ﭘﺮﯾﺶ؟؟؟-ﻫﺎ؟؟؟ -ﻣﯿﮕﻢ ﺍﯾﻦ ﭘﺴﺮﻩ، ﺣﺎﻣﺪ، ﯾﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﮔﻔﺖ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺗﺮﺳﯿﺪﻡ -ﭼﯽ ﮔﻔﺖ ﻣﮕﻪ؟ ﻫﺮﻭﻗﺖ ﻣﻌﯿﻦ ﺑﺘﺮﺳﺪ.ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﺘﺮﺳﻢ. ﺗﺮﺳﻬﺎﯼ ﺍﻭ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﯽ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺖ. -ﮔﻔﺖ ﻓﺮﺩﺍ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﭼﺎﭖ ﻣﯿﺸﻪ! ﺣﺎﻣﺪ، ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﻦ ﻭ ﻣﻌﯿﻦ!ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﭼﻪ ﭼﯿﺰ ﺗﺮﺳﻨﺎﮐﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﭼﻬﺎﺭ ﮐﻠﻤﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻌﯿﻦ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﺎﻧﺪ: -ﺗﺮﺱ ﺩﺍﺭﻩ؟ -ﺁﺭﻩ.ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﯽ ﺍﺣﻤﻘﻢ ﻭﻟﯽ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯽ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﮐﻪ۲ﺳﺎﻝ ﺑﻮﺩ ﻫﻤﺪﯾﮕﻪ ﺭﻭ ﻫﺮ ﻫﻔﺘﻪ ﻣﯿﺪﯾﺪﻡ ﻭ ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﯿﻢ ﭼﻄﻮﺭﯼ ﺗﻮ ﺷﻤﺎﻝ ﺑﺎﻫﻢ ﺩﻭﺳﺖ ﺷﺪﯾﻢ؟ -ﺍﺗﻔﺎﻕ -ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺭﺍﺣﺘﯽ! -ﺁﺭﻩ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﮐﻪ ﭼﯽ ؟ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﻧﯿﻤﮑﺖ ﺳﺮﺩ ﭘﺎﺭﮎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺭﺧﺘﯽ ﺗﮑﯿﻪ ﺩﺍﺩ ﮔﻔﺖ: -ﻫﻔﺘﻪ ﻗﺒﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎﺩ ﺑﺪﻡ، ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﺎﻓﯽ ﺷﺎﭖ ﮐﻨﺎﺭ ﻓﺮﻫﻨﮕﺴﺮﺍ، ﺑﺪﺟﻮﺭﯼ ﺗﻮ ﻓﮑﺮ ﺑﻮﺩﻡ. ﻫﻤﻮﻥ ﺭﻭﺯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻧﯿﻮﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﯼ. ﻧﻤﯽ ﺩﻭﻧﻢ ﭼﻪ ﺟﻮﺭﯼ ﻭﻟﯽ ﯾﻬﻮ ﺩﯾﺪﻡ ﺣﺎﻣﺪ ﺭﻭﺑﺮﻭﻡ ﻧﺸﺴﺘﻪ.ﺑﻬﻢ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﻣﺰﺍﺣﻢﮐﻪ ﻧﯿﺴﺘﻢ؟ﭼﯽ ﻣﯿﮕﻔﺘﻢ؟ ﮔﻔﺘﻢ ﻧﻪ.ﺍﺻﻠﻦ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺟﺎﺩﻭ ﺷﺪﻡ.ﭘﺮﺳﯿﺪ:ﭘﮑﺮﯼ؟ﮔﻔﺘﻢ:ﺁﺭﻩ ﺩﯾﮕﻪ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻡ ﺑﯿﺎﻡ ﮐﻼﺱ.ﮔﻔﺖ:ﭼﺮﺍ؟ ﮔﻔﺘﻢ:ﺑﯿﻔﺎﯾﺪﻩ ﺍﺱ ﻫﯿﭽﯽ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻐﺰﻡ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﻪ[[[[بقیه داستان در ادامه مطلب]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: چهار شنبه 29 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستانک,آخرسرنوشت من,

ﮐﺎﺭﻣﻨﺪ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﺍﻟﻒ– ۱۱۱-۱۳-۶۳-۷-۴.ﺳﺮﯾﻌﺎ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺑﺨﺶ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﻨﯿﺪ. -ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎﻥ! ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﮔﻢ ﮐﺮﺩﻡ.ﺳﺮﯾﻊ ﺗﻠﻔﻦ ﺭﺍ ﺳﺮ ﺟﺎﯼ ﺍﻭﻟﺶ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺩﻓﺘﺮ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺑﺨﺶ ﺭﻓﺘﻢ. ﭘﺎﻫﺎﯾﻢ ﺁﺷﮑﺎﺭﺍ ﻣﯽﻟﺮﺯﯾﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﺜﻞ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺟﯿﺮﻩ ﻫﻔﺘﮕﯽ ﻣﺸﺮﻭﺑﺶ ﺭﺍ ﯾﮏ ﺟﺎ ﺳﺮ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﻠﻮ ﺗﻠﻮ ﻣﯽﺧﻮﺭﺩﻡ. ﺗﺮﮐﯿﺐ ﻫﯿﮑﻞ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﻧﺨﺮﺍﺷﯿﺪﻩ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺑﺨﺶ ﺩﺭ ﮐﺖ ﻭ ﺷﻠﻮﺍﺭ ﺳﺮﻣﻪﺍﯼ ﺑﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﺭﻧﮓ ﭘﺮﯾﺪﻩﺍﺵ ﻫﯿﺒﺘﯽ ﻣﺮﺩﻩﻭﺍﺭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ. -ﭼﮑﺎﺭ ﮐﺮﺩﯼ ۱۱۱ ؟!ﺳﺮﯾﻊ ﺧﻮﺩﺕ ﺭﻭ ﺑﺮﺳﻮﻥ ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﺴﻮﺭ ﺍﺻﻠﯽ.ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﯼ ﻃﺒﻘﻪ ﺍﻭﻝ.ﺭﺋﯿﺲ ﺑﺨﺶ ﮐﺎﺭﮔﺰﯾﻨﯽ ﻣﻨﺘﻈﺮﺗﻪ… ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺟﻔﺖ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺣﺮﻑﻫﺎﯼ ﺭﺋﯿﺲ ﺑﺨﺶ ﻣﺜﻞ ﺷﻼﻕ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻓﺮﻭﺩ ﻣﯽﺁﻣﺪﻧﺪ.ﺭﺋﯿﺲ ﺑﺨﺶ ﮐﺎﺭﮔﺰﯾﻨﯽ؟ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﻣﻨﺪ ﻓﻘﻂ ﺩﻭﺑﺎﺭ ﭘﯿﺶ ﺍﻭ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ.ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﻣﻮﻗﻊ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ، ﻭ ﺑﺎﺭ ﺩﻭﻡ ﻣﻮﻗﻊ ﺑﺎﺯﻧﺸﺴﺘﮕﯽ ﯾﺎ ﺍﺧﺮﺍﺝ.ﻟﺐﻫﺎﯼ ﺭﺋﯿﺲ ﺑﺨﺶ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﺗﮑﺎﻥ ﻣﯽﺧﻮﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺳﺖﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﯿﺠﺎﻥ ﺗﮑﺎﻥ ﻣﯽﺩﺍﺩ.ﻭﻟﯽ ﺻﺪﺍﯾﺶ ﺭﺍ ﻧﻤﯽﺷﻨﯿﺪﻡ.ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﻟﻌﻨﺘﯽ ﮐﺶ ﻣﯽ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ. ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﯽﺷﺪ ﺳﺮ ﺟﺎﯾﻢ ﺑﺎﯾﺴﺘﻢ.ﺑﺎ ﻫﺮ ﺯﺣﻤﺘﯽ ﺑﻮﺩ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﭘﺎﯼ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺭﺳﺎﻧﺪﻡ[[[[[بقیه داستان را در ادامه مطلب دنبال کنید]]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: چهار شنبه 29 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان,شرکت(قسمت دوم),داستانک,

ﭘﺎﻫﺎﯾﻢ ﺑﯽ ﺣﺲ ﺷﺪﻩ ﻭ ﮔﺰ ﮔﺰ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﻫﺴﺖ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮﺭ ﺳﺮ ﺟﺎﯾﻢ ﻣﯿﺨﮑﻮﺏ ﺷﺪﻩﺍﻡ.ﻣﯽﺗﺮﺳﻢ ﺭﻭﯼ ﻣﻮﺯﺍﺋﯿﮏﻫﺎﯼ ﮐﻒ ﺍﺗﺎﻕ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺭﻧﮓ ﻋﺠﯿﺐ ﻭ ﻏﺮﯾﺐ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﭘﺎ ﺑﮕﺬﺍﺭﻡ.ﻣﻮﺯﺍﺋﯿﮏﻫﺎﯼ ﺭﻧﮕﯽ ﮔﺎﻩ ﻭ ﺑﯽﮔﺎﻩ ﻣﯽﺩﺭﺧﺸﻨﺪ ﻭ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ.ﺍﻭﻝ ﮐﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﺗﺎﻕ ﺷﺪﻡ ﻫﻤﻪﺷﺎﻥ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭﻟﯽ ﺣﺎﻻ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻭﻗﺖ ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﻣﯽﺭﻗﺼﻨﺪ ﻭ ﭼﺸﻤﮏ ﻣﯽﺯﻧﻨﺪ.ﺩﺭﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﺑﭽﻪﺍﯼ ﮐﻪ ﻣﺪﺍﻡ ﺷﯿﻄﻨﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﻧﻈﺮ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺟﻠﺐ ﮐﻨﺪ.ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻣﺤﻮ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺯﺍﺋﯿﮏﻫﺎﯼ ﺩﺭﺧﺸﺎﻥ ﻭ ﺷﮕﻔﺖﺍﻧﮕﯿﺰ ﺷﺪﻩﺍﻡ، ﺍﻣﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﺗﻮﯼ ﺩﻟﻢ ﺁﺷﻮﺏ ﺍﺳﺖ.ﺍﺯ ﺩﺭﯼ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﻡ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻣﯽﺗﺮﺳﻢ.ﻧﮑﻨﺪ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺍﺗﺎﻕ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﻡ؟ ﻫﻤﻪﺍﺵ ﺍﺯ ﺩﯾﺮﻭﺯ ﻭ ﺁﻥ ﺗﻠﻔﻦ ﻟﻌﻨﺘﯽ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ!ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﭼﯽ ﺷﺪ ﻭ ﺯﺩ ﺑﻪ ﺳﺮﻡ ﮐﻪ ﺟﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﻋﻮﺽ ﮐﻨﻢ.[[[[[بقیه داستان را در ادامه مطلب بخوانید]]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: چهار شنبه 29 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستانک,شرکت(قسمت اول),

ﺭﺍﻩ ﮐﻪ ﻣﯽﺍﻓﺘﯿﻢ ﺗﺎﺯﻩ ﻣﯽﻓﻬﻤﻢ ﺟﺎﯼ ﺧﻮﺑﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪﺍﻡ.ﺭﺩ ﺟﺪﻭﻝ ﺭﺍ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻢ ﺭﻭﯼ ﺑﺎﺳﻨﻢ ﺣﺲ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺟﺎ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﻮﺭ ﻣﻮﺭ ﻣﯽﺷﻮﺩ.ﺧﻮﻥ ﺗﻮﯼ ﺭﮒﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﺣﺲ ﺧﻮﺑﯽ ﺩﺍﺭﻡ.ﺗﻮﺩﻭﺯﯼ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻫﻢ ﻗﺮﻣﺰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻮﯼ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﯽﺁﯾﺪ.ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﻮﺱ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺩﺭﺍﺯ ﺑﮑﺸﻢ.ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺮﻡ ﺍﺳﺖ. ﯾﺎﺩﻡ ﺍﺯ ﻋﮑﺲ ﺗﻮﯼ ﻣﻮﺑﺎﯾﻞ ﺍﺻﻐﺮ ﻣﯽﺍﻓﺘﺪﮐﻪ ﺯﻧﯽ ﺭﻭﯼ ﺗﺨﺖ ﺩﻭﻧﻔﺮﻩﯼ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺮﺯﮔﯽ ﻻﯼ ﯾﮏ ﻋﺎﻟﻤﻪ ﮔﻠﺒﺮﮒ ﻗﺮﻣﺰ ﺩﺭﺍﺯ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﻭ ﻣﺮﺩﯼ، ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﮐﻤﺮ ﻭ ﺷﺎﻧﻪﻫﺎﯼ ﭘﻬﻨﺶ ﭘﯿﺪﺍﺳﺖ، ﺭﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻮﯾﯽ ﺩﺍﺭﺩﻧﮕﺎﻫﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ.ﺧﻮﺏ ﯾﺎﺩﻡ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﻮﺗﯿﻦ ﻭ ﺷﻮﺭﺕ ﺯﻥ ﻗﺮﻣﺰ ﺑﻮﺩ.ﯾﺎ ﺷﺎﯾﺪﻡ ﺟﮕﺮﯼ؛ ﭼﻮﻥ ﻗﺮﻣﺰﯼﺍﺵ ﺑﺎ ﻗﺮﻣﺰﯼ ﮔﻠﺒﺮﮒﻫﺎ ﻓﺮﻕ ﺩﺍﺷﺖ.ﺗﻮﯼ ﻫﻤﯿﻦ ﻓﮑﺮﻡ ﮐﻪ ﻣﯽﺑﯿﻨﻢ ﭘﺴﺮﺁﯾﻨﻪ ﺭﺍ ﮐﺞ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺩﺍﺭﺩ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ.ﮐﯿﻔﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﺑﺮﻣﯽﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﻣﯽﮔﺬﺍﺭﻡ ﺭﻭﯼ ﭘﺎﻫﺎﯾﻢ.ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ: »ﺟﺪﯼ ﺧﺎﻧﻮﻣﻪ ﺍﯾﻦ ﭘﺴﺮﻩﺍﯼ؟« ﻋﯿﻨﮑﺶ ﺭﺍ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺭﻭﯼ ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ ﻭ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻢ ﭼﺸﻢﻫﺎﯼ ﺭﻭﺷﻨﺶ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺒﯿﻨﻢ.ﺷﺎﻧﻪﻫﺎﯾﺶ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻃﺮﻑ ﻭﺁﻥﻃﺮﻑ ﭘﺸﺘﯽ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺯﺩﻩ.ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ» :ﺍﻫﻮﻡ«. ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ» :ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﻭﻟﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭﻥ ﯾﮑﻢ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺧﻮﺷﮕﻠﯽ«!ﻭ ﻣﯽﺯﻧﺪ ﺯﯾﺮ ﺧﻨﺪﻩ. ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﯽ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﺪﻫﻢ.[[[[[بقیه داستان را در ادامه مطلب ببینید]]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: چهار شنبه 29 آذر 1391برچسب:زنها جگر دوست ندارن(قسمت دوم),داستانک,داستان کوتاه,داستان ادبی,

ﻣﺎﻧﺘﻮﯾﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺩﺭﺍﻭﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻗﺎﭖ ﻣﯽﺯﻧﻢ ﻭ ﻣﯽﺩﻭﻡ ﺳﻤﺖ ﺩﺭ.ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﺗﻮﯼ ﺁﯾﻨﻪﯼ ﺟﺎﻟﺒﺎﺳﯽ ﻭ ﻟﺐﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﻫﻢ ﻣﯽﮐﺸﻢ ﺗﺎﻗﺮﻣﺰﯼِ ﺭﮊﻟﺐ ﮔﻮﺩﯼ ﻟﺒﻢ ﺭﺍ ﭘﺮ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻗﻠﻮﻩﯼ ﻟﺐﻫﺎﯾﻢ ﺗﻮﯼ ﭼﺸﻢ ﺑﯿﺎﯾﺪ.ﻋﮑﺲ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﮐﻨﺎﺭ ﺩﺭ ﻭ ﺗﻮﯼ ﭼﺸﻢﻫﺎﯾﺶ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺍﺧﻢ ﺩﺍﺭﺩ.ﭼﺘﺮﯼ ﻣﻮﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﯾﺮ ﺷﺎﻝ ﺷﻞ ﻣﯿﮑﻨﻢﮐﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺻﻐﺮ ﺣﻮﺍﺳﺶ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺮﯾﺰﺩ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻭ ﻣﯽﺩﻭﻡ ﺗﻮﯼ ﺭﺍﻩ ﭘﻠﻪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﻮﯼ ﮐﻮﭼﻪ.ﺍﺻﻐﺮ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻭ ﺑﺎﺯ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻟُﻨﮓ ﭘﺎﺭﻩﺍﺵ ﺩﺍﺭﺩ ﺯﯾﺮ ﺑﺎﮎ ﯾﺎﻣﺎﻫﺎﯼ ﺳﮕﯽﺍﺵ ﺭﺍ ﻣﯽﺳﺎﺑﺪ.ﮐﻠﻪﺍﺵ ﺭﺍ ﻣﻤﺎﺱ ﺷﺎﻧﻪﺍﺵ ﻣﯽﮐﻨﺪ.ﻣﯿﺪﺍﻧﻢ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﯾﺪﻩ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺣﺲﺍﻡ ﮐﺮﺩﻩ؛ ﻭﻟﯽ ﺍﺯ ﺟﺎﯾﺶ ﺟﻢ ﻧﻤﯽﺧﻮﺭﺩ.ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻧﻪ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﭘﯿﺶ ﻣﺤﻠﻪ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﺳﺮ ﺗُﻨﮏﺍﺵ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ[[[[[بقیه داستان را در ادامه مطلب ببینید]]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: چهار شنبه 29 آذر 1391برچسب:داستان,داستانک,داستان کوتاه,زنهاجگر دوست ندارن قسمت اول,

ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﻡ ﺩﺭ ﻭ ﭘﺴﺮ ﺟﻮﺍﻥ ﺭﺍ ﺟﻠﻮﯼ ﻫﻤﻪ، ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﺼﯿﺤﺖ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ.ﻭﺳﻂ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﯾﺶ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻭﺿﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺧﻮﺵ ﺁﻣﺪ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ.ﭘﺴﺮ ﺳﺮﺵ ﺭﺍ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻭ ﺑﻪ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﯼ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﮔﻮﺵ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ. ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ:ﻧﻤﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﻧﻨﺪﺍﺯ، ﺑﻨﺪﺍﺯ، ﻭﻟﯽ ﺁﺧﻪ ﺍﯾﻦ ﭼﯿﻪ؟ ﺧﺐ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺍﺳﻢ ﻣﻌﺼﻮﻣﯽ، ﻗﺮﺁﻧﯽ، ﺩﻋﺎﯾﯽ، ﭼﯿﺰﯼ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﯽ ﺩﻭﺭ ﮔﺮﺩﻧﺖ، ﻧﻪ ﺍﯾﻦ.ﺣﯿﻒ ﻧﯿﺴﺖ ﺗﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﯼ ﻣﺠﻠﺲ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﯿﻦ، ﺍﺩﺍﯼ ﯾﻪ ﻋﺪﻩ ﺍﺟﻨﺒﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﯿﺎﺭﯼ؟ ﺑﭽﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﭼﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎ؟ ﻣﻮﺑﺎﯾﻞ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺯﻧﮓ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺻﺤﺒﺖ ﺷﺪ.ﭘﺴﺮ ﺟﻮﺍﻥ ﺁﺭﺍﻡ ﺍﺯ ﻣﺠﻠﺲ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪ.ﮔﻮﺷﯽ ﺍﻡ ﭘﯽ ﺗﺮﯼ ﭘﻠﯿﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﺶ ﮔﺬﺍﺷﺖ.ﺻﺪﺍﯼ ﻣﺪﺍﺣﯽ ﺭﺍ ﺯﯾﺎﺩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﯽ ﮔﺮﯾﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﮐﻠﯿﺴﺎﯼ ﺁﻧﻄﺮﻑ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺷﺪ.

تاریخ: چهار شنبه 29 آذر 1391برچسب:داستان آن طرف خیابان,داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,

ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩﯼ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺯﺩﻭﺍﺟﺸﻮﻥ ﺻﺎﺣﺐ ﭘﺴﺮﯼ ﻣﯿﺸﻦ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﻮﻟﺪ ﺑﭽﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯿﺸﻦ ﮐﻪ ﺍﻭﻥ ﯾﻪ ﻧﺎﺑﻐﻪ ﺍﺱ ﺑﭽﻪ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﺁﺩﻡ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻥ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻭﺳﺎﻟﮕﯽ ﺑﻪ ﺍﮐﺜﺮ ﺯﺑﺎﻧﻬﺎ ﺣﺮﻑ ﻣﯿﺰﻧﻪ ﺩﺭ ﺳﻪ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺑﺎ ﺍﺳﺎﺗﯿﺪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﺑﺤﺚ ﻭ ﺗﺒﺎﺩﻝ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﭙﺮﺩﺍﺯﻩ ﻭ ﺩﺭ ﭼﻬﺎﺭ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﮑﺮﺩﻧﯽ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻋﻠﻢ ﻭ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺍﻭﻥ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﺩﺭ ﺟﺸﻦ ﺗﻮﻟﺪ۵ ﺳﺎﻟﯿﮕﺶ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﻫﻤﻪ ﻓﺎﻣﯿﻞ ﺍﻋﻼﻡ ﻣﯿﮑﻨﻪ: ﻣﻦ ﺩﻗﯿﻘﺎ ﯾﮏ ﺳﺎﻝ ﺩﯾﮕﻪ ﻣﯿﻤﯿﺮﻡ ، ﻣﺎﺩﺭﻡ۱۸ﻣﺎﻩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻣﯿﻤﯿﺮﻩ ﻭ ﭘﺪﺭﻡ ﯾﮏ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﻣﯿﻤﯿﺮﻩ!! ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﻫﻤﻮﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺷﺶ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﻣﯿﻤﯿﺮﻩ ﻭ ﻣﺮﺩ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺩﺭ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺷﺮﮐﺖ ﺑﯿﻤﻪ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺭﻭ ﺑﯿﻤﻪ ﻋﻤﺮ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻃﺒﻖ ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﺑﭽﻪ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻣﯿﻤﯿﺮﻩ ﻭ ﺛﺮﻭﺕ ﻫﻨﮕﻔﺘﯽ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺑﯿﻤﻪ ﻋﻤﺮ ﺯﻥ ﻧﺼﯿﺐ ﻣﺮﺩ ﻣﯿﺸﻪ! ﻣﺮﺩ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻣﯿﮕﯿﺮﻩ ﯾﮏ ﺳﺎﻝ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﻋﻤﺮﺵ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺧﻮﺷﯽ ﺑﮕﺬﺭﻭﻧﻪ ، ﭘﺲ ﺑﻪ ﺳﻔﺮﻫﺎﯼ ﺗﻔﺮﯾﺤﯽ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﻣﯿﺮﻩ ، ﺩﺭ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻫﺘﻠﻬﺎﯼ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﻣﯿﮑﻨﻪ ، ﮔﺮﺍﻥ ﺗﺮﯾﻦ ﺧﻮﺩﺭﻭﻫﺎﯼ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩﺵ ﻣﯿﺨﺮﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺭﻭﺯ ﻋﻤﺮﺵ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺁﺷﻨﺎﯾﺎﻧﺶ ﺭﻭ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﯿﮑﻨﻪ ، ﻣﻬﻤﻮﻧﯽ ﻣﻔﺼﻠﯽ ﻣﯿﮕﯿﺮﻩ ﻭ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺷﺐ ﺯﻧﺪﮔﯿﺶ ﺭﻭ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺩﺧﺘﺮ ﺯﯾﺒﺎ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺧﻮﺷﮕﺬﺭﻭﻧﯽ ﻣﯿﺸﻪ... ﺻﺒﺢ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﺟﯿﻎ ﺩﺧﺘﺮﻩ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﭘﺎ ﻣﯿﺸﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﻫﻨﻮﺯ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﺱ ﻣﯿﭙﺮﺳﻪ ﭼﯽ ﺷﺪﻩ ؟ ﺩﺧﺘﺮﻩ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﯿﺪﻩ:ﻭﮐﯿﻞ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﯽ ﺷﻤﺎ ﺗﻮ ﺭﺍﻫﺮﻭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﻫﯿﭻ ﺣﺮﮐﺘﯽ ﻧﻤﯿﮑﻨﻪ ، ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﻓﻮﺕ ﺷﺪﻩ

تاریخ: چهار شنبه 29 آذر 1391برچسب:داستانک,داستانک کودک نابغه,داستان کوتاه,

ﺩﺭ ﯾﮏ ﻋﺼﺮ ﺯﯾﺒﺎﯼ ﺑﻬﺎﺭﯼ ، ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ، ﺗﮏ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﺗﺎﻗﺶ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺗﻨﻬﺎ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺍﺗﺎﻗﺶ ، ﺑﻪ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ، ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻧﮕﯿﺰﻩ ﻫﺎﯼ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ، ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻣﺪ ﺑﻮﺩﻧﺪ...ﺑﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﺩ ﻭ ﺳﺮﺣﺎﻝ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺧﻨﺪﻩ ﻭ ﺷﺎﺩﯼ ﺳﭙﺮﯼ ﮐﻨﻨﺪ ، ﺍﻣﺎ ﺍﻭ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ؟!ﭼﺮﺍ ﺍﻭ ﺁﻥ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻧﺒﻮﺩ ؟ ﺻﺪﺍﯼ ﺁﺷﻨﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺑﻮﺩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻫﻤﺪﻡ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺍﺵ ﮔﻔﺖ:ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﺕ ﻣﯽ ﺳﻮﺯﻩ!ﻣﯽ ﺩﻭﻧﯽ ﭼﺮﺍ ؟!ﺁﺧﻪ ﺍﺯ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺩﺑﯿﺮﺳﺘﺎﻧﺖ ﺗﻤﻮﻡ ﺷﺪﻩ ﺭﻓﺎﻗﺘﺖ ﺑﺎ ﺩﻭﺳﺘﺎﯼ ﺍﻭﻥ ﻣﻮﻗﻌﺖ ﻫﻢ ﺗﻤﻮﻡ ﺷﺪﻩ! -ﺧﻮﺏ ﻃﺒﯿﻌﯿﻪ --ﮐﺠﺎﺵ ﻃﺒﯿﻌﯿﻪ ؟ ﯾﺎﺩﺕ ﻧﯿﺴﺖ ؟ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﺻﻤﯿﻤﯽ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺩﺑﯿﺮﺳﺘﺎﻧﺖ ﺭﻭ ﭘﺎﺭﺳﺎﻝ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﻪ ﻫﻢ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﯾﺖ ﺩﯾﺪﯼ ؟ ﺍﻣﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺗﻮ ﺭﻭ ﺧﺒﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻦ ؟! ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯿﮕﻔﺖ ، ﺣﺮﻑ ﺩﺭﺳﺖ ﺟﻮﺍﺏ ﻧﺪﺍﺷﺖ. --ﺑﺎﺯﻡ ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﺕ ﻣﯿﺴﻮﺯﻩ!ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺍﺱ ﺍﻡ ﺍﺳﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﺕ ﺍﻭﻣﺪﻩ ، ﮐﯽ ﺑﻮﺩﻩ ؟[[[[متن کامل داستان را در ادامه مطلب بخونید]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: چهار شنبه 29 آذر 1391برچسب:دلم برات میسوزه,داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,

ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﯾﮏ ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩ ﻣﺎﺷﯿﻨﺸﻮﻥ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺗﺼﺎﺩﻑ ﻧﺎﺟﻮﺭﻱ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ. ﺑﻄﻮﺭﯾﮑﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻫﺮﺩﻭﺷﻮﻥ ﺑﺸﺪﺕ ﺁﺳﯿﺐ ﻣﯿﺒﯿﻨﻪ. ﻭﻟﯽ ﻫﺮﺩﻭﺷﻮﻥ ﺑﻄﺮﺯ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺁﺳﺎﯾﯽ ﺟﻮﻥ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﺪﺭ ﻣﯽ ﺑﺮﻥ. ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺍﺯ ﻣﺎﺷﯿﻨﺸﻮﻥ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﺁﻫﻦ ﻗﺮﺍﺿﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﯿﺎﻥ ، ﺭﺍﻧﻨﺪﻩﺀ ﺧﺎﻧﻢ ﺑﺮ ﻣﯿﮕﺮﺩﻩ ﻣﯿﮕﻪ: -ﺁﻩ ﭼﻪ ﺟﺎﻟﺐ ﺷﻤﺎ ﻣﺮﺩ ﻫﺴﺘﯿﺪ.…! ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ ﭼﻪ ﺑﺮﻭﺯ ﻣﺎﺷﯿﻨﺎﻣﻮﻥ ﺍﻭﻣﺪﻩ! ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺩﺍﻏﻮﻥ ﺷﺪﻩ ﻭﻟﯽ ﻣﺎ ﺳﺎﻟﻢ ﻫﺴﺘﯿﻢ! .…ﺍﯾﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﺸﻮﻧﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﺍﯾﻨﻄﻮﺭﯼ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﻨﯿﻢ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻣﺸﺘﺮﮐﯽ ﺭﻭ ﺑﺎ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺻﻔﺎ ﺁﻏﺎﺯ ﮐﻨﯿﻢ!… ﻣﺮﺩ ﺑﺎ ﻫﯿﺠﺎﻥ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﯿﮕﻪ: -ﺍﻭﻩ“ …ﺑﻠﻪ ﮐﺎﻣﻼ… ”ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻣﻮﺍﻓﻘﻢ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﺸﻮﻧﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺷﻪ! ﺑﻌﺪ ﺍﻭﻥ ﺧﺎﻧﻢ ﺯﻳﺒﺎ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﯽ ﺩﻩ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻪ: -ﺑﺒﯿﻦ ﯾﮏ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺩﯾﮕﻪ!ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﻦ ﮐﺎﻣﻠﻦ ﺩﺍﻏﻮﻥ ﺷﺪﻩ ﻭﻟﯽ ﺍﯾﻦ ﺷﯿﺸﻪ ﻣﺸﺮﻭﺏ ﺳﺎﻟﻤﻪ.ﻣﻄﻤﺌﻨﻦ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺷﯿﺸﻪ ﻣﺸﺮﻭﺏ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻤﻮﻧﻪ ﺗﺎ ﻣﺎ ﺍﯾﻦ ﺗﺼﺎﺩﻑ ﺧﻮﺵ ﯾﻤﻦ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻪ ﺷﺮﻭﻉ ﺟﺮﻳﺎﻧﺎﺕ ﺧﻴﻠﻲ ﺟﺎﻟﺒﻲ ﺑﺎﺷﻪ ﺭﻭ ﺟﺸﻦ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ! ﻭ ﺑﻌﺪ ﺧﺎﻧﻢ ﺯﻳﺒﺎ ﺑﺎ ﻟﻮﻧﺪﻱ ﺑﻄﺮﯼ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻣﺮﺩ ﻣﯿﺪﻩ. ﻣﺮﺩ ﺳﺮﺵ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﺗﺼﺪﯾﻖ ﺗﮑﺎﻥ ﻣﯿﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺯﻳﺮ ﭼﺸﻤﻲ ﺍﻧﺪﺍﻡ ﺧﺎﻧﻢ ﺯﻳﺒﺎ ﺭﻭ ﺩﻳﺪ ﻣﻲ ﺯﻧﻪ ﺩﺭﺏ ﺑﻄﺮﯼ ﺭﻭ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ﻭ ﻧﺼﻒ ﺷﯿﺸﻪ ﻣﺸﺮﻭﺏ ﺭﻭ ﻣﯽ ﻧﻮﺷﻪ ﻭ ﺑﻄﺮﯼ ﺭﻭ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮﺩﻭﻧﻪ ﺑﻪ ﺯﻥ. ﺯﻥ ﺩﺭﺏ ﺑﻄﺮﯼ ﺭﻭ ﻣﯽ ﺑﻨﺪﻩ ﻭ ﺷﯿﺸﻪ ﺭﻭ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮﺩﻭﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﺩ. ﻣﺮﺩ ﻣﯽ ﮔﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﯽ ﻧﻮﺷﯿﺪ؟! ﺯﻥ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺷﻴﻄﻨﺖ ﺁﻣﻴﺰﻱ ﻣﻲ ﺯﻧﻪ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﯽ ﮔﻪ: -ﻧﻪ ﻋﺰﻳﺰﻡ ، ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺍﻻﻥ ﺑﻬﺘﺮﻩ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭘﻠﯿﺲ ﺑﺎﺷﻴﻢ!!!

تاریخ: چهار شنبه 29 آذر 1391برچسب:داستان ادبی,داستان تصادف,داستانک,داستان کوتاه,

ﺯﻧﯽ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺩﺭﺳﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﺗﺨﻢ ﻣﺮﻍ ﺑﺮﺍﯼ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺑﻮﺩ. ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺷﻮﻫﺮﺵ ﺳﺮﺍﺳﯿﻤﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺁﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺍﺩ ﺯﺩ :ﻣﻮﺍﻇﺐ ﺑﺎﺵ ، ﻣﻮﺍﻇﺐ ﺑﺎﺵ ، ﯾﻪ ﮐﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﮐﺮﻩ ﺗﻮﺵ ﺑﺮﯾﺰ.… ﻭﺍﯼ ﺧﺪﺍﯼ ﻣﻦ ، ﺧﯿﻠﯽ ﺯﯾﺎﺩ ﺩﺭﺳﺖ ﮐﺮﺩﯼ…ﺣﺎﻻ ﺑﺮﺵ ﮔﺮﺩﻭﻥ…ﺯﻭﺩ ﺑﺎﺵ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﮐﺮﻩ ﺑﺮﯾﺰﯼ…ﻭﺍﯼ ﺧﺪﺍﯼ ﻣﻦ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺮﻩ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﯿﺎﺭﯾﻢ ؟؟؟ ﺩﺍﺭﻥ ﻣﯽﺳﻮﺯﻥ ﻣﻮﺍﻇﺐ ﺑﺎﺵ ، ﮔﻔﺘﻢ ﻣﻮﺍﻇﺐ ﺑﺎﺵ!ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﻣﻮﻗﻊ ﻏﺬﺍ ﭘﺨﺘﻦ ﺑﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎﯼ ﻣﻦ ﮔﻮﺵ ﻧﻤﯽﮐﻨﯽ …ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ!!ﺑﺮﺷﻮﻥ ﮔﺮﺩﻭﻥ!ﺯﻭﺩ ﺑﺎﺵ!ﺩﯾﻮﻭﻧﻪ ﺷﺪﯼ ؟؟؟؟ ﻋﻘﻠﺘﻮ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﯼ ؟؟؟ ﯾﺎﺩﺕ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻬﺸﻮﻥ ﻧﻤﮏ ﺑﺰﻧﯽ…ﻧﻤﮏﺑﺰﻥ…ﻧﻤﮏ… ﺯﻥ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺯﻝ ﺯﺩﻩ ﻭ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﮔﻔﺖ: ﺧﺪﺍﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﭼﻪ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﺮﺍﺕ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ؟! ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﯽ ﻣﻦ ﺑﻠﺪ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﯾﻪ ﺗﺨﻢ ﻣﺮﻍ ﺳﺎﺩﻩ ﺩﺭﺳﺖ ﮐﻨﻢ؟ ﺷﻮﻫﺮ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﯽ ﮔﻔﺖ:ﻓﻘﻂ ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﺪﻭﻧﯽ ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﺭﺍﻧﻨﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﻢ، ﭼﻪ ﺑﻼﺋﯽ ﺳﺮ ﻣﻦ ﻣﯿﺎﺭﯼ

تاریخ: سه شنبه 28 آذر 1391برچسب:درس عبرت,داستانک,داستان کوتاه,داستان ادبی,

ﻗﺼﺎﺏ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﺳﮕﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﻣﻐﺎﺯﻩ ﺍﺵ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺣﺮﮐﺘﯽ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺩﻭﺭﺵ ﮐﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﮐﺎﻏﺬﯼ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻫﺎﻥ ﺳﮓ ﺩﯾﺪ.ﮐﺎﻏﺬ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ.ﺭﻭﯼ ﮐﺎﻏﺬ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ"ﻟﻄﻔﺎ ۱۲ ﺳﻮﺳﯿﺲ ﻭ ﯾﻪ ﺭﺍﻥ ﮔﻮﺷﺖ ﺑﺪﯾﻦ. "۱۰ ﺩﻻﺭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﮐﺎﻏﺬ ﺑﻮﺩ.ﻗﺼﺎﺏ ﮐﻪ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺳﻮﺳﯿﺲ ﻭ ﮔﻮﺷﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﯿﺴﻪ ﺍﯼ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻫﺎﻥ ﺳﮓ ﮔﺬﺍﺷﺖ.ﺳﮓ ﻫﻢ ﮐﯿﺴﻪ ﺭﺍﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺭﻓﺖ. ﻗﺼﺎﺏ ﮐﻪ ﮐﻨﺠﮑﺎﻭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﯽ ﻭﻗﺖ ﺑﺴﺘﻦ ﻣﻐﺎﺯﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﻌﻄﯿﻞ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﺳﮓ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩ. ﺳﮓ ﺩﺭ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﺧﻂ ﮐﺸﯽ ﺭﺳﯿﺪ.ﺑﺎ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ ﺗﺎ ﭼﺮﺍﻍ ﺳﺒﺰ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺭﺩ ﺷﺪ.ﻗﺼﺎﺏ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻟﺶ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩ.ﺳﮓ ﺭﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﯾﺴﺘﮕﺎﻩ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﺭﺳﯿﺪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺗﺎﺑﻠﻮ ﺣﺮﮐﺖ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﻫﺎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ[[[[[بقیه داستان را در ادامه مطلب ببینید]]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: سه شنبه 28 آذر 1391برچسب:داستان سگ و قصاب,داستان ادبی,داستانک,داستان کوتاه,

ﭼﻬﺎﺭ ﻧﻔﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﺍﺳﻤﺸﺎﻥ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﺑﻮﺩ. ﻫﻤﻪ ﮐﺲ، ﯾﮏ ﮐﺴﯽ، ﻫﺮ ﮐﺴﯽ، ﻫﯿﭻ ﮐﺴﯽ. ﮐﺎﺭ ﻣﻬﻤﯽ ﺩﺭ ﭘﯿﺶ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﯾﮏ ﮐﺴﯽ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ ﺭﺳﺎﻧﺪ، ﻫﺮﮐﺴﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﮑﻨﺪ ﻭﻟﯽ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺍﯾﻨﮑﺎﺭ ﺭﺍ ﻧﮑﺮﺩ.ﯾﮏ ﮐﺴﯽ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺷﺪ ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﮐﺎﺭ ﻫﻤﻪ ﮐﺲ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺒﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﮐﺲ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ. ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﻃﻮﺭﯼ ﺷﺪ ﻫﺮﮐﺴﯽ، ﯾﮏ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﮐﺎﺭﯼ ﺭﺍ ﻧﮑﺮﺩ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﮐﺲ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﺪ!!؟ ﺣﺎﻻ ﻣﺎ ﺟﺰﺀ ﮐﺪﺍﻣﺶ ﻫﺴﺘﯿﻢ؟؟؟

تاریخ: سه شنبه 28 آذر 1391برچسب:چهارنفر,داستانک,داستان کوتاه,داستان ادبی,

ﺣﺴﻴﻦﺑﻦﻋﻠﻲ(ﻉ)ﻛﻪﺑﺮﺍﻱﺑﻴﻌﺖﺑﺎ ﻳﺰﻳﺪﺩﻋﻮﺕﺷﺪﻩﺑﻮﺩ،ﻫﻤﺎﻥﺷﺐﻛﻨﺎﺭ ﻗﺒﺮﺟﺪّﺵ، ﺭﺳﻮﻝﺧﺪﺍ(ﺹ)ﺭﻓﺖﻭ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻣّﺖ ﺷِﻜﻮِﻩ ﻛﺮﺩﻛﻪﻣﺮﺍﺗﻨﻬﺎﮔﺬﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪﻭﻓﺮﻣﻮﺩ »ﺍﻳﻦ ﺷﻜﺎﻳﺖ ﻣﻦ ﺗﺎ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﺑﺎﻗﻲ ﺍﺳﺖ« ﺍﻣﺎﻡﺣﺴﻴﻦ(ﻉ)،ﺁﻥ ﺷﺐﺭﺍ ﺗﺎﺻﺒﺢ، ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭﻗﺒﺮﭘﻴﺎﻣﺒﺮ(ﺹ)ﺑﻪﺭﻛﻮﻉﻭ ﺳﺠﻮﺩ ﻭﻋﺒﺎﺩﺕﮔﺬﺭﺍﻧﻴﺪﺻﺒﺢﺭﻭﺯﺑﻌﺪ، ﻣﺮﻭﺍﻥ،ﺍﻣﺎﻡ(ﻉ)ﺭﺍﻣﻼﻗﺎﺕﻧﻤﻮﺩﻭ ﻧﺼﻴﺤﺖﻛﺮﺩﻛﻪﺑﺎﻳﺰﻳﺪﺑﻴﻌﺖﻛﻨﺪ ﻭﻟﻲ ﺣﻀﺮﺕﭘﺎﺳﺦﺩﺍﺩﻭَﻋَﻠَﻲﺍﻻِﺳْﻼَﻡِ ﺍﻟَﺴَّﻼَﻡُﺇﺫْﺑُﻠِﻴَﺖْﺍﻻُﻣَّﺔُﺑِﺮﺍﻉٍﻣﺜﻞﻳَﺰِﻳﺪ« ﻳﻌﻨﻲﻭﻗﺘﻲﺍﻣﺖﻣﺴﻠﻤﺎﻥﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﻳﻲﻣﺜﻞ ﻳﺰﻳﺪﻣﺒﺘﻼ ﺷﻮﻧﺪﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺍﺳﻼﻡﺑﺪﺭﻭﺩ ﮔﻔﺖ ﻭﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﻗﺎﻃﻊﺧﻮﺩﺭﺍﻣﺒﻨﻲﺑﺮﻋﺪﻡﺑﻴﻌﺖﺑﺎ ﻳﺰﻳﺪ ﺑﻴﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺟﺪﺍ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺑﺎﺯﺷﺐﺩﻭﻡ،ﻧﺰﺩﻗﺒﺮﺟﺪّﺵ،ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ﺹ)ﺭﻓﺖﻭﭼﻨﺪﺭﻛﻌﺖﻧﻤﺎﺯﺧﻮﺍﻧﺪﻭ ﺗﺎﺻﺒﺢﺑﻪﺭﺍﺯﻭﻧﻴﺎﺯﻣﺸﻐﻮﻝﺑﻮﺩ ﻧﺰﺩﻳﻚﺻﺒﺢ،ﺳﺮﺵ ﺭﺍﺑﺎﻻﻱﻗﺒﺮ ﮔﺬﺍﺭﺩ ﻭﺍﻧﺪﻛﻲﺧﻮﺍﺑﺶﺑﺮﺩ،ﺩﺭﺧﻮﺍﺏ، ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺹﺭﺍﺩﻳﺪﻛﻪﺑﺎﮔﺮﻭﻫﻲﺍﺯ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥﺩﺭ ﺳﻤﺖﺭﺍﺳﺖ ﻭﭼﭗ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺳﻮﻳﺶﻣﻲﺁﻳﻨﺪﺣﻀﺮﺕﺭﺳﻮﻝ(ﺹ)، ﺣﺴﻴﻦ(ﻉ)ﺭﺍﺩﺭﺁﻏﻮﺵﮔﺮﻓﺖﻭﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪﭼﺴﺒﺎﻧﻴﺪﻭﺑﻴﻦﺩﻭﭼﺸﻤﺎﻧﺶﺭﺍ ﺑﻮﺳﻴﺪﻭﻓﺮﻣﻮﺩ»ﻋﺰﻳﺰﺩﻟﻢ!ﺣﺴﻴﻦ! ﮔﻮﻳﺎﻣﻲﺑﻴﻨﻢﻛﻪﺑﻪﺧﻮﻥﺁﻏﺸﺘﻪﺍﻱ؛ﻭ ﺑﺎﺳﺮﺑﺮﻳﺪﻩ،ﺩﺭﻛﺮﺑﻼ،ﺑﺮﺯﻣﻴﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩﺍﻱﻭﮔﺮﻭﻫﻲﺍﺯﺍﻣﺖِﻣﻦ ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥﺗﻮﺭﺍﮔﺮﻓﺘﻪﺍﻧﺪﺩﺭﺍﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎﻡ، ﺗﻮﺗﺸﻨﻪﺟﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻲﺩﺍﺩﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪﺑﺎ ﺗﻮ ﭼﻨﻴﻦﻛﺮﺩﻩﺍﻧﺪﺍﻣﻴﺪﺷﻔﺎﻋﺖﻣﺮﺍﺩﺍﺭﻧﺪ ﺍﻣّﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﻣﻦ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪﻛﺮﺩﻭﺩﺭﺭﻭﺯﻗﻴﺎﻣﺖﻣﺤﺮﻭﻡ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪﺷﺪﺟﺎﻥﺩﻟﻢﺣﺴﻴﻦ!‌ﺍﻳﻨﻚﭘﺪﺭ ﻭﻣﺎﺩﺭﻭﺑﺮﺍﺩﺭﺕﺩﺭﺍﺷﺘﻴﺎﻕﺗﻮ ﻫﺴﺘﻨﺪ«ﺍﻣﺎﻡﺣﺴﻴﻦ(ﻉ)ﺑﻪﮔﺮﻳﻪﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭﻋﺮﺽﻛﺮﺩ»ﻳﺎﺭﺳﻮﻝﺍﻟﻠﻪ!ﻣﺮﺍﺑﺎ ﺧﻮﺩﺑﻪﺩﺭﻭﻥﻗﺒﺮﺑﺒﺮ«،ﺍﻣﺎﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ(ﺻﻠﻲﺍﻟﻠﻪﻋﻠﻴﻪﻭﺁﻟﻪﻭﺳﻠﻢ) ﻣﻲﺧﻮﺍﺳﺖﻓﺮﺯﻧﺪﺵﺑﻪﻣﻘﺎﻣﻲﺑﻠﻨﺪ ﺑﺮﺳﺪﻭﺑﺎﺷﻬﺎﺩﺕ،ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦﭘﺎﺩﺍﺵﺭﺍ ﺍﺯﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﮕﻴﺮﺩﺣﻀﺮﺕ ﺍﺯﺧﻮﺍﺏ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﺪﻭﺧﻮﺍﺏﺧﻮﺩﺭﺍﺑﺮﺍﻱﺍﻫﻞﺑﻴﺖ ﺧﻮﻳﺶﻧﻘﻞﻛﺮﺩﭘﺲﺍﺯﺷﻨﻴﺪﻥﺍﻳﻦ ﺧﻮﺍﺏ،ﺍﻧﺪﻭﻩﺁﻧﺎﻥﺑﺴﻴﺎﺭﻭ ﮔﺮﻳﻪﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺁﻏﺎﺯ ﺷﺪ...

تاریخ: سه شنبه 28 آذر 1391برچسب:داستان عاشقانه,داستانک,داستان کوتاه,تعبیرخواب,

ﮐﻮﺩﮐﯽﮐﻪﺁﻣﺎﺩﻩﺗﻮﻟﺪﺑﻮﺩﻧﺰﺩﺧﺪﺍ ﺭﻓﺖﻭﺍﺯﺍﻭﭘﺮﺳﯿﺪ:ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪﻓﺮﺩﺍ ﺷﻤﺎﻣﺮﺍﺑﻪﺯﻣﯿﻦ ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﯿﺪ،ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﺑﻪﺍﯾﻦﮐﻮﭼﮑﯽﻭﺑﺪﻭﻥﻫﯿﭻﮐﻤﮑﯽ ﭼﮕﻮﻧﻪﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻢﺑﺮﺍﯼﺯﻧﺪﮔﯽﺑﻪﺁﻧﺠﺎ ﺑﺮﻭﻡ؟ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﭘﺎﺳﺦﺩﺍﺩ:ﺩﺭﻣﯿﺎﻥﺗﻌﺪﺍﺩ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼﺍﺯﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ،ﻣﻦﯾﮑﯽﺭﺍﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮﺩﺭﻧﻈﺮﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ،ﺍﻭﺍﺯﺗﻮ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﯼ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ ﺍﻣﺎﮐﻮﺩﮎﻫﻨﻮﺯﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥﻧﺪﺍﺷﺖﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪﺑﺮﻭﺩﯾﺎﻧﻪ،ﮔﻔﺖ:ﺍﻣﺎﺍﯾﻨﺠﺎ ﺩﺭﺑﻬﺸﺖ،ﻣﻦﻫﯿﭻﮐﺎﺭﯼﺟﺰﺧﻨﺪﯾﺪﻥ ﻭﺁﻭﺍﺯﺧﻮﺍﻧﺪﻥﻧﺪﺍﺭﻡﻭﺍﯾﻦﻫﺎﺑﺮﺍﯼ ﺷﺎﺩﯼ ﻣﻦ ﮐﺎﻓﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻟﺒﺨﻨﺪﺯﺩ:ﻓﺮﺷﺘﻪﺗﻮﺑﺮﺍﯾﺖ ﺁﻭﺍﺯ ﺧﻮﺍﻫﺪﺧﻮﺍﻧﺪﻭﻫﺮﺭﻭﺯﺑﻪﺗﻮﻟﺒﺨﻨﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪﺯﺩﺗﻮﻋﺸﻖﺍﻭﺭﺍﺍﺣﺴﺎﺱ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺷﺎﺩ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻮﺩﮎ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ:ﻣﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺑﻔﻬﻤﻢ ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯿﮕﻮﯾﻨﺪ ﻭﻗﺘﯽ ﺯﺑﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ؟...[[[[[بقیه داستان را در ادامه مطلب دنبال کنید]]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: سه شنبه 28 آذر 1391برچسب:داستان ادبی,داستان عاشقانه,داستانک,داستان فرشته,داستان کوتاه,

ﻫﻤﯿﺸﻪﺳﻮﺍﺭﺧﻂﺷﺐﺭﻭ ﻣﯽﺷﻮﻡ. ﻫﻤﻪﯼﺷﺶﺭﻭﺯﻫﻔﺘﻪﺭﺍ ﺗﺎﻣﺎﺭﺑﻞ ﺁﺭﭺﭘﯿﺎﺩﻩﻣﯽﺭﻭﻡﻭﺳﻮﺍﺭﺧﻂ۲۹۴ ﻣﯽﺷﻮﻡﮐﻪﻣﺮﺍﻣﯽﺑﺮﺩﺧﯿﺎﺑﺎﻥﻓﻠﯿﺖ. ﻫﯿﭻﺑﺎﻣﺮﺩﻫﺎﯼﺗﻮﺍﺗﻮﺑﻮﺱﺣﺮﻑ ﻧﻤﯽﺯﻧﻢ.ﺑﻌﺪﻫﻢﻣﯽﺭﻭﻡﺗﻮﺳﯿﺎﻩﻭ ﺳﻔﯿﺪﮐﻪﺗﻮﺧﯿﺎﺑﺎﻥﻓﻠﯿﺖﺍﺳﺖ.ﮔﺎﻫﯽ ﻫﻢﺩﻭﺳﺘﻢﻣﯽﺁﯾﺪﺁﻥﺟﺎ.ﯾﮏﻓﻨﺠﺎﻥ ﭼﺎﯾﯽ ﻣﯽﺧﻮﺭﻡ. ﺩﻭﺳﺘﻢﻗﺪﺑﻠﻨﺪﺗﺮﺍﻣﺎﻻﻏﺮﺗﺮﺍﺯﻣﻦ ﺍﺳﺖ.ﮔﺎﻫﯽﻭﻗﺖﻫﺎﻣﯽﺁﯾﺪﻭﺑﺎﻫﻢ ﻣﯽﻧﺸﯿﻨﯿﻢﭘﺸﺖﻣﯿﺰﺑﺎﺭ.ﻫﻤﯿﺸﻪﺟﺎ ﺑﺮﺍﺵﻧﮕﻪﻣﯽﺩﺍﺭﻡ،ﺍﻣﺎﺁﺩﻡﻫﻤﯿﺸﻪ ﻫﻢﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺪﺟﺎ ﻧﮕﻪﺩﺍﺭﺩ.ﺑﺎ ﺁﺩﻡﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪﺟﺎﯼﺩﻭﺳﺘﻢﺭﺍﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ،ﻫﯿﭻ ﺣﺮﻑﻧﻤﯽﺯﻧﻢ.ﺑﻌﻀﯽﻫﺎ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﻫﯿﭻﺑﻪﺣﺮﻑﻫﺎﺷﺎﻥﮔﻮﺵﻧﻤﯽﺩﻫﻢ. ﮔﺎﻫﯽﻣﺮﺩﯼﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪﯼﺻﺒﺢﺭﺍﺳُﺮ ﻣﯽﺩﻫﺪﺳﻤﺖﻣﻦ،ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪﯼﺍﻭﻝ ﺻﺒﺢﺭﺍ.ﺑﻪﻣﻦﮔﻔﺘﻪﮐﻪﻗﺒﻼًﭼﻪﮐﺎﺭﻩ ﺑﻮﺩﻩ.ﻣﻦﻫﯿﭻﻭﻗﺖﻧﻤﯽﺭﻭﻡﺗﻮﺑﺎﺭِ ﻧﺰﺩﯾﮏﺍِﻣﺒﻨﮏﻣِﻨﺖ.ﯾﮏﺑﺎﺭﻓﻘﻂ ﺭﻓﺘﻪﺍﻡﺁﻥﺟﺎ.ﺁﺩﻡﺍﺯﻫﻤﺎﻥﭘﺸﺖ ﺷﯿﺸﻪﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪﺑﺒﯿﻨﺪ ﮐﻪﺳﺮِﺁﻥ ﻣﯿﺰﻫﺎ ﭼﻪﺧﺒﺮﺍﺳﺖ.[[[[[بقیه در ادامه مطلب]]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: سه شنبه 28 آذر 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,

ﺭﻭﺯﯼﺑﻮﺩﻭﺭﻭﺯﮔﺎﺭﯼ.ﺩﺭﺩﯾﺎﺭﯼ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﯽﺯﻧﺪﮔﯽﻣﯽﮐﺮﺩ.ﺭﻭﺯﯼﺍﺯ ﺭﺍﻫﯽﻣﯽﮔﺬﺷﺖﻭﻫﯿﺰﻡﺷﮑﻨﯽﺭﺍ ﺩﯾﺪ.ﭘﺎﺩﺷﺎﻩﺑﻪﻫﯿﺰﻡﺷﮑﻦﮔﻔﺖ ﺩﺍﺭﯼ ﭼﻪﮐﺎﺭﻣﯽﮐﻨﯽ؟ﮔﻔﺖ:ﺩﺭﺣﺎﻝ ﺷﮑﺴﺘﻦﻫﯿﺰﻡﻫﺴﺘﻢﺑﺮﺍﯼﺑﻪﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻥﻣﺨﺎﺭﺝﺯﻧﺪﮔﯿﻢ.ﻫﯿﺰﻡﺷﮑﻦﺑﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩﮔﻔﺖ:ﺷﻤﺎﺩﺭﺣﺎﻝﺍﻧﺠﺎﻡﭼﻪ ﮐﺎﺭﯼﻫﺴﺘﯽ؟ﭘﺎﺩﺷﺎﻩﮔﻔﺖ:ﺩﺭﺣﺎﻝ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﯽ. ﻫﯿﺰﻡﺷﮑﻦﻣﻮﺩﺑﺎﻧﻪﺩﺭﭘﺎﺳﺦﮔﻔﺖ:ﺗﺎ ﮐﯽﻣﯽﺧﻮﺍﻫﯽﺑﻪﭘﺎﺩﺷﺎﻫﯽﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻫﯽ؟ﺁﺧﺮﺭﻭﺯﯼﺑﻪﭘﺎﯾﺎﻥﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﯿﺪ.ﺑﻬﺘﺮﺍﺳﺖﮐﺎﺭﯼﺭﺍﯾﺎﺩﺑﮕﯿﺮﯼﻭ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﺘﮑﯽ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺒﺎﺷﯽ. ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺍﺯ ﻫﯿﺰﻡ ﺷﮑﻦ ﺟﺪﺍ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩﺍﺩﺍﻣﻪﺩﺍﺩﻭﺑﻪﺣﺮﻑﻫﺎﯼﻫﯿﺰﻡ ﺷﮑﻦﺧﻮﺏﻓﮑﺮﮐﺮﺩ[[[[[بقیه داستان را در ادامه مطلب دنبال کنید]]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: دو شنبه 27 آذر 1391برچسب:داستان ادبی,داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,

ﺍﻓﺴﺮ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﺋﯽ ﯾﻪ ﺁﻗﺎﯾﯽ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺳﺮﻋﺖ ﻏﯿﺮﻣﺠﺎﺯ ﻧﮕﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻩ. ﺍﻓﺴﺮ-ﻣﯽ ﺷﻪ ﮔﻮﺍﻫﯿﻨﺎﻣﻪ ﺗﻮﻥ ﺭﻭ ﺑﺒﯿﻨﻢ؟ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ-ﮔﻮﺍﻫﯿﻨﺎﻣﻪ ﻧﺪﺍﺭﻡ.ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭘﻨﺠﻤﯿﻦ ﺗﺨﻠﻔﻢ ﺑﺎﻃﻠﺶ ﮐﺮﺩﻥ. ﺍﻓﺴﺮ-ﻣﯿﺸﻪ ﮐﺎﺭﺕ ﻣﺎﺷﯿﻨﺘﻮﻥ ﺭﻭ ﺑﺒﯿﻨﻢ؟ -ﺍﯾﻦ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ!ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﻣﺎﺷﯿﻨﻮ ﺩﺯﺩﯾﺪﻩ ﺍﻡ!!! -ﺍﯾﻦ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺩﺯﺩﯾﻪ؟ -ﺁﺭﻩ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮﺭﻩ ﻭﻟﯽ ﺑﺬﺍﺭ ﯾﻪ ﮐﻢ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ!ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺗﻔﻨﮕﻢ ﺭﻭ ﻣﯽ ﺯﺍﺷﺘﻢ ﺗﻮ ﺩﺍﺷﺒﻮﺭﺩ ﮐﺎﺭﺕ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺻﺎﺣﺒﺶ ﺭﻭ ﺩﯾﺪﻡ! -ﯾﻌﻨﯽ ﺗﻮ ﺩﺍﺷﺒﻮﺭﺩ ﯾﻪ ﺗﻔﻨﮓ ﻫﺴﺖ؟ -ﺑﻠﻪ.ﻫﻤﻮﻥ ﺗﻔﻨﮕﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﺧﺎﻧﻢ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺭﻭ ﮐﺸﺘﻢ ﻭ ﺑﻌﺪﺵ ﻫﻢ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﺍﺵ ﺭﻭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﺗﻮ ﺻﻨﺪﻭﻕ ﻋﻘﺐ. --ﯾﻪ ﺟﺴﺪ ﺗﻮ ﺻﻨﺪﻭﻕ ﻋﻘﺐ ﻣﺎﺷﯿﻨﻪ ؟ ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎﻥ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮﺭﻩ!!![[[[[بقیه داستان در ادامه مطلب]]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: دو شنبه 27 آذر 1391برچسب:داستان ادبی,داستان تخیلی,داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,

ﻧﻴﻤﻪﺷﺐﻃﻠﺒﻪﺟﻮﺍﻧﯽﺑﻪﻧﺎﻡﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮﺩﺭﺍﺗﺎﻕﺧﻮﺩﺩﺭﺣﻮﺯﻩﻋﻠﻤﯿﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝﻣﻄﺎﻟﻌﻪﺑﻮﺩﺑﻪﻧﺎﮔﺎﻩﺩﺧﺘﺮﯼ ﻭﺍﺭﺩﺍﺗﺎﻕﺍﻭﺷﺪﺩﺭﺭﺍﺑﺴﺖﻭﺑﺎ ﺍﻧﮕﺸﺖﺑﻪﻃﻠﺒﻪﺑﯿﭽﺎﺭﻩﺍﺷﺎﺭﻩﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺳﺎﮐﺖ ﺑﺎﺵ. ﺩﺧﺘﺮﮔﻔﺖ:ﺷﺎﻡﭼﻪﺩﺍﺭﯼ؟؟ﻃﻠﺒﻪ ﺁﻧﭽﻪﺭﺍﮐﻪﺣﺎﺿﺮﮐﺮﺩﻩﺑﻮﺩﺁﻭﺭﺩﻭ ﺳﭙﺲﺩﺧﺘﺮﺩﺭﮔﻮﺷﻪﺍﯼﺍﺯﺍﺗﺎﻕ ﻧﺸﺴﺖﻭ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ. ﺍﺯﺁﻥﻃﺮﻑﭼﻮﻥﺍﯾﻦﺩﺧﺘﺮﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻭﺑﺨﺎﻃﺮﺍﺧﺘﻼﻑﺑﺎﺯﻧﺎﻥﺩﯾﮕﺮﺍﺯ ﺣﺮﻣﺴﺮﺍﺧﺎﺭﺝﺷﺪﻩﺑﻮﺩﻟﺬﺍﺷﺎﻩ ﺩﺳﺘﻮﺭﺩﺍﺩﻩﺑﻮﺩﺗﺎﺍﻓﺮﺍﺩﺵﺷﻬﺮﺭﺍ ﺑﮕﺮﺩﻧﺪﻭﻟﯽﻫﺮﭼﻪﮔﺸﺘﻨﺪﭘﯿﺪﺍﯾﺶ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ. ﺻﺒﺢﮐﻪﺩﺧﺘﺮﺍﺯﺍﺗﺎﻕﺧﺎﺭﺝﺷﺪ ﻣﺎﻣﻮﺭﺍﻥﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩﺧﺎﻧﻢﺭﺍﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﺤﻤﺪﺑﺎﻗﺮﺑﻪﻧﺰﺩﺷﺎﻩﺑﺮﺩﻧﺪﺷﺎﻩ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽﭘﺮﺳﯿﺪﭼﺮﺍﺷﺐﺑﻪﻣﺎﺍﻃﻼﻉ ﻧﺪﺍﺩﯼ ﻭ.... ﻣﺤﻤﺪﺑﺎﻗﺮﮔﻔﺖ:ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩﺗﻬﺪﯾﺪﮐﺮﺩ ﮐﻪﺍﮔﺮﺑﻪﮐﺴﯽﺧﺒﺮﺩﻫﻢﻣﺮﺍﺑﻪ ﺩﺳﺖﺟﻼﺩﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩﺷﺎﻩﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ [[[[[بقیه داستان را در ادامه مطلب دنبال کنید]]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: دو شنبه 27 آذر 1391برچسب:داستان ادبی,داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,

ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻲﻣﻲ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻧﺨﺴﺖ ﻭﺯﻳﺮﺵ ﺭﺍﺍﻧﺘﺨﺎﺏﻛﻨﺪ.ﭼﻬﺎﺭﺍﻧﺪﻳﺸﻤﻨﺪﺑﺰﺭﮒ ﻛﺸﻮﺭ ﻓﺮﺍﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ. ﺁﻧﺎﻥﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺗﺎﻗﻲ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥﮔﻔﺖﻛﻪ:»ﺩﺭﺍﺗﺎﻕﺑﻪﺭﻭﻱﺷﻤﺎ ﺑﺴﺘﻪﺧﻮﺍﻫﺪﺷﺪﻭﻗﻔﻞﺍﺗﺎﻕ،ﻗﻔﻠﻲ ﻣﻌﻤﻮﻟﻲﻧﻴﺴﺖﻭﺑﺎﻳﻚﺟﺪﻭﻝﺭﻳﺎﺿﻲ ﺑﺎﺯﺧﻮﺍﻫﺪﺷﺪ،ﺗﺎﺯﻣﺎﻧﻲﻛﻪﺁﻥﺟﺪﻭﻝ ﺭﺍﺣﻞﻧﻜﻨﻴﺪﻧﺨﻮﺍﻫﻴﺪﺗﻮﺍﻧﺴﺖﻗﻔﻞ ﺭﺍ ﺑﺎﺯﻛﻨﻴﺪ.ﺍﮔﺮﺑﺘﻮﺍﻧﻴﺪ ﻣﺴﺌﻠﻪﺭﺍ ﺣﻞ ﻛﻨﻴﺪ ﻣﻲﺗﻮﺍﻧﻴﺪﺩﺭﺭﺍﺑﺎﺯﻛﻨﻴﺪﻭﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ.« ﭘﺎﺩﺷﺎﻩﺑﻴﺮﻭﻥﺭﻓﺖﻭﺩﺭﺭﺍﺑﺴﺖ.ﺳﻪ ﺗﻦﺍﺯﺁﻥﭼﻬﺎﺭ ﻣﺮﺩﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻛﺎﺭﻛﺮﺩﻧﺪ.ﺍﻋﺪﺍﺩﻱﺭﻭﻱﻗﻔﻞﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩﺑﻮﺩ،ﺁﻧﺎﻥ ﺍﻋﺪﺍﺩﺭﺍﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﻭﺑﺎ ﺁﻥ ﺍﻋﺪﺍﺩ، ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻛﺮﺩﻧﺪ.[[[[[بقیه داستان را در ادامه مطلب دنبال کنید]]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: دو شنبه 27 آذر 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,

ﺩﺧﺘﺮﮐﻮﭼﮑﻰﺑﺎﻣﻌﻠﻤﺶﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻧﻬﻨﮓﻫﺎ ﺑﺤﺚ ﻣﻰﮐﺮﺩ. ﻣﻌﻠﻢﮔﻔﺖ:ﺍﺯﻧﻈﺮﻓﯿﺰﯾﮑﻰ ﻏﯿﺮﻣﻤﮑﻦﺍﺳﺖﮐﻪﻧﻬﻨﮓﺑﺘﻮﺍﻧﺪﯾﮏ ﺁﺩﻡﺭﺍﺑﺒﻠﻌﺪﺯﯾﺮﺍﺑﺎﻭﺟﻮﺩﺍﻳﻨﻜﻪ ﭘﺴﺘﺎﻧﺪﺍﺭﻋﻈﯿﻢﺍﻟﺠﺜﻪﺍﻯﺍﺳﺖﺍﻣّﺎ‎ ‎ﺣﻠﻖ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﮐﻮﭼﮑﻰ ﺩﺍﺭﺩ. ﺩﺧﺘﺮﮐﻮﭼﮏﭘﺮﺳﯿﺪ:ﭘﺲﭼﻄﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕﯾﻮﻧﺲﺑﻪﻭﺳﯿﻠﻪﯾﮏﻧﻬﻨﮓ ﺑﻠﻌﯿﺪﻩﺷﺪ؟ﻣﻌﻠﻢﮐﻪﻋﺼﺒﺎﻧﻰﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﺗﮑﺮﺍﺭﮐﺮﺩﮐﻪﻧﻬﻨﮓﻧﻤﻰﺗﻮﺍﻧﺪ ﺁﺩﻡ ﺭﺍﺑﺒﻠﻌﺪ.ﺍﯾﻦﺍﺯﻧﻈﺮﻓﯿﺰﯾﮑﻰ ﻏﯿﺮﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ. ﺩﺧﺘﺮﮐﻮﭼﮏﮔﻔﺖ:ﻭﻗﺘﻰﺑﻪﺑﻬﺸﺖ ﺭﻓﺘﻢ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﯾﻮﻧﺲ ﻣﻰﭘﺮﺳﻢ. ﻣﻌﻠﻢﮔﻔﺖ:ﺍﮔﺮﺣﻀﺮﺕﯾﻮﻧﺲﺑﻪ ﺟﻬﻨﻢ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﭼﻰ؟ ﺩﺧﺘﺮﮐﻮﭼﮏﮔﻔﺖ:ﺍﻭﻥﻭﻗﺖﺷﻤﺎ ﺍﺯﺵ ﺑﭙﺮﺳﯿﺪ.

تاریخ: دو شنبه 27 آذر 1391برچسب:داستان آموزنده,داستان عاشقانه,داستانک,داستان کوتاه,داستانکده,

صدای در زدن آمد زن در را باز کرد و مردی با چهره خسته اما خندان وارد شد مرد: سلام ، سحر برگشته؟ زن : نه هنوز مدرسه ست.چی شده؟ مرد: براش از شهر اون لباسی رو که قول داده بودم خریدم زن لبخندی از سر رضایت زد و مرد را در آغوش گرفت : حتما خیلی خوشحال میشه مرد که بیقرار دیدن دخترش در لباس نو بود آهسته گفت: خدا هیچ مردی رو شرمنده زن و بچه نکنه، بهش خیلی وقت بود قول داده بودم زن : ایشالا، که همیشه سرت بلند باشه، هوا سرده بریم تو بشینیم تا برات چایی بریزم مرد: ببین سحر چی دوست داره امشب همونو درست کن تا دیگه خیلی خوشحال بشه... زن که مشغول شستن استکان بود پرسید: امروز خبری بود؟ مرد: نه، اما تو راه همش داشتم فکر میکردم آخه بعضی آدمها ماشین هایی سوار میشن که لاستیکاش تمام سرمایه ی من می ارزه زن استکان چایی را به دست مرد داد و گفت : سرمایه ی تو سحره... مرد لبخندی زد که در همین لحظه صدای در بلند شد و کسی مکرر و با ناله فریاد زد: سیداحمد بدو... سید احمد بدو مدرسه آتیش گرفته ... بچه ها سوختن..:'((( یادمون باشه قدر سرمایه های زندگیمون رو بدونیم شاید...

تاریخ: دو شنبه 27 آذر 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,

ﺣﺎﻟﺶ ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺠﯿﺐ ﺑﻮﺩ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﺑﺎ ﺑﻘﯿﻪ ﻓﺮﻕ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﮔﻔﺖ:ﯾﻪ ﺳﻮﺍﻝ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺟﻮﺍﺑﺶ ﺑﺮﺍﻡ ﻣﻬﻤﻪ ﮔﻔﺘﻢ:ﭼﺸﻢ، ﺍﮔﻪ ﺟﻮﺍﺑﺸﻮ ﺑﺪﻭﻧﻢ، ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﻣﯿﺸﻢ ﺑﺘﻮﻧﻢ ﮐﻤﮑﺘﻮﻥ ﮐﻨﻢ ﮔﻔﺖ:ﺩﺍﺭﻡ ﻣﯿﻤﯿﺮﻡ ﮔﻔﺘﻢ:ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ؟ ﮔﻔﺖ:ﯾﻌﻨﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﯿﻤﯿﺮﻡ ﺩﯾﮕﻪ ﮔﻔﺘﻢ:ﺩﮐﺘﺮ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﯼ، ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﮐﺸﻮﺭ؟ ﮔﻔﺖ:ﻧﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺭﻥ، ﮔﻔﺘﻦ ﺧﺎﺭﺝ ﻫﻢ ﮐﺎﺭﯼ ﻧﻤﯿﺸﻪ ﮐﺮﺩ. ﮔﻔﺘﻢ:ﺧﺪﺍ ﮐﺮﯾﻤﻪ، ﺍﻧﺸﺎﻟﻠﻪ ﮐﻪ ﺑﻬﺖ ﺳﻼﻣﺘﯽ ﻣﯿﺪﻩ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﯾﻌﻨﯽ ﺍﮔﻪ ﻣﻦ ﺑﻤﯿﺮﻡ، ﺧﺪﺍ ﮐﺮﯾﻢ ﻧﯿﺴﺖ؟ ... ﻓﻤﯿﺪﻡ ﺁﺩﻡ ﻓﻬﻤﯿﺪﻩ ﺍﯾﻪ ﻭ ﻧﻤﯿﺸﻪ ﮔﻮﻝ ﻣﺎﻟﯿﺪ ﺳﺮﺵ ﮔﻔﺘﻢ:ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯿﮕﯽ، ﺣﺎﻻ ﺳﻮﺍﻟﺖ ﭼﯿﻪ؟ ﮔﻔﺖ:ﻣﻦ ﺍﺯ ﻭﻗﺘﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﯿﻤﯿﺮﻡ ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﺷﺪﻡ ﺍﺯ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻧﻤﯿﻮﻣﺪﻡ، ﮐﺎﺭﻡ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﻮ ﺍﺗﺎﻕ ﻣﻮﻧﺪﻥ ﻭ ﻏﺼﻪ ﺧﻮﺭﺩﻥ، ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﯾﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﮔﻔﺘﻢ ﺗﺎ ﮐﯽ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺮﮒ ﺑﺎﺷﻢ، ﺧﻼﺻﻪ ﯾﻪ ﺭﻭﺯ ﺻﺒﺢ ﺍﺯ ﺧﻮﻧﻪ ﺯﺩﻡ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻪ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﮐﺮﺩﻡ، ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﻓﺮﻕ ﺩﺍﺷﺘﻢ، ﭼﻮﻥ ﻣﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﻡ ﻭ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﻝ ﻣﻨﻮ ﮐﺴﯽ ﻧﺪﺍﺷﺖ، ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻬﺮﺑﻮﻥ ﺷﺪﻡ، ﺩﯾﮕﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭﺍﯼ ﻏﻠﻂ ﻣﺮﺩﻡ ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺫﯾﺘﻢ ﻧﻤﯿﮑﺮﺩ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﯿﮕﻔﺘﻢ ﺑﺬﺍﺭ ﺩﻟﺸﻮﻥ ﺧﻮﺵ ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﺳﺮ ﻣﻦ ﮐﻼﻩ ﮔﺬﺍﺷﺘﻦ، ﺁﺧﻪ ﻣﻦ ﺭﻓﺘﻨﯽ ﺍﻡ ﻭ ﺍﻭﻧﺎ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻧﻪ ﺳﺮﺗﻮﻧﻮ ﺩﺭﺩ ﻧﯿﺎﺭﻡ ﻣﻦ ﮐﺎﺭ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﺍﻣﺎ ﺣﺮﺹ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ﺑﯿﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﻣﺎ ﺑﻬﺸﻮﻥ ﻇﻠﻢ ﻧﻤﯿﮑﺮﺩﻡ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺸﻮﻥ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻋﺮﻭﺱ ﮐﻪ ﻣﯿﺪﯾﺪﻡ ﺍﺯ ﺗﻪ ﺩﻝ ﺷﺎﺩ ﻣﯿﺸﺪﻡ ﻭ ﺩﻋﺎ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﮔﺪﺍ ﮐﻪ ﻣﯿﺪﯾﺪﻡ ﺍﺯ ﺗﻪ ﺩﻝ ﻏﺼﻪ ﻣﯿﺨﻮﺭﺩﻡ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﮐﺘﺎﺏ ﮐﻨﻢ ﮐﻤﮏ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﻣﺜﻞ ﭘﯿﺮ ﻣﺮﺩﺍ ﺑﺮﺍ ﻫﻤﻪ ﺟﻮﻭﻧﺎ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﺍﻟﻐﺮﺽ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﻣﻨﻮ ﺁﺩﻡ ﺧﻮﺑﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻧﺎﺯ ﻭ ﺧﻮﺭﺩﻧﯽ ﺷﺪﻡ ﺣﺎﻻ ﺳﻮﺍﻟﻢ ﺍﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺮﮒ ﺧﻮﺏ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺁﯾﺎ ﺧﺪﺍ ﺍﯾﻦ ﺧﻮﺏ ﺷﺪﻥ ﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﯿﮑﻨﻪ؟ ﮔﻔﺘﻢ:ﺑﻠﻪ، ﺍﻭﻧﺠﻮﺭ ﮐﻪ ﯾﺎﺩﮔﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻈﺮﻡ ﻣﯿﺮﺳﻪ ﺁﺩﻣﺎ ﺗﺎ ﺩﻡ ﺭﻓﺘﻦ ﺧﻮﺏ ﺷﺪﻧﺸﻮﻥ ﻭﺍﺳﻪ ﺧﺪﺍ ﻋﺰﯾﺰﻩ ﺁﺭﺍﻡ ﺁﺭﺍﻡ ﺧﺪﺍ ﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺗﺸﮑﺮ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﯿﺮﻓﺖ ﮔﻔﺘﻢ:ﺭﺍﺳﺘﯽ ﻧﮕﻔﺘﯽ ﭼﻘﺪﺭ ﻭﻗﺖ ﺩﺍﺭﯼ؟ ﮔﻔﺖ:ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﯿﻦ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺭﻭﺯ!!! ﯾﻪ ﭼﺮﺗﮑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻢ ﺩﯾﺪﻡ ﻣﻨﻢ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﻗﺪﺭﺍ ﻭﻗﺖ ﺩﺍﺭﻡ.ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﮕﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭﯾﺖ ﭼﯿﻪ؟ ﮔﻔﺖ:ﺑﯿﻤﺎﺭ ﻧﯿﺴﺘﻢ! ﻫﻢ ﮐﻔﺮﻡ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﺭ ﻣﯿﻮﻣﺪ ﻭﻫﻢ ﺍﺯﺗﻌﺠﺐ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺷﺎﺥ ﺩﺍﺭ ﻣﯿﺸﺪﻡ ﮔﻔﺘﻢ: ﭘﺲ ﭼﯽ؟ ﮔﻔﺖ:ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﻣﺮﺩﻧﯿﻢ، ﺭﻓﺘﻢ ﺩﮐﺘﺮ ﮔﻔﺘﻢ:ﻣﯿﺘﻮﻧﯿﺪ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﯿﺮﻡ ﮔﻔﺘﻦ:ﻧﻪ ﮔﻔﺘﻢ:ﺧﺎﺭﺝ ﭼﯽ؟ ﻭ ﺑﺎﺯ ﮔﻔﺘﻨﺪ:ﻧﻪ! ﺧﻼﺻﻪ ﻣﺎ ﺭﻓﺘﻨﯽ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﮐﯽ ﺵ ﻓﺮﻗﯽ ﺩﺍﺭﻩ ﻣﮕﻪ؟ ﺑﺎﺯ ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺩﻝ ﻣﻨﻮ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺮﺩ

تاریخ: یک شنبه 26 آذر 1391برچسب:داستان ادبی,داستان کوتاه,داستان آموزنده,داستانک,

ﯾﻚ ﺭﻭﺯ ﻛﺎﺭﻣﻨﺪ ﭘﺴﺘﯽ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻪﻫﺎﯾﯽ ﻛﻪ ﺁﺩﺭﺱ ﻧﺎﻣﻌﻠﻮﻡ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺭﺳﯿﺪﮔﯽ ﻣﯽﻛﺮﺩ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﯼ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺭﻭﯼ ﭘﺎﻛﺖ ﺁﻥ ﺑﺎ ﺧﻄﯽ ﻟﺮﺯﺍﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻧﺎﻣﻪﺍﯼ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ! ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﻓﻜﺮ ﻛﺮﺩ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ.ﺩﺭ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﯾﻦ ﻃﻮﺭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ: ﺧﺪﺍﯼ ﻋﺰﯾﺰﻡ ﺑﯿﻮﻩ ﺯﻧﯽ ﻫﺸﺘﺎﺩﻭﺳﻪ ﺳﺎﻟﻪ ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻡ ﺑﺎ ﺣﻘﻮﻕ ﻧﺎ ﭼﯿﺰ ﺑﺎﺯ ﻧﺸﺴﺘﮕﯽ ﻣﯽﮔﺬﺭﺩ.ﺩﯾﺮﻭﺯ ﯾﻚ ﻧﻔﺮ ﻛﯿﻒ ﻣﺮﺍ ﻛﻪ ﺻﺪ ﺩﻻﺭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﺩﺯﺩﯾﺪ. ﺍﯾﻦ ﺗﻤﺎﻡ ﭘﻮﻟﯽ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻣﺎﻩ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﺮﺝ ﻣﯽﻛﺮﺩﻡ.ﯾﻜﺸﻨﺒﻪ ﻫﻔﺘﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻋﯿﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻦ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﺎﻡ ﺩﻋﻮﺕ ﻛﺮﺩﻩﺍﻡ، ﺍﻣﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻥ ﭘﻮﻝ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﻢ ﺑﺨﺮﻡ.ﻫﯿﭻ ﻛﺲ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﻮﻝ ﻗﺮﺽ ﺑﮕﯿﺮﻡ. ﺗﻮ ﺍﯼ ﺧﺪﺍﯼ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻣﯿﺪ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﻤﻚ ﻛﻦ… ﻛﺎﺭﻣﻨﺪ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﭘﺴﺖ ﺧﯿﻠﯽ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺎﯾﺮ ﻫﻤﻜﺎﺭﺍﻧﺶ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ.ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺍﯾﻦ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺟﯿﺐ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻛﺪﺍﻡ ﭼﻨﺪ ﺩﻻﺭﯼ ﺭﻭﯼ ﻣﯿﺰ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ.ﺩﺭ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻧﻮﺩﻭﺷﺶ ﺩﻻﺭ ﺟﻤﻊ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﯿﺮﺯﻥ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ… ﻫﻤﻪ ﻛﺎﺭﻣﻨﺪﺍﻥ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﭘﺴﺖ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﻜﻪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﺎﺭ ﺧﻮﺑﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻨﺪ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻋﯿﺪ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺭﺳﯿﺪ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﮔﺬﺷﺖ، ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﻛﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭘﯿﺮﺯﻥ ﺑﻪ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﭘﺴﺖ ﺭﺳﯿﺪ ﻛﻪ ﺭﻭﯼ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ: ﻧﺎﻣﻪﺍﯼ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ! ﻫﻤﻪ ﻛﺎﺭﻣﻨﺪﺍﻥ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ.ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﻮﺩ: ﺧﺪﺍﯼ ﻋﺰﯾﺰﻡ، ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻢ ﺍﺯ ﻛﺎﺭﯼ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﯼ ﺗﺸﻜﺮ ﻛﻨﻢ.ﺑﺎ ﻟﻄﻒ ﺗﻮ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺷﺎﻣﯽ‌ﻋﺎﻟﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻢ ﻣﻬﯿﺎ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺧﻮﺑﯽ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﯿﻢ.ﻣﻦ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﻛﻪ ﭼﻪ ﻫﺪﯾﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﯼ…ﺍﻟﺒﺘﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﺩﻻﺭ ﺁﻥ ﻛﻢ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﻛﺎﺭﻣﻨﺪﺍﻥ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﭘﺴﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪ…!!

تاریخ: یک شنبه 26 آذر 1391برچسب:داستان ادبی,داستان کوتاه,داستانک,

ﺭﻭﺯﻱﺧﻮﺭﺷﻴﺪﻭﺑﺎﺩﻫﺮﺩﻭﺩﺭﺣﺎﻝ ﮔﻔﺘﮕﻮﺑﻮﺩﻧﺪﻭﻫﺮﻛﺪﺍﻡﻧﺴﺒﺖﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮﻱﺍﺣﺴﺎﺱﺑﺮﺗﺮﻱﻣﻲﻛﺮﺩ.ﺑﺎﺩ ﺑﻪﺧﻮﺭﺷﻴﺪﻣﻲﮔﻔﺖ:ﻣﻦﺍﺯﺗﻮﻗﻮﻱ ﺗﺮﻡﺧﻮﺭﺷﻴﺪﻫﻢﺍﺩﻋﺎﻣﻴﻜﺮﺩﻛﻪﺍﻭ ﻗﺪﺭﺗﻤﻨﺪﺗﺮﺍﺳﺖ.ﮔﻔﺘﻨﺪﺑﻴﺎﻳﻴﻢﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻛﻨﻴﻢ.ﺧﻮﺏﺣﺎﻻ ﭼﮕﻮﻧﻪ؟ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻣﺮﺩﻱ ﺩﺭﺣﺎﻝﻋﺒﻮﺭﺍﺳﺖﻭﻛﺘﻲﺑﻪﺗﻦﺩﺍﺭﺩ. ﺑﺎﺩﮔﻔﺖﻣﻦﻣﻲﺗﻮﺍﻧﻢﻛﺖﺁﻥﻣﺮﺩﺭﺍ ﺍﺯﺗﻨﺶﺩﺭﺁﻭﺭﻡ.ﺧﻮﺭﺷﻴﺪﮔﻔﺖﭘﺲ ﺷﺮﻭﻉﻛﻦ.ﺑﺎﺩﻭﺯﻳﺪﻭﻭﺯﻳﺪ.ﺑﺎﺗﻤﺎﻡ ﻗﺪﺭﺗﻲﻛﻪﺩﺍﺷﺖﺑﻪﺯﻳﺮﻛﺖﻣﺮﺩﻣﻲ ﻛﻮﺑﻴﺪ.ﺩﺭﺍﻳﻦﻫﻨﮕﺎﻡﻛﻪﻣﺮﺩﺩﻳﺪ ﻣﻤﻜﻦﺍﺳﺖﻛﺘﺶﺭﺍﺍﺯﺩﺳﺖﺑﺪﻫﺪ، ﺩﻛﻤﻪﻱ ﻛﺘﺶﺭﺍ ﺑﺴﺖﻭ ﺑﺎﺩﻭ ﺩﺳﺘﺶ ﻣﺤﻜﻢﺁﻥﺭﺍﭼﺴﺒﻴﺪ.ﺑﺎﺩﻫﺮﭼﻪﻛﺮﺩ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖﻛﺖﺭﺍﺍﺯﺗﻨﺶﺧﺎﺭﺝﻛﻨﺪﻭﺑﺎ ﺧﺴﺘﮕﻲﺗﻤﺎﻡﺭﻭﺑﻪﺧﻮﺭﺷﻴﺪﻛﺮﺩﻭ ﮔﻔﺖﻋﺠﺐﺁﺩﻡﺳﺮﺳﺨﺘﻲﺑﻮﺩ،ﻫﺮ ﭼﻪﺳﻌﻲﻛﺮﺩﻡ ﻣﻮﻓﻖﻧﺸﺪﻡ.ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺗﻮ ﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﺍﻧﻲ.ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﮔﻔﺖﺗﻼﺷﻢﺭﺍﻣﻲﻛﻨﻢﻭﺷﺮﻭﻉﻛﺮﺩ ﺑﻪﺗﺎﺑﻴﺪﻥ.ﭘﺮﺗﻮﻫﺎﻱﭘﺮﻣﻬﺮﺵﺭﺍﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺮﺩ ﺑﺎﺭﻳﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﮔﺮﻡ ﻛﺮﺩ. ﻣﺮﺩﻛﻪﺗﺎﭼﻨﺪﻟﺤﻈﻪﻗﺒﻞﺳﻌﻲﺩﺭ ﺣﻔﻆﻛﺖﺧﻮﺩﺩﺍﺷﺖ،ﻣﺘﻮﺟﻪﺷﺪﻛﻪ ﻫﻮﺍﺗﻐﻴﻴﺮﻛﺮﺩﻩﻭﺑﺎﺗﻌﺠﺐﺑﻪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪﻧﮕﺮﻳﺴﺖ.ﺩﻳﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺎﺩ ﺧﺒﺮﻱ ﻧﻴﺴﺖ،ﺍﺣﺴﺎﺱﺁﺭﺍﻣﺶﻭﺍﻣﻨﻴﺖ ﻛﺮﺩ.ﺑﺎ ﺗﻼﺵ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﻭ ﭘﺮ ﻣﻬﺮ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺍﻭﻧﻴﺰ ﮔﺮﻡﺷﺪ ﻭﺩﻳﺪ ﻛﻪﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺎﺯﻱ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪﻛﺖ ﺭﺍﺑﻪ ﺗﻦﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪﻧﻴﺴﺖ. ﺑﻠﻜﻪﺑﻪﺗﻦﺩﺍﺷﺘﻦﺁﻥﺑﺎﻋﺚﺁﺯﺍﺭﻭ ﺍﺫﻳﺖﺍﻭﻣﻲﺷﻮﺩ.ﺑﻪﺁﺭﺍﻣﻲﻛﺖﺭﺍﺍﺯ ﺗﻦﺑﻪ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺑﻪﺭﻭﻱ ﺩﺳﺘﺎﻧﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ.ﺑﺎﺩﺳﺮﺑﻪﺯﻳﺮﺍﻧﺪﺍﺧﺖﻭﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪﭘﺮﻣﻬﺮﻭﻣﺤﺒﺖﻛﻪﭘﺮﺗﻮﻫﺎﻱ ﺧﻮﻳﺶﺭﺍﺑﻲﻣﻨﺖﺑﻪﺩﻳﮕﺮﺍﻥﻣﻲ ﺑﺨﺸﺪﺍﺯﺍﻭﻛﻪﺑﻪﺯﻭﺭﻣﻲﺧﻮﺍﺳﺖ ﻛﺎﺭﻱﺭﺍﺍﻧﺠﺎﻡﺩﻫﺪﺑﺴﻴﺎﺭﻗﻮﻱﺗﺮ ﺍﺳﺖ

تاریخ: یک شنبه 26 آذر 1391برچسب:داستان ادبی,داستان کوتاه,داستانک,داستان بامعنی,

ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺍﺧﺮ ﺧﺮﺩﺍﺩ ﻣﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭘﺴﺮﮎ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﻗﻮﻝ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺎﺕ ﺧﺮﺩﺍﺩ ﻣﺎﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺑﮕﺬﺭﺍﺩ ﺗﺎ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﻫﺪﯾﻪ ﺍﯼ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﺪﻫﺪ. ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﯼ ﺍﻧﻬﺎ ﻓﻘﯿﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻭ ۴-۵ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻗﺪ ﻭ ﻧﯿﻢ ﻗﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﭘﺪﺭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺑﺎ ﺣﻘﻮﻕ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﮐﻤﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﺧﺮﺝ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﯽ ﺍﻭﺭﺩ. ﺩﺭﺱ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺴﺮﮎ ﺩﺭ ﻣﺤﯿﻂ ﺷﻠﻮﻍ ﺧﺎﻧﻪ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺳﺨﺖ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﯽ ﺍﻭ ﺧﺴﺘﻪ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﻭ ﻫﺮﻭﺯ ﺗﻼﺵ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ. ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺭﻭﺯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﯿﺪ.ﭘﺴﺮﮎ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﮐﺎﺭﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺭﻓﺖ.ﻭﻗﺘﯽ ﮐﺎﺭﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ ﺍﺯ ﺷﺪﺕ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺩﺳﺖ ﻣﺎﺩﺭ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺩﻭﯾﺪﻥ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪﻧﺪ ﺣﺎﻝ ﻭﻗﺖ ﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺎﺩﺭ ﻫﺪﯾﻪ ﺍﯼ ﺑﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺵ ﺑﺪﻫﺪ[[[[بقیه داستان در ادامه مطلب]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: یک شنبه 26 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستانک,داستان عاشقانه,

ﺩﺧﺘﺮ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻋﺮﻭﺳﯽ ﺁﺑﻠﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺴﺘﺮﯼ ﺷﺪ. ﻧﺎﻣﺰﺩ ﻭﯼ ﺑﻪ ﻋﯿﺎﺩﺗﺶ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺻﺤﺒﺘﻬﺎﯾﺶ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﻧﺎﻟﯿﺪ. ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺯﻥ ﺷﺪﺕ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺁﺑﻠﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺻﻮﺭﺗﺶ ﺭﺍ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ. ﻣﺮﺩ ﺟﻮﺍﻥ ﻋﺼﺎﺯﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﯿﺎﺩﺕ ﻧﺎﻣﺰﺩﺵ ﻣﯿﺮﻓﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﭼﺸﻢ ﻣﯿﻨﺎﻟﯿﺪ. ﻣﻮﻋﺪ ﻋﺮﻭﺳﯽ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﯿﺪ. ﺯﻥ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﺁﺑﻠﻪ ﺁﻧﺮﺍ ﺍﺯ ﺷﮑﻞ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺷﻮﻫﺮ ﻫﻢ ﮐﻪ ﮐﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﻣﺮﺩﻡ ﻣﯿﮕﻔﺘﻨﺪ ﭼﻪ ﺧﻮﺏ ﻋﺮﻭﺱ ﻧﺎﺯﯾﺒﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﻬﺘﺮ ﮐﻪ ﺷﻮﻫﺮﺵ ﻧﺎﺑﯿﻨﺎ ﺑﺎﺷﺪ. ۲۰ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺯﻥ ﺍﺯ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﻓﺖ، ﻣﺮﺩ ﻋﺼﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﮔﺸﻮﺩ. ﻫﻤﻪ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﻭ ﻣﺮﺩ ﮔﻔﺖ" :ﻣﻦ ﮐﺎﺭﯼ ﺟﺰ ﺷﺮﻁ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻧﯿﺎﻭﺭﺩﻣﺪ

تاریخ: شنبه 25 آذر 1391برچسب:داستان عاشقانه,داستان کوتاه,داستانک,

ﻗﻨﺪ ﺧﻮﻥ ﻣﺎﺩﺭ ﺑﺎﻻﺳﺖ ﺩﻟﺶ ﺍﻣﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺷﻮﺭ ﻣﻲ ﺯﻧﺪ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺎ ﺍﺷﮏﻫﺎﻱ ﻣﺎﺩﺭ... ,ﻣﺮﻭﺍﺭﻳﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺻﺪﻑ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺩﮐﺘﺮﻫﺎ ﺍﺳﻤﺶ ﺭﺍ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪ ﺁﺏ ﻣﺮﻭﺍﺭﻳﺪ! ﺣﺮﻑﻫﺎ ﺩﺍﺭﺩ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻣﺎﺩﺭ ؛ ﮔﻮﻳﻲ ﺯﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﺳﺘﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﻧﻮﺍﺯﺵ ﻣﻲ ﮐﻨﻢ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻲ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﺳﺘﺎﻧﺶ؛ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻋﺰﯾﺰﻡ: ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﭘﯿﺮ ﻭ ﺍﺯﮐﺎﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﯾﺎﻓﺘﯽ، ﺍﮔﺮ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻏﺬﺍ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻟﺒﺎﺱ...ﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﮐﺜﯿﻒ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﯾﺎ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺑﭙﻮﺷﻢ ﺍﮔﺮ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎﯾﻢ ﺗﮑﺮﺍﺭﯼ ﻭ ﺧﺴﺘﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺻﺒﻮﺭ ﺑﺎﺵ ﻭ ﺩﺭﮐﻢ ﮐﻦ ﯾﺎﺩﺕ ﺑﯿﺎﻭﺭ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻮﺩﯼ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﻣﯿﺸﺪﻡ ﺭﻭﺯﯼ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺭ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﯾﺖ ﻋﻮﺽ ﮐﻨﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺳﺮﮔﺮﻣﯽ ﯾﺎ ﺧﻮﺍﺑﺎﻧﺪﻧﺖ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﻣﯿﺸﺪﻡ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﻨﻢ... ﻭﻗﺘﯽ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﻫﻢ ﺑﻪ ﺣﻤﺎﻡ ﺑﺮﻭﻡ ﻣﺮﺍ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﻭ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﻧﮑﻦ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﯽ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻬﺎ ﻭ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺳﻮﺍﻻﺗﯽ ﻣﯿﮑﻨﻢ،ﺑﺎ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﻨﮕﺮ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺩﺍﯼ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﯾﺎ ﻣﻄﻠﺒﯽ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﻡ ﯾﺎﺭﯼ ﻧﻤﯿﮑﻨﺪ،ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺪﻩ ﻭ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﻧﺸﻮ ﻭﻗﺘﯽ ﭘﺎﻫﺎﯾﻢ ﺗﻮﺍﻥ ﺭﺍﻩ ﺭﻓﺘﻦ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ،ﺩﺳﺘﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪﻩ...ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﻗﺪﻣﻬﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﻦ ﺑﺮﻣﯿﺪﺍﺷﺘﯽ.... ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﮕﻮﯾﻢ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﻫﻢ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻤﺎﻧﻢ ﻭ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻢ ﺑﻤﯿﺮﻡ،ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﻧﺸﻮ.. ﺭﻭﺯﯼ ﺧﻮﺩ ﻣﯿﻔﻬﻤﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﺕ ﻭ ﻣﺰﺍﺣﻢ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ،ﺧﺴﺘﻪ ﻭ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﻧﺸﻮ ﯾﺎﺭﯾﻢ ﮐﻦ ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﯾﺎﺭﯾﺖ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻤﮏ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻧﯿﺮﻭ ﻭ ﺷﮑﯿﺒﺎﯾﯽ ﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺩﻟﺒﻨﺪﻡ،ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ

تاریخ: شنبه 25 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستانک,

ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ:ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺗﻨﮓ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ، ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ ﺯﻧﯽ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ" :ﻧﺨﻨﺪ!ﺟﺪّﯼ ﮔﻔﺘﻢ" ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻮﻫﺎﯾﻢ ﮐﻪ ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﺩﺭﻭﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﺑﺮﯼ ﺩﻭﺧﺘﻪ ﺍﯼ ﻭ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮐﻤﺮﻧﮕﯽ ﺭﻭﯼ ﻟﺒﺎﻧﺖ ﺁﺭﺍﻡ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﺳﺮﻡ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﭘﺎﻫﺎﯾﺖ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻡ ﻭ ﺩﺍﺭﻡ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺗﻨﮓ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ. ﺑﻌﺪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ" :ﺍﺻﻼً ﺁﻣﺪﯾﻤﻮ ﭘﺲ ﻓﺮﺩﺍ ﻫﻮﺍﭘﯿﻤﺎﯾﻢ ﺳﻘﻮﻁ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻣﻦ ﻣﺮﺩﻡ! ﺁﻧﻮﻗﺖ ﭼﮑﺎﺭ ﮐﻨﻢ؟ ﻭﺍﯼ!ﻣﻦ ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺧﯿﻠﯽ ﺗﻨﮓ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺣﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ، ﻭ ﺗﻮ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻫﯿﭻ ﻧﻤﯽ ﮔﻮﯾﯽ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ، ﺧﻄﻮﻁ ﺩﻭ ﺳﻤﺖ ﻟﺒﺖ ﻋﻤﯿﻖ ﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ. ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ" :ﻫﯿﭻ ﮔﺎﻩ ﺯﻭﺩ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺮ"!ﻭ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ.ﻧﮕﺎﻫﺖ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ!ﭼﺮﺍﯾﺶ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ.ﻣﻬﻢ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﻨﺠﺎﯾﯽ ، ﭼﻪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ... ﻓﺮﺩﺍﯼ ﻫﻤﯿﻦ ﺷﺐ ﭘﻠﯿﺲ ﺭﺍﻩ ﺧﺒﺮ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﺎﺩﻩ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺍﯼ ﺭﺥ ﺩﺍﺩﻩ. ﮐﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺯﻣﯿﻦ ﺭﺍ ﻟﻐﺰﻧﺪﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﯾﮏ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﮐﻨﺘﺮﻟﺶ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﺗﻮ ﺍﻻﻥ ﺗﻪ ﺩﺭﻩ ﺩﺭ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺧﻮﺍﺑﺖ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭﺩ ﻧﮑﺸﯿﺪﻩ ﺑﺎﺷﯽ.ﺍﻃﺮﺍﻓﯿﺎﻧﻢ ﻣﺪﺍﻡ ﺣﺮﻑ ﻣﯽ ﺯﻧﻨﺪ.ﻫﻤﮕﯽ ﺗﻮﯼ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺤﻞ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﯾﻢ ﻭ ﺍﻃﺮﺍﻓﯿﺎﻧﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﺣﺮﻑ ﻣﯽ ﺯﻧﻨﺪ.ﻣﻦ ﺍﻣّﺎ ﻫﯿﭻ ﻧﻤﯽ ﮔﻮﯾﻢ.ﺍﺯ ﺷﯿﺸﻪ ﯼ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺩﺳﺘﻬﺎﯼ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﯼ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ﮐﻪ ﺑﻮﯼ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻓﮑﺮﻡ ﮐﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﺩﯾﺸﺐ ﺑﻪ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻡ ﮐﻪ... ﭼﻘﺪﺭ ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺗﻨﮓ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ

تاریخ: شنبه 25 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستانک,داستان عاشقانه,

ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺁﻣﻮﺯﮔﺎﺭ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻼﺱ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﺁﯾﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﺪ ﺭﺍﻫﯽ ﻏﯿﺮ ﺗﮑﺮﺍﺭﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻋﺸﻖ ، ﺑﯿﺎﻥ ﮐﻨﯿﺪ؟ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﺑﺨﺸﯿﺪﻥ ﻋﺸﻘﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻌﻨﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﺑﺮﺧﯽ»ﺩﺍﺩﻥ ﮔﻞ ﻭ ﻫﺪﯾﻪ«ﻭ»ﺣﺮﻑ ﻫﺎﯼ ﺩﻟﻨﺸﯿﻦ« ﺭﺍ ﺭﺍﻩ ﺑﯿﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﺷﻤﺎﺭﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻨﺪ »ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺭ ﺗﺤﻤﻞ ﺭﻧﺠﻬﺎ ﻭ ﻟﺬﺕ ﺑﺮﺩﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ« ﺭﺍ ﺭﺍﻩ ﺑﯿﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻨﺪ. ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﯿﻦ ، ﭘﺴﺮﯼ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻭ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺷﯿﻮﻩ ﺩﻟﺨﻮﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺑﯿﺎﻥ ﮐﻨﺪ، ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮﺩ: ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺯﻥ ﻭ ﺷﻮﻫﺮ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺯﯾﺴﺖ ﺷﻨﺎﺱ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺑﻪ ﺟﻨﮕﻞ ﺭﻓﺘﻨﺪ. ﺁﻧﺎﻥ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺑﺎﻻﯼ ﺗﭙّﻪ ﺭﺳﯿﺪﻧﺪ ﺩﺭﺟﺎ ﻣﯿﺨﮑﻮﺏ ﺷﺪﻧﺪ. ﯾﮏ ﻗﻼﺩﻩ ﺑﺒﺮ ﺑﺰﺭﮒ، ﺟﻠﻮﯼ ﺯﻥ ﻭ ﺷﻮﻫﺮ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﺷﻮﻫﺮ، ﺗﻔﻨﮓ ﺷﮑﺎﺭﯼ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﺭﺍﻫﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﺮﺍﺭ ﻧﺒﻮﺩ.ﺭﻧﮓ ﺻﻮﺭﺕ ﺯﻥ ﻭ ﺷﻮﻫﺮ ﭘﺮﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﺒﺮ، ﺟﺮﺍﺕ ﮐﻮﭼﮏ ﺗﺮﯾﻦ ﺣﺮﮐﺘﯽ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ. ﺑﺒﺮ، ﺁﺭﺍﻡ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺁﻧﺎﻥ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮﺩ. ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﻪ، ﻣﺮﺩ ﺯﯾﺴﺖ ﺷﻨﺎﺱ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺯﻧﺎﻥ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬﺍﺷﺖ. ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﺒﺮ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺷﻮﻫﺮ ﺩﻭﯾﺪ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﺿﺠﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﺮﺩ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﺯﻥ ﺭﺳﯿﺪ. ﺑﺒﺮ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺯﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪ. ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﮐﻪ ﺭﺳﯿﺪ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﮐﺮﺩﻥ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ. ﺭﺍﻭﯼ ﺍﻣﺎ ﭘﺮﺳﯿﺪ: ﺁﯾﺎ ﻣﯽ ﺍﻧﯿﺪ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯼ ﺁﺧﺮ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﺵ ﭼﻪ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻣﯽ ﺯﺩ؟ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺣﺪﺱ ﺯﺩﻧﺪ ﺣﺘﻤﺎ ﺍﺯ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﻣﻌﺬﺭﺕ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ! ﺭﺍﻭﯼ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ: ﻩ، ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺣﺮﻑ ﻣﺮﺩ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ »ﻋﺰﯾﺰﻡ ، ﺗﻮ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻣﻮﻧﺴﻢ ﺑﻮﺩﯼ.ﺍﺯ ﭘﺴﺮﻣﺎﻥ ﺧﻮﺏ ﻣﻮﺍﻇﺒﺖ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﮕﻮ ﭘﺪﺭﺕ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻋﺎﺷﻘﺖ ﺑﻮﺩ‹‹. ﻗﻄﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﺑﻠﻮﺭﯾﻦ ﺍﺷﮏ، ﺻﻮﺭﺕ ﺭﺍﻭﯼ ﺭﺍ ﺧﯿﺲ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ: ﻫﻤﻪ ﺯﯾﺴﺖ ﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﺑﺒﺮ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﺣﻤﻠﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﺮﮐﺘﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﻭ ﯾﺎ ﻓﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.ﭘﺪﺭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﮎ ، ﺑﺎ ﻓﺪﺍ ﮐﺮﺩﻥ ﺟﺎﻧﺶ ﭘﯿﺶ ﻣﺮﮒ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩ.ﺍﯾﻦ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﺗﺮﯾﻦ ﻭ ﺑﯽ ﺭﯾﺎﺗﺮﯾﻦ ﺗﺮﯾﻦ ﺭﺍﻩ ﭘﺪﺭﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﯿﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﻭ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ.

تاریخ: شنبه 25 آذر 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستان عاشقانه,

ﺍﻭﻥ ﺷﺐ ﺩﯾﮕﻪ ﻫﯿﭻ ﺻﺤﺒﺘﯽ ﻧﮑﺮﺩﯾﻢ ﻭ ﺍﻭﻥ ﺩﺍﯾﻢ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻣﺜﻞ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺍﺷﮏ ﻣﯽ ﺭﯾﺨﺖ,ﻣﯽ ﺩﻭﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﺪﻭﻧﻪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﻼﯾﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻋﺸﻖ ﻣﻮﻥ ﺍﻭﻣﺪﻩ ﻭ ﭼﺮﺍ؟ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺟﻮﺍﺏ ﻗﺎﻧﻊ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﯼ ﺑﺮﺍﺵ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﻢ........ ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﻟﺒﺎﺧﺘﻪ ﯾﮏ ﺩﺧﺘﺮ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﺳﻢ"ﺩﻭﯼ"ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺩﯾﮕﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮﻡ ﺍﺣﺴﺎﺳﯽ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ. ﻣﻦ ﻭ ﺍﻭﻥ ﻣﺪﺕ ﻫﺎ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻏﺮﯾﺒﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻭﻥ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺗﺮﺣﻢ ﺩﺍﺷﺘﻢ.ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮔﻨﺎﻩ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﻣﻮﺍﻓﻘﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﻃﻼﻕ ﺭﻭ ﮔﺮﻓﺘﻢ,ﺧﻮﻧﻪ,ﺳﯽ ﺩﺭﺻﺪ ﺷﺮﮐﺖ ﻭ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺍﻭﻥ ﺩﺍﺩﻡ.ﺍﻣﺎ ﺍﻭﻥ ﯾﮏ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﺑﺮﮔﻪ ﻫﺎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻫﻤﻪ ﺭﻭ ﭘﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩ.[[[[[بقیه این داستان زیبا وخواندنی را در ادامه مطلب بخونید]]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: شنبه 25 آذر 1391برچسب:داستانکده,داستانک,داستان کوتاه,داستان عاشقانه,

ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺍﻭﻝ ﺳﺎﻝ ﺗﺤﺼﯿﻠﻰ، ﺧﺎﻧﻢ ﺗﺎﻣﭙﺴﻮﻥ ﻣﻌﻠّﻢ ﮐﻼﺱ ﭘﻨﺠﻢ ﺩﺑﺴﺘﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﮐﻼﺱ ﺷﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎﻯ ﺍﻭﻟﯿﻪ، ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻓﺮﻗﻰ ﺑﯿﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﻗﺎﺋﻞ ﻧﯿﺴﺖ.ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﻭ ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰﻯ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻧﺪﺍﺷﺖ.ﻣﺨﺼﻮﺻﺎً ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ ﮐﻮﭼﮑﻰ ﺩﺭ ﺭﺩﯾﻒ ﺟﻠﻮﻯ ﮐﻼﺱ ﺭﻭﻯ ﺻﻨﺪﻟﻰ ﻟﻢ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺗﺪﻯ ﺍﺳﺘﻮﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﺗﺎﻣﭙﺴﻮﻥ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺩﻝ ﺧﻮﺷﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻧﺪﺍﺷﺖ.ﺗﺪﻯ ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﻧﯿﺰ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻼﺱ ﺑﻮﺩ.ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻟﺒﺎﺱ ﻫﺎﻯ ﮐﺜﯿﻒ ﺑﻪ ﺗﻦ ﺩﺍﺷﺖ، ﺑﺎ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﺟﻮﺷﯿﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺭﺳﺶ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﯿﺪ.ﺍﻭ ﻭﺍﻗﻌﺎً ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯ ﻧﺎﻣﺮﺗﺒﻰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺧﺎﻧﻢ ﺗﺎﻣﭙﺴﻮﻥ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺍﻭ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻧﺎﺭﺍﺿﻰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻧﻤﺮﻩ ﻗﺒﻮﻟﻰ ﻧﺪﺍﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺭﻓﻮﺯﻩ ﮐﺮﺩ. ﺍﻣﺴﺎﻝ ﮐﻪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺗﺪﻯ ﺩﺭ ﮐﻼﺱ ﭘﻨﺠﻢ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﯽ ﯾﺎﻓﺖ، ﺧﺎﻧﻢ ﺗﺎﻣﭙﺴﻮﻥ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﻪ ﭘﺮﻭﻧﺪﻩ ﺗﺤﺼﯿﻠﻰ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﺍﻭ ﻧﮕﺎﻫﻰ ﺑﯿﺎﻧﺪﺍﺯﺩ ﺗﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﺩﺭﺱ ﻧﺨﻮﺍﻧﺪﻥ ﺍﻭ ﭘﯽ ﺑﺒﺮﺩ ﻭ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﮐﻤﮑﺶ ﮐﻨﺪ.[[[بقیه داستان را در ادامه مطلب دنبال کنید]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: جمعه 24 آذر 1391برچسب:داستان آموزنده,داستان عاشقانه,داستان واقعی,داستانک,داستان کوتاه,

ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪﻫﺎﯾﯽ ﺭﺍ-ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮﻡ ﻧﻤﯽﺁﯾﺪ-ﺧﻮﺍﻧﺪﻩﺍﻡ ﻭ ﺩﯾﺪﻩﺍﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪﺍﻡ ﺭﺍ ﭼﺎﭖ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ.! ﻣﺼﺎﺣﺒﻪﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﯿﭻﮔﺎﻩ ﺩﺭ ﺁﻥﻫﺎ ﺷﺮﮐﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪﺍﻡ.!ﺍﻣﺎ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﻣﻨﮑﺮ ﺁﻥﻫﺎ ﺑﺎﺷﻢ؛ ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺳﻄﺮ ﺑﻪ ﺳﻄﺮ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻣﺮﺍ ﻣﻨﻌﮑﺲ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ.! ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪﺍﯼ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﭼﺎﭖ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺎ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺧﯿﻠﯽ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﺑﺎ ﺳﺒﮑﯽ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺧﻮﺏ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺯﻧﺪﮔﯽﺍﻡ، ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺣﯿﻄﻪﯼ ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ، ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻨﻪﯼ ﻋﻘﯿﺪﻩﯼ ﺳﯿﺎﺳﯽ، ﺫﻭﻕ ﺷﺨﺼﯽ ﻭ ﺧﻮﺷﯽﻫﺎ ﻭ ﻧﺎﺧﻮﺷﯽﻫﺎ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻩ، ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﭘﯿﺶ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪﯼ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﮐﻢﺗﯿﺮﺍﮊﯼ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ»ﮐﺎﺭﺍﮐﺎﺱ«ﺑﻪ ﭼﺎﭖ ﺭﺳﯿﺪ. ﺍﯾﻦ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎ ﺟﻌﻠﯽ ﺑﻮﺩ، ﺍﻣﺎ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﻭﺟﺪ ﺁﻭﺭﺩ.ﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﻗﯿﻖ ﺑﻮﺩ، ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺭﻭ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺯﻧﯽ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻢ ﻧﺨﻮﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩ...ﺍﻣﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦﺍﻡ ﮐﻪ ﺍﻭ ﻣﺮﺍ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ؛[[[بقیه داستان در ادامه مطلب]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: جمعه 24 آذر 1391برچسب:داستان واقعی,داستانک,داستان کوتاه,داستان عاشقانه,

ﺩﺧﺘﺮﮎ ﺷﺎﻧﺰﺩﻩ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﻋﺎﺷﻖ ﭘﺴﺮ ﺷﺪ..ﭘﺴﺮ ﻗﺪﺑﻠﻨﺪ ﺑﻮﺩ، ﺻﺪﺍﯼ ﺑﻤﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺷﺎﮔﺮﺩ ﺍﻭﻝ ﮐﻼﺱ ﺑﻮﺩ.ﺩﺧﺘﺮ ﺧﺠﺎﻟﺘﯽ ﻧﺒﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﮐﻨﺪ، ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺭﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﻠﺒﺶ ﻧﮕﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﻭﺭﺍﺩﻭﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺩﯾﺪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ. ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎ، ﺣﺘﯽ ﯾﮏ ﺳﻼﻡ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ، ﺩﻝ ﺩﺧﺘﺮ ﺭﺍ ﮔﺮﻡ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ.ﺍﻭ ﮐﻪ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻫﺎﯼ ﮐﺎﻏﺬﯼ ﺭﺍ ﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺭﻭﯼ ﮐﺎﻏﺬ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﯾﮏ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺴﺮ ﻣﯽ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﮐﺎﻏﺬ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﺯﯾﺒﺎ ﺗﺎ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺍﺧﻞ ﯾﮏ ﺑﻄﺮﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ. ﺩﺧﺘﺮ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﭘﯿﮑﺮ ﺑﺮﺍﺯﻧﺪﻩ ﭘﺴﺮ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﭘﺴﺮﯼ ﻣﺜﻞ ﺍﻭ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺩﺭﺷﺖ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ. ﺩﺧﺘﺮ ﻣﻮﻫﺎﯾﯽ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺳﯿﺎﻩ ﻭﻟﯽ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻭﻗﺘﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ ﺯﺩ، ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﺑﺎﺭﯾﮑﯽ ﯾﮏ ﺧﻂ ﻣﯽ ﺷﺪ. ﺩﺭ ۱۹ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺩﺧﺘﺮ ﻭﺍﺭﺩ ﯾﮏ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺷﺪ ﻭ ﭘﺴﺮ ﺑﺎ ﻧﻤﺮﻩ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﯽ ﺑﺰﺭﮒ ﺩﺭ ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﺭﺍﻩ ﯾﺎﻓﺖ[[[بقیه داستان در ادامه مطلب]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: جمعه 24 آذر 1391برچسب:داستان عاشقانه,داستانک,داستان کوتاه,داستان واقعی,

ﻳﮑﻲ ﺑﻮﺩ ﻳﮑﻲ ﻧﺒﻮﺩ ﻳﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺳﺎﺩﻩ ﻭ ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﺻﻼ ﻧﻤﻴﺪﻭﻧﺴﺖ ﻋﺸﻖ ﭼﻴﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﻪ ﮐﻲ ﻣﻴﮕﻦ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﺭﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺵ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﺮﮐﻲ ﺭﻭ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻣﻴﺪﻳﺪ ﺩﺍﺭﻩ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺸﻘﺶ ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻴﮑﻨﻪ ﺑﻬﺶ ﻣﻴﺨﻨﺪﻳﺪ ﻫﺮﮐﻲ ﮐﻪ ﻣﻴﻮﻣﺪ ﺑﻬﺶ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﻣﻦ ﻳﮑﻲ ﺭﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺑﻬﺶ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻭ ﻋﺎﺷﻘﻲ ﻣﺎﻝ ﺗﻮ ﮐﺘﺎﺏ ﻫﺎ ﻭ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎﺳﺖ.... ﺭﻭﺯ ﻫﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﮔﺬﺷﺖ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻳﻪ ﺷﺐ ﺳﺮﺩ ﺯﻣﺴﺘﻮﻧﻲ ﺗﻮﻱ ﻳﻪ ﺧﻴﺎﺑﻮﻥ ﺧﻠﻮﺕ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﺩﺍﺷﺖ ﻭﺍﺳﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍﻩ ﻣﻴﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﻳﻪ ﺩﺧﺘﺮﻱ ﺍﻭﻣﺪ ﻭ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭﺵ ﺭﺩ ﺷﺪ ﭘﺴﺮ ﻗﺼﻪ ﻣﺎ ﻭﻗﺘﻲ ﮐﻪ ﺩﺧﺘﺮﻩ ﺭﻭ ﺩﻳﺪ ﺩﻟﺶ ﺭﻳﺨﺖ ﻭ ﺣﺎﻟﺶ ﻳﻪ ﺟﻮﺭﻱ ﺷﺪ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﺧﺘﺮﻩ ﺭﻭ ﻳﻪ ﻋﻤﺮ ﻣﻴﺸﻨﺎﺧﺘﻪ ﺣﺎﻟﺶ ﺧﺮﺍﺏ ﺷﺪ ﺍﻭﻣﺪ ﺑﺮﻩ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺩﺧﺘﺮﻩ ﻭﻟﻲ ﻧﺘﻮﻧﺴﺖ ﻣﻮﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺳﺮ ﺩﻭ ﺭﺍﻫﻲ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺧﺘﺮﻩ ﺍﺯﺵ ﺩﻭﺭ ﺷﺪ ﻭ ﺭﻓﺖ ﺍﻭﻥ ﻫﻢ ﻫﻤﻴﻨﺠﻮﺭﻱ ﻭﺍﺳﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺎ ﺍﻭﻥ ﺣﺎﻝ ﺧﺮﺍﺏ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺗﻮ ﺧﻴﺎﺑﻮﻥ ﺍﻳﻨﻘﺪﺭ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺭﻓﺖ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺍﻭﻣﺪ ﻭ ﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺭﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺑﺮﻓﻪ[[[بقیه رو در ادامه مطلب بخونید]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: جمعه 24 آذر 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستان عاشقانه,

ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﯿﻢ ﺭﺳﻢ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻫﻢ ﺑﺰﻧﯿﻢ... ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﯿﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﻟﯿﻠﯽ ﻭ ﻣﺠﻨﻮﻧﯽ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺭﺳﯿﻢ.. ﻣﻦ ﻟﯿﻠﯽ ﺑﻮﺩﻡ ﺗﻮ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﯾﺎ ﻣﻦ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺗﻮ ﻟﯿﻠﯽ؟ ﭼﻪ ﺗﻔﺎﻭﺗﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ!؟ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺑﻮﺩﯾﻢ... ﺭﺍﺳﺘﯽ ﻣﻦ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﻨﮕﻢ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻪ ﻫﻮﺵ ﻧﯿﺎﻣﺪﻩ ﺍﻡ... ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﮐﻤﮑﻢ ﮐﻨﯽ؟ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﯾﻦ ﻋﻬﺪ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﺪ؟ ﻣﻦ ﻟﻐﺰﯾﺪﻡ ﯾﺎ ﺗﻮ؟ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﭼﻪ ﺗﻔﺎﻭﺗﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؟! ﺩﯾﺪﯼ ﭼﻘﺪﺭ ﺳﺎﺩﻩ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﺎ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﻟﯿﻠﯽ ﻭ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﻧﺮﺳﯿﺪﻥ ﺷﺪ؟ ﻣﻦ ﭼﻪ ﺳﺎﺩﻩ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺷﺪﻡ ﻭ ﻧﺸﺪ...ﻧﺸﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻟﯿﻠﯽ ﻗﺼﻪ ﺍﻡ ﺑﺮﺳﻢ. ﺭﺳﻢ ﻋﺠﯿﺒﯽ ﺍﺳﺖ.. ﮔﻔﺘﻢ ﺭﺳﻢ ﺩﻧﯿﺎ؟ ﻧﻪ ﺭﺳﻢ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﮔﻮﯾﻢ... ﻣﻨﻈﻮﺭﻡ ﺭﺳﻢ ﺁﺩﻡ ﻫﺎﺳﺖ" ​...........................................................................................................

تاریخ: جمعه 24 آذر 1391برچسب:داستان آموزنده,مطالب زیبا,مطالب آموزنده,داستان کوتاه,

ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﻫﻤﻪ ﺭﻭ۱۰ﺗﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ.... ﺑﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﭼﻪ ﺩﻝ ﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﮐﻪ ﺑﺰﺭﮔﯿﻢ ﭼﻪ ﺩﻟﺘﻨﮕﯿﻢ ﮐﺎﺵ ﺩﻟﻬﺎﻣﻮﻥ ﺑﻪ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺑﭽﮕﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﺎﺵ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﮐﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﮐﺎﺵ ﺑﺮﺍﯼ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻥ ﻧﯿﺎﺯﯼ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﻧﺪﺍﺷﺘﯿﻢ ﮐﺎﺵ ﺑﺮﺍﯼ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻥ ﻓﻘﻂ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﺎﺵ ﻗﻠﺒﻬﺎ ﺩﺭ ﭼﻬﺮﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺍﮔﺮ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻫﻢ ﺑﺰﻧﯿﻢ ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﺪ ﻭ ﺩﻝ ﺧﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯾﻢ ﮐﻪ ﺳﮑﻮﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯾﻢ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﯿﻦ...[[[بقیه در ادامه مطلب]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: جمعه 24 آذر 1391برچسب:مطالب آموزنده,مطالب زیبا,مطالب بامعنی,

ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻦ ﻃﻮﺭ ﺷﺪ؟ ﺭﻭﯾﺎ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﺩﺭﺱ ﺧﻮﻧﺪﻧﻪ ﺣﺎﻻ ﮐﺎﺭﺵ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﮐﻪ ﯾﮏ ﮐﻠﻤﻪ ﺩﺭﺱ ﻧﻤﯿﺨﻮﻧﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﯿﻘﺮﺍﺭﻩ. ﺻﺒﺢ ﺗﺎ ﺷﺐ ﻓﮑﺮﺍﯼ ﺑﯿﻬﻮﺩﻩ ﻣﯿﺎﺩ ﺳﺮﺍﻏﺶ ﻓﮑﺮﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻥ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻓﺮﺻﺘﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯿﺸﻮ ﺍﺯﺵ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻥ ﺧﻮﺩﺷﻢ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻩ ﺫﺭﻩ ﺫﺭﻩ ﺍﺏ ﻣﯿﺸﻪ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺧﻮﺩﺵ ﻧﻤﯿﺎﺭﻩ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺧﺒﺮﯼ ﯾﺎ ﺭﺩﯼ ﺍﺯ ﺳﺎﯾﻪ ﺷﻮﻡ ﻣﯿﺎﺩ ﺳﺮﺍﻏﺶ ﺍﯾﻦ ﻃﻮﺭﯼ ﺑﻬﻢ ﻣﯿﺮﯾﺰﻩ ﺍﻭ ﺩﺍﺷﺖ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰﻭ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﺑﻌﺪ ﺩﻭﺳﺎﻝ ﺳﺮﻭﮐﻠﻪ ﺩﺭﻭﻏﮕﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺍﺩﻋﺎ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﻋﺎﺷﻘﺸﻪ ﭘﯿﺪﺍﺵ ﺷﺪ[[[بقیه داستان رو در ادامه مطلب بخونید]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: جمعه 24 آذر 1391برچسب:سرگذشت واقعی,داستانک,داستان کوتاه,

ﻣﺎﺩﺭﻡ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻣﯽﭘﺮﺳﯿﺪ: ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﻋﻀﻮ ﺑﺪﻧﺖ ﭼﯿﺴﺖ؟ ﻃﯽ ﺳﺎﻝﻫﺎﯼ ﻣﺘﻤﺎﺩﯼ، ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺩﯾﺪﮔﺎﻩ ﻭ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﭘﯿﺮﺍﻣﻮﻧﻢ ﮐﺴﺐ ﻣﯽﮐﺮﺩﻡ، ﭘﺎﺳﺨﯽ ﺭﺍ ﺣﺪﺱ ﻣﯽﺯﺩﻡ ﻭ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﺻﺤﯿﺢ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ ﺑﻮﺩﻡ، ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺻﺪﺍ ﻭ ﺍﺻﻮﺍﺕ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥﻫﺎ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺳﻮﺍﻝ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﻣﯽﮔﻔﺘﻢ:ﻣﺎﺩﺭ، ﮔﻮﺵﻫﺎﯾﻢ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ:ﻧﻪ، ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺎﺷﻨﻮﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺍﻣﺎ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻓﮑﺮ ﮐﻦ[[[بقیه داستان در ادامه مطلب]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: پنج شنبه 23 آذر 1391برچسب:داستان مهمترین عضوبدن,داستان کوتاه,داستانک,داستانکده,

ﻣﻦ ﻭ ﮔﻞ ﺭﺯ ﻗﺮﻣﺰﯼ ﮐﻪ ﺗﻮﯼ ﺣﺼﺎﺭ ﺷﯿﺸﻪ ﺍﯼ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﺭﻭﺑﺮﻭﯼ ﻫﻢ.ﺑﺎ ﯾﮏ ﺧﺮﻭﺍﺭ ﺩﻟﯿﻞ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﺎﺩﯾﻬﺎﯼ ﻣﺸﺘﺮﮎ ﻭ ﯾﮏ ﮐﻤﯽ ﻏﺼﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﺪﺭﺩﯼ.ﮔﻞ ﺭﺯ ﻗﺸﻨﮕﻢ ﺗﻮ ﻣﻨﻮ ﯾﺎﺩ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﺭﻭ ﺑﻤﻦ ﻫﺪﯾﻪ ﮐﺮﺩ ﻣﯽ ﻧﺪﺍﺯﯼ.ﻭﻟﯽ ﻣﻦ.ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺑﮕﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺗﻮﺭﻭ ﯾﺎﺩ ﺍﻭﻥ ﮐﺴﯽ ﻣﯽ ﻧﺪﺍﺯﻡ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﻭ ﺗﻮﯼ ﺍﻭﻥ ﺷﯿﺸﻪ ﯼ ﮐﺬﺍﯾﯽ ﮐﺮﺩﻩ.ﺍﮔﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﯽ ،ﯾﮑﺮﻭﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺷﯿﺸﻪ ﺍﯾﺘﻮ ﻣﯽ ﺷﮑﻨﻢ ﻭ ﻣﯿﺎﺭﻣﺖ ﺑﯿﺮﻭﻥ.ﻭﻟﯽ.ﻭﻟﯽ ﺍﻭﻧﻮﻗﺖ ﻣﯽ ﻣﯿﺮﯼ.ﺁﺧﻪ ﺑﯿﺮﻭﻥ ، ﺗﻮﯼ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﻣﺎ ﻫﻮﺍ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮﺩﻩ.ﻣﯽ ﺩﻭﻧﯽ ﺳﺮﺩ ﭼﯿﻪ؟ ﮔﻠﻬﺎ ﺗﺤﻤﻠﺸﻮ ﻧﺪﺍﺭﻥ.ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻡ ﺣﺼﺎﺭﺗﻮ ﺑﺸﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﻌﺪﺵ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﺗﻮﯼ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺳﻨﮕﯽ ﻣﺎ ﻗﻠﺒﺖ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﯾﺎ ﺗﻮﯼ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﻣﺎﯼ ﻗﻠﺐ ﺁﺩﻣﻬﺎ ﻗﻠﺐ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮﯼ ﺳﺮﺧﺖ ﯾﺦ ﺯﺩﻩ ﺑﺎﺷﻪ. ﻭﻟﯽ ﻣﻦ ﻣﻮﺍﻇﺒﺖ ﻫﺴﺘﻢ.ﻣﻦ ﺩﻭﺳﺘﺘﻢ.ﻭﻟﯽ.ﻣﯽ ﺩﻭﻧﯽ ﭼﯿﻪ؟ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ ﺗﻮ ﻣﻌﻨﯽ ﺩﻭﺳﺘﯿﻮ ﻧﻔﻬﻤﯽ.ﺁﺧﻪ ﻫﺮ ﭼﯽ ﺑﺎﺷﻪ ﺗﻮ ﯾﮏ ﮔﻞ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺍﯼ ﻫﺴﺘﯽ.ﯾﮏ ﮔﻞ ﻣﺼﻨﻮﻋﯽ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﻣﺼﻨﻮﻋﯽ.ﺗﻮ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﯽ؟ ﯾﻌﻨﯽ ﻗﻠﺒﺖ ﻫﻢ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺍﯾﻪ؟

تاریخ: پنج شنبه 23 آذر 1391برچسب:داستانک,داستان من وگل رز,داستان کوتاه,

ﺭﻭﺯﯼ ﺯﻧﯽ ﺭﻭﺳﺘﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﺣﺮﻑ ﺩﻟﻨﺸﯿﻨﯽ ﺍﺯ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﻧﺸﻨﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﺑﯿﻤﺎﺭ ﺷﺪ ﺷﻮﻫﺮ ﺍﻭ ﮐﻪ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﻣﻮﺗﻮﺭ ﺳﯿﮑﻠﺖ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻮﺗﻮﺭﺵ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻤﻞ ﻭ ﻧﻘﻞ ﮐﺎﻻ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻰﮐﺮﺩﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺭﺍ ﺳﻮﺍﺭ ﻣﻮﺗﻮﺭﺳﯿﮑﻠﺖ ﺧﻮﺩ ﮐﺮﺩ.ﺯﻥ ﺑﺎ ﺍﺣﺘﯿﺎﻁ ﺳﻮﺍﺭ ﻣﻮﺗﻮﺭ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﭘﺎﭼﮕﯽ ﻭ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﺩﺳﺖ ﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﮐﺠﺎ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺷﻮﻫﺮﺵ ﮔﻔﺖ...: ﻣﺮﺍ ﺑﻐﻞ ﮐﻦ.ﺯﻥ ﭘﺮﺳﯿﺪ:ﭼﻪ ﮐﺎﺭ ﮐﻨﻢ؟ ﻭ ﻭﻗﺘﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺣﺮﻑ ﺷﻮﻫﺮﺵ ﺷﺪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺻﻮﺭﺗﺶ ﺳﺮﺥ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﮐﻤﺮ ﺷﻮﻫﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﻐﻞ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺍﺷﮏ ﺻﻮﺭﺗﺶ ﺭﺍ ﺧﯿﺲ ﻧﻤﻮﺩ.ﺑﻪ ﻧﯿﻤﻪ ﺭﺍﻩ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺯﻥ ﺍﺯ ﺷﻮﻫﺮﺵ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺮﺩﻧﺪ، ﺷﻮﻫﺮﺵ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﭘﺮﺳﯿﺪ:ﭼﺮﺍ؟ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺍﯾﻢ.ﺯﻥ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ: ﺩﯾﮕﺮ ﻻﺯﻡ ﻧﯿﺴﺖ، ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪﻡ.ﺳﺮﻡ ﺩﺭﺩ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ.ﺷﻮﻫﺮ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﻫﺮﮔﺰ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﻤﻠﻪ ﻯ ﺳﺎﺩﻩ ﻯ"ﻣﺮﺍ ﺑﻐﻞ ﮐﻦ"ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﺴﯿﺮ ﮐﻮﺗﺎﻩ، ﺳﺮﺩﺭﺩﺵ ﺭﺍ ﺧﻮﺏ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.

تاریخ: پنج شنبه 23 آذر 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستانکده,