ﮔﻔﺘﻪﺍﻧﺪﺍﺳﺒﯽﺑﻪﺑﯿﻤﺎﺭﯼﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺁﻣﺪﻭﭘﺸﺖﺩﺭﻭﺍﺯﻩﺷﻬﺮﺑﯿﻔﺘﺎﺩ. ﺻﺎﺣﺐﺍﺳﺐﺍﻭﺭﺍﺭﻫﺎﮐﺮﺩﻩﻭﺑﻪ ﺩﺍﺧﻞﺷﻬﺮﺷﺪﻣﺮﺩﻡﺑﻪﺍﻭﮔﻔﺘﻨﺪ ﺍﺳﺒﺖﺍﺯﭼﻪﺑﺎﺑﺖﺑﻪﺍﯾﻦﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﭘﺮﻧﮑﺒﺖﺑﯿﻔﺘﺎﺩ.ﻣﺮﺩ ﮔﻔﺖﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻏﻤﺨﻮﺍﺭﺍﻥﻧﺎﺯﻧﯿﻨﯽ ﻫﻤﭽﻮﻥﺷﻤﺎ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻮﺩ ﺩﺍﺋﻢﺑﺮﺍﯼﻣﻦ ﺑﺎﺭ ﺣﻤﻞ ﮐﻨﺪ. ﯾﮑﯽﮔﻔﺖ ﺑﺮﺍﺳﺘﯽﭼﻨﯿﻦ ﺍﺳﺖ.ﻣﻦ ﻫﻢﻣﺎﻧﻨﺪﺍﺳﺐﺗﻮﺷﺪﻩﺍﻡ.ﻣﺮﺩﻡﺑﻪ ﻫﯿﮑﻞﻧﺤﯿﻒ ﺍﻭ ﻧﻈﺮﯼ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ ﺯﻥ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﻢ ﺗﺎﺗﻮﺍﻥﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺑﺎﺭﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﺩﺭﮐﻨﺎﺭﻡ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﻦ ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺳﺐ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺩ ﺗﻨﻬﺎﯾﻢ ﻭ ﻟﺤﻈﻪ ﺭﻓﺘﻨﻢ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﺸﻢ. ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪﺁﻥ ﻣﺮﺩﻧﺤﯿﻒ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﮐﺎﺳﻪﺍﯼ ﺁﺏ ﺍﺯﻟﺐ ﺟﻮﯼ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺳﺐ ﻧﺤﯿﻒ ﺗﺮ ﺍﺯﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ.ﻭ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﺳﺐ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺖ ﻭ ﺭﺍﺯ ﺩﻝ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ.ﭼﻨﺪﺭﻭﺯﮐﻪ ﮔﺬﺷﺖ ﺍﺳﺐ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﭘﺎﯼ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩﺑﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺷﺪ. ﺻﺎﺣﺐ ﺍﺳﺐ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪﻧﺪ. ﺍﻭ ﺭﺍﮔﻔﺘﻨﺪ ﭼﻄﻮﺭ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ؟ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺧﻨﺪﻩﺍﯼ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖﺍﺯﺁﻧﺠﺎﯾﯽﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﯽ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻣﻦﯾﺎﻓﺖﮐﻪﺗﻨﻬﺎﯾﺶ ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻢﻭﺩﺭﺭﻭﺯﺳﺨﺘﯽﮐﻨﺎﺭﺵ ﺑﻮﺩﻡ. ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ: ﺍﺯ ﺁﻥ ﭘﺲ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﻭ ﺍﺳﺐ ﻫﺮ ﺭﻭﺯﮐﺎﻡ ﺭﻫﮕﺬﺭﺍﻥ ﺗﺸﻨﻪ ﺭﺍ ﺳﯿﺮﺍﺏ ﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭﺩﯾﮕﺮﻣﺮﮒﺭﺍ ﻫﻢ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻧﻤﯽ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ… ﺍﺭﺩ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ:ﺩﻭﺳﺘﯽ ﻭ ﻣﻬﺮ، ﺍﻣﯿﺪﻣﯽﺁﻓﺮﯾﻨﺪﻭﺍﻣﯿﺪﺩﺍﺷﺘﻦﻫﻤﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﺳﺖ

تاریخ: جمعه 1 دی 1391برچسب:داستان آموزنده,داستان امیدبه زندگی,داستانک,داستان کوتاه,داستان ادبی,

ﺭﻭﺯﯼﻣﺮﺩﯼﭘﯿﺶﻗﺎﺿﯽﺁﻣﺪﻩﻭ ﮔﻔﺖ:ﺍﯼﻗﺎﺿﯽﻧﮕﻬﺒﺎﻥﺩﺭﻭﺍﺯﻩﺷﻬﺮ ﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻭﺍﺭﺩ ﻭ ﯾﺎ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ ﻣﺮﺍﺑﻪﺗﻤﺴﺨﺮﻣﯽﮔﯿﺮﺩﻭﺩﺭﻣﻘﺎﺑﻞ ﺣﺘﯽﻧﺰﺩﯾﮑﺎﻧﻢﺩﺷﻨﺎﻣﻢﻣﯽﺩﻫﺪ. ﻗﺎﺿﯽﭘﺮﺳﯿﺪﭼﺮﺍ؟ﺍﯾﻦﺭﻓﺘﺎﺭﺭﺍﻣﯽ ﮐﻨﺪﻣﮕﺮﺗﻮﭼﻪﮐﺮﺩﻩﺍﯾﯽﺁﻥﻣﺮﺩ ﮔﻔﺖ:ﻫﯿﭻ،ﺧﻮﺩﺩﺭﺷﮕﻔﺘﻢﭼﺮﺍﺑﺎ ﻣﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﻗﺎﺿﯽﮔﻔﺖﺑﯿﺎﺑﺮﻭﯾﻢﻭﺧﻮﺩﺑﺎﻟﺒﺎﺳﯽ ﭘﻮﺷﯿﺪﻩﺩﺭﭘﺸﺖﺳﺮﺷﺎﮐﯽﺑﻪﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩﻭﺑﻪﺍﻭﮔﻔﺖﺑﻪﺩﺭﻭﺍﺯﻩﺷﻮﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﻢﺍﯾﻦﻧﮕﻬﺒﺎﻥﭼﮕﻮﻧﻪﺍﺳﺖ.ﺑﻪ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩﮐﻪﺭﺳﯿﺪﻧﺪﻧﮕﻬﺒﺎﻥﭘﻮﺯﺧﻨﺪﯼ ﺯﺩﻭﺷﺮﻭﻉﮐﺮﺩﺑﻪﺩﺷﻨﺎﻡﮔﻮﯾﯽﻭ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﺑﯿﭽﺎﺭﻩ.ﻗﺎﺿﯽ ﺻﻮﺭﺕ ﺧﻮﯾﺶﺭﺍﺍﺯﺯﯾﺮﻧﻘﺎﺏﺑﯿﺮﻭﻥﺁﻭﺭﺩﻭ ﮔﻔﺖﻣﺮﺩﮎﻣﮕﺮﻣﺮﯾﻀﯽﮐﻪﺑﺎ ﺭﻫﮕﺬﺭﺍﻥﺍﯾﻨﭽﻨﯿﻦﻣﯽﮐﻨﯽﺳﭙﺲ ﺩﺳﺘﻮﺭﺩﺍﺩﺍﻭﺭﺍﮔﺮﻓﺘﻪﻭﻣﺤﺒﺲ ﺑﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺮ ﮐﻒ ﭘﺎﯾﺶ ۵۰ ﺿﺮﺑﻪ ﺷﻼﻕ ﺑﺰﻧﻨﺪ. [[[[[بقیه در ادامه مطلب]]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: جمعه 1 دی 1391برچسب:داستان آموزنده,داستانک,داستان کوتاه,داستان امنیت,

ﺭﻭﺯﻱﻣﺮﺩﻱﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪﺩﺭﺍﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﺟﺪﻳﺪ ﻭﮔﺮﺍﻥﻗﻴﻤﺖﺧﻮﺩﺑﺎﺳﺮﻋﺖ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺍﺯ ﺧﻴﺎﺑﺎﻥ ﻛﻢ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻣﺪﻱ ﻣﻲ ﮔﺬﺷﺖ. ﻧﺎﮔﻬﺎﻥﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺩﻭﺍﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﭘﺎﺭﻙ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭﺧﻴﺎﺑﺎﻥﻳﻚ ﭘﺴﺮﺑﭽﻪ ﭘﺎﺭﻩﺁﺟﺮﻱ ﺑﻪ ﺳﻤﺖﺍﻭﭘﺮﺗﺎﺏﻛﺮﺩ.ﭘﺎﺭﻩﺁﺟﺮﺑﻪ ﺍﺗﻮﻣﺒﻴﻞﺍﻭﺑﺮﺧﻮﺭﺩﻛﺮﺩ.ﻣﺮﺩﭘﺎﻳﺶﺭﺍ ﺭﻭﻱﺗﺮﻣﺰﮔﺬﺍﺷﺖﻭ ﺳﺮﻳﻊﭘﻴﺎﺩﻩﺷﺪ ﻭ ﺩﻳﺪﻛﻪﺍﺗﻮﻣﺒﻴﻠﺶﺻﺪﻣﻪﺯﻳﺎﺩﻱﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﺑﻪﻃﺮﻑﭘﺴﺮﻙﺭﻓﺖﻭﺍﻭﺭﺍ ﺳﺮﺯﻧﺶﻛﺮﺩ.ﭘﺴﺮﻙﮔﺮﻳﺎﻥﺑﺎﺗﻼﺵ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥﺑﺎﻻﺧﺮﻩﺗﻮﺍﻧﺴﺖﺗﻮﺟﻪﻣﺮﺩﺭﺍ ﺑﻪﺳﻤﺖﭘﻴﺎﺩﻩﺭﻭ،ﺟﺎﻳﻲﻛﻪﺑﺮﺍﺩﺭ ﻓﻠﺠﺶﺍﺯﺭﻭﻱﺻﻨﺪﻟﻲﭼﺮﺧﺪﺍﺭﺑﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺟﻠﺐ ﻛﻨﺪ. ﭘﺴﺮﻙﮔﻔﺖ:ﺍﻳﻨﺠﺎﺧﻴﺎﺑﺎﻥﺧﻠﻮﺗﻲ ﺍﺳﺖﻭﺑﻪﻧﺪﺭﺕ ﻛﺴﻲﺍﺯﺁﻥﻋﺒﻮﺭ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ.ﺑﺮﺍﺩﺭﺑﺰﺭﮔﻢﺍﺯﺭﻭﻱﺻﻨﺪﻟﻲ ﭼﺮﺧﺪﺍﺭﺵﺑﻪﺯﻣﻴﻦﺍﻓﺘﺎﺩﻩﻭﻣﻦﺯﻭﺭ ﻛﺎﻓﻲﺑﺮﺍﻱﺑﻠﻨﺪﻛﺮﺩﻧﺶﻧﺪﺍﺭﻡ."ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻳﻨﻜﻪﺷﻤﺎﺭﺍﻣﺘﻮﻗﻒﻛﻨﻢﻧﺎﭼﺎﺭﺷﺪﻡ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﭘﺎﺭﻩ ﺁﺟﺮ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﻨﻢ." ﻣﺮﺩﺑﺴﻴﺎﺭﻣﺘﺎﺛﺮﺷﺪﻭﺍﺯﭘﺴﺮﻋﺬﺭ ﺧﻮﺍﻫﻲﻛﺮﺩ.ﺑﺮﺍﺩﺭﭘﺴﺮﻙﺭﺍﺑﻠﻨﺪﻛﺮﺩ ﻭﺭﻭﻱﺻﻨﺪﻟﻲﻧﺸﺎﻧﺪﻭﺳﻮﺍﺭﺍﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﮔﺮﺍﻧﻘﻴﻤﺘﺶ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺭﺍﻫﺶ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ. ﺩﺭﺯﻧﺪﮔﻲ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺣﺮﻛﺖ ﻧﻜﻨﻴﺪ ﻛﻪﺩﻳﮕﺮﺍﻥﻣﺠﺒﻮﺭﺷﻮﻧﺪﺑﺮﺍﻱﺟﻠﺐ ﺗﻮﺟﻪﺷﻤﺎﭘﺎﺭﻩﺁﺟﺮﺑﻪﻃﺮﻓﺘﺎﻥﭘﺮﺗﺎﺏ ﻛﻨﻨﺪ! ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﻣﺎ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻗﻠﺐ ﻣﺎﺣﺮﻑﻣﻲﺯﻧﺪ.ﺍﻣﺎﺑﻌﻀﻲﺍﻭﻗﺎﺕ ﺯﻣﺎﻧﻲﻛﻪﻣﺎﻭﻗﺖﻧﺪﺍﺭﻳﻢﮔﻮﺵﻛﻨﻴﻢ، ﺍﻭﻣﺠﺒﻮﺭﻣﻲﺷﻮﺩﭘﺎﺭﻩﺁﺟﺮﻱﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺎ ﭘﺮﺗﺎﺏ ﻛﻨﺪ. ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﻮﺵ ﻛﻨﻴﻢ ﻳﺎ ﻧﻪ!

تاریخ: جمعه 1 دی 1391برچسب:داستان سرعت,داستانک,داستان کوتاه,داستانک ادبی,

ﻣﺎ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻦ ﻏﺬﺍﺧﻮﺭﯼ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﯽ ﺩﺭ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﻫﺴﺘﯿﻢ.ﯾﮏ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﯼ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎﯼ ﻗﺮﻣﺰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭼﻬﺮﻩﺍﺵ ﭘﯿﺪﺍﺳﺖ ﺍﺭﻭﭘﺎﯾﯽ ﺍﺳﺖ، ﺳﯿﻨﯽ ﻏﺬﺍﯾﺶ ﺭﺍ ﺗﺤﻮﯾﻞ ﻣﯽﮔﯿﺮﺩ ﻭ ﺳﺮ ﻣﯿﺰ ﻣﯽﻧﺸﯿﻨﺪ، ﺳﭙﺲ ﯾﺎﺩﺵ ﻣﯽﺍﻓﺘﺪ ﮐﻪ ﮐﺎﺭﺩ ﻭ ﭼﻨﮕﺎﻝ ﺑﺮﻧﺪﺍﺷﺘﻪ، ﻭ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﯿﺎﻭﺭﺩ، ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺮﻣﯽﮔﺮﺩﺩ، ﺑﺎ ﺷﮕﻔﺘﯽ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻣﺮﺩ ﺳﯿﺎﻩﭘﻮﺳﺖ، ﺍﺣﺘﻤﺎﻻ ﺍﻫﻞ ﺁﻓﺮﯾﻘﺎ)ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ…ﺑﻪ ﻗﯿﺎﻓﻪﺍﺵ(، ﺁﻧﺠﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺍﺯ ﻇﺮﻑ ﻏﺬﺍﯼ ﺍﻭﺳﺖ!ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﯾﺪﻥ ﺍﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ، ﺯﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﺳﺮﮔﺸﺘﮕﯽ ﻭ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﺩﺵ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﯽﮐﻨﺪ.ﺍﻣﺎ ﺑﻪﺳﺮﻋﺖ ﺍﻓﮑﺎﺭﺵ ﺭﺍ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﻭ ﻓﺮﺽ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﻣﯽﮔﯿﺮﺩ ﮐﻪ ﻣﺮﺩ ﺁﻓﺮﯾﻘﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﺁﺩﺍﺏ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻨﮥ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺷﺨﺼﯽ ﻭ ﺣﺮﯾﻢ ﺧﺼﻮﺻﯽ ﺁﺷﻨﺎ ﻧﯿﺴﺖ.ﺍﻭ ﺣﺘﯽ ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﻣﯽﮔﯿﺮﺩ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﻣﺮﺩ ﺟﻮﺍﻥ ﭘﻮﻝ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺮﯾﺪ ﻭﻋﺪﮤ ﻏﺬﺍﯾﯽﺍﺵ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ، ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻣﯽﮔﯿﺮﺩ ﺟﻠﻮﯼ ﻣﺮﺩ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺰﻧﺪ. ﺟﻮﺍﻥ ﺁﻓﺮﯾﻘﺎﯾﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﯽﺩﻫﺪ.ﺩﺧﺘﺮ ﺍﺭﻭﭘﺎﯾﯽ ﺳﻌﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻨﺪ؛ ﺍﯾﻦﮐﻪ ﻏﺬﺍﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﻟﺬﺕ ﻭ ﺍﺩﺏ ﺑﺎ ﻣﺮﺩ ﺳﯿﺎﻩ ﺳﻬﯿﻢ ﺷﻮﺩ.ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ، ﻣﺮﺩ ﺳﺎﻻﺩ ﺭﺍ ﻣﯽﺧﻮﺭﺩ، ﺯﻥ ﺳﻮﭖ ﺭﺍ، ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﺨﺸﯽ ﺍﺯ ﺗﺎﺱ ﮐﺒﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﺮﻣﯽﺩﺍﺭﻧﺪ، ﻭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺎﺳﺖ ﺭﺍ ﻣﯽﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﭘﺎﯼ ﻣﯿﻮﻩ ﺭﺍ.ﻫﻤﮥ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪﻫﺎﯼ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ؛ ﻣﺮﺩ ﺑﺎ ﮐﻤﺮﻭﯾﯽ ﻭ ﺯﻥ ﺭﺍﺣﺖ، ﺩﻟﮕﺮﻡﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽﺯﻧﻨﺪ.ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺎﻫﺎﺭﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ.ﺯﻥ ﺍﺭﻭﭘﺎﯾﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﻗﻬﻮﻩ ﺑﯿﺎﻭﺭﺩ.ﻭ ﺍﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﺮﺩ ﺳﯿﺎﻩﭘﻮﺳﺖ، ﮐﺎﭘﺸﻦ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺁﻭﯾﺰﺍﻥ ﺭﻭﯼ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﭘﺸﺘﯽ ﻣﯽﺑﯿﻨﺪ، ﻭ ﻇﺮﻑ ﻏﺬﺍﯾﺶ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺳﺖﻧﺨﻮﺭﺩﻩ ﺭﻭﯼ ﻣﯿﺰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ

تاریخ: جمعه 1 دی 1391برچسب:داستان تفاوت فرهنگی,داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,

ﺷﺐ ﺳﺮﺩﯼ ﺑﻮﺩ.…ﭘﯿﺮﺯﻥ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﯿﻮﻩ ﻓﺮﻭﺷﯽ ﺯﻝ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﻮﻩ ﻣﯿﺨﺮﯾﺪﻥ…ﺷﺎﮔﺮﺩﻣﯿﻮﻩ ﻓﺮﻭﺵ ﺗﻨﺪ ﺗﻨﺪ ﭘﺎﮐﺖ ﻫﺎﯼ ﻣﯿﻮﻩ ﺭﻭ ﺗﻮﯼ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﺸﺘﺮﯼ ﻫﺎ ﻣﯿﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﻧﻌﺎﻡ ﻣﯿﮕﺮﻓﺖ …ﭘﯿﺮﺯﻥ ﺑﺎﺧﻮﺩﺵ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﭼﯽ ﻣﯿﺸﺪ ﺍﻭﻧﻢ ﻣﯿﺘﻮﻧﺴﺖ ﻣﯿﻮﻩ ﺑﺨﺮﻩ ﺑﺒﺮﻩ ﺧﻮﻧﻪ…ﺭﻓﺖ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺗﺮ…ﭼﺸﻤﺶ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺑﻪ ﺟﻌﺒﻪ ﭼﻮﺑﯽ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﻐﺎﺯﻩ ﮐﻪ ﻣﯿﻮﻩ ﻫﺎﯼ ﺧﺮﺍﺏ ﻭ ﮔﻨﺪﯾﺪﻩ ﺩﺍﺧﻠﺶ ﺑﻮﺩ …ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﮔﻔﺖ ﭼﻪ ﺧﻮﺑﻪ ﺳﺎﻟﻢ ﺗﺮﻫﺎﺷﻮ ﺑﺒﺮﻩ ﺧﻮﻧﻪ…ﻣﯿﺘﻮﻧﺴﺖ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎﯼ ﺧﺮﺍﺏ ﻣﯿﻮﻩ ﻫﺎ ﺭﻭ ﺟﺪﺍ ﮐﻨﻪ ﻭﺑﻘﯿﻪ ﺭﻭ ﺑﺪﻩ ﺑﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﺵ…ﻫﻢ ﺍﺳﺮﺍﻑ ﻧﻤﯿﺸﺪ ﻫﻢ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﺵ ﺷﺎﺩ ﻣﯿﺸﺪﻥ…ﺑﺮﻕ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺗﻮﯼ ﭼﺸﻤﺎﺵ ﺩﻭﯾﺪ..ﺩﯾﮕﻪ ﺳﺮﺩﺵ ﻧﺒﻮﺩ! ﭘﯿﺮﺯﻥ ﺭﻓﺖ ﺟﻠﻮ ﻧﺸﺴﺖ ﭘﺎﯼ ﺟﻌﺒﻪ ﻣﯿﻮﻩ.…ﺗﺎ ﺩﺳﺘﺶ ﺭﻭ ﺑﺮﺩ ﺩﺍﺧﻞ ﺟﻌﺒﻪ ﺷﺎﮔﺮﺩ ﻣﯿﻮﻩ ﻓﺮﻭﺵ ﮔﻔﺖ:ﺩﺳﺖﻧﺰﻥ ﻧِﻨﻪ![[[[[بقیه داستان در ادامه مطلب]]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: پنج شنبه 30 آذر 1391برچسب:داستانک میوه شب یلدا,داستانک,داستان کوتاه,داستان عاشقانه,

ﻣﺎﺩﺭ ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﭼﺸﻢ ﺩﺍﺷﺖ.ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺑﻮﺩﻡ…ﺍﻭﻥ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﺎﯾﻪ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ.ﺍﻭﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻣﺮﺍﺭ ﻣﻌﺎﺵ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻌﻠﻢ ﻫﺎ ﻭ ﺑﭽﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺍﯼ ﻫﺎ ﻏﺬﺍ ﻣﯽ ﭘﺨﺖ؛ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺍﻭﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﺩﻡ ﺩﺭ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺳﻼﻡ ﮐﻨﻪ ﻭ ﻣﻨﻮ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺒﺮﻩ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﮐﺸﯿﺪﻡ.ﺁﺧﻪ ﺍﻭﻥ ﭼﻄﻮﺭ ﺗﻮﻧﺴﺖ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﻭ ﺑﺎﻣﻦ ﺑﮑﻨﻪ؟ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺧﻮﺩﻡ ﻧﯿﺎﻭﺭﺩﻡ ، ﻓﻘﻂ ﺑﺎﺗﻨﻔﺮ ﺑﻬﺶ ﯾﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﻭﻓﻮﺭﺍﺍﺯ ﺍﻭﻧﺠﺎ ﺩﻭﺭ ﺷﺪﻡ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻫﻤﮑﻼﺳﯽ ﻫﺎ ﻣﻨﻮ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖﻫﻮﻭﻭ..ﻣﺎﻣﺎﻥ ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﭼﺸﻢ ﺩﺍﺭﻩ ﻓﻘﻂ ﺩﻟﻢ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺖ ﯾﮏ ﺟﻮﺭﯼ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﻭ ﮔﻢ ﻭ ﮔﻮﺭ ﮐﻨﻢ.ﮐﺎﺵ ﺯﻣﯿﻦ ﺩﻫﻦ ﻭﺍ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﻭ ﻣﻨﻮ..ﮐﺎﺵ ﻣﺎﺩﺭﻡﯾﻪ ﺟﻮﺭﯼ ﮔﻢ ﻭ ﮔﻮﺭ ﻣﯿﺸﺪ[[[[[بقیه داستان را در ادامه مطلب بخوانید]]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: پنج شنبه 30 آذر 1391برچسب:داستانک غمگین,داستان مادر نابینا,داستانک,داستان کوتاه,داستان عاشقانه,

ﻧﺸﺴﺘﻪﺑﻮﺩﻡ ﺭﻭ ﻧﯿﻢﮐﺖِ ﭘﺎﺭﮎ، ﮐﻼﻍﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﯽﺷﻤﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﺑﯿﺎﯾﺪ.ﺳﻨﮓ ﻣﯽﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻢ ﺑﻬﺸﺎﻥ.ﻣﯽﭘﺮﯾﺪﻧﺪ، ﺩﻭﺭﺗﺮ ﻣﯽﻧﺸﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻤﯽ ﺑﻌﺪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺮﻣﯽﮔﺸﺘﻨﺪ، ﺟﻠﻮﻡ ﺭﮊﻩ ﻣﯽﺭﻓﺘﻨﺪ. ﺳﺎﻋﺖ ﺍﺯﻭﻗﺖِ ﻗﺮﺍﺭﮔﺬﺷﺖ.ﻧﯿﺎﻣﺪ. ﻧﮕﺮﺍﻥ، ﮐﻼﻓﻪ، ﻋﺼﺒﯽ ﺷﺪﻡ.ﺷﺎﺧﻪﮔﻠﯽ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﻢ ﺑﻮﺩ ﺳَﺮْ ﺧَﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﯽﭘﮋﻣﺮﺩ. ﻃﺎﻗﺘﻢ ﻃﺎﻕ ﺷﺪ.ﺍﺯ ﺟﺎﻡ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻡ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯿﻢ ﺭﺍ ﺧﺎﻟﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﺳﺮِ ﮐﻼﻍﻫﺎ. ﮔﻞ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻢ ﺯﻣﯿﻦ، ﭘﺎﺳﺎﺭَﺵ ﮐﺮﺩﻡ.ﮔَﻨﺪ ﺯﺩﻡ ﺑﻬﺶ.ﮔﻞﺑﺮﮒﻫﺎﺵ ﮐَﻨﺪﻩ،ﭘﺨﺶ، ﻟﻬﯿﺪﻩ ﺷﺪ.ﺑﻌﺪ، ﯾﻘﻪﯼ ﭘﺎﻟﺘﻮﻡﺭﺍ ﺩﺍﺩﻡ ﺑﺎﻻ، ﺩﺳﺖﻫﺎﻡ ﺭﺍ ﮐﺮﺩﻡ ﺗﻮ ﺟﯿﺐﻫﺎﺵ، ﺭﺍﻫﻢ ﺭﺍ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﺭﻓﺘﻢ[[[[[بقیه داستان را در ادامه مطلب دنبال کنید]]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: پنج شنبه 30 آذر 1391برچسب:داستان غمگین,داستانک عاشقانه,داستان کوتاه,داستانک,

ﻭﻗﺘﯽ ﺳﺮ ﮐﻼﺱ ﺩﺭﺱ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﺗﻤﺎﻡ ﺣﻮﺍﺳﻢ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﮐﻨﺎﺭ ﺩﺳﺘﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻭﻥ ﻣﻨﻮ “ﺩﺍﺩﺍﺷﯽ”ﺻﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ. ﺑﻪ ﺍﻭﻥ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺁﺭﺯﻭ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﻋﺸﻘﺶ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻪ.ﺍﻣﺎ ﺍﻭﻥ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﻧﻤﯿﮑﺮﺩ. ﺁﺧﺮ ﮐﻼﺱ ﭘﯿﺶ ﻣﻦ ﺍﻭﻣﺪ ﻭ ﺟﺰﻭﻩ ﺟﻠﺴﻪﭘﯿﺶ ﺭﻭ ﺧﻮﺍﺳﺖ.ﻣﻦ ﺟﺰﻭﻣﻮ ﺑﻬﺶ ﺩﺍﺩﻡ.ﺑﻬﻢ ﮔﻔﺖ”:ﻣﺘﺸﮑﺮﻡ. ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ ﺑﻬﺶ ﺑﮕﻢ ، ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻧﻪ ، ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻡ ﻓﻘﻂ“ﺩﺍﺩﺍﺷﯽ” ﺑﺎﺷﻢ.ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻘﺸﻢ.ﺍﻣﺎ…ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺠﺎﻟﺘﯽ ﻫﺴﺘﻢ..…ﻋﻠﺘﺶ ﺭﻭ ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﻢ. ﺗﻠﻔﻦ ﺯﻧﮓ ﺯﺩ.ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻮﺩ.ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ.ﺩﻭﺳﺘﺶ ﻗﻠﺒﺶ ﺭﻭ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ. ﺍﺯ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﻡ ﭘﯿﺸﺶ.[[[[[بقیه داستان در ادامه مطلب]]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: پنج شنبه 30 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه عاشقانه,داستان کوتاه,داستانک,داستانک عاشقانه,

ﺳﺎﺩﻩﺗﺮﯾﻦﺭﺍﻩﺑﻮﺩﺑﺮﺍﯼﺧﻼﺻﯽ! ﮐﺎﺭﯼﻧﺪﺍﺷﺖﺧﯿﻠﯽﺭﺍﺣﺖﻭﺁﺭﻭﻡ...ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵﻓﮑﺮﮐﺮﺩ:ﻫﻤﻪﻓﮑﺮﻣﯿﮑﻨﻨﺪ ﮐﻪﺍﺷﺘﺒﺎﻩﭘﺰﺷﮑﯽﺑﻮﺩﻩﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺘﻪ ﻭﯾﺘﺎﻣﯿﻦﺑﺰﻧﻪﺟﻮﻥﺑﮕﯿﺮﻩﺁﻣﭙﻮﻝ ﻫﻮﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺟﻮﻧﺶ ﺭﻭ ﮔﺮﻓﺘﻪ... ﺧﯿﻠﯽﺗﻤﯿﺰﺑﻮﺩﺧﯿﻠﯽﺗﻤﯿﺰ...ﻗﺒﻼﺑﻪ ﺍﯾﻦﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﺗﯿﻎ ﺍﮔﻪ ﺑﺰﻧﻢ ﺷﺎﯾﺪ ﻓﻘﻂﺗﺎﻧﺪﻭﻧﻬﺎﺭﻭﺑﺒﺮﻩﻭﺑﻌﺪﯾﻪﻋﻤﺮﺑﺎ ﯾﻪﺩﺳﺖﻓﻠﺞﻭ...ﮔﻔﺖﻧﻪﺍﯾﻦﺭﺍﻫﺶ ﻧﯿﺴﺖﺩﺭﺿﻤﻦﮐﺜﺎﻓﺖﮐﺎﺭﯾﺶ ﺧﯿﻠﯽ ﺯﯾﺎﺩﻩ! ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺖﺧﻮﺩﺵﺭﻭﺩﺍﺭﺑﺰﻧﻪ...ﺍﻭﻥ ﻫﻢﻧﻤﯿﺸﺪ ﻫﺮ ﺟﺎﯼ ﺧﻮﻧﻪ ﺭﻭ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ ﻫﯿﭽﯽﺑﺮﺍﯼﻭﺻﻞﮐﺮﺩﻥﻃﻨﺎﺏ ﻧﺪﺍﺷﺖ... ﺑﻪﻗﺮﺹﻫﻢﻓﮑﺮﮐﺮﺩﻩﺑﻮﺩﻭﻟﯽ ﺍﯾﻨﺠﻮﺭﻣﻮﻗﻌﻬﺎﺻﺪﺩﺭﺻﺪﯾﮑﯽﭘﯿﺪﺍ ﻣﯿﺸﻪﻣﯿﺒﺮﺗﺶﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥﻭ ﺷﺴﺘﺸﻮﯼ ﻣﻌﺪﻩ ﻭ... ﺷﺐﻗﺒﻠﺶﻓﯿﻠﻢﮐﻨﺘﺮﻝﺭﻭﺩﯾﺪﻩﺑﻮﺩ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺖﺧﻮﺩﺵﺭﻭﺑﻨﺪﺍﺯﻩﺟﻠﻮﯼ ﻣﺘﺮﻭ...ﻓﮑﺮﮐﺮﺩﻩﺑﻮﺩﻣﺮﺩﻡﭼﻪ ﮔﻨﺎﻫﯽﺩﺍﺭﻥﺟﻨﺎﺯﻩﺗﯿﮑﻪﭘﺎﺭﻩﻣﻨﻮ ﺑﺒﯿﻨﻦ!!! ﻭﻓﻘﻂﻫﻤﯿﻦﺭﺍﻩﺁﺧﺮﻣﻮﻧﺪﻩﺑﻮﺩ: ﺁﻣﭙﻮﻝ ﻫﻮﺍ... ﺟﻠﻮﯼﺁﯾﻨﻪﺭﻓﺖ.ﺩﺳﺘﯽﺑﻪﻣﻮﻫﺎﺵ ﮐﺸﯿﺪﻭﺑﺮﺍﯼﺁﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎﺭﺗﻮﯼﺁﯾﻨﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻭﮔﻔﺖ:ﺍﺯﺩﺳﺖﺗﻮﻫﻢﺧﻼﺹ ﻣﯿﺸﻢ...ﻟﻌﻨﺘﯽﺗﻮﺍﺯﻫﻤﺸﻮﻥ ﮐﺜﯿﻔﺘﺮﯼ... ﭼﻨﺪﺩﻗﯿﻘﻪﺍﯼﺑﻪﻫﻤﻪﻋﺎﻟﻢﻭﺁﺩﻡ ﻓﺤﺶ ﺩﺍﺩ. ﮐﻤﯽﺍﺯﻭﯾﺘﺎﻣﯿﻦﺭﻭﺗﻮﯼﺳﺮﻧﮓ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻓﻘﻂ ﻫﻮﺍ... ﺑﺎﺧﻮﺩﺵ ﻓﮑﺮﮐﺮﺩ ﭼﻘﺪﺭﺭﺍﺣﺖ ﻣﯿﺸﻪ ﺧﻼﺹﺷﺪ...ﺧﻮﺍﺳﺖﺁﻣﭙﻮﻝﺭﻭﺑﺰﻧﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥﭼﯿﺰﯼﯾﺎﺩﺵﺍﻓﺘﺎﺩ...ﺑﻠﻨﺪﺷﺪ ﻇﺮﻑﺍﻟﮑﻞﺭﻭﺍﺯﺗﻮﯼﮐﺎﺑﯿﻨﺖﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩﻭﮐﻤﯽﺍﺯﺁﻥﺭﺍﺑﻪﭘﻨﺒﻪﺯﺩ!ﭘﻨﺒﻪ ﺭﺍﮐﻪﺑﻪﭘﻮﺳﺘﺶﮐﺸﯿﺪﺧﻨﮕﯽﺍﻟﮑﻞ ﺗﻤﺎﻡﻭﺟﻮﺩﺵﺭﻭﮔﺮﻓﺖ...ﺧﻨﺪﯾﺪ،ﺑﻠﻨﺪ ﺧﻨﺪﯾﺪ. ﻫﻮﺍﯼﺁﻣﭙﻮﻝﺭﺍﮔﺮﻓﺖ.ﻓﻘﻂﻭﯾﺘﺎﻣﯿﻦ ﻣﺎﻧﺪﻩﺑﻮﺩ.ﮐﻢﺑﻮﺩﺍﻣﺎﺑﻬﺘﺮﺍﺯﻫﯿﭻ ﺑﻮﺩ.ﺁﻣﭙﻮﻝﺭﺍﺑﻪﺧﻮﺩﺵﺯﺩ.ﺑﻠﻨﺪﺷﺪ ﺍﻟﮑﻞﺭﺍﺳﺮﺟﺎﯾﺶﮔﺬﺍﺷﺖ؛ﭘﻨﺠﺮﻩﺭﺍ ﺑﺎﺯﮐﺮﺩ...ﻫﻮﺍﯼ ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﯽﺭﺍﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﺑﻪ ﺭﮔﻬﺎﯾﺶ ﺗﺰﺭﯾﻖ ﮐﺮﺩ...

تاریخ: چهار شنبه 29 آذر 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,آمپول هوا,

ﺧﺎﻧﻢ ﺷﻤﺎ ﻣﺴﯿﺤﯽ ﻫﺴﺘﯿﺪ؟ -ﻧﻪ -ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﺭﺍﺣﺖ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﯾﻦ ﺁﻗﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﯾﺪ؟ (-ﭼﻮﻥ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﺩﺍﺭﻡ) -ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﭼﮑﺎﺭ ﮐﻨﯿﻢ؟ -ﺁﻗﺎ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﺮﮐﺎﺭﯼ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﯾﺪ ﺑﮑﻨﯿﺪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﭘﺪﺭﻡ ﺧﺒﺮ ﻧﺪﯾﺪ -ﻧﻪ ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻔﺮﺳﺘﯿﻤﺘﻮﻥ ﺍﺭﺷﺎﺩ -ﺁﻗﺎ ﻣﻦ ﺑﮕﻢ ﻏﻠﻂ ﮐﺮﺩﻡ ﺧﻮﺑﻪ؟ -ﻧﻪ ﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﻭ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﯼ.(-ﻣﻦ ﮐﺎﺭﯼ ﻧﮑﺮﺩﻡ ﻣﻦ ﮐﻨﺎﺭ ﮐﺴﯽ ﻧﺸﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﻦ ﻫﯿﭻ ﮐﺎﺭ ﺯﺷﺘﯽ ﻧﮑﺮﺩﻡ)-ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺯﻧﮓ ﺑﺰﻧﯿﺪ ﯾﮑﯽ ﺑﯿﺎﺩ ﺗﺎ ﺑﻔﺮﺳﺘﯿﻤﺘﻮﻥ ﻣﺮﮐﺰ(ﻣﻦ۲۳ﺳﺎﻟﻤﻪ ﺍﺣﺘﯿﺎﺝ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻣﮕﺮ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺷﻤﺎ ﻗﺼﺪﺗﻮﻥ ﯾﻪ ﭼﯿﺰ ﺩﯾﮕﻪ ﺑﺎﺷﻪ)ﺁﻗﺎ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮﺭ ﺑﺮﺩﻧﺖ ﺷﻼﻕ ﺧﻮﺭﺩﯼ ﺣﺎﻟﯿﺖ ﻣﯿﺸﻪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﺧﺘﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﯿﺎﯼ ﺑﯿﺮﻭﻥ[[[[بقیه داستان در ادامه مطلب]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: چهار شنبه 29 آذر 1391برچسب:ماجرای واقعی,داستانک,داستان کوتاه,داستان واقعی,

ﭘﺮﯾﺶ؟؟؟-ﻫﺎ؟؟؟ -ﻣﯿﮕﻢ ﺍﯾﻦ ﭘﺴﺮﻩ، ﺣﺎﻣﺪ، ﯾﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﮔﻔﺖ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺗﺮﺳﯿﺪﻡ -ﭼﯽ ﮔﻔﺖ ﻣﮕﻪ؟ ﻫﺮﻭﻗﺖ ﻣﻌﯿﻦ ﺑﺘﺮﺳﺪ.ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﺘﺮﺳﻢ. ﺗﺮﺳﻬﺎﯼ ﺍﻭ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﯽ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺖ. -ﮔﻔﺖ ﻓﺮﺩﺍ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﭼﺎﭖ ﻣﯿﺸﻪ! ﺣﺎﻣﺪ، ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﻦ ﻭ ﻣﻌﯿﻦ!ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﭼﻪ ﭼﯿﺰ ﺗﺮﺳﻨﺎﮐﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﭼﻬﺎﺭ ﮐﻠﻤﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻌﯿﻦ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﺎﻧﺪ: -ﺗﺮﺱ ﺩﺍﺭﻩ؟ -ﺁﺭﻩ.ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﯽ ﺍﺣﻤﻘﻢ ﻭﻟﯽ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯽ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﮐﻪ۲ﺳﺎﻝ ﺑﻮﺩ ﻫﻤﺪﯾﮕﻪ ﺭﻭ ﻫﺮ ﻫﻔﺘﻪ ﻣﯿﺪﯾﺪﻡ ﻭ ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﯿﻢ ﭼﻄﻮﺭﯼ ﺗﻮ ﺷﻤﺎﻝ ﺑﺎﻫﻢ ﺩﻭﺳﺖ ﺷﺪﯾﻢ؟ -ﺍﺗﻔﺎﻕ -ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺭﺍﺣﺘﯽ! -ﺁﺭﻩ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﮐﻪ ﭼﯽ ؟ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﻧﯿﻤﮑﺖ ﺳﺮﺩ ﭘﺎﺭﮎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺭﺧﺘﯽ ﺗﮑﯿﻪ ﺩﺍﺩ ﮔﻔﺖ: -ﻫﻔﺘﻪ ﻗﺒﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎﺩ ﺑﺪﻡ، ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﺎﻓﯽ ﺷﺎﭖ ﮐﻨﺎﺭ ﻓﺮﻫﻨﮕﺴﺮﺍ، ﺑﺪﺟﻮﺭﯼ ﺗﻮ ﻓﮑﺮ ﺑﻮﺩﻡ. ﻫﻤﻮﻥ ﺭﻭﺯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻧﯿﻮﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﯼ. ﻧﻤﯽ ﺩﻭﻧﻢ ﭼﻪ ﺟﻮﺭﯼ ﻭﻟﯽ ﯾﻬﻮ ﺩﯾﺪﻡ ﺣﺎﻣﺪ ﺭﻭﺑﺮﻭﻡ ﻧﺸﺴﺘﻪ.ﺑﻬﻢ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﻣﺰﺍﺣﻢﮐﻪ ﻧﯿﺴﺘﻢ؟ﭼﯽ ﻣﯿﮕﻔﺘﻢ؟ ﮔﻔﺘﻢ ﻧﻪ.ﺍﺻﻠﻦ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺟﺎﺩﻭ ﺷﺪﻡ.ﭘﺮﺳﯿﺪ:ﭘﮑﺮﯼ؟ﮔﻔﺘﻢ:ﺁﺭﻩ ﺩﯾﮕﻪ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻡ ﺑﯿﺎﻡ ﮐﻼﺱ.ﮔﻔﺖ:ﭼﺮﺍ؟ ﮔﻔﺘﻢ:ﺑﯿﻔﺎﯾﺪﻩ ﺍﺱ ﻫﯿﭽﯽ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻐﺰﻡ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﻪ[[[[بقیه داستان در ادامه مطلب]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: چهار شنبه 29 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستانک,آخرسرنوشت من,

ﮐﺎﺭﻣﻨﺪ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﺍﻟﻒ– ۱۱۱-۱۳-۶۳-۷-۴.ﺳﺮﯾﻌﺎ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺑﺨﺶ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﻨﯿﺪ. -ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎﻥ! ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﮔﻢ ﮐﺮﺩﻡ.ﺳﺮﯾﻊ ﺗﻠﻔﻦ ﺭﺍ ﺳﺮ ﺟﺎﯼ ﺍﻭﻟﺶ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺩﻓﺘﺮ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺑﺨﺶ ﺭﻓﺘﻢ. ﭘﺎﻫﺎﯾﻢ ﺁﺷﮑﺎﺭﺍ ﻣﯽﻟﺮﺯﯾﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﺜﻞ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺟﯿﺮﻩ ﻫﻔﺘﮕﯽ ﻣﺸﺮﻭﺑﺶ ﺭﺍ ﯾﮏ ﺟﺎ ﺳﺮ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﻠﻮ ﺗﻠﻮ ﻣﯽﺧﻮﺭﺩﻡ. ﺗﺮﮐﯿﺐ ﻫﯿﮑﻞ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﻧﺨﺮﺍﺷﯿﺪﻩ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺑﺨﺶ ﺩﺭ ﮐﺖ ﻭ ﺷﻠﻮﺍﺭ ﺳﺮﻣﻪﺍﯼ ﺑﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﺭﻧﮓ ﭘﺮﯾﺪﻩﺍﺵ ﻫﯿﺒﺘﯽ ﻣﺮﺩﻩﻭﺍﺭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ. -ﭼﮑﺎﺭ ﮐﺮﺩﯼ ۱۱۱ ؟!ﺳﺮﯾﻊ ﺧﻮﺩﺕ ﺭﻭ ﺑﺮﺳﻮﻥ ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﺴﻮﺭ ﺍﺻﻠﯽ.ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﯼ ﻃﺒﻘﻪ ﺍﻭﻝ.ﺭﺋﯿﺲ ﺑﺨﺶ ﮐﺎﺭﮔﺰﯾﻨﯽ ﻣﻨﺘﻈﺮﺗﻪ… ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺟﻔﺖ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺣﺮﻑﻫﺎﯼ ﺭﺋﯿﺲ ﺑﺨﺶ ﻣﺜﻞ ﺷﻼﻕ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻓﺮﻭﺩ ﻣﯽﺁﻣﺪﻧﺪ.ﺭﺋﯿﺲ ﺑﺨﺶ ﮐﺎﺭﮔﺰﯾﻨﯽ؟ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﻣﻨﺪ ﻓﻘﻂ ﺩﻭﺑﺎﺭ ﭘﯿﺶ ﺍﻭ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ.ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﻣﻮﻗﻊ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ، ﻭ ﺑﺎﺭ ﺩﻭﻡ ﻣﻮﻗﻊ ﺑﺎﺯﻧﺸﺴﺘﮕﯽ ﯾﺎ ﺍﺧﺮﺍﺝ.ﻟﺐﻫﺎﯼ ﺭﺋﯿﺲ ﺑﺨﺶ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﺗﮑﺎﻥ ﻣﯽﺧﻮﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺳﺖﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﯿﺠﺎﻥ ﺗﮑﺎﻥ ﻣﯽﺩﺍﺩ.ﻭﻟﯽ ﺻﺪﺍﯾﺶ ﺭﺍ ﻧﻤﯽﺷﻨﯿﺪﻡ.ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﻟﻌﻨﺘﯽ ﮐﺶ ﻣﯽ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ. ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﯽﺷﺪ ﺳﺮ ﺟﺎﯾﻢ ﺑﺎﯾﺴﺘﻢ.ﺑﺎ ﻫﺮ ﺯﺣﻤﺘﯽ ﺑﻮﺩ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﭘﺎﯼ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺭﺳﺎﻧﺪﻡ[[[[[بقیه داستان را در ادامه مطلب دنبال کنید]]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: چهار شنبه 29 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان,شرکت(قسمت دوم),داستانک,

ﭘﺎﻫﺎﯾﻢ ﺑﯽ ﺣﺲ ﺷﺪﻩ ﻭ ﮔﺰ ﮔﺰ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﻫﺴﺖ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮﺭ ﺳﺮ ﺟﺎﯾﻢ ﻣﯿﺨﮑﻮﺏ ﺷﺪﻩﺍﻡ.ﻣﯽﺗﺮﺳﻢ ﺭﻭﯼ ﻣﻮﺯﺍﺋﯿﮏﻫﺎﯼ ﮐﻒ ﺍﺗﺎﻕ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺭﻧﮓ ﻋﺠﯿﺐ ﻭ ﻏﺮﯾﺐ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﭘﺎ ﺑﮕﺬﺍﺭﻡ.ﻣﻮﺯﺍﺋﯿﮏﻫﺎﯼ ﺭﻧﮕﯽ ﮔﺎﻩ ﻭ ﺑﯽﮔﺎﻩ ﻣﯽﺩﺭﺧﺸﻨﺪ ﻭ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ.ﺍﻭﻝ ﮐﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﺗﺎﻕ ﺷﺪﻡ ﻫﻤﻪﺷﺎﻥ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻭﻟﯽ ﺣﺎﻻ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻭﻗﺖ ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﻣﯽﺭﻗﺼﻨﺪ ﻭ ﭼﺸﻤﮏ ﻣﯽﺯﻧﻨﺪ.ﺩﺭﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﺑﭽﻪﺍﯼ ﮐﻪ ﻣﺪﺍﻡ ﺷﯿﻄﻨﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﻧﻈﺮ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺟﻠﺐ ﮐﻨﺪ.ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻣﺤﻮ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺯﺍﺋﯿﮏﻫﺎﯼ ﺩﺭﺧﺸﺎﻥ ﻭ ﺷﮕﻔﺖﺍﻧﮕﯿﺰ ﺷﺪﻩﺍﻡ، ﺍﻣﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﺗﻮﯼ ﺩﻟﻢ ﺁﺷﻮﺏ ﺍﺳﺖ.ﺍﺯ ﺩﺭﯼ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﻡ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻣﯽﺗﺮﺳﻢ.ﻧﮑﻨﺪ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺍﺗﺎﻕ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﻡ؟ ﻫﻤﻪﺍﺵ ﺍﺯ ﺩﯾﺮﻭﺯ ﻭ ﺁﻥ ﺗﻠﻔﻦ ﻟﻌﻨﺘﯽ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ!ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﭼﯽ ﺷﺪ ﻭ ﺯﺩ ﺑﻪ ﺳﺮﻡ ﮐﻪ ﺟﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﻋﻮﺽ ﮐﻨﻢ.[[[[[بقیه داستان را در ادامه مطلب بخوانید]]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: چهار شنبه 29 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستانک,شرکت(قسمت اول),

ﺭﺍﻩ ﮐﻪ ﻣﯽﺍﻓﺘﯿﻢ ﺗﺎﺯﻩ ﻣﯽﻓﻬﻤﻢ ﺟﺎﯼ ﺧﻮﺑﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪﺍﻡ.ﺭﺩ ﺟﺪﻭﻝ ﺭﺍ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻢ ﺭﻭﯼ ﺑﺎﺳﻨﻢ ﺣﺲ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺟﺎ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﻮﺭ ﻣﻮﺭ ﻣﯽﺷﻮﺩ.ﺧﻮﻥ ﺗﻮﯼ ﺭﮒﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﺣﺲ ﺧﻮﺑﯽ ﺩﺍﺭﻡ.ﺗﻮﺩﻭﺯﯼ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻫﻢ ﻗﺮﻣﺰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻮﯼ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﯽﺁﯾﺪ.ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﻮﺱ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺩﺭﺍﺯ ﺑﮑﺸﻢ.ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺮﻡ ﺍﺳﺖ. ﯾﺎﺩﻡ ﺍﺯ ﻋﮑﺲ ﺗﻮﯼ ﻣﻮﺑﺎﯾﻞ ﺍﺻﻐﺮ ﻣﯽﺍﻓﺘﺪﮐﻪ ﺯﻧﯽ ﺭﻭﯼ ﺗﺨﺖ ﺩﻭﻧﻔﺮﻩﯼ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺮﺯﮔﯽ ﻻﯼ ﯾﮏ ﻋﺎﻟﻤﻪ ﮔﻠﺒﺮﮒ ﻗﺮﻣﺰ ﺩﺭﺍﺯ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﻭ ﻣﺮﺩﯼ، ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﮐﻤﺮ ﻭ ﺷﺎﻧﻪﻫﺎﯼ ﭘﻬﻨﺶ ﭘﯿﺪﺍﺳﺖ، ﺭﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻮﯾﯽ ﺩﺍﺭﺩﻧﮕﺎﻫﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ.ﺧﻮﺏ ﯾﺎﺩﻡ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﻮﺗﯿﻦ ﻭ ﺷﻮﺭﺕ ﺯﻥ ﻗﺮﻣﺰ ﺑﻮﺩ.ﯾﺎ ﺷﺎﯾﺪﻡ ﺟﮕﺮﯼ؛ ﭼﻮﻥ ﻗﺮﻣﺰﯼﺍﺵ ﺑﺎ ﻗﺮﻣﺰﯼ ﮔﻠﺒﺮﮒﻫﺎ ﻓﺮﻕ ﺩﺍﺷﺖ.ﺗﻮﯼ ﻫﻤﯿﻦ ﻓﮑﺮﻡ ﮐﻪ ﻣﯽﺑﯿﻨﻢ ﭘﺴﺮﺁﯾﻨﻪ ﺭﺍ ﮐﺞ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺩﺍﺭﺩ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ.ﮐﯿﻔﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﺑﺮﻣﯽﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﻣﯽﮔﺬﺍﺭﻡ ﺭﻭﯼ ﭘﺎﻫﺎﯾﻢ.ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ: »ﺟﺪﯼ ﺧﺎﻧﻮﻣﻪ ﺍﯾﻦ ﭘﺴﺮﻩﺍﯼ؟« ﻋﯿﻨﮑﺶ ﺭﺍ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺭﻭﯼ ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ ﻭ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻢ ﭼﺸﻢﻫﺎﯼ ﺭﻭﺷﻨﺶ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺒﯿﻨﻢ.ﺷﺎﻧﻪﻫﺎﯾﺶ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻃﺮﻑ ﻭﺁﻥﻃﺮﻑ ﭘﺸﺘﯽ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺯﺩﻩ.ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ» :ﺍﻫﻮﻡ«. ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ» :ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﻭﻟﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭﻥ ﯾﮑﻢ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺧﻮﺷﮕﻠﯽ«!ﻭ ﻣﯽﺯﻧﺪ ﺯﯾﺮ ﺧﻨﺪﻩ. ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﯽ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﺪﻫﻢ.[[[[[بقیه داستان را در ادامه مطلب ببینید]]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: چهار شنبه 29 آذر 1391برچسب:زنها جگر دوست ندارن(قسمت دوم),داستانک,داستان کوتاه,داستان ادبی,

ﻣﺎﻧﺘﻮﯾﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺩﺭﺍﻭﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻗﺎﭖ ﻣﯽﺯﻧﻢ ﻭ ﻣﯽﺩﻭﻡ ﺳﻤﺖ ﺩﺭ.ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﺗﻮﯼ ﺁﯾﻨﻪﯼ ﺟﺎﻟﺒﺎﺳﯽ ﻭ ﻟﺐﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﻫﻢ ﻣﯽﮐﺸﻢ ﺗﺎﻗﺮﻣﺰﯼِ ﺭﮊﻟﺐ ﮔﻮﺩﯼ ﻟﺒﻢ ﺭﺍ ﭘﺮ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻗﻠﻮﻩﯼ ﻟﺐﻫﺎﯾﻢ ﺗﻮﯼ ﭼﺸﻢ ﺑﯿﺎﯾﺪ.ﻋﮑﺲ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﮐﻨﺎﺭ ﺩﺭ ﻭ ﺗﻮﯼ ﭼﺸﻢﻫﺎﯾﺶ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺍﺧﻢ ﺩﺍﺭﺩ.ﭼﺘﺮﯼ ﻣﻮﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﯾﺮ ﺷﺎﻝ ﺷﻞ ﻣﯿﮑﻨﻢﮐﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺻﻐﺮ ﺣﻮﺍﺳﺶ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺮﯾﺰﺩ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻭ ﻣﯽﺩﻭﻡ ﺗﻮﯼ ﺭﺍﻩ ﭘﻠﻪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﻮﯼ ﮐﻮﭼﻪ.ﺍﺻﻐﺮ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻭ ﺑﺎﺯ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻟُﻨﮓ ﭘﺎﺭﻩﺍﺵ ﺩﺍﺭﺩ ﺯﯾﺮ ﺑﺎﮎ ﯾﺎﻣﺎﻫﺎﯼ ﺳﮕﯽﺍﺵ ﺭﺍ ﻣﯽﺳﺎﺑﺪ.ﮐﻠﻪﺍﺵ ﺭﺍ ﻣﻤﺎﺱ ﺷﺎﻧﻪﺍﺵ ﻣﯽﮐﻨﺪ.ﻣﯿﺪﺍﻧﻢ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﯾﺪﻩ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺣﺲﺍﻡ ﮐﺮﺩﻩ؛ ﻭﻟﯽ ﺍﺯ ﺟﺎﯾﺶ ﺟﻢ ﻧﻤﯽﺧﻮﺭﺩ.ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻧﻪ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﭘﯿﺶ ﻣﺤﻠﻪ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﺳﺮ ﺗُﻨﮏﺍﺵ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ[[[[[بقیه داستان را در ادامه مطلب ببینید]]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: چهار شنبه 29 آذر 1391برچسب:داستان,داستانک,داستان کوتاه,زنهاجگر دوست ندارن قسمت اول,

ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﻡ ﺩﺭ ﻭ ﭘﺴﺮ ﺟﻮﺍﻥ ﺭﺍ ﺟﻠﻮﯼ ﻫﻤﻪ، ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﺼﯿﺤﺖ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ.ﻭﺳﻂ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﯾﺶ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻭﺿﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺧﻮﺵ ﺁﻣﺪ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ.ﭘﺴﺮ ﺳﺮﺵ ﺭﺍ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻭ ﺑﻪ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﯼ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﮔﻮﺵ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ. ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ:ﻧﻤﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﻧﻨﺪﺍﺯ، ﺑﻨﺪﺍﺯ، ﻭﻟﯽ ﺁﺧﻪ ﺍﯾﻦ ﭼﯿﻪ؟ ﺧﺐ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺍﺳﻢ ﻣﻌﺼﻮﻣﯽ، ﻗﺮﺁﻧﯽ، ﺩﻋﺎﯾﯽ، ﭼﯿﺰﯼ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﯽ ﺩﻭﺭ ﮔﺮﺩﻧﺖ، ﻧﻪ ﺍﯾﻦ.ﺣﯿﻒ ﻧﯿﺴﺖ ﺗﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﯼ ﻣﺠﻠﺲ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﯿﻦ، ﺍﺩﺍﯼ ﯾﻪ ﻋﺪﻩ ﺍﺟﻨﺒﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﯿﺎﺭﯼ؟ ﺑﭽﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﭼﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎ؟ ﻣﻮﺑﺎﯾﻞ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺯﻧﮓ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺻﺤﺒﺖ ﺷﺪ.ﭘﺴﺮ ﺟﻮﺍﻥ ﺁﺭﺍﻡ ﺍﺯ ﻣﺠﻠﺲ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪ.ﮔﻮﺷﯽ ﺍﻡ ﭘﯽ ﺗﺮﯼ ﭘﻠﯿﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﺶ ﮔﺬﺍﺷﺖ.ﺻﺪﺍﯼ ﻣﺪﺍﺣﯽ ﺭﺍ ﺯﯾﺎﺩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﯽ ﮔﺮﯾﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﮐﻠﯿﺴﺎﯼ ﺁﻧﻄﺮﻑ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺷﺪ.

تاریخ: چهار شنبه 29 آذر 1391برچسب:داستان آن طرف خیابان,داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,

ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩﯼ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺯﺩﻭﺍﺟﺸﻮﻥ ﺻﺎﺣﺐ ﭘﺴﺮﯼ ﻣﯿﺸﻦ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﻮﻟﺪ ﺑﭽﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯿﺸﻦ ﮐﻪ ﺍﻭﻥ ﯾﻪ ﻧﺎﺑﻐﻪ ﺍﺱ ﺑﭽﻪ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﺁﺩﻡ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻥ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻭﺳﺎﻟﮕﯽ ﺑﻪ ﺍﮐﺜﺮ ﺯﺑﺎﻧﻬﺎ ﺣﺮﻑ ﻣﯿﺰﻧﻪ ﺩﺭ ﺳﻪ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺑﺎ ﺍﺳﺎﺗﯿﺪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﺑﺤﺚ ﻭ ﺗﺒﺎﺩﻝ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﭙﺮﺩﺍﺯﻩ ﻭ ﺩﺭ ﭼﻬﺎﺭ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﮑﺮﺩﻧﯽ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻋﻠﻢ ﻭ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺍﻭﻥ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﺩﺭ ﺟﺸﻦ ﺗﻮﻟﺪ۵ ﺳﺎﻟﯿﮕﺶ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﻫﻤﻪ ﻓﺎﻣﯿﻞ ﺍﻋﻼﻡ ﻣﯿﮑﻨﻪ: ﻣﻦ ﺩﻗﯿﻘﺎ ﯾﮏ ﺳﺎﻝ ﺩﯾﮕﻪ ﻣﯿﻤﯿﺮﻡ ، ﻣﺎﺩﺭﻡ۱۸ﻣﺎﻩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻣﯿﻤﯿﺮﻩ ﻭ ﭘﺪﺭﻡ ﯾﮏ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﻣﯿﻤﯿﺮﻩ!! ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﻫﻤﻮﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺷﺶ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﻣﯿﻤﯿﺮﻩ ﻭ ﻣﺮﺩ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺩﺭ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺷﺮﮐﺖ ﺑﯿﻤﻪ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺭﻭ ﺑﯿﻤﻪ ﻋﻤﺮ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻃﺒﻖ ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﺑﭽﻪ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻣﯿﻤﯿﺮﻩ ﻭ ﺛﺮﻭﺕ ﻫﻨﮕﻔﺘﯽ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺑﯿﻤﻪ ﻋﻤﺮ ﺯﻥ ﻧﺼﯿﺐ ﻣﺮﺩ ﻣﯿﺸﻪ! ﻣﺮﺩ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻣﯿﮕﯿﺮﻩ ﯾﮏ ﺳﺎﻝ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﻋﻤﺮﺵ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺧﻮﺷﯽ ﺑﮕﺬﺭﻭﻧﻪ ، ﭘﺲ ﺑﻪ ﺳﻔﺮﻫﺎﯼ ﺗﻔﺮﯾﺤﯽ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﻣﯿﺮﻩ ، ﺩﺭ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻫﺘﻠﻬﺎﯼ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﻣﯿﮑﻨﻪ ، ﮔﺮﺍﻥ ﺗﺮﯾﻦ ﺧﻮﺩﺭﻭﻫﺎﯼ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩﺵ ﻣﯿﺨﺮﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺭﻭﺯ ﻋﻤﺮﺵ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺁﺷﻨﺎﯾﺎﻧﺶ ﺭﻭ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﯿﮑﻨﻪ ، ﻣﻬﻤﻮﻧﯽ ﻣﻔﺼﻠﯽ ﻣﯿﮕﯿﺮﻩ ﻭ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺷﺐ ﺯﻧﺪﮔﯿﺶ ﺭﻭ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺩﺧﺘﺮ ﺯﯾﺒﺎ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺧﻮﺷﮕﺬﺭﻭﻧﯽ ﻣﯿﺸﻪ... ﺻﺒﺢ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﺟﯿﻎ ﺩﺧﺘﺮﻩ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﭘﺎ ﻣﯿﺸﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﻫﻨﻮﺯ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﺱ ﻣﯿﭙﺮﺳﻪ ﭼﯽ ﺷﺪﻩ ؟ ﺩﺧﺘﺮﻩ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﯿﺪﻩ:ﻭﮐﯿﻞ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﯽ ﺷﻤﺎ ﺗﻮ ﺭﺍﻫﺮﻭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﻫﯿﭻ ﺣﺮﮐﺘﯽ ﻧﻤﯿﮑﻨﻪ ، ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﻓﻮﺕ ﺷﺪﻩ

تاریخ: چهار شنبه 29 آذر 1391برچسب:داستانک,داستانک کودک نابغه,داستان کوتاه,

ﺩﺭ ﯾﮏ ﻋﺼﺮ ﺯﯾﺒﺎﯼ ﺑﻬﺎﺭﯼ ، ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ، ﺗﮏ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﺗﺎﻗﺶ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺗﻨﻬﺎ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺍﺗﺎﻗﺶ ، ﺑﻪ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ، ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻧﮕﯿﺰﻩ ﻫﺎﯼ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ، ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻣﺪ ﺑﻮﺩﻧﺪ...ﺑﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﺩ ﻭ ﺳﺮﺣﺎﻝ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺧﻨﺪﻩ ﻭ ﺷﺎﺩﯼ ﺳﭙﺮﯼ ﮐﻨﻨﺪ ، ﺍﻣﺎ ﺍﻭ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ؟!ﭼﺮﺍ ﺍﻭ ﺁﻥ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻧﺒﻮﺩ ؟ ﺻﺪﺍﯼ ﺁﺷﻨﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺑﻮﺩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻫﻤﺪﻡ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺍﺵ ﮔﻔﺖ:ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﺕ ﻣﯽ ﺳﻮﺯﻩ!ﻣﯽ ﺩﻭﻧﯽ ﭼﺮﺍ ؟!ﺁﺧﻪ ﺍﺯ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺩﺑﯿﺮﺳﺘﺎﻧﺖ ﺗﻤﻮﻡ ﺷﺪﻩ ﺭﻓﺎﻗﺘﺖ ﺑﺎ ﺩﻭﺳﺘﺎﯼ ﺍﻭﻥ ﻣﻮﻗﻌﺖ ﻫﻢ ﺗﻤﻮﻡ ﺷﺪﻩ! -ﺧﻮﺏ ﻃﺒﯿﻌﯿﻪ --ﮐﺠﺎﺵ ﻃﺒﯿﻌﯿﻪ ؟ ﯾﺎﺩﺕ ﻧﯿﺴﺖ ؟ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﺻﻤﯿﻤﯽ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺩﺑﯿﺮﺳﺘﺎﻧﺖ ﺭﻭ ﭘﺎﺭﺳﺎﻝ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﻪ ﻫﻢ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﯾﺖ ﺩﯾﺪﯼ ؟ ﺍﻣﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺗﻮ ﺭﻭ ﺧﺒﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻦ ؟! ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯿﮕﻔﺖ ، ﺣﺮﻑ ﺩﺭﺳﺖ ﺟﻮﺍﺏ ﻧﺪﺍﺷﺖ. --ﺑﺎﺯﻡ ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﺕ ﻣﯿﺴﻮﺯﻩ!ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺍﺱ ﺍﻡ ﺍﺳﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﺕ ﺍﻭﻣﺪﻩ ، ﮐﯽ ﺑﻮﺩﻩ ؟[[[[متن کامل داستان را در ادامه مطلب بخونید]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: چهار شنبه 29 آذر 1391برچسب:دلم برات میسوزه,داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,

ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﯾﮏ ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩ ﻣﺎﺷﯿﻨﺸﻮﻥ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺗﺼﺎﺩﻑ ﻧﺎﺟﻮﺭﻱ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ. ﺑﻄﻮﺭﯾﮑﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻫﺮﺩﻭﺷﻮﻥ ﺑﺸﺪﺕ ﺁﺳﯿﺐ ﻣﯿﺒﯿﻨﻪ. ﻭﻟﯽ ﻫﺮﺩﻭﺷﻮﻥ ﺑﻄﺮﺯ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺁﺳﺎﯾﯽ ﺟﻮﻥ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﺪﺭ ﻣﯽ ﺑﺮﻥ. ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺍﺯ ﻣﺎﺷﯿﻨﺸﻮﻥ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﺁﻫﻦ ﻗﺮﺍﺿﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﯿﺎﻥ ، ﺭﺍﻧﻨﺪﻩﺀ ﺧﺎﻧﻢ ﺑﺮ ﻣﯿﮕﺮﺩﻩ ﻣﯿﮕﻪ: -ﺁﻩ ﭼﻪ ﺟﺎﻟﺐ ﺷﻤﺎ ﻣﺮﺩ ﻫﺴﺘﯿﺪ.…! ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ ﭼﻪ ﺑﺮﻭﺯ ﻣﺎﺷﯿﻨﺎﻣﻮﻥ ﺍﻭﻣﺪﻩ! ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺩﺍﻏﻮﻥ ﺷﺪﻩ ﻭﻟﯽ ﻣﺎ ﺳﺎﻟﻢ ﻫﺴﺘﯿﻢ! .…ﺍﯾﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﺸﻮﻧﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﺍﯾﻨﻄﻮﺭﯼ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﻨﯿﻢ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻣﺸﺘﺮﮐﯽ ﺭﻭ ﺑﺎ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺻﻔﺎ ﺁﻏﺎﺯ ﮐﻨﯿﻢ!… ﻣﺮﺩ ﺑﺎ ﻫﯿﺠﺎﻥ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﯿﮕﻪ: -ﺍﻭﻩ“ …ﺑﻠﻪ ﮐﺎﻣﻼ… ”ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻣﻮﺍﻓﻘﻢ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﺸﻮﻧﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺷﻪ! ﺑﻌﺪ ﺍﻭﻥ ﺧﺎﻧﻢ ﺯﻳﺒﺎ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﯽ ﺩﻩ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻪ: -ﺑﺒﯿﻦ ﯾﮏ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺩﯾﮕﻪ!ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﻦ ﮐﺎﻣﻠﻦ ﺩﺍﻏﻮﻥ ﺷﺪﻩ ﻭﻟﯽ ﺍﯾﻦ ﺷﯿﺸﻪ ﻣﺸﺮﻭﺏ ﺳﺎﻟﻤﻪ.ﻣﻄﻤﺌﻨﻦ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺷﯿﺸﻪ ﻣﺸﺮﻭﺏ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻤﻮﻧﻪ ﺗﺎ ﻣﺎ ﺍﯾﻦ ﺗﺼﺎﺩﻑ ﺧﻮﺵ ﯾﻤﻦ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻪ ﺷﺮﻭﻉ ﺟﺮﻳﺎﻧﺎﺕ ﺧﻴﻠﻲ ﺟﺎﻟﺒﻲ ﺑﺎﺷﻪ ﺭﻭ ﺟﺸﻦ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ! ﻭ ﺑﻌﺪ ﺧﺎﻧﻢ ﺯﻳﺒﺎ ﺑﺎ ﻟﻮﻧﺪﻱ ﺑﻄﺮﯼ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻣﺮﺩ ﻣﯿﺪﻩ. ﻣﺮﺩ ﺳﺮﺵ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﺗﺼﺪﯾﻖ ﺗﮑﺎﻥ ﻣﯿﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺯﻳﺮ ﭼﺸﻤﻲ ﺍﻧﺪﺍﻡ ﺧﺎﻧﻢ ﺯﻳﺒﺎ ﺭﻭ ﺩﻳﺪ ﻣﻲ ﺯﻧﻪ ﺩﺭﺏ ﺑﻄﺮﯼ ﺭﻭ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ﻭ ﻧﺼﻒ ﺷﯿﺸﻪ ﻣﺸﺮﻭﺏ ﺭﻭ ﻣﯽ ﻧﻮﺷﻪ ﻭ ﺑﻄﺮﯼ ﺭﻭ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮﺩﻭﻧﻪ ﺑﻪ ﺯﻥ. ﺯﻥ ﺩﺭﺏ ﺑﻄﺮﯼ ﺭﻭ ﻣﯽ ﺑﻨﺪﻩ ﻭ ﺷﯿﺸﻪ ﺭﻭ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮﺩﻭﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﺩ. ﻣﺮﺩ ﻣﯽ ﮔﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﯽ ﻧﻮﺷﯿﺪ؟! ﺯﻥ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺷﻴﻄﻨﺖ ﺁﻣﻴﺰﻱ ﻣﻲ ﺯﻧﻪ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﯽ ﮔﻪ: -ﻧﻪ ﻋﺰﻳﺰﻡ ، ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺍﻻﻥ ﺑﻬﺘﺮﻩ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭘﻠﯿﺲ ﺑﺎﺷﻴﻢ!!!

تاریخ: چهار شنبه 29 آذر 1391برچسب:داستان ادبی,داستان تصادف,داستانک,داستان کوتاه,

ﺯﻧﯽ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺩﺭﺳﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﺗﺨﻢ ﻣﺮﻍ ﺑﺮﺍﯼ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺑﻮﺩ. ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺷﻮﻫﺮﺵ ﺳﺮﺍﺳﯿﻤﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺁﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺍﺩ ﺯﺩ :ﻣﻮﺍﻇﺐ ﺑﺎﺵ ، ﻣﻮﺍﻇﺐ ﺑﺎﺵ ، ﯾﻪ ﮐﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﮐﺮﻩ ﺗﻮﺵ ﺑﺮﯾﺰ.… ﻭﺍﯼ ﺧﺪﺍﯼ ﻣﻦ ، ﺧﯿﻠﯽ ﺯﯾﺎﺩ ﺩﺭﺳﺖ ﮐﺮﺩﯼ…ﺣﺎﻻ ﺑﺮﺵ ﮔﺮﺩﻭﻥ…ﺯﻭﺩ ﺑﺎﺵ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﮐﺮﻩ ﺑﺮﯾﺰﯼ…ﻭﺍﯼ ﺧﺪﺍﯼ ﻣﻦ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺮﻩ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﯿﺎﺭﯾﻢ ؟؟؟ ﺩﺍﺭﻥ ﻣﯽﺳﻮﺯﻥ ﻣﻮﺍﻇﺐ ﺑﺎﺵ ، ﮔﻔﺘﻢ ﻣﻮﺍﻇﺐ ﺑﺎﺵ!ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﻣﻮﻗﻊ ﻏﺬﺍ ﭘﺨﺘﻦ ﺑﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎﯼ ﻣﻦ ﮔﻮﺵ ﻧﻤﯽﮐﻨﯽ …ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ!!ﺑﺮﺷﻮﻥ ﮔﺮﺩﻭﻥ!ﺯﻭﺩ ﺑﺎﺵ!ﺩﯾﻮﻭﻧﻪ ﺷﺪﯼ ؟؟؟؟ ﻋﻘﻠﺘﻮ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﯼ ؟؟؟ ﯾﺎﺩﺕ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻬﺸﻮﻥ ﻧﻤﮏ ﺑﺰﻧﯽ…ﻧﻤﮏﺑﺰﻥ…ﻧﻤﮏ… ﺯﻥ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺯﻝ ﺯﺩﻩ ﻭ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﮔﻔﺖ: ﺧﺪﺍﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﭼﻪ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﺮﺍﺕ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ؟! ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﯽ ﻣﻦ ﺑﻠﺪ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﯾﻪ ﺗﺨﻢ ﻣﺮﻍ ﺳﺎﺩﻩ ﺩﺭﺳﺖ ﮐﻨﻢ؟ ﺷﻮﻫﺮ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﯽ ﮔﻔﺖ:ﻓﻘﻂ ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﺪﻭﻧﯽ ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﺭﺍﻧﻨﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﻢ، ﭼﻪ ﺑﻼﺋﯽ ﺳﺮ ﻣﻦ ﻣﯿﺎﺭﯼ

تاریخ: سه شنبه 28 آذر 1391برچسب:درس عبرت,داستانک,داستان کوتاه,داستان ادبی,

ﻗﺼﺎﺏ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﺳﮕﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﻣﻐﺎﺯﻩ ﺍﺵ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺣﺮﮐﺘﯽ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺩﻭﺭﺵ ﮐﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﮐﺎﻏﺬﯼ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻫﺎﻥ ﺳﮓ ﺩﯾﺪ.ﮐﺎﻏﺬ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ.ﺭﻭﯼ ﮐﺎﻏﺬ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ"ﻟﻄﻔﺎ ۱۲ ﺳﻮﺳﯿﺲ ﻭ ﯾﻪ ﺭﺍﻥ ﮔﻮﺷﺖ ﺑﺪﯾﻦ. "۱۰ ﺩﻻﺭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﮐﺎﻏﺬ ﺑﻮﺩ.ﻗﺼﺎﺏ ﮐﻪ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺳﻮﺳﯿﺲ ﻭ ﮔﻮﺷﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﯿﺴﻪ ﺍﯼ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻫﺎﻥ ﺳﮓ ﮔﺬﺍﺷﺖ.ﺳﮓ ﻫﻢ ﮐﯿﺴﻪ ﺭﺍﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺭﻓﺖ. ﻗﺼﺎﺏ ﮐﻪ ﮐﻨﺠﮑﺎﻭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﯽ ﻭﻗﺖ ﺑﺴﺘﻦ ﻣﻐﺎﺯﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﻌﻄﯿﻞ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﺳﮓ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩ. ﺳﮓ ﺩﺭ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﺧﻂ ﮐﺸﯽ ﺭﺳﯿﺪ.ﺑﺎ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ ﺗﺎ ﭼﺮﺍﻍ ﺳﺒﺰ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺭﺩ ﺷﺪ.ﻗﺼﺎﺏ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻟﺶ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩ.ﺳﮓ ﺭﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﯾﺴﺘﮕﺎﻩ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﺭﺳﯿﺪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺗﺎﺑﻠﻮ ﺣﺮﮐﺖ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﻫﺎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ[[[[[بقیه داستان را در ادامه مطلب ببینید]]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: سه شنبه 28 آذر 1391برچسب:داستان سگ و قصاب,داستان ادبی,داستانک,داستان کوتاه,

ﭼﻬﺎﺭ ﻧﻔﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﺍﺳﻤﺸﺎﻥ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﺑﻮﺩ. ﻫﻤﻪ ﮐﺲ، ﯾﮏ ﮐﺴﯽ، ﻫﺮ ﮐﺴﯽ، ﻫﯿﭻ ﮐﺴﯽ. ﮐﺎﺭ ﻣﻬﻤﯽ ﺩﺭ ﭘﯿﺶ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﯾﮏ ﮐﺴﯽ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ ﺭﺳﺎﻧﺪ، ﻫﺮﮐﺴﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﮑﻨﺪ ﻭﻟﯽ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺍﯾﻨﮑﺎﺭ ﺭﺍ ﻧﮑﺮﺩ.ﯾﮏ ﮐﺴﯽ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺷﺪ ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﮐﺎﺭ ﻫﻤﻪ ﮐﺲ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺒﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﮐﺲ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ. ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﻃﻮﺭﯼ ﺷﺪ ﻫﺮﮐﺴﯽ، ﯾﮏ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﮐﺎﺭﯼ ﺭﺍ ﻧﮑﺮﺩ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﮐﺲ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﺪ!!؟ ﺣﺎﻻ ﻣﺎ ﺟﺰﺀ ﮐﺪﺍﻣﺶ ﻫﺴﺘﯿﻢ؟؟؟

تاریخ: سه شنبه 28 آذر 1391برچسب:چهارنفر,داستانک,داستان کوتاه,داستان ادبی,

ﺣﺴﻴﻦﺑﻦﻋﻠﻲ(ﻉ)ﻛﻪﺑﺮﺍﻱﺑﻴﻌﺖﺑﺎ ﻳﺰﻳﺪﺩﻋﻮﺕﺷﺪﻩﺑﻮﺩ،ﻫﻤﺎﻥﺷﺐﻛﻨﺎﺭ ﻗﺒﺮﺟﺪّﺵ، ﺭﺳﻮﻝﺧﺪﺍ(ﺹ)ﺭﻓﺖﻭ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻣّﺖ ﺷِﻜﻮِﻩ ﻛﺮﺩﻛﻪﻣﺮﺍﺗﻨﻬﺎﮔﺬﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪﻭﻓﺮﻣﻮﺩ »ﺍﻳﻦ ﺷﻜﺎﻳﺖ ﻣﻦ ﺗﺎ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﺑﺎﻗﻲ ﺍﺳﺖ« ﺍﻣﺎﻡﺣﺴﻴﻦ(ﻉ)،ﺁﻥ ﺷﺐﺭﺍ ﺗﺎﺻﺒﺢ، ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭﻗﺒﺮﭘﻴﺎﻣﺒﺮ(ﺹ)ﺑﻪﺭﻛﻮﻉﻭ ﺳﺠﻮﺩ ﻭﻋﺒﺎﺩﺕﮔﺬﺭﺍﻧﻴﺪﺻﺒﺢﺭﻭﺯﺑﻌﺪ، ﻣﺮﻭﺍﻥ،ﺍﻣﺎﻡ(ﻉ)ﺭﺍﻣﻼﻗﺎﺕﻧﻤﻮﺩﻭ ﻧﺼﻴﺤﺖﻛﺮﺩﻛﻪﺑﺎﻳﺰﻳﺪﺑﻴﻌﺖﻛﻨﺪ ﻭﻟﻲ ﺣﻀﺮﺕﭘﺎﺳﺦﺩﺍﺩﻭَﻋَﻠَﻲﺍﻻِﺳْﻼَﻡِ ﺍﻟَﺴَّﻼَﻡُﺇﺫْﺑُﻠِﻴَﺖْﺍﻻُﻣَّﺔُﺑِﺮﺍﻉٍﻣﺜﻞﻳَﺰِﻳﺪ« ﻳﻌﻨﻲﻭﻗﺘﻲﺍﻣﺖﻣﺴﻠﻤﺎﻥﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﻳﻲﻣﺜﻞ ﻳﺰﻳﺪﻣﺒﺘﻼ ﺷﻮﻧﺪﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺍﺳﻼﻡﺑﺪﺭﻭﺩ ﮔﻔﺖ ﻭﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﻗﺎﻃﻊﺧﻮﺩﺭﺍﻣﺒﻨﻲﺑﺮﻋﺪﻡﺑﻴﻌﺖﺑﺎ ﻳﺰﻳﺪ ﺑﻴﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺟﺪﺍ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺑﺎﺯﺷﺐﺩﻭﻡ،ﻧﺰﺩﻗﺒﺮﺟﺪّﺵ،ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ﺹ)ﺭﻓﺖﻭﭼﻨﺪﺭﻛﻌﺖﻧﻤﺎﺯﺧﻮﺍﻧﺪﻭ ﺗﺎﺻﺒﺢﺑﻪﺭﺍﺯﻭﻧﻴﺎﺯﻣﺸﻐﻮﻝﺑﻮﺩ ﻧﺰﺩﻳﻚﺻﺒﺢ،ﺳﺮﺵ ﺭﺍﺑﺎﻻﻱﻗﺒﺮ ﮔﺬﺍﺭﺩ ﻭﺍﻧﺪﻛﻲﺧﻮﺍﺑﺶﺑﺮﺩ،ﺩﺭﺧﻮﺍﺏ، ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺹﺭﺍﺩﻳﺪﻛﻪﺑﺎﮔﺮﻭﻫﻲﺍﺯ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥﺩﺭ ﺳﻤﺖﺭﺍﺳﺖ ﻭﭼﭗ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺳﻮﻳﺶﻣﻲﺁﻳﻨﺪﺣﻀﺮﺕﺭﺳﻮﻝ(ﺹ)، ﺣﺴﻴﻦ(ﻉ)ﺭﺍﺩﺭﺁﻏﻮﺵﮔﺮﻓﺖﻭﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪﭼﺴﺒﺎﻧﻴﺪﻭﺑﻴﻦﺩﻭﭼﺸﻤﺎﻧﺶﺭﺍ ﺑﻮﺳﻴﺪﻭﻓﺮﻣﻮﺩ»ﻋﺰﻳﺰﺩﻟﻢ!ﺣﺴﻴﻦ! ﮔﻮﻳﺎﻣﻲﺑﻴﻨﻢﻛﻪﺑﻪﺧﻮﻥﺁﻏﺸﺘﻪﺍﻱ؛ﻭ ﺑﺎﺳﺮﺑﺮﻳﺪﻩ،ﺩﺭﻛﺮﺑﻼ،ﺑﺮﺯﻣﻴﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩﺍﻱﻭﮔﺮﻭﻫﻲﺍﺯﺍﻣﺖِﻣﻦ ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥﺗﻮﺭﺍﮔﺮﻓﺘﻪﺍﻧﺪﺩﺭﺍﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎﻡ، ﺗﻮﺗﺸﻨﻪﺟﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻲﺩﺍﺩﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪﺑﺎ ﺗﻮ ﭼﻨﻴﻦﻛﺮﺩﻩﺍﻧﺪﺍﻣﻴﺪﺷﻔﺎﻋﺖﻣﺮﺍﺩﺍﺭﻧﺪ ﺍﻣّﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﻣﻦ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪﻛﺮﺩﻭﺩﺭﺭﻭﺯﻗﻴﺎﻣﺖﻣﺤﺮﻭﻡ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪﺷﺪﺟﺎﻥﺩﻟﻢﺣﺴﻴﻦ!‌ﺍﻳﻨﻚﭘﺪﺭ ﻭﻣﺎﺩﺭﻭﺑﺮﺍﺩﺭﺕﺩﺭﺍﺷﺘﻴﺎﻕﺗﻮ ﻫﺴﺘﻨﺪ«ﺍﻣﺎﻡﺣﺴﻴﻦ(ﻉ)ﺑﻪﮔﺮﻳﻪﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭﻋﺮﺽﻛﺮﺩ»ﻳﺎﺭﺳﻮﻝﺍﻟﻠﻪ!ﻣﺮﺍﺑﺎ ﺧﻮﺩﺑﻪﺩﺭﻭﻥﻗﺒﺮﺑﺒﺮ«،ﺍﻣﺎﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ(ﺻﻠﻲﺍﻟﻠﻪﻋﻠﻴﻪﻭﺁﻟﻪﻭﺳﻠﻢ) ﻣﻲﺧﻮﺍﺳﺖﻓﺮﺯﻧﺪﺵﺑﻪﻣﻘﺎﻣﻲﺑﻠﻨﺪ ﺑﺮﺳﺪﻭﺑﺎﺷﻬﺎﺩﺕ،ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦﭘﺎﺩﺍﺵﺭﺍ ﺍﺯﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﮕﻴﺮﺩﺣﻀﺮﺕ ﺍﺯﺧﻮﺍﺏ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﺪﻭﺧﻮﺍﺏﺧﻮﺩﺭﺍﺑﺮﺍﻱﺍﻫﻞﺑﻴﺖ ﺧﻮﻳﺶﻧﻘﻞﻛﺮﺩﭘﺲﺍﺯﺷﻨﻴﺪﻥﺍﻳﻦ ﺧﻮﺍﺏ،ﺍﻧﺪﻭﻩﺁﻧﺎﻥﺑﺴﻴﺎﺭﻭ ﮔﺮﻳﻪﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺁﻏﺎﺯ ﺷﺪ...

تاریخ: سه شنبه 28 آذر 1391برچسب:داستان عاشقانه,داستانک,داستان کوتاه,تعبیرخواب,

ﮐﻮﺩﮐﯽﮐﻪﺁﻣﺎﺩﻩﺗﻮﻟﺪﺑﻮﺩﻧﺰﺩﺧﺪﺍ ﺭﻓﺖﻭﺍﺯﺍﻭﭘﺮﺳﯿﺪ:ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪﻓﺮﺩﺍ ﺷﻤﺎﻣﺮﺍﺑﻪﺯﻣﯿﻦ ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﯿﺪ،ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﺑﻪﺍﯾﻦﮐﻮﭼﮑﯽﻭﺑﺪﻭﻥﻫﯿﭻﮐﻤﮑﯽ ﭼﮕﻮﻧﻪﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻢﺑﺮﺍﯼﺯﻧﺪﮔﯽﺑﻪﺁﻧﺠﺎ ﺑﺮﻭﻡ؟ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﭘﺎﺳﺦﺩﺍﺩ:ﺩﺭﻣﯿﺎﻥﺗﻌﺪﺍﺩ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼﺍﺯﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ،ﻣﻦﯾﮑﯽﺭﺍﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮﺩﺭﻧﻈﺮﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ،ﺍﻭﺍﺯﺗﻮ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﯼ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ ﺍﻣﺎﮐﻮﺩﮎﻫﻨﻮﺯﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥﻧﺪﺍﺷﺖﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪﺑﺮﻭﺩﯾﺎﻧﻪ،ﮔﻔﺖ:ﺍﻣﺎﺍﯾﻨﺠﺎ ﺩﺭﺑﻬﺸﺖ،ﻣﻦﻫﯿﭻﮐﺎﺭﯼﺟﺰﺧﻨﺪﯾﺪﻥ ﻭﺁﻭﺍﺯﺧﻮﺍﻧﺪﻥﻧﺪﺍﺭﻡﻭﺍﯾﻦﻫﺎﺑﺮﺍﯼ ﺷﺎﺩﯼ ﻣﻦ ﮐﺎﻓﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻟﺒﺨﻨﺪﺯﺩ:ﻓﺮﺷﺘﻪﺗﻮﺑﺮﺍﯾﺖ ﺁﻭﺍﺯ ﺧﻮﺍﻫﺪﺧﻮﺍﻧﺪﻭﻫﺮﺭﻭﺯﺑﻪﺗﻮﻟﺒﺨﻨﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪﺯﺩﺗﻮﻋﺸﻖﺍﻭﺭﺍﺍﺣﺴﺎﺱ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺷﺎﺩ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻮﺩﮎ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ:ﻣﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺑﻔﻬﻤﻢ ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯿﮕﻮﯾﻨﺪ ﻭﻗﺘﯽ ﺯﺑﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ؟...[[[[[بقیه داستان را در ادامه مطلب دنبال کنید]]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: سه شنبه 28 آذر 1391برچسب:داستان ادبی,داستان عاشقانه,داستانک,داستان فرشته,داستان کوتاه,

ﻫﻤﯿﺸﻪﺳﻮﺍﺭﺧﻂﺷﺐﺭﻭ ﻣﯽﺷﻮﻡ. ﻫﻤﻪﯼﺷﺶﺭﻭﺯﻫﻔﺘﻪﺭﺍ ﺗﺎﻣﺎﺭﺑﻞ ﺁﺭﭺﭘﯿﺎﺩﻩﻣﯽﺭﻭﻡﻭﺳﻮﺍﺭﺧﻂ۲۹۴ ﻣﯽﺷﻮﻡﮐﻪﻣﺮﺍﻣﯽﺑﺮﺩﺧﯿﺎﺑﺎﻥﻓﻠﯿﺖ. ﻫﯿﭻﺑﺎﻣﺮﺩﻫﺎﯼﺗﻮﺍﺗﻮﺑﻮﺱﺣﺮﻑ ﻧﻤﯽﺯﻧﻢ.ﺑﻌﺪﻫﻢﻣﯽﺭﻭﻡﺗﻮﺳﯿﺎﻩﻭ ﺳﻔﯿﺪﮐﻪﺗﻮﺧﯿﺎﺑﺎﻥﻓﻠﯿﺖﺍﺳﺖ.ﮔﺎﻫﯽ ﻫﻢﺩﻭﺳﺘﻢﻣﯽﺁﯾﺪﺁﻥﺟﺎ.ﯾﮏﻓﻨﺠﺎﻥ ﭼﺎﯾﯽ ﻣﯽﺧﻮﺭﻡ. ﺩﻭﺳﺘﻢﻗﺪﺑﻠﻨﺪﺗﺮﺍﻣﺎﻻﻏﺮﺗﺮﺍﺯﻣﻦ ﺍﺳﺖ.ﮔﺎﻫﯽﻭﻗﺖﻫﺎﻣﯽﺁﯾﺪﻭﺑﺎﻫﻢ ﻣﯽﻧﺸﯿﻨﯿﻢﭘﺸﺖﻣﯿﺰﺑﺎﺭ.ﻫﻤﯿﺸﻪﺟﺎ ﺑﺮﺍﺵﻧﮕﻪﻣﯽﺩﺍﺭﻡ،ﺍﻣﺎﺁﺩﻡﻫﻤﯿﺸﻪ ﻫﻢﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺪﺟﺎ ﻧﮕﻪﺩﺍﺭﺩ.ﺑﺎ ﺁﺩﻡﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪﺟﺎﯼﺩﻭﺳﺘﻢﺭﺍﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ،ﻫﯿﭻ ﺣﺮﻑﻧﻤﯽﺯﻧﻢ.ﺑﻌﻀﯽﻫﺎ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﻫﯿﭻﺑﻪﺣﺮﻑﻫﺎﺷﺎﻥﮔﻮﺵﻧﻤﯽﺩﻫﻢ. ﮔﺎﻫﯽﻣﺮﺩﯼﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪﯼﺻﺒﺢﺭﺍﺳُﺮ ﻣﯽﺩﻫﺪﺳﻤﺖﻣﻦ،ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪﯼﺍﻭﻝ ﺻﺒﺢﺭﺍ.ﺑﻪﻣﻦﮔﻔﺘﻪﮐﻪﻗﺒﻼًﭼﻪﮐﺎﺭﻩ ﺑﻮﺩﻩ.ﻣﻦﻫﯿﭻﻭﻗﺖﻧﻤﯽﺭﻭﻡﺗﻮﺑﺎﺭِ ﻧﺰﺩﯾﮏﺍِﻣﺒﻨﮏﻣِﻨﺖ.ﯾﮏﺑﺎﺭﻓﻘﻂ ﺭﻓﺘﻪﺍﻡﺁﻥﺟﺎ.ﺁﺩﻡﺍﺯﻫﻤﺎﻥﭘﺸﺖ ﺷﯿﺸﻪﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪﺑﺒﯿﻨﺪ ﮐﻪﺳﺮِﺁﻥ ﻣﯿﺰﻫﺎ ﭼﻪﺧﺒﺮﺍﺳﺖ.[[[[[بقیه در ادامه مطلب]]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: سه شنبه 28 آذر 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,

ﺭﻭﺯﯼﺑﻮﺩﻭﺭﻭﺯﮔﺎﺭﯼ.ﺩﺭﺩﯾﺎﺭﯼ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﯽﺯﻧﺪﮔﯽﻣﯽﮐﺮﺩ.ﺭﻭﺯﯼﺍﺯ ﺭﺍﻫﯽﻣﯽﮔﺬﺷﺖﻭﻫﯿﺰﻡﺷﮑﻨﯽﺭﺍ ﺩﯾﺪ.ﭘﺎﺩﺷﺎﻩﺑﻪﻫﯿﺰﻡﺷﮑﻦﮔﻔﺖ ﺩﺍﺭﯼ ﭼﻪﮐﺎﺭﻣﯽﮐﻨﯽ؟ﮔﻔﺖ:ﺩﺭﺣﺎﻝ ﺷﮑﺴﺘﻦﻫﯿﺰﻡﻫﺴﺘﻢﺑﺮﺍﯼﺑﻪﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻥﻣﺨﺎﺭﺝﺯﻧﺪﮔﯿﻢ.ﻫﯿﺰﻡﺷﮑﻦﺑﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩﮔﻔﺖ:ﺷﻤﺎﺩﺭﺣﺎﻝﺍﻧﺠﺎﻡﭼﻪ ﮐﺎﺭﯼﻫﺴﺘﯽ؟ﭘﺎﺩﺷﺎﻩﮔﻔﺖ:ﺩﺭﺣﺎﻝ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﯽ. ﻫﯿﺰﻡﺷﮑﻦﻣﻮﺩﺑﺎﻧﻪﺩﺭﭘﺎﺳﺦﮔﻔﺖ:ﺗﺎ ﮐﯽﻣﯽﺧﻮﺍﻫﯽﺑﻪﭘﺎﺩﺷﺎﻫﯽﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻫﯽ؟ﺁﺧﺮﺭﻭﺯﯼﺑﻪﭘﺎﯾﺎﻥﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﯿﺪ.ﺑﻬﺘﺮﺍﺳﺖﮐﺎﺭﯼﺭﺍﯾﺎﺩﺑﮕﯿﺮﯼﻭ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﺘﮑﯽ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺒﺎﺷﯽ. ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺍﺯ ﻫﯿﺰﻡ ﺷﮑﻦ ﺟﺪﺍ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩﺍﺩﺍﻣﻪﺩﺍﺩﻭﺑﻪﺣﺮﻑﻫﺎﯼﻫﯿﺰﻡ ﺷﮑﻦﺧﻮﺏﻓﮑﺮﮐﺮﺩ[[[[[بقیه داستان را در ادامه مطلب دنبال کنید]]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: دو شنبه 27 آذر 1391برچسب:داستان ادبی,داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,

ﺍﻓﺴﺮ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﺋﯽ ﯾﻪ ﺁﻗﺎﯾﯽ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺳﺮﻋﺖ ﻏﯿﺮﻣﺠﺎﺯ ﻧﮕﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻩ. ﺍﻓﺴﺮ-ﻣﯽ ﺷﻪ ﮔﻮﺍﻫﯿﻨﺎﻣﻪ ﺗﻮﻥ ﺭﻭ ﺑﺒﯿﻨﻢ؟ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ-ﮔﻮﺍﻫﯿﻨﺎﻣﻪ ﻧﺪﺍﺭﻡ.ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭘﻨﺠﻤﯿﻦ ﺗﺨﻠﻔﻢ ﺑﺎﻃﻠﺶ ﮐﺮﺩﻥ. ﺍﻓﺴﺮ-ﻣﯿﺸﻪ ﮐﺎﺭﺕ ﻣﺎﺷﯿﻨﺘﻮﻥ ﺭﻭ ﺑﺒﯿﻨﻢ؟ -ﺍﯾﻦ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ!ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﻣﺎﺷﯿﻨﻮ ﺩﺯﺩﯾﺪﻩ ﺍﻡ!!! -ﺍﯾﻦ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺩﺯﺩﯾﻪ؟ -ﺁﺭﻩ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮﺭﻩ ﻭﻟﯽ ﺑﺬﺍﺭ ﯾﻪ ﮐﻢ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ!ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺗﻔﻨﮕﻢ ﺭﻭ ﻣﯽ ﺯﺍﺷﺘﻢ ﺗﻮ ﺩﺍﺷﺒﻮﺭﺩ ﮐﺎﺭﺕ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺻﺎﺣﺒﺶ ﺭﻭ ﺩﯾﺪﻡ! -ﯾﻌﻨﯽ ﺗﻮ ﺩﺍﺷﺒﻮﺭﺩ ﯾﻪ ﺗﻔﻨﮓ ﻫﺴﺖ؟ -ﺑﻠﻪ.ﻫﻤﻮﻥ ﺗﻔﻨﮕﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﺧﺎﻧﻢ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺭﻭ ﮐﺸﺘﻢ ﻭ ﺑﻌﺪﺵ ﻫﻢ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﺍﺵ ﺭﻭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﺗﻮ ﺻﻨﺪﻭﻕ ﻋﻘﺐ. --ﯾﻪ ﺟﺴﺪ ﺗﻮ ﺻﻨﺪﻭﻕ ﻋﻘﺐ ﻣﺎﺷﯿﻨﻪ ؟ ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎﻥ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮﺭﻩ!!![[[[[بقیه داستان در ادامه مطلب]]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: دو شنبه 27 آذر 1391برچسب:داستان ادبی,داستان تخیلی,داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,

ﻧﻴﻤﻪﺷﺐﻃﻠﺒﻪﺟﻮﺍﻧﯽﺑﻪﻧﺎﻡﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮﺩﺭﺍﺗﺎﻕﺧﻮﺩﺩﺭﺣﻮﺯﻩﻋﻠﻤﯿﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝﻣﻄﺎﻟﻌﻪﺑﻮﺩﺑﻪﻧﺎﮔﺎﻩﺩﺧﺘﺮﯼ ﻭﺍﺭﺩﺍﺗﺎﻕﺍﻭﺷﺪﺩﺭﺭﺍﺑﺴﺖﻭﺑﺎ ﺍﻧﮕﺸﺖﺑﻪﻃﻠﺒﻪﺑﯿﭽﺎﺭﻩﺍﺷﺎﺭﻩﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺳﺎﮐﺖ ﺑﺎﺵ. ﺩﺧﺘﺮﮔﻔﺖ:ﺷﺎﻡﭼﻪﺩﺍﺭﯼ؟؟ﻃﻠﺒﻪ ﺁﻧﭽﻪﺭﺍﮐﻪﺣﺎﺿﺮﮐﺮﺩﻩﺑﻮﺩﺁﻭﺭﺩﻭ ﺳﭙﺲﺩﺧﺘﺮﺩﺭﮔﻮﺷﻪﺍﯼﺍﺯﺍﺗﺎﻕ ﻧﺸﺴﺖﻭ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ. ﺍﺯﺁﻥﻃﺮﻑﭼﻮﻥﺍﯾﻦﺩﺧﺘﺮﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻭﺑﺨﺎﻃﺮﺍﺧﺘﻼﻑﺑﺎﺯﻧﺎﻥﺩﯾﮕﺮﺍﺯ ﺣﺮﻣﺴﺮﺍﺧﺎﺭﺝﺷﺪﻩﺑﻮﺩﻟﺬﺍﺷﺎﻩ ﺩﺳﺘﻮﺭﺩﺍﺩﻩﺑﻮﺩﺗﺎﺍﻓﺮﺍﺩﺵﺷﻬﺮﺭﺍ ﺑﮕﺮﺩﻧﺪﻭﻟﯽﻫﺮﭼﻪﮔﺸﺘﻨﺪﭘﯿﺪﺍﯾﺶ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ. ﺻﺒﺢﮐﻪﺩﺧﺘﺮﺍﺯﺍﺗﺎﻕﺧﺎﺭﺝﺷﺪ ﻣﺎﻣﻮﺭﺍﻥﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩﺧﺎﻧﻢﺭﺍﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﺤﻤﺪﺑﺎﻗﺮﺑﻪﻧﺰﺩﺷﺎﻩﺑﺮﺩﻧﺪﺷﺎﻩ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽﭘﺮﺳﯿﺪﭼﺮﺍﺷﺐﺑﻪﻣﺎﺍﻃﻼﻉ ﻧﺪﺍﺩﯼ ﻭ.... ﻣﺤﻤﺪﺑﺎﻗﺮﮔﻔﺖ:ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩﺗﻬﺪﯾﺪﮐﺮﺩ ﮐﻪﺍﮔﺮﺑﻪﮐﺴﯽﺧﺒﺮﺩﻫﻢﻣﺮﺍﺑﻪ ﺩﺳﺖﺟﻼﺩﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩﺷﺎﻩﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ [[[[[بقیه داستان را در ادامه مطلب دنبال کنید]]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: دو شنبه 27 آذر 1391برچسب:داستان ادبی,داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,

ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻲﻣﻲ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻧﺨﺴﺖ ﻭﺯﻳﺮﺵ ﺭﺍﺍﻧﺘﺨﺎﺏﻛﻨﺪ.ﭼﻬﺎﺭﺍﻧﺪﻳﺸﻤﻨﺪﺑﺰﺭﮒ ﻛﺸﻮﺭ ﻓﺮﺍﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ. ﺁﻧﺎﻥﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺗﺎﻗﻲ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥﮔﻔﺖﻛﻪ:»ﺩﺭﺍﺗﺎﻕﺑﻪﺭﻭﻱﺷﻤﺎ ﺑﺴﺘﻪﺧﻮﺍﻫﺪﺷﺪﻭﻗﻔﻞﺍﺗﺎﻕ،ﻗﻔﻠﻲ ﻣﻌﻤﻮﻟﻲﻧﻴﺴﺖﻭﺑﺎﻳﻚﺟﺪﻭﻝﺭﻳﺎﺿﻲ ﺑﺎﺯﺧﻮﺍﻫﺪﺷﺪ،ﺗﺎﺯﻣﺎﻧﻲﻛﻪﺁﻥﺟﺪﻭﻝ ﺭﺍﺣﻞﻧﻜﻨﻴﺪﻧﺨﻮﺍﻫﻴﺪﺗﻮﺍﻧﺴﺖﻗﻔﻞ ﺭﺍ ﺑﺎﺯﻛﻨﻴﺪ.ﺍﮔﺮﺑﺘﻮﺍﻧﻴﺪ ﻣﺴﺌﻠﻪﺭﺍ ﺣﻞ ﻛﻨﻴﺪ ﻣﻲﺗﻮﺍﻧﻴﺪﺩﺭﺭﺍﺑﺎﺯﻛﻨﻴﺪﻭﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ.« ﭘﺎﺩﺷﺎﻩﺑﻴﺮﻭﻥﺭﻓﺖﻭﺩﺭﺭﺍﺑﺴﺖ.ﺳﻪ ﺗﻦﺍﺯﺁﻥﭼﻬﺎﺭ ﻣﺮﺩﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻛﺎﺭﻛﺮﺩﻧﺪ.ﺍﻋﺪﺍﺩﻱﺭﻭﻱﻗﻔﻞﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩﺑﻮﺩ،ﺁﻧﺎﻥ ﺍﻋﺪﺍﺩﺭﺍﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﻭﺑﺎ ﺁﻥ ﺍﻋﺪﺍﺩ، ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻛﺮﺩﻧﺪ.[[[[[بقیه داستان را در ادامه مطلب دنبال کنید]]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: دو شنبه 27 آذر 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,

ﺩﺧﺘﺮﮐﻮﭼﮑﻰﺑﺎﻣﻌﻠﻤﺶﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻧﻬﻨﮓﻫﺎ ﺑﺤﺚ ﻣﻰﮐﺮﺩ. ﻣﻌﻠﻢﮔﻔﺖ:ﺍﺯﻧﻈﺮﻓﯿﺰﯾﮑﻰ ﻏﯿﺮﻣﻤﮑﻦﺍﺳﺖﮐﻪﻧﻬﻨﮓﺑﺘﻮﺍﻧﺪﯾﮏ ﺁﺩﻡﺭﺍﺑﺒﻠﻌﺪﺯﯾﺮﺍﺑﺎﻭﺟﻮﺩﺍﻳﻨﻜﻪ ﭘﺴﺘﺎﻧﺪﺍﺭﻋﻈﯿﻢﺍﻟﺠﺜﻪﺍﻯﺍﺳﺖﺍﻣّﺎ‎ ‎ﺣﻠﻖ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﮐﻮﭼﮑﻰ ﺩﺍﺭﺩ. ﺩﺧﺘﺮﮐﻮﭼﮏﭘﺮﺳﯿﺪ:ﭘﺲﭼﻄﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕﯾﻮﻧﺲﺑﻪﻭﺳﯿﻠﻪﯾﮏﻧﻬﻨﮓ ﺑﻠﻌﯿﺪﻩﺷﺪ؟ﻣﻌﻠﻢﮐﻪﻋﺼﺒﺎﻧﻰﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﺗﮑﺮﺍﺭﮐﺮﺩﮐﻪﻧﻬﻨﮓﻧﻤﻰﺗﻮﺍﻧﺪ ﺁﺩﻡ ﺭﺍﺑﺒﻠﻌﺪ.ﺍﯾﻦﺍﺯﻧﻈﺮﻓﯿﺰﯾﮑﻰ ﻏﯿﺮﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ. ﺩﺧﺘﺮﮐﻮﭼﮏﮔﻔﺖ:ﻭﻗﺘﻰﺑﻪﺑﻬﺸﺖ ﺭﻓﺘﻢ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﯾﻮﻧﺲ ﻣﻰﭘﺮﺳﻢ. ﻣﻌﻠﻢﮔﻔﺖ:ﺍﮔﺮﺣﻀﺮﺕﯾﻮﻧﺲﺑﻪ ﺟﻬﻨﻢ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﭼﻰ؟ ﺩﺧﺘﺮﮐﻮﭼﮏﮔﻔﺖ:ﺍﻭﻥﻭﻗﺖﺷﻤﺎ ﺍﺯﺵ ﺑﭙﺮﺳﯿﺪ.

تاریخ: دو شنبه 27 آذر 1391برچسب:داستان آموزنده,داستان عاشقانه,داستانک,داستان کوتاه,داستانکده,

صدای در زدن آمد زن در را باز کرد و مردی با چهره خسته اما خندان وارد شد مرد: سلام ، سحر برگشته؟ زن : نه هنوز مدرسه ست.چی شده؟ مرد: براش از شهر اون لباسی رو که قول داده بودم خریدم زن لبخندی از سر رضایت زد و مرد را در آغوش گرفت : حتما خیلی خوشحال میشه مرد که بیقرار دیدن دخترش در لباس نو بود آهسته گفت: خدا هیچ مردی رو شرمنده زن و بچه نکنه، بهش خیلی وقت بود قول داده بودم زن : ایشالا، که همیشه سرت بلند باشه، هوا سرده بریم تو بشینیم تا برات چایی بریزم مرد: ببین سحر چی دوست داره امشب همونو درست کن تا دیگه خیلی خوشحال بشه... زن که مشغول شستن استکان بود پرسید: امروز خبری بود؟ مرد: نه، اما تو راه همش داشتم فکر میکردم آخه بعضی آدمها ماشین هایی سوار میشن که لاستیکاش تمام سرمایه ی من می ارزه زن استکان چایی را به دست مرد داد و گفت : سرمایه ی تو سحره... مرد لبخندی زد که در همین لحظه صدای در بلند شد و کسی مکرر و با ناله فریاد زد: سیداحمد بدو... سید احمد بدو مدرسه آتیش گرفته ... بچه ها سوختن..:'((( یادمون باشه قدر سرمایه های زندگیمون رو بدونیم شاید...

تاریخ: دو شنبه 27 آذر 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,

ﺣﺎﻟﺶ ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺠﯿﺐ ﺑﻮﺩ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﺑﺎ ﺑﻘﯿﻪ ﻓﺮﻕ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﮔﻔﺖ:ﯾﻪ ﺳﻮﺍﻝ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺟﻮﺍﺑﺶ ﺑﺮﺍﻡ ﻣﻬﻤﻪ ﮔﻔﺘﻢ:ﭼﺸﻢ، ﺍﮔﻪ ﺟﻮﺍﺑﺸﻮ ﺑﺪﻭﻧﻢ، ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﻣﯿﺸﻢ ﺑﺘﻮﻧﻢ ﮐﻤﮑﺘﻮﻥ ﮐﻨﻢ ﮔﻔﺖ:ﺩﺍﺭﻡ ﻣﯿﻤﯿﺮﻡ ﮔﻔﺘﻢ:ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ؟ ﮔﻔﺖ:ﯾﻌﻨﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﯿﻤﯿﺮﻡ ﺩﯾﮕﻪ ﮔﻔﺘﻢ:ﺩﮐﺘﺮ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﯼ، ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﮐﺸﻮﺭ؟ ﮔﻔﺖ:ﻧﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺭﻥ، ﮔﻔﺘﻦ ﺧﺎﺭﺝ ﻫﻢ ﮐﺎﺭﯼ ﻧﻤﯿﺸﻪ ﮐﺮﺩ. ﮔﻔﺘﻢ:ﺧﺪﺍ ﮐﺮﯾﻤﻪ، ﺍﻧﺸﺎﻟﻠﻪ ﮐﻪ ﺑﻬﺖ ﺳﻼﻣﺘﯽ ﻣﯿﺪﻩ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﯾﻌﻨﯽ ﺍﮔﻪ ﻣﻦ ﺑﻤﯿﺮﻡ، ﺧﺪﺍ ﮐﺮﯾﻢ ﻧﯿﺴﺖ؟ ... ﻓﻤﯿﺪﻡ ﺁﺩﻡ ﻓﻬﻤﯿﺪﻩ ﺍﯾﻪ ﻭ ﻧﻤﯿﺸﻪ ﮔﻮﻝ ﻣﺎﻟﯿﺪ ﺳﺮﺵ ﮔﻔﺘﻢ:ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯿﮕﯽ، ﺣﺎﻻ ﺳﻮﺍﻟﺖ ﭼﯿﻪ؟ ﮔﻔﺖ:ﻣﻦ ﺍﺯ ﻭﻗﺘﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﯿﻤﯿﺮﻡ ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﺷﺪﻡ ﺍﺯ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻧﻤﯿﻮﻣﺪﻡ، ﮐﺎﺭﻡ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﻮ ﺍﺗﺎﻕ ﻣﻮﻧﺪﻥ ﻭ ﻏﺼﻪ ﺧﻮﺭﺩﻥ، ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﯾﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﮔﻔﺘﻢ ﺗﺎ ﮐﯽ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺮﮒ ﺑﺎﺷﻢ، ﺧﻼﺻﻪ ﯾﻪ ﺭﻭﺯ ﺻﺒﺢ ﺍﺯ ﺧﻮﻧﻪ ﺯﺩﻡ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻪ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﮐﺮﺩﻡ، ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﻓﺮﻕ ﺩﺍﺷﺘﻢ، ﭼﻮﻥ ﻣﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﻡ ﻭ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﻝ ﻣﻨﻮ ﮐﺴﯽ ﻧﺪﺍﺷﺖ، ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻬﺮﺑﻮﻥ ﺷﺪﻡ، ﺩﯾﮕﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭﺍﯼ ﻏﻠﻂ ﻣﺮﺩﻡ ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺫﯾﺘﻢ ﻧﻤﯿﮑﺮﺩ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﯿﮕﻔﺘﻢ ﺑﺬﺍﺭ ﺩﻟﺸﻮﻥ ﺧﻮﺵ ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﺳﺮ ﻣﻦ ﮐﻼﻩ ﮔﺬﺍﺷﺘﻦ، ﺁﺧﻪ ﻣﻦ ﺭﻓﺘﻨﯽ ﺍﻡ ﻭ ﺍﻭﻧﺎ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻧﻪ ﺳﺮﺗﻮﻧﻮ ﺩﺭﺩ ﻧﯿﺎﺭﻡ ﻣﻦ ﮐﺎﺭ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﺍﻣﺎ ﺣﺮﺹ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ﺑﯿﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﻣﺎ ﺑﻬﺸﻮﻥ ﻇﻠﻢ ﻧﻤﯿﮑﺮﺩﻡ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺸﻮﻥ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻋﺮﻭﺱ ﮐﻪ ﻣﯿﺪﯾﺪﻡ ﺍﺯ ﺗﻪ ﺩﻝ ﺷﺎﺩ ﻣﯿﺸﺪﻡ ﻭ ﺩﻋﺎ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﮔﺪﺍ ﮐﻪ ﻣﯿﺪﯾﺪﻡ ﺍﺯ ﺗﻪ ﺩﻝ ﻏﺼﻪ ﻣﯿﺨﻮﺭﺩﻡ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﮐﺘﺎﺏ ﮐﻨﻢ ﮐﻤﮏ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﻣﺜﻞ ﭘﯿﺮ ﻣﺮﺩﺍ ﺑﺮﺍ ﻫﻤﻪ ﺟﻮﻭﻧﺎ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﺍﻟﻐﺮﺽ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﻣﻨﻮ ﺁﺩﻡ ﺧﻮﺑﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻧﺎﺯ ﻭ ﺧﻮﺭﺩﻧﯽ ﺷﺪﻡ ﺣﺎﻻ ﺳﻮﺍﻟﻢ ﺍﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺮﮒ ﺧﻮﺏ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺁﯾﺎ ﺧﺪﺍ ﺍﯾﻦ ﺧﻮﺏ ﺷﺪﻥ ﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﯿﮑﻨﻪ؟ ﮔﻔﺘﻢ:ﺑﻠﻪ، ﺍﻭﻧﺠﻮﺭ ﮐﻪ ﯾﺎﺩﮔﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻈﺮﻡ ﻣﯿﺮﺳﻪ ﺁﺩﻣﺎ ﺗﺎ ﺩﻡ ﺭﻓﺘﻦ ﺧﻮﺏ ﺷﺪﻧﺸﻮﻥ ﻭﺍﺳﻪ ﺧﺪﺍ ﻋﺰﯾﺰﻩ ﺁﺭﺍﻡ ﺁﺭﺍﻡ ﺧﺪﺍ ﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺗﺸﮑﺮ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﯿﺮﻓﺖ ﮔﻔﺘﻢ:ﺭﺍﺳﺘﯽ ﻧﮕﻔﺘﯽ ﭼﻘﺪﺭ ﻭﻗﺖ ﺩﺍﺭﯼ؟ ﮔﻔﺖ:ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﯿﻦ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺭﻭﺯ!!! ﯾﻪ ﭼﺮﺗﮑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻢ ﺩﯾﺪﻡ ﻣﻨﻢ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﻗﺪﺭﺍ ﻭﻗﺖ ﺩﺍﺭﻡ.ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﮕﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭﯾﺖ ﭼﯿﻪ؟ ﮔﻔﺖ:ﺑﯿﻤﺎﺭ ﻧﯿﺴﺘﻢ! ﻫﻢ ﮐﻔﺮﻡ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﺭ ﻣﯿﻮﻣﺪ ﻭﻫﻢ ﺍﺯﺗﻌﺠﺐ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺷﺎﺥ ﺩﺍﺭ ﻣﯿﺸﺪﻡ ﮔﻔﺘﻢ: ﭘﺲ ﭼﯽ؟ ﮔﻔﺖ:ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﻣﺮﺩﻧﯿﻢ، ﺭﻓﺘﻢ ﺩﮐﺘﺮ ﮔﻔﺘﻢ:ﻣﯿﺘﻮﻧﯿﺪ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﯿﺮﻡ ﮔﻔﺘﻦ:ﻧﻪ ﮔﻔﺘﻢ:ﺧﺎﺭﺝ ﭼﯽ؟ ﻭ ﺑﺎﺯ ﮔﻔﺘﻨﺪ:ﻧﻪ! ﺧﻼﺻﻪ ﻣﺎ ﺭﻓﺘﻨﯽ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﮐﯽ ﺵ ﻓﺮﻗﯽ ﺩﺍﺭﻩ ﻣﮕﻪ؟ ﺑﺎﺯ ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺩﻝ ﻣﻨﻮ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺮﺩ

تاریخ: یک شنبه 26 آذر 1391برچسب:داستان ادبی,داستان کوتاه,داستان آموزنده,داستانک,

ﯾﻚ ﺭﻭﺯ ﻛﺎﺭﻣﻨﺪ ﭘﺴﺘﯽ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻪﻫﺎﯾﯽ ﻛﻪ ﺁﺩﺭﺱ ﻧﺎﻣﻌﻠﻮﻡ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺭﺳﯿﺪﮔﯽ ﻣﯽﻛﺮﺩ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﯼ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺭﻭﯼ ﭘﺎﻛﺖ ﺁﻥ ﺑﺎ ﺧﻄﯽ ﻟﺮﺯﺍﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻧﺎﻣﻪﺍﯼ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ! ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﻓﻜﺮ ﻛﺮﺩ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ.ﺩﺭ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﯾﻦ ﻃﻮﺭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ: ﺧﺪﺍﯼ ﻋﺰﯾﺰﻡ ﺑﯿﻮﻩ ﺯﻧﯽ ﻫﺸﺘﺎﺩﻭﺳﻪ ﺳﺎﻟﻪ ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻡ ﺑﺎ ﺣﻘﻮﻕ ﻧﺎ ﭼﯿﺰ ﺑﺎﺯ ﻧﺸﺴﺘﮕﯽ ﻣﯽﮔﺬﺭﺩ.ﺩﯾﺮﻭﺯ ﯾﻚ ﻧﻔﺮ ﻛﯿﻒ ﻣﺮﺍ ﻛﻪ ﺻﺪ ﺩﻻﺭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﺩﺯﺩﯾﺪ. ﺍﯾﻦ ﺗﻤﺎﻡ ﭘﻮﻟﯽ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻣﺎﻩ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﺮﺝ ﻣﯽﻛﺮﺩﻡ.ﯾﻜﺸﻨﺒﻪ ﻫﻔﺘﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻋﯿﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻦ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﺎﻡ ﺩﻋﻮﺕ ﻛﺮﺩﻩﺍﻡ، ﺍﻣﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻥ ﭘﻮﻝ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﻢ ﺑﺨﺮﻡ.ﻫﯿﭻ ﻛﺲ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﻮﻝ ﻗﺮﺽ ﺑﮕﯿﺮﻡ. ﺗﻮ ﺍﯼ ﺧﺪﺍﯼ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻣﯿﺪ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﻤﻚ ﻛﻦ… ﻛﺎﺭﻣﻨﺪ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﭘﺴﺖ ﺧﯿﻠﯽ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺎﯾﺮ ﻫﻤﻜﺎﺭﺍﻧﺶ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ.ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺍﯾﻦ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺟﯿﺐ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻛﺪﺍﻡ ﭼﻨﺪ ﺩﻻﺭﯼ ﺭﻭﯼ ﻣﯿﺰ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ.ﺩﺭ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻧﻮﺩﻭﺷﺶ ﺩﻻﺭ ﺟﻤﻊ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﯿﺮﺯﻥ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ… ﻫﻤﻪ ﻛﺎﺭﻣﻨﺪﺍﻥ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﭘﺴﺖ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﻜﻪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﺎﺭ ﺧﻮﺑﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻨﺪ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﻋﯿﺪ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺭﺳﯿﺪ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﮔﺬﺷﺖ، ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﻛﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭘﯿﺮﺯﻥ ﺑﻪ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﭘﺴﺖ ﺭﺳﯿﺪ ﻛﻪ ﺭﻭﯼ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ: ﻧﺎﻣﻪﺍﯼ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ! ﻫﻤﻪ ﻛﺎﺭﻣﻨﺪﺍﻥ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ.ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﻮﺩ: ﺧﺪﺍﯼ ﻋﺰﯾﺰﻡ، ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻢ ﺍﺯ ﻛﺎﺭﯼ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﯼ ﺗﺸﻜﺮ ﻛﻨﻢ.ﺑﺎ ﻟﻄﻒ ﺗﻮ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺷﺎﻣﯽ‌ﻋﺎﻟﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻢ ﻣﻬﯿﺎ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺧﻮﺑﯽ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﯿﻢ.ﻣﻦ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﻛﻪ ﭼﻪ ﻫﺪﯾﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﯼ…ﺍﻟﺒﺘﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﺩﻻﺭ ﺁﻥ ﻛﻢ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﻛﺎﺭﻣﻨﺪﺍﻥ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﭘﺴﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪ…!!

تاریخ: یک شنبه 26 آذر 1391برچسب:داستان ادبی,داستان کوتاه,داستانک,

ﺭﻭﺯﻱﺧﻮﺭﺷﻴﺪﻭﺑﺎﺩﻫﺮﺩﻭﺩﺭﺣﺎﻝ ﮔﻔﺘﮕﻮﺑﻮﺩﻧﺪﻭﻫﺮﻛﺪﺍﻡﻧﺴﺒﺖﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮﻱﺍﺣﺴﺎﺱﺑﺮﺗﺮﻱﻣﻲﻛﺮﺩ.ﺑﺎﺩ ﺑﻪﺧﻮﺭﺷﻴﺪﻣﻲﮔﻔﺖ:ﻣﻦﺍﺯﺗﻮﻗﻮﻱ ﺗﺮﻡﺧﻮﺭﺷﻴﺪﻫﻢﺍﺩﻋﺎﻣﻴﻜﺮﺩﻛﻪﺍﻭ ﻗﺪﺭﺗﻤﻨﺪﺗﺮﺍﺳﺖ.ﮔﻔﺘﻨﺪﺑﻴﺎﻳﻴﻢﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻛﻨﻴﻢ.ﺧﻮﺏﺣﺎﻻ ﭼﮕﻮﻧﻪ؟ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻣﺮﺩﻱ ﺩﺭﺣﺎﻝﻋﺒﻮﺭﺍﺳﺖﻭﻛﺘﻲﺑﻪﺗﻦﺩﺍﺭﺩ. ﺑﺎﺩﮔﻔﺖﻣﻦﻣﻲﺗﻮﺍﻧﻢﻛﺖﺁﻥﻣﺮﺩﺭﺍ ﺍﺯﺗﻨﺶﺩﺭﺁﻭﺭﻡ.ﺧﻮﺭﺷﻴﺪﮔﻔﺖﭘﺲ ﺷﺮﻭﻉﻛﻦ.ﺑﺎﺩﻭﺯﻳﺪﻭﻭﺯﻳﺪ.ﺑﺎﺗﻤﺎﻡ ﻗﺪﺭﺗﻲﻛﻪﺩﺍﺷﺖﺑﻪﺯﻳﺮﻛﺖﻣﺮﺩﻣﻲ ﻛﻮﺑﻴﺪ.ﺩﺭﺍﻳﻦﻫﻨﮕﺎﻡﻛﻪﻣﺮﺩﺩﻳﺪ ﻣﻤﻜﻦﺍﺳﺖﻛﺘﺶﺭﺍﺍﺯﺩﺳﺖﺑﺪﻫﺪ، ﺩﻛﻤﻪﻱ ﻛﺘﺶﺭﺍ ﺑﺴﺖﻭ ﺑﺎﺩﻭ ﺩﺳﺘﺶ ﻣﺤﻜﻢﺁﻥﺭﺍﭼﺴﺒﻴﺪ.ﺑﺎﺩﻫﺮﭼﻪﻛﺮﺩ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖﻛﺖﺭﺍﺍﺯﺗﻨﺶﺧﺎﺭﺝﻛﻨﺪﻭﺑﺎ ﺧﺴﺘﮕﻲﺗﻤﺎﻡﺭﻭﺑﻪﺧﻮﺭﺷﻴﺪﻛﺮﺩﻭ ﮔﻔﺖﻋﺠﺐﺁﺩﻡﺳﺮﺳﺨﺘﻲﺑﻮﺩ،ﻫﺮ ﭼﻪﺳﻌﻲﻛﺮﺩﻡ ﻣﻮﻓﻖﻧﺸﺪﻡ.ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺗﻮ ﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﺍﻧﻲ.ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﮔﻔﺖﺗﻼﺷﻢﺭﺍﻣﻲﻛﻨﻢﻭﺷﺮﻭﻉﻛﺮﺩ ﺑﻪﺗﺎﺑﻴﺪﻥ.ﭘﺮﺗﻮﻫﺎﻱﭘﺮﻣﻬﺮﺵﺭﺍﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺮﺩ ﺑﺎﺭﻳﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﮔﺮﻡ ﻛﺮﺩ. ﻣﺮﺩﻛﻪﺗﺎﭼﻨﺪﻟﺤﻈﻪﻗﺒﻞﺳﻌﻲﺩﺭ ﺣﻔﻆﻛﺖﺧﻮﺩﺩﺍﺷﺖ،ﻣﺘﻮﺟﻪﺷﺪﻛﻪ ﻫﻮﺍﺗﻐﻴﻴﺮﻛﺮﺩﻩﻭﺑﺎﺗﻌﺠﺐﺑﻪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪﻧﮕﺮﻳﺴﺖ.ﺩﻳﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺎﺩ ﺧﺒﺮﻱ ﻧﻴﺴﺖ،ﺍﺣﺴﺎﺱﺁﺭﺍﻣﺶﻭﺍﻣﻨﻴﺖ ﻛﺮﺩ.ﺑﺎ ﺗﻼﺵ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﻭ ﭘﺮ ﻣﻬﺮ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺍﻭﻧﻴﺰ ﮔﺮﻡﺷﺪ ﻭﺩﻳﺪ ﻛﻪﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺎﺯﻱ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪﻛﺖ ﺭﺍﺑﻪ ﺗﻦﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪﻧﻴﺴﺖ. ﺑﻠﻜﻪﺑﻪﺗﻦﺩﺍﺷﺘﻦﺁﻥﺑﺎﻋﺚﺁﺯﺍﺭﻭ ﺍﺫﻳﺖﺍﻭﻣﻲﺷﻮﺩ.ﺑﻪﺁﺭﺍﻣﻲﻛﺖﺭﺍﺍﺯ ﺗﻦﺑﻪ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺑﻪﺭﻭﻱ ﺩﺳﺘﺎﻧﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ.ﺑﺎﺩﺳﺮﺑﻪﺯﻳﺮﺍﻧﺪﺍﺧﺖﻭﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪﭘﺮﻣﻬﺮﻭﻣﺤﺒﺖﻛﻪﭘﺮﺗﻮﻫﺎﻱ ﺧﻮﻳﺶﺭﺍﺑﻲﻣﻨﺖﺑﻪﺩﻳﮕﺮﺍﻥﻣﻲ ﺑﺨﺸﺪﺍﺯﺍﻭﻛﻪﺑﻪﺯﻭﺭﻣﻲﺧﻮﺍﺳﺖ ﻛﺎﺭﻱﺭﺍﺍﻧﺠﺎﻡﺩﻫﺪﺑﺴﻴﺎﺭﻗﻮﻱﺗﺮ ﺍﺳﺖ

تاریخ: یک شنبه 26 آذر 1391برچسب:داستان ادبی,داستان کوتاه,داستانک,داستان بامعنی,

ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺍﺧﺮ ﺧﺮﺩﺍﺩ ﻣﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭘﺴﺮﮎ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﻗﻮﻝ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺎﺕ ﺧﺮﺩﺍﺩ ﻣﺎﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺑﮕﺬﺭﺍﺩ ﺗﺎ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﻫﺪﯾﻪ ﺍﯼ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﺪﻫﺪ. ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﯼ ﺍﻧﻬﺎ ﻓﻘﯿﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻭ ۴-۵ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻗﺪ ﻭ ﻧﯿﻢ ﻗﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﭘﺪﺭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺑﺎ ﺣﻘﻮﻕ ﮐﺎﺭﮔﺮﯼ ﮐﻤﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﺧﺮﺝ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﯽ ﺍﻭﺭﺩ. ﺩﺭﺱ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺴﺮﮎ ﺩﺭ ﻣﺤﯿﻂ ﺷﻠﻮﻍ ﺧﺎﻧﻪ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺳﺨﺖ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﯽ ﺍﻭ ﺧﺴﺘﻪ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﻭ ﻫﺮﻭﺯ ﺗﻼﺵ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ. ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺭﻭﺯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﯿﺪ.ﭘﺴﺮﮎ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﮐﺎﺭﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺭﻓﺖ.ﻭﻗﺘﯽ ﮐﺎﺭﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ ﺍﺯ ﺷﺪﺕ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺩﺳﺖ ﻣﺎﺩﺭ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺩﻭﯾﺪﻥ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪﻧﺪ ﺣﺎﻝ ﻭﻗﺖ ﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺎﺩﺭ ﻫﺪﯾﻪ ﺍﯼ ﺑﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺵ ﺑﺪﻫﺪ[[[[بقیه داستان در ادامه مطلب]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: یک شنبه 26 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستانک,داستان عاشقانه,

ﺩﺧﺘﺮ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻋﺮﻭﺳﯽ ﺁﺑﻠﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺴﺘﺮﯼ ﺷﺪ. ﻧﺎﻣﺰﺩ ﻭﯼ ﺑﻪ ﻋﯿﺎﺩﺗﺶ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺻﺤﺒﺘﻬﺎﯾﺶ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﻧﺎﻟﯿﺪ. ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺯﻥ ﺷﺪﺕ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺁﺑﻠﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺻﻮﺭﺗﺶ ﺭﺍ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ. ﻣﺮﺩ ﺟﻮﺍﻥ ﻋﺼﺎﺯﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﯿﺎﺩﺕ ﻧﺎﻣﺰﺩﺵ ﻣﯿﺮﻓﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﭼﺸﻢ ﻣﯿﻨﺎﻟﯿﺪ. ﻣﻮﻋﺪ ﻋﺮﻭﺳﯽ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﯿﺪ. ﺯﻥ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﺁﺑﻠﻪ ﺁﻧﺮﺍ ﺍﺯ ﺷﮑﻞ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺷﻮﻫﺮ ﻫﻢ ﮐﻪ ﮐﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﻣﺮﺩﻡ ﻣﯿﮕﻔﺘﻨﺪ ﭼﻪ ﺧﻮﺏ ﻋﺮﻭﺱ ﻧﺎﺯﯾﺒﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﻬﺘﺮ ﮐﻪ ﺷﻮﻫﺮﺵ ﻧﺎﺑﯿﻨﺎ ﺑﺎﺷﺪ. ۲۰ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺯﻥ ﺍﺯ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﻓﺖ، ﻣﺮﺩ ﻋﺼﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﮔﺸﻮﺩ. ﻫﻤﻪ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﻭ ﻣﺮﺩ ﮔﻔﺖ" :ﻣﻦ ﮐﺎﺭﯼ ﺟﺰ ﺷﺮﻁ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻧﯿﺎﻭﺭﺩﻣﺪ

تاریخ: شنبه 25 آذر 1391برچسب:داستان عاشقانه,داستان کوتاه,داستانک,

ﻗﻨﺪ ﺧﻮﻥ ﻣﺎﺩﺭ ﺑﺎﻻﺳﺖ ﺩﻟﺶ ﺍﻣﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺷﻮﺭ ﻣﻲ ﺯﻧﺪ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺎ ﺍﺷﮏﻫﺎﻱ ﻣﺎﺩﺭ... ,ﻣﺮﻭﺍﺭﻳﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺻﺪﻑ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺩﮐﺘﺮﻫﺎ ﺍﺳﻤﺶ ﺭﺍ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪ ﺁﺏ ﻣﺮﻭﺍﺭﻳﺪ! ﺣﺮﻑﻫﺎ ﺩﺍﺭﺩ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻣﺎﺩﺭ ؛ ﮔﻮﻳﻲ ﺯﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﺳﺘﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﻧﻮﺍﺯﺵ ﻣﻲ ﮐﻨﻢ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻲ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﺳﺘﺎﻧﺶ؛ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻋﺰﯾﺰﻡ: ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﭘﯿﺮ ﻭ ﺍﺯﮐﺎﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﯾﺎﻓﺘﯽ، ﺍﮔﺮ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻏﺬﺍ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻟﺒﺎﺱ...ﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﮐﺜﯿﻒ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﯾﺎ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺑﭙﻮﺷﻢ ﺍﮔﺮ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎﯾﻢ ﺗﮑﺮﺍﺭﯼ ﻭ ﺧﺴﺘﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺻﺒﻮﺭ ﺑﺎﺵ ﻭ ﺩﺭﮐﻢ ﮐﻦ ﯾﺎﺩﺕ ﺑﯿﺎﻭﺭ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻮﺩﯼ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﻣﯿﺸﺪﻡ ﺭﻭﺯﯼ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺭ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﯾﺖ ﻋﻮﺽ ﮐﻨﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺳﺮﮔﺮﻣﯽ ﯾﺎ ﺧﻮﺍﺑﺎﻧﺪﻧﺖ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﻣﯿﺸﺪﻡ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﻨﻢ... ﻭﻗﺘﯽ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﻫﻢ ﺑﻪ ﺣﻤﺎﻡ ﺑﺮﻭﻡ ﻣﺮﺍ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﻭ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﻧﮑﻦ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﯽ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻬﺎ ﻭ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺳﻮﺍﻻﺗﯽ ﻣﯿﮑﻨﻢ،ﺑﺎ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﻨﮕﺮ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺩﺍﯼ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﯾﺎ ﻣﻄﻠﺒﯽ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﻡ ﯾﺎﺭﯼ ﻧﻤﯿﮑﻨﺪ،ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺪﻩ ﻭ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﻧﺸﻮ ﻭﻗﺘﯽ ﭘﺎﻫﺎﯾﻢ ﺗﻮﺍﻥ ﺭﺍﻩ ﺭﻓﺘﻦ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ،ﺩﺳﺘﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪﻩ...ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﻗﺪﻣﻬﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﻦ ﺑﺮﻣﯿﺪﺍﺷﺘﯽ.... ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﮕﻮﯾﻢ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﻫﻢ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻤﺎﻧﻢ ﻭ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻢ ﺑﻤﯿﺮﻡ،ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﻧﺸﻮ.. ﺭﻭﺯﯼ ﺧﻮﺩ ﻣﯿﻔﻬﻤﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﺕ ﻭ ﻣﺰﺍﺣﻢ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ،ﺧﺴﺘﻪ ﻭ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﻧﺸﻮ ﯾﺎﺭﯾﻢ ﮐﻦ ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﯾﺎﺭﯾﺖ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻤﮏ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻧﯿﺮﻭ ﻭ ﺷﮑﯿﺒﺎﯾﯽ ﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺩﻟﺒﻨﺪﻡ،ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ

تاریخ: شنبه 25 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستانک,

ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ:ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺗﻨﮓ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ، ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ ﺯﻧﯽ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ" :ﻧﺨﻨﺪ!ﺟﺪّﯼ ﮔﻔﺘﻢ" ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻮﻫﺎﯾﻢ ﮐﻪ ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﺩﺭﻭﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﺑﺮﯼ ﺩﻭﺧﺘﻪ ﺍﯼ ﻭ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮐﻤﺮﻧﮕﯽ ﺭﻭﯼ ﻟﺒﺎﻧﺖ ﺁﺭﺍﻡ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﺳﺮﻡ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﭘﺎﻫﺎﯾﺖ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻡ ﻭ ﺩﺍﺭﻡ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺗﻨﮓ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ. ﺑﻌﺪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ" :ﺍﺻﻼً ﺁﻣﺪﯾﻤﻮ ﭘﺲ ﻓﺮﺩﺍ ﻫﻮﺍﭘﯿﻤﺎﯾﻢ ﺳﻘﻮﻁ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻣﻦ ﻣﺮﺩﻡ! ﺁﻧﻮﻗﺖ ﭼﮑﺎﺭ ﮐﻨﻢ؟ ﻭﺍﯼ!ﻣﻦ ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺧﯿﻠﯽ ﺗﻨﮓ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺣﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ، ﻭ ﺗﻮ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻫﯿﭻ ﻧﻤﯽ ﮔﻮﯾﯽ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ، ﺧﻄﻮﻁ ﺩﻭ ﺳﻤﺖ ﻟﺒﺖ ﻋﻤﯿﻖ ﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ. ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ" :ﻫﯿﭻ ﮔﺎﻩ ﺯﻭﺩ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺮ"!ﻭ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ.ﻧﮕﺎﻫﺖ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ!ﭼﺮﺍﯾﺶ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ.ﻣﻬﻢ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﻨﺠﺎﯾﯽ ، ﭼﻪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ... ﻓﺮﺩﺍﯼ ﻫﻤﯿﻦ ﺷﺐ ﭘﻠﯿﺲ ﺭﺍﻩ ﺧﺒﺮ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﺎﺩﻩ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺍﯼ ﺭﺥ ﺩﺍﺩﻩ. ﮐﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺯﻣﯿﻦ ﺭﺍ ﻟﻐﺰﻧﺪﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﯾﮏ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﮐﻨﺘﺮﻟﺶ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﺗﻮ ﺍﻻﻥ ﺗﻪ ﺩﺭﻩ ﺩﺭ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺧﻮﺍﺑﺖ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭﺩ ﻧﮑﺸﯿﺪﻩ ﺑﺎﺷﯽ.ﺍﻃﺮﺍﻓﯿﺎﻧﻢ ﻣﺪﺍﻡ ﺣﺮﻑ ﻣﯽ ﺯﻧﻨﺪ.ﻫﻤﮕﯽ ﺗﻮﯼ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺤﻞ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﯾﻢ ﻭ ﺍﻃﺮﺍﻓﯿﺎﻧﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﺣﺮﻑ ﻣﯽ ﺯﻧﻨﺪ.ﻣﻦ ﺍﻣّﺎ ﻫﯿﭻ ﻧﻤﯽ ﮔﻮﯾﻢ.ﺍﺯ ﺷﯿﺸﻪ ﯼ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺩﺳﺘﻬﺎﯼ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﯼ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ﮐﻪ ﺑﻮﯼ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻓﮑﺮﻡ ﮐﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﺩﯾﺸﺐ ﺑﻪ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻡ ﮐﻪ... ﭼﻘﺪﺭ ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺗﻨﮓ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ

تاریخ: شنبه 25 آذر 1391برچسب:داستان کوتاه,داستانک,داستان عاشقانه,

ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺁﻣﻮﺯﮔﺎﺭ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻼﺱ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﺁﯾﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﺪ ﺭﺍﻫﯽ ﻏﯿﺮ ﺗﮑﺮﺍﺭﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻋﺸﻖ ، ﺑﯿﺎﻥ ﮐﻨﯿﺪ؟ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﺑﺨﺸﯿﺪﻥ ﻋﺸﻘﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻌﻨﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﺑﺮﺧﯽ»ﺩﺍﺩﻥ ﮔﻞ ﻭ ﻫﺪﯾﻪ«ﻭ»ﺣﺮﻑ ﻫﺎﯼ ﺩﻟﻨﺸﯿﻦ« ﺭﺍ ﺭﺍﻩ ﺑﯿﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﺷﻤﺎﺭﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻨﺪ »ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺭ ﺗﺤﻤﻞ ﺭﻧﺠﻬﺎ ﻭ ﻟﺬﺕ ﺑﺮﺩﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ« ﺭﺍ ﺭﺍﻩ ﺑﯿﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻨﺪ. ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﯿﻦ ، ﭘﺴﺮﯼ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻭ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺷﯿﻮﻩ ﺩﻟﺨﻮﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺑﯿﺎﻥ ﮐﻨﺪ، ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮﺩ: ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺯﻥ ﻭ ﺷﻮﻫﺮ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺯﯾﺴﺖ ﺷﻨﺎﺱ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺑﻪ ﺟﻨﮕﻞ ﺭﻓﺘﻨﺪ. ﺁﻧﺎﻥ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺑﺎﻻﯼ ﺗﭙّﻪ ﺭﺳﯿﺪﻧﺪ ﺩﺭﺟﺎ ﻣﯿﺨﮑﻮﺏ ﺷﺪﻧﺪ. ﯾﮏ ﻗﻼﺩﻩ ﺑﺒﺮ ﺑﺰﺭﮒ، ﺟﻠﻮﯼ ﺯﻥ ﻭ ﺷﻮﻫﺮ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﺷﻮﻫﺮ، ﺗﻔﻨﮓ ﺷﮑﺎﺭﯼ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﺭﺍﻫﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﺮﺍﺭ ﻧﺒﻮﺩ.ﺭﻧﮓ ﺻﻮﺭﺕ ﺯﻥ ﻭ ﺷﻮﻫﺮ ﭘﺮﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﺒﺮ، ﺟﺮﺍﺕ ﮐﻮﭼﮏ ﺗﺮﯾﻦ ﺣﺮﮐﺘﯽ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ. ﺑﺒﺮ، ﺁﺭﺍﻡ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺁﻧﺎﻥ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮﺩ. ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﻪ، ﻣﺮﺩ ﺯﯾﺴﺖ ﺷﻨﺎﺱ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺯﻧﺎﻥ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬﺍﺷﺖ. ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﺒﺮ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺷﻮﻫﺮ ﺩﻭﯾﺪ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﺿﺠﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﺮﺩ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﺯﻥ ﺭﺳﯿﺪ. ﺑﺒﺮ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺯﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪ. ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﮐﻪ ﺭﺳﯿﺪ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﮐﺮﺩﻥ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ. ﺭﺍﻭﯼ ﺍﻣﺎ ﭘﺮﺳﯿﺪ: ﺁﯾﺎ ﻣﯽ ﺍﻧﯿﺪ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯼ ﺁﺧﺮ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﺵ ﭼﻪ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻣﯽ ﺯﺩ؟ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺣﺪﺱ ﺯﺩﻧﺪ ﺣﺘﻤﺎ ﺍﺯ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﻣﻌﺬﺭﺕ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ! ﺭﺍﻭﯼ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ: ﻩ، ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺣﺮﻑ ﻣﺮﺩ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ »ﻋﺰﯾﺰﻡ ، ﺗﻮ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻣﻮﻧﺴﻢ ﺑﻮﺩﯼ.ﺍﺯ ﭘﺴﺮﻣﺎﻥ ﺧﻮﺏ ﻣﻮﺍﻇﺒﺖ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﮕﻮ ﭘﺪﺭﺕ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻋﺎﺷﻘﺖ ﺑﻮﺩ‹‹. ﻗﻄﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﺑﻠﻮﺭﯾﻦ ﺍﺷﮏ، ﺻﻮﺭﺕ ﺭﺍﻭﯼ ﺭﺍ ﺧﯿﺲ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ: ﻫﻤﻪ ﺯﯾﺴﺖ ﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﺑﺒﺮ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﺣﻤﻠﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﺮﮐﺘﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﻭ ﯾﺎ ﻓﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.ﭘﺪﺭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﮎ ، ﺑﺎ ﻓﺪﺍ ﮐﺮﺩﻥ ﺟﺎﻧﺶ ﭘﯿﺶ ﻣﺮﮒ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩ.ﺍﯾﻦ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﺗﺮﯾﻦ ﻭ ﺑﯽ ﺭﯾﺎﺗﺮﯾﻦ ﺗﺮﯾﻦ ﺭﺍﻩ ﭘﺪﺭﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﯿﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﻭ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ.

تاریخ: شنبه 25 آذر 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستان عاشقانه,

ﺍﻭﻥ ﺷﺐ ﺩﯾﮕﻪ ﻫﯿﭻ ﺻﺤﺒﺘﯽ ﻧﮑﺮﺩﯾﻢ ﻭ ﺍﻭﻥ ﺩﺍﯾﻢ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻣﺜﻞ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺍﺷﮏ ﻣﯽ ﺭﯾﺨﺖ,ﻣﯽ ﺩﻭﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﺪﻭﻧﻪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﻼﯾﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻋﺸﻖ ﻣﻮﻥ ﺍﻭﻣﺪﻩ ﻭ ﭼﺮﺍ؟ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺟﻮﺍﺏ ﻗﺎﻧﻊ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﯼ ﺑﺮﺍﺵ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﻢ........ ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﻟﺒﺎﺧﺘﻪ ﯾﮏ ﺩﺧﺘﺮ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﺳﻢ"ﺩﻭﯼ"ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺩﯾﮕﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮﻡ ﺍﺣﺴﺎﺳﯽ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ. ﻣﻦ ﻭ ﺍﻭﻥ ﻣﺪﺕ ﻫﺎ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻏﺮﯾﺒﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻭﻥ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺗﺮﺣﻢ ﺩﺍﺷﺘﻢ.ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮔﻨﺎﻩ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﻣﻮﺍﻓﻘﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﻃﻼﻕ ﺭﻭ ﮔﺮﻓﺘﻢ,ﺧﻮﻧﻪ,ﺳﯽ ﺩﺭﺻﺪ ﺷﺮﮐﺖ ﻭ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺍﻭﻥ ﺩﺍﺩﻡ.ﺍﻣﺎ ﺍﻭﻥ ﯾﮏ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﺑﺮﮔﻪ ﻫﺎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻫﻤﻪ ﺭﻭ ﭘﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩ.[[[[[بقیه این داستان زیبا وخواندنی را در ادامه مطلب بخونید]]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: شنبه 25 آذر 1391برچسب:داستانکده,داستانک,داستان کوتاه,داستان عاشقانه,