳﺎﻥﺍﺯﺣﻘﺎﯾﻘﯽﮐﻪﭼﻮﻥ ﺑﺎﺭﯾﮑﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﻧﻮﺭ ﺍﺯ ﺳﻄﺢ ﭘﻬﻦ ﭘﯿﺸﺎﻧﯿﻢ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﺩ ﺧﻮﺍﻫﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻧﻌﻤﺖ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻭ ﺭﻧﺞ ﺭﺍ ﺷﮑﺮ ﮔﺬﺍﺭ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﻫﻤﯿﺸﻪﻓﺎﺻﻠﻪﺗﺎﻥﺭﺍﺑﺎ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺣﻔﻆ ﮐﻨﯿﺪ ﭘﻨﺞ ﯾﺎ ﺷﺶ ﻣﺎﻩ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺟﺰ ﺭﺿﺎﯾﺖ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻪﺁﺷﯿﺎﻧﻪﺑﺎﺩﺳﺖﭘﺮﺑﺮﻣﯽﮔﺮﺩﺩ ﭘﺮﺳﺘﻮﯼ ﻣﺎﺩﺭ ﮔﻤﺸﺪﻩﺩﺭﻗﻨﺪﯾﻞﻫﺎﯼﺍﯾﻮﺍﻥﺧﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ ﺍﺯ ﯾﺎﺩ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎﻟﺘﺎﻥﮐﻪﻣﯽﺗﻮﺍﻧﯿﺪ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﯿﺪ ﺑﺨﻨﺪﯾﺪ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﯼﺯﻧﺪﮔﯽﺑﯿﻬﻮﺩﻩﺩﻧﺒﺎﻝﻣﻌﻨﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻧﮕﺮﺩﯾﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺣﻔﻆ ﺭﺿﺎﯾﺖ ﻧﻌﻤﺖﺍﻧﺘﻈﺎﺭﻭﺗﻼﺵﺭﺍﺷﮑﺮﮔﺰﺍﺭ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﭘﺮﺳﺘﻮﻫﺎﯼﻣﺎﺩﺭﻗﺎﺩﺭﺑﻪﺷﮑﺎﺭﺵ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﺷﺎﻥ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻬﺎﯼ ﻫﺮ ﺳﻔﺮ ﺩﺭ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﺩﺍﺭ ﻭ ﻧﺪﺍﺭ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ ﻣﺮﻭﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﮎ ﺗﯿﺮﻩ ﺍﯾﻦ ﺯﯾﻤﻦ ﭘﺎﯾﻮﺵ ﭘﺎﯼ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﺍﯾﻦ ﺳﻘﻒ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺳﺮﭘﻮﺵ ﭼﺸﻢ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﺍﻣﺎ ﺧﺪﺍﯼ ﺩﻝ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺳﻔﺮ ﺩﺭ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﺑﻪ ﺣﺰ ﺩﻭ ﺑﯿﮑﺮﺍﻧﻪ ﮐﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺯﻣﯿﻦ ﻭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮔﻢ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﻡ‚ﮐﺠﺎ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺍﯼ ﻣﺮﺍ ؟
ارسال توسط نــاهـــــیــد
آخرین مطالب
