سوار که شدند جا مانده بود؛با دستی وبال گردنش. نشسته بود روی نيمکتی بی خيال هياهوی مسافران و عابران.شنيد که کسی گفت:((تمام شد آقا: رفتند.))شنيد اما حرکت در بدنش نبود.پس نشست همانجا روی نيمکت چوبی رنگ پريده و دستش وبال گردنش بود.در راه که می دويدتکرار صحنه آخر،تصوير او بودکه می رفت تا تنهايی را به آغوش نگرانش باز گرداند.((((بقیه داستان را در ادامه مطلب دنبال کنید))))

ادامه مطلب...

تاریخ: دو شنبه 11 دی 1391برچسب:داستان آموزنده,داستانک,قطار,داستان کوتاه,داستان عاشقانه,

راننده ی پراید داد کشید، من نگاهش کردم و گازش را گرفتم. توی دلم گفتم: خفه شو. وقتی رسیدم در شرکت بسته بود. پارک کردم جلوی در آپارتمان نیم ساخته ی کناری. کارگر از بالا داد کشید:" خانوم ، ماشینتو اینجا نذار" گفتم : " خفه شو"! و جای ماشین را عوض کردم. دستم را که روی زنگ شرکت گذاشتم انگار که اتصالی داشته باشد، همینطور برای خودش زنگ خورد.حسین آقا از پشت آیفن داد کشید، خانوم جان صبرکن! دلم نیامد بگویم " خفه شو" البته " خف" را گفتم اما بقیه اش توی گلویم ماسید. (((((بقیه داستان در ادامه مطلب)))))

تاریخ: شنبه 9 دی 1391برچسب:داستان آنلاین,داستان آموزنده,داستان,داستان کوتاه,داستان خفه شو,

«دوشنبه» تازه یک موبایل خریده بود و کلی ذوقش را داشت، شماره‌اش را داده بود به مش صفر که بدهد به دخترهایش تا اگر کارش داشتند زنگ بزنند. یک ساعتی از کار نگذشته بود که موبایل دوشنبه زنگ خورد، دختر مش صفر پشت گوشی بود، مش صفر سلام نکرده، صدای گریه ی دخترش را شنید، دلش ریخت، چندبار پشت سر هم گفت: چی شده، چی شده چی شده؟!! و دخترش میان بغض و هق و هق هایش گفت که شوهرش مفصل کتکش زده و کارشان به صدوده و کلانتری کشیده و الان هم لازم است که مش صفر برود آنجا تا این شوهرِ معتاد مفنگی فکر نکند دخترش بی کس و کار است.(((((بقیه داستان را در ادامه مطلب دنبال کنید)))))

ادامه مطلب...

تاریخ: شنبه 9 دی 1391برچسب:داستان آنلاین,مش صفر,داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,

شب که به خانه رسید دید حال زنش بدتر شده، زنش با صدای گرفته گفت: شرمنده‌م، نتونستم واسه فردات غذا درست کنم، حال نداشتم والا! مش صفر گفت عیبی نداره، فردا ظهر یه چیزی می خورم. فردا ظهر مش صفر چیزی برای خوردن نداشت، از طرفی هم خجالت می کشید به غذای «جمعه» و «حاجی» دست بزند، غذای آنها هم به قدر خودشان بود، اگرچه که خیلی اصرار کردند اما مش صفر به جز دو سه لقمه دیگر رویش نشد به غذاها دست بزند یک جوری خودش را با تکه نانهای کنار سفره مشغول کرد، بوی کباب مغازه ی روبرویی بدجوری توی هوا پخش بود

ادامه مطلب...

تاریخ: شنبه 9 دی 1391برچسب:داستان آنلاین,داستان,داستانک,داستان کوتاه,مش صفر,

تلوزیون دیشب اعلام کرد که دولت این‌بار یارانه‌ها را کمی زودتر به حساب مردم واریز کرده و از فردا قابل برداشت است. صبح زود مَش‌صفر قبض‌ آب و برق و گاز را که زنش همه را با یک سنجاق ته‌گرد به دیوارِ گلی اتاق وصل کرده بود، کَند و چپاند ته جیبِ شلوار کارش. ظهر، وقت ناهار که شد، از بالای ساختمان نیمه‌کاره‌‌ای که مَش صفر مشغول سفید کردن درو دیوارهایش بود، نگاهی به عابربانک آن سمت خیابان انداخت، وضعیت بهتر از صبح بود، اما هنوز هم حداقل نیم‌ساعتی معطلی داشت، (((((بقیه در ادامه مطلب)))))

ادامه مطلب...

تاریخ: شنبه 9 دی 1391برچسب:داستان,داستان آنلاین,داستانک,داستان کوتاه,مش صفر,

قبرستان رفتن های صبح جمعه، برایمان عادت شده بود. دیدن فرانگیز و شنیدن جک هایش هم بساط خنده ی یک هفته مان را جور می کرد. شده بود شخصیت مورد علاقه ی فاطی کوچیکه، گاهی می رفتند یک گوشه با هم حرف میزدند و می خندیدند . من هم دوستش داشتم، انگار غمی توی دلش نبود، تا ما را می دید شروع می کرد به خندیدن و جک گفتن و ادا در آوردن... گاهی هم خسته می شد و با مامان، درد دل می کرد، یک بار مامان ازش پرسید: " فرانگیزخانم، دختر کوچیکت چقدرشه؟! " " سه سال " " زنده باشه ، خدا ببخشه " ((((بقیه داستان در ادامه مطلب))))

ادامه مطلب...

تاریخ: شنبه 9 دی 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستان فاطی کوچیکه,

هفت ساله بودم که بابا مُرد. تصادف کرد. توی جاده ی بندرعباس. روز خاک سپاری من و خواهرم را نبردند، گذاشتندمان خانه ی خاله سومی که تازه ازدواج کرده بود، مام جون گفت: " شگون نداره تازه عروس بیاد قبرستون." تا ظهر قمبرک زده بودیم کنار باغچه ی کوچک توی حیاط . برگهای زرد درخت پرتقال می ریختند توی باغچه . فاطی کوچیکه یکی یکی برگها را بر میداشت و خرچ خرچ خردشان می کرد . ولی من همه اش گریه می کردم . (((((بقیه داستان در ادامه مطلب ببینید)))))

ادامه مطلب...

تاریخ: شنبه 9 دی 1391برچسب:داستان فاطی کوچیکه,داستانک,داستان کوتاه,داستان عاشقانه,

دوستم مژگان با یه پسر خیلی پولدار دوست شده بود و تصمیم داشت هر طور شده باهاش عروسی کنه ، تو یه مهمونی یه دفعه از دهنش پرید که 5 ساله دفتر خاطرات داره و همه چیزشو توش می نویسه ، این آقا هم گیر داد که دفتر خاطراتتو بده من بخونم! از فردای اون روز مژگان و من نشستیم به نوشتنه یه دفتر خاطرات تقلبی واسش ، من وظیفه قدیمی جلوه دادنشو داشتم ، 10 جور خودکار واسش عوض کردم ، پوست پرتقال مالیدم به بعضی برگاش ...، چایی ریختم روش ... مژی هم تا می تونست خودشو خوب نشون داد و همش نوشت از تنهایی و من با هیچ پسری دوست نیستمو خیلی پاکم و اصلا دنبال مادیات نیستم و فقط انســــانیت برام مهمه و ... بعد از یک هفته کار مداوم ما و پیچوندن آقای دوست پسر ، دفتر خاطراتو بُرد تقدیم ایشون کرد ... آقای دوست پسر در ایکی ثانیه دفتر خاطرات رو بر فرق سر مژی کوبید و گفت : منو چی فرض کردی؟ اینکه سالنامه 1390 هست! تو 5 ساله داری تو این خاطره می نویسی؟ و اینگونه بود که مژی هنوز مجرد است...

تاریخ: شنبه 9 دی 1391برچسب:داستان طنز,داستان آموزنده,دفترخاطرات,خاطرات۵ساله,داستانک,داستان کوتاه,شاهکار دختر ایرونی,

حجی در كودكی شاگرد خیاطی بود. روزی استادش كاسه عسل به دكان برد، خواست كه به كاری رود. حجی را گفت: درین كاسه زهر است، نخوردی كه هلاك شوی. گفت: من با آن چه كار دارم؟ چون استاد برفت، حجی وصله جامه به صراف داد و تكه نانی گرفت و با آن تمام عسل بخورد. استاد بازآمد، وصله طلبید. حجی گفت: مرا مزن تا راست بگویم. حالی كه غافل شدم، دزد وصله بربود. من ترسیدم كه بیایی و مرا بزنی. گفتم زهر بخورم تا تو بیایی من مرده باشم. آن زهر كه در كاسه بود، تمام بخوردم و هنوز زنده‌ام، باقی تو دانی. (((رساله دلگشا - عبيد زاكاني)))

تاریخ: شنبه 9 دی 1391برچسب:خودکشی باعسل,عسل سمی,مرگ عسلی,داستانک,داستان کوتاه,خودکشی شیرین,

معلم عصبی دفتر را روی میز کوبید و داد زد : سارا...دخترک خودش را جمع و جور کرد ، سرش را پایین انداخت و خودش را تا جلوی میز معلم کشید و با صدای لرزان گفت : بله خانم؟ معلم که از عصبانیت شقیقه هایش می زد ، به چشمهای سیاه و مظلوم دخترک خیره شد و داد زد : "چند بار بگم مشقاتو تمیز بنویس و دفترت رو سیاه و پاره نکن ؟ ها؟ فردا مادرت رو میاری مدرسه می خوام در مورد بچه ی بی انظباطش باهاش صحبت کنم " دخترک چانه لرزانش را جمع کرد ...بغضش را به زحمت قورت داد و آرام گفت : خانوم ...مادرم مریضه ... اما بابام گفته آخر ماه بهش حقوق میدن ... اونوقت میشه مامانم رو بستری کنیم که دیگه از گلوش خون نیاد ...اونوقت میشه برای خواهرم شیر خشک بخریم که شب تاصبح گریه نکنه ... اونوقت ... اونوقت قول داده اگه پولی موند برای من هم یه دفتر بخره که من دفترهای داداشم رو پاک نکنم و توش بنویسم ... اونوقت قول می دم مشقامو بنویسم ... معلم صندلیش را به سمت تخته چرخاند و گفت : بشین سارا ... و کاسه اشک چشمش روی گونه خالی شد ...

تاریخ: شنبه 9 دی 1391برچسب:داستان واقعی,داستان آموزنده,داستان غمگین,داستانک,داستان دفتر مشق,داستان کوتاه,

ﯾﮏﻫﻔﺘﻪﺍﺯﺁﻥﺟﺸﻦﮐﺬﺍﯾﯽﻭﺩﯾﺪﻥ ﺳﻬﯿﻞﮐﻪﺁﻥﻣﻮﻗﻊﺣﺘﯽﺍﺳﻤﺶﺭﺍ ﻫﻢﻧﻤﯽﺩﺍﻧﺴﺘﻢﮔﺬﺷﺖ.ﻣﻦﺑﯽﺗﺎﺏ ﺑﻮﺩﻡ…ﻫﺮﻟﺤﻈﻪﺩﻟﻢﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻨﺎﺭﻡﺑﻮﺩ…ﺩﺳﺘﻢﺭﺍﻣﯽﮔﺮﻓﺖ… ﻋﺎﺷﻘﯽﺑﺎﻋﺚﺷﺪﻩﺑﻮﺩﺳﺮﺑﻪﻫﻮﺍ ﺑﺸﻢ.ﺍﻣﺎﺑﺎﺯﻫﻢﻣﺎﺩﺭﺑﯽﺗﻮﺟﻪﺑﻮﺩﻭ ﻣﻦ ﺧﯿﺎﻟﻢ ﺭﺍﺣﺖ… ﺩﻟﻢﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺖﺍﺯﺳﺎﺭﺍﺩﺭﺑﺎﺭﻩﺍﻭ ﺑﭙﺮﺳﻢﺍﻣﺎﺑﺎﺍﻭﻫﻢﻗﻬﺮﺑﻮﺩﻡ…ﭼﺮﺍ ﺁﺷﺘﯽﻧﻤﯽﮐﺮﺩﯾﻢ…ﭼﺮﺍﺳﺎﺭﺍﭘﯿﺶ ﻗﺪﻡﻧﻤﯽﺷﺪ…ﺍﻭﺧﻮﺏﮐﺎﺭﺵﺭﺍﺑﻠﺪ ﺑﻮﺩ…ﺩﯾﻮﺍﻧﻪﺍﻡﮐﺮﺩ…ﻋﺎﺷﻘﻢﮐﺮﺩ…ﻭ ﺩﺭﻧﻬﺎﯾﺖﺭﺳﺎﻧﺪ…ﺑﻪﺧﻮﺩﻡﻣﯽﮔﻔﺘﻢ: ﻟﻌﻨﺖﺑﻪﺗﻮ…ﺑﺪﺑﺨﺖﺣﺘﯽﭘﻮﻟﺪﺍﺭﻫﻢ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﺗﺎ ﺗﻮﯼ ﻣﺤﻞ ﺑﺒﯿﻨﯿﺶ…ﺩﻭ ﻫﻔﺘﻪ ﺍﺯﻣﻬﻤﺎﻧﯽﮔﺬﺷﺘﻪﺑﻮﺩ…ﺍﻣﺎﺭﻭﺯﻫﺎﻭ ﺷﺐﻫﺎﺑﺮﺍﯼﻣﻦﻗﺮﻥﻫﺎﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ…ﭼﻘﺪﺭﺍﺣﻤﻖﺑﻮﺩﻡ…ﺭﻭﺯﻫﺎ ﻣﯽﮔﺬﺷﺖﮐﻪﯾﮏﺭﻭﺯﮐﻪﺩﺍﺷﺘﻢﺍﺯ ﻣﺪﺭﺳﻪﺑﯿﺮﻭﻥﻣﯽﺁﻣﺪﻡﺳﻬﯿﻞﺭﺍﺑﺎ ﯾﮏﺷﺎﺧﻪ ﮔﻞﺭﺯﺳﺮﺥﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﺎﻩﻣﯽﮐﻨﺪﻭﻟﺒﺨﻨﺪﻣﯽﺯﻧﺪ…ﭼﻘﺪﺭ ﺟﺬﺍﺏﻭﺩﯾﺪﻧﯽﺑﻮﺩ…(((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید)))))

ادامه مطلب...

تاریخ: پنج شنبه 7 دی 1391برچسب:دخترتنها,داستان عاشقانه,داستانک,مهتاب,داستان مهتاب تنها,

ﺷﺐﺳﺮﺁﻏﺎﺯﺑﺪﺑﺨﺘﯽﻣﻦﺑﻮﺩﺷﺒﯽ ﺳﺮﺩﻭﺑﺎﺭﺍﻧﯽ…ﺧﺎﻧﻪﺍﯼﮐﻮﭼﮏﻭ ﺣﻮﺿﯽﺑﺰﺭﮒﭘﺮﺍﺯﻣﺎﻫﯽﻫﺎﯼ ﺭﻧﮕﯽ. ﭼﻪﮐﺴﯽﺑﺎﻭﺭﻣﯽﮐﺮﺩ ﮐﻪﻣﻦ…ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺧﺘﺮﺳﯿﺪﻣﻌﺘﻤﺪﺩﻝ ﺍﺯﺧﺎﻧﻪﺍﯼﺑﻪ ﺍﯾﻦﺑﺎﺻﻔﺎﯾﯽﺑﮑﻨﻢ ﻭﺩﻧﯿﺎﯼﮔﺮﮒﻫﺎﯼ ﻣﯿﺶﻧﻤﺎ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻮﻡ..ﻫﻤﻪﭼﯿﺰﺍﺯ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ… ﻣﺎﺩﺭﻡﺻﺒﺢﺗﺎﺷﺐﺩﺭﺧﺎﻧﻪ ﮐﺎﺭﻣﯽ ﮐﺮﺩﻭﺗﻮﺟﻬﺶﺑﻪﻣﺮﻍ ﻭ ﺧﺮﻭﺱ ﺗﻮﯼ ﺣﯿﺎﻁﺑﻮﺩﻭﻏﯿﺒﺖ ﻫﺎﯼﺍﻗﺪﺱ ﺧﺎﻧﻮﻡ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻭﺭﺍﺟﻤﻮﻥﻭﭘﺪﺭﻡﺳﯿﺪﻋﻠﯽ.. ﻣﻌﺘﻤﺪﻣﺤﻞﺑﻮﺩ.ﺻﺒﺢﺗﺎﺷﺐ ﮐﺎﺭﺵ ﺍﯾﻦﺑﻮﺩﮐﻪﻣﻐﺎﺯﻩﺭﺍﺭﻫﺎ ﮐﻨﺪﻭﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﺮﺩﻡﺑﺮﺳﺪ..ﻣﻦﺗﻨﻬﺎﺑﻮﺩﻡ..ﺧﻮﺍﻫﺮﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﯼ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ… ﭼﻪﮐﺴﯽﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﻣﻘﺼﺮﻣﻦ ﻫﺴﺘﻢ؟ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ…ﺑﯿﺎﯾﯿﺪﺑﺒﯿﻨﯿﺪﮐﻪﻣﻦ ﺍﯾﻨﺠﺎﻫﻢﺗﻨﻬﺎ ﻫﺴﺘﻢ!(((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید)))))

ادامه مطلب...

تاریخ: پنج شنبه 7 دی 1391برچسب:مهتاب,داستان آموزنده,داستانک,داستان مهتاب تنها,تنهایی,

ﺑﻪﺷﻬﺮﻣﺎﻥﮐﻪﺑﺮﮔﺸﺘﯿﻢ،ﺯﻧﺪﮔﯽﺭﺍ ﺷﺮﻭﻉﮐﺮﺩﯾﻢ ﺯﻧﺪﮔﯽﮐﻪﺍﮔﺮﭼﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦﺑﺎﺳﺎﺑﻖﺗﻔﺎﻭﺕﺯﯾﺎﺩﯼ ﺩﺍﺷﺖﺍﻣﺎ ﻫﻨﻮﺯﺯﯾﺒﺎﺑﻮﺩ.ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ ﻓﺮﻕﺩﺍﺷﺖ، ﺑﻪﺍﯾﻦﺧﺎﻃﺮﮐﻪﺣﺎﻻ ﺩﯾﮕﺮﻣﺤﺪﻭﺩﺗﺮ ﺷﺪﻩﺑﻮﺩﻡ.ﺑﻪﻫﻤﻪﻟﺤﺎﻅ،ﺩﯾﮕﺮﻣﺜﻞ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻗﺒﻞﺍﺯﺍﺯﺩﻭﺍﺝ،ﺟﯿﺐﭘﺮﺍﺯ ﺍﺳﮑﻨﺎﺱﭘﺪﺭﻭﻣﺎﺩﺭﻡﺩﺭﺍﺧﺘﯿﺎﺭﻡﻧﺒﻮﺩ ﺗﺎﻫﺮﺭﻭﺯ ﯾﮏﺩﺳﺖﻟﺒﺎﺱ ﻭﯾﮏ ﺟﻔﺖ ﮐﻔﺶﻋﻮﺽﮐﻨﻢ.ﺩﯾﮕﺮﻋﻠﯽﺭﻏﻢ ﺗﻤﺎﯾﻠﻢ،ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢﺭﻭﺯﻫﺎﺭﺍﺑﺎ ﺣﻀﻮﺭﺩﺭﻣﻬﻤﺎﻧﯽﻫﺎﯼﺩﻭﺳﺘﺎﻥ،ﯾﺎ ﻣﯿﺰﺑﺎﻧﯽﺧﻮﺩﻡ،ﺳﺮﮐﻨﻢ.ﺣﺎﻻﺩﯾﮕﺮﺍﺯ ﺁﻥﺳﻔﺮﻩﻫﺎﯼﺭﻧﮕﺎﺭﻧﮓﺧﺒﺮﯼﻧﺒﻮﺩ. ﺍﻣﺎ…ﺧﺐ،ﻣﻦﺣﺘﯽﺑﻪﺧﻮﺩﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﻤﯽﺩﺍﺩﻡﮐﻪﻧﺎﻡﺍﯾﻨﻬﺎﺭﺍﮐﻤﺒﻮﺩ ﺑﮕﺬﺍﺭﻡ.ﭼﺮﺍﮐﻪﻫﺮﻭﻗﺖﺍﯾﻦﺗﻔﮑﺮﺍﺕ ﺑﻪﺫﻫﻨﻢ ﻫﺠﻮﻡﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ،ﺻﺪﺍﯼ ﺳﺎﺯ “ﭘﺮﯾﺸﺎﻥ”ﮔﻮﺷﻢﺭﺍﭘﺮﻣﯽﮐﺮﺩﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯿﻬﺎﯼﺑﯽﻏﻞﻭﻏﺶﺍﻭ،ﺗﻤﺎﻡ ﻗﻠﺒﻢﺭﺍﻣﺎﻝﺧﻮﺩﻣﯽﮐﺮﺩ.ﻧﺰﺩﯾﮏﺑﻪ ﯾﮏﺳﺎﻝ،ﺑﺎﺍﯾﻦﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯼﻗﺸﻨﮓ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﻣﺎﻥﮔﺬﺷﺖ.(((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید)))))

ادامه مطلب...

تاریخ: پنج شنبه 7 دی 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان آموزنده,داستان یاداز آنروزی که بودی,داستانک,

ﯾﮏﺭﻭﺯ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﻘﺪﻣﻪﻭ ﺑﯽ ﺍﻋﻼﻡ ﻗﺒﻠﯽ ﺑﻪﺁﻣﻮﺯﺷﮕﺎﻫﺶﺭﻓﺘﻢ.ﻫﻤﯿﻦﮐﻪﻣﺮﺍ ﺩﯾﺪ،ﺧﺸﮑﺶﺯﺩﻭﻃﻮﺭﯼﺑﻬﺘﺶﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩﮐﻪﺣﺘﯽﭘﺎﺳﺦﺳﻼﻣﻢﺭﺍﻧﺪﺍﺩ.ﺩﺭ ﻧﮕﺎﻫﺶﻫﻨﻮﺯﺭﻧﺠﺶﺑﻮﺩ.ﻣﻦﻫﻢ ﻣﻌﻄﻞﻧﮑﺮﺩﻡﻭﺩﺭﺣﺎﻟﯽﮐﻪﺍﺯﻓﺮﻁ ﺧﺠﺎﻟﺖﺭﻭﯼ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﺭ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺍﻭ ﺭﺍﻧﺪﺍﺷﺘﻢ،ﺳﺮﻡﺭﺍﭘﺎﯾﯿﻦﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻢﻭ ﮔﻔﺘﻢ:ﮐﻪﺑﺮﺍﯼﺍﻭﻟﯿﻦﺑﺎﺭﺍﺳﺖﮐﻪ ﺍﺯﮐﺴﯽﻋﺬﺭﺧﻮﺍﻫﯽﻣﯽﮐﻨﻢ!ﺍﻣﺎ ﻭﺍﻗﻌﺎًﺍﺯﺭﻓﺘﺎﺭﺧﻮﺩﻡﺷﺮﻣﻨﺪﻩﻫﺴﺘﻢ. ﺍﻣﯿﺪﻭﺍﺭﻡﻣﻨﻮﺑﺒﺨﺸﯿﻦ.ﺍﻭﺑﺎﺯﻫﻢ ﺳﮑﻮﺗﺶﺭﺍﮐﺶﺩﺍﺩ.ﻭﻫﻤﯿﻨﻄﻮﺭﺩﺭ ﺯﯾﺮﺑﺎﺭﻧﮕﺎﻫﺶﻣﺮﺍﺷﮑﻨﺠﻪﻣﯽﺩﺍﺩ. ﻃﻮﺭﯼﮐﻪﺍﮔﺮﭼﻨﺪﺛﺎﻧﯿﻪﺑﯿﺸﺘﺮﺍﯾﻦ ﻭﺿﻊﺍﺩﺍﻣﻪﺩﺍﺷﺖ،ﺣﺘﻤﺎًﺍﺯﺁﻧﺠﺎﺧﺎﺭﺝ ﻣﯽﺷﺪﻡﻭ…–ﭼﻪﺑﺴﺎﮐﻪﭘﺮﻭﻧﺪﻩﯼ ﺍﯾﻦﻣﺎﺟﺮﺍﻫﻤﺎﻥﺭﻭﺯﺑﺴﺘﻪﻣﯽﺷﺪ– ﺍﻣﺎﺍﯾﻨﻄﻮﺭﻧﺸﺪ.ﺍﻭﺧﻨﺪﻩﯼﺗﻠﺦﻭﺩﺭ ﻋﯿﻦﺣﺎﻝﻣﻌﺼﻮﻣﯽﺑﻪﻟﺐﻧﺸﺎﻧﺪﻭ ﮔﻔﺖ: -ﻧﻪ،ﺍﺣﺘﯿﺎﺟﯽﺑﻪﻋﺬﺭﺧﻮﺍﻫﯽﻧﯿﺴﺖ. ﻫﺮﭼﯽﺑﻮﺩﮔﺬﺷﺖ.ﺣﺎﻻﺑﻔﺮﻣﺎﯾﯿﻦ ﺍﻣﺮﺗﻮﻥ ﭼﯿﻪ؟ ﺧﻮﺩﻡﺭﺍﺁﻣﺎﺩﻩﮐﺮﺩﻡﺗﺎﺑﮕﻮﯾﻢ “ﻫﯿﭽﯽ”ﺍﻣﺎ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ، ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ، ﺭﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ: -ﻣﯽﺧﻮﺍﻡﺗﺎﺭﯾﺎﺩﺑﮕﯿﺮﻡ.(((((بقیه داستان را در ادامه مطلب دنبال کنید)))))

ادامه مطلب...

تاریخ: پنج شنبه 7 دی 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان آموزنده,داستان یاداز آنروزی که بودی قسمت دوم,

ﺻﺪﺍﯼﺗﺎﺭﺵﺩﻟﻨﺸﯿﻦﺑﻮﺩﻭﺁﻭﺍﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽﺭﺍﺩﺭﮔﻮﺵﻣﯽﻧﻮﺍﺧﺖ.ﻭﻗﺘﯽ ﻣﻀﺮﺍﺏﺭﺍﻣﯿﺎﻥ ﭘﻨﺠﻪﻫﺎﯼ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪﺵ ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ،ﻟﺤﻈﺎﺗﯽﭼﺸﻤﺎﻧﺶﺭﺍ ﻓﺮﻭ ﻣﯽﺑﺴﺖ ﻭ ﺍﻧﮕﺎﺭﺩﺭ ﺩﻧﯿﺎﯾﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﻏﺮﻕ ﺍﺳﺖ.ﻭﺑﻌﺪﺗﺎﺭﺭﺍﭼﻨﺎﻥﺑﻪﻗﻠﺒﺶﻣﯽ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪﮐﻪﮔﻮﯾﯽﻋﺰﯾﺰﺗﺮﯾﻦﻣﻮﺟﻮﺩﻭ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪﺍﺵﺭﺍﺩﺭﺁﻏﻮﺵﮔﺮﻓﺘﻪ. ﺳﭙﺲﺑﯽﺍﺧﺘﯿﺎﺭﻣﯽﺷﺪﻭﻓﺎﺭﻍﺍﺯ ﻫﻤﻪﯼﺩﻧﯿﺎ،ﻧﺎﻟﻪﯼﺗﺎﺭﺵﺭﺍﺑﻠﻨﺪﻣﯽ ﮐﺮﺩ.ﺩﺭﺁﻥﻟﺤﻈﺎﺕﭼﻨﺎﻥﺗﻘﺪﺳﯽ ﺩﺍﺷﺖﮐﻪﻭﺻﻒﻧﺎﭘﺬﯾﺮﺍﺳﺖﻭﻧﻪﺗﻨﻬﺎ ﻣﻦ،ﮐﻪﻫﺮﺑﯿﻨﻨﺪﻩﺍﯼﺭﺍﻣﺤﻮﻫﻨﺮﻭ ﻋﺸﻖﻭ ﻣﻌﺸﻮﻗﺶ ﻣﯽ ﺳﺎﺧﺖ. ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪﺑﻮﺩ ﮐﻪﺑﺎ ﺍﻭ ﺁﺷﻨﺎﺷﺪﻡ ﺩﺭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯﻣﻬﻤﺎﻧﯿﻬﺎﯼﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﯽﻭﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻪﺍﻭ –ﮐﻪﺍﺯﺣﺎﻻﺑﻪﺑﻌﺪﺑﺎﻧﺎﻡﭘﺮﯾﺸﺎﻥ ﺻﺪﺍﯾﺶﻣﯽﮐﻨﻢ-ﻫﻢﺟﺰﻭﻣﻬﻤﺎﻧﺎﻥ ﺑﻮﺩ.(((((بقیه داستان در ادامه مطلب))))

ادامه مطلب...

تاریخ: پنج شنبه 7 دی 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان یاداز آنروز که بودی,داستانک,

ﺍﯾﻦﺩﺍﺳﺘﺎﻧﯽﮐﻪﻣﯽﻧﻮﯾﺴﻢ،ﯾﮏ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥﻭﺍﻗﻌﯽﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.ﺩﺭﺣﻘﯿﻘﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮﺍﯾﻦﺩﺍﺳﺘﺎﻥﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪﺍﺯﺯﻧﺪﮔﯽ ﺷﺨﺼﯽﺍﺳﺖ.ﺍﯾﻦﺩﺍﺳﺘﺎﻥﺭﺍﺑﺎﺯﺑﺎﻥ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﺍﺻﻠﯽ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺑﯿﺎﻥ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ. ﻣﻦﻋﻠﯽﻫﺴﺘﻢ،۲۴ﺳﺎﻟﻪ،ﺳﺎﮐﻦ ﺗﻬﺮﺍﻥ.ﺍﺯﺁﻥﭘﺴﺮﻫﺎﯾﯽﮐﻪﺑﻪﺩﻟﯿﻞ ﻏﺮﻭﺭﺯﯾﺎﺩﺍﺻﻼﻓﮑﺮﻋﺎﺷﻖﺷﺪﻥﺑﻪ ﺳﺮﻡ ﻧﻤﯿﺰﺩ. ﺩﺭﺳﺎﻝ۱۳۷۵،ﻭﻗﺘﯽﺩﺭﺩﻭﺭﻩﯼ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﯾﯽﺑﻮﺩﻡﺑﺎﭘﺴﺮﯼﺁﺷﻨﺎﺷﺪﻡ. ﺍﺳﻢ ﺁﻥ ﭘﺴﺮ ﺁﺭﺵ ﺑﻮﺩ.ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺩﻭﺳﺘﯽﻣﺎﺑﯿﺸﺘﺮﻭﻋﻤﯿﻖﺗﺮﻣﯽﺷﺪ ﺗﺎﺟﺎﯾﯽﮐﻪﻫﻤﻪﻣﺎﺭﺍﺑﻪﻋﻨﻮﺍﻥ۲ ﺑﺮﺍﺩﺭﻣﯽﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ.ﻫﻤﯿﺸﻪﺑﺎﻫﻢ ﺑﻮﺩﯾﻢﻭﻫﺮﮐﺎﺭﯼﺭﺍﺑﺎﻫﻢﺍﻧﺠﺎﻡﻣﯽ ﺩﺍﺩﯾﻢ.ﺍﯾﻦﺩﻭﺳﺘﯽﻣﺎﺗﺎﺯﻣﺎﻧﯽﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺖﮐﻪﺁﻥﺍﺗﻔﺎﻕﻟﻌﻨﺘﯽﺑﻪﻭﻗﻮﻉ ﭘﯿﻮﺳﺖ. ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۸۴، ﺩﺭ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻧﯽ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪﺑﯿﺮﻭﻥﺁﻣﺪﻡﺑﺮﺍﯼﮐﻤﯽ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖﺩﺭﭘﺎﺭﮐﯽﮐﻪﺩﺭﺁﻥﻧﺰﺩﯾﮑﯽ ﺑﻮﺩ،ﺭﻓﺘﻢ.((((بقیه داستان درادامه مطلب))))

ادامه مطلب...

تاریخ: چهار شنبه 6 دی 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,دل شکسته,

ﻣﺮﺩﻧﺼﻔﻪﺷﺐﺩﺭﺣﺎﻟﯽﮐﻪﻣﺴﺖ ﺑﻮﺩﻩﻣﯿﺎﺩ ﺧﻮﻧﻪ ﻭﺩﺳﺘﺶ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﻩ ﺑﻪ ﮐﻮﺯﻩﯼﺳﻔﺎﻟﯽﮔﺮﻭﻥﻗﯿﻤﺘﯽﮐﻪ ﺯﻧﺶﺧﯿﻠﯽﺩﻭﺳﺘﺶﺩﺍﺷﺘﻪ،ﻣﯿﻮﻓﺘﻪ ﺯﻣﯿﻦﻭﻣﯿﺸﮑﻨﻪﻣﺮﺩﻫﻢﻫﻤﻮﻧﺠﺎ ﺧﻮﺍﺑﺶ ﻣﯽ ﺑﺮﻩ… ﺯﻥﺍﻭﻥﺭﻭﻣﯽ ﮐﺸﻪﮐﻨﺎﺭﻭﻫﻤﻪ ﭼﯿﻮ ﺗﻤﯿﺰ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ… ﺻﺒﺢﮐﻪﻣﺮﺩﺍﺯﺧﻮﺍﺏﺑﯿﺪﺍﺭﻣﯿﺸﻪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺩﺍﺷﺖﮐﻪﺯﻧﺶﺟﺮﻭﺑﺤﺚﻭ ﺷﺮﻭﻉﮐﻨﻪﻭﺍﯾﻦﮐﺎﺭﻭﺗﺎﺷﺐﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻩ… ﻣﺮﺩﺩﺭﺣﺎﻟﯽﮐﻪﺩﻋﺎﻣﯽﮐﺮﺩﮐﻪﺍﯾﻦ ﺍﺗﻔﺎﻕﻧﯿﻮﻓﺘﻪﻣﯿﺮﻩﺍﺷﭙﺰﺧﻮﻧﻪﺗﺎﯾﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﺨﻮﺭﻩ… ﮐﻪﻣﺘﻮﺟﻪﯾﻪﻧﺎﻣﻪﺭﻭﯼﺩﺭﯾﺨﭽﺎﻝ ﻣﯽ ﺷﻪ ﮐﻪ ﺯﻧﺶ ﺑﺮﺍﺵ ﻧﻮﺷﺘﻪ… ﺯﻥ:ﻋﺸﻖﻣﻦﺻﺒﺤﺎﻧﻪﯼﻣﻮﺭﺩ ﻋﻼﻗﺖ ﺭﻭﯼ ﻣﯿﺰ ﺁﻣﺎﺩﺳﺖ… ﻣﻦﺻﺒﺢ ﺯﻭﺩ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﻣﯽ ﺷﺪﻡ ﺗﺎ ﺑﺮﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﺎﻫﺎﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻼﻗﺖ ﺧﺮﯾﺪ ﮐﻨﻢ… ﺯﻭﺩ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﻡ ﭘﯿﺸﺖﻋﺸﻖ ﻣﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺧﯿﻠﯽ ﺯﯾﺎﺩ… ﻣﺮﺩ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﯿﺮﻩﭘﯿﺸﻪﭘﺴﺮﺵﻭﺍﺯﺵﻣﯽﭘﺮﺳﻪ ﮐﻪ ﺩﯾﺸﺐ ﭼﻪ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ؟ ﭘﺴﺮﺵﻣﯽﮔﻪ:ﺩﯾﺸﺐﻭﻗﺘﯽﻣﺎﻣﺎﻥ ﺗﻮﺭﻭﺑﺮﺩﺗﻮﺗﺨﺖﺧﻮﺍﺏﮐﻪﺑﺨﻮﺍﺑﯽﻭ ﺷﺮﻭﻉﮐﺮﺩﺑﻪﺍﯾﻨﮑﻪﻟﺒﺎﺱﻭﮐﻔﺸﺖ ﺭﻭﺩﺭﺑﯿﺎﺭﻩﺗﻮﺩﺭﺣﺎﻟﯽﮐﻪﺧﯿﻠﯽ ﻡﺳﺖ ﺑﻮﺩﯼﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﯽ… ﻫﯽﺧﺎﻧﻮﻭﻭﻡ،ﺗﻨﻬﺎﺍﺍﺍﺍﻡﺑﺰﺍﺭ،ﺑﻬﻢ ﺩﺳﺖ ﻧﺰﻥ… ﻣﻦ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﺮﺩﻡ…

تاریخ: چهار شنبه 6 دی 1391برچسب:داستان مستی و راستی,داستان,داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,

ﺑﺎﺍﺻﺮﺍﺭﺍﺯﺷﻮﻫﺮﺵﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﻪ ﻃﻼﻗﺶﺩﻫﺪ.ﺷﻮﻫﺮﺵﻣﯿﮕﻮﯾﺪ ﭼﺮﺍ؟ ﻣﺎﮐﻪﺯﻧﺪﮔﯽﺧﻮﺑﯽﺩﺍﺭﯾﻢ.ﺍﺯﺯﻥ ﺍﺻﺮﺍﺭﻭﺍﺯﺷﻮﻫﺮﺍﻧﮑﺎﺭ.ﺩﺭﻧﻬﺎﯾﺖ ﺷﻮﻫﺮﺑﺎﺳﺮﺳﺨﺘﯽﺯﯾﺎﺩﻣﯽﭘﺬﯾﺮﺩ،ﺑﻪ ﺷﺮﻁﻭﺷﺮﻭﻁﻫﺎ.ﺯﻥﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﻣﯽﮐﺸﺪﺷﺮﺡﺷﺮﻭﻁﺭﺍ.ﺗﻤﺎﻡ ۱۳۶۴ﺳﮑﻪٔﺑﻬﺎﺭﺁﺯﺍﺩﯼﻣﻬﺮﯾﻪﺁﺕﺭﺍ ﻣﯽﺑﺎﯾﺪﺑﺒﺨﺸﯽ.ﺯﻥﺑﺎﮐﻤﺎﻝﻣﯿﻞ ﻣﯽﭘﺬﯾﺮﺩ.ﺩﺭﺩﻓﺘﺮﺧﺎﻧﻪﻣﺮﺩﺭﻭﺑﻪﺯﻥ ﮐﺮﺩﻩﻭﻣﯿﮕﻮﯾﺪﺣﺎﻝﮐﻪﺟﺪﺍﺷﺪﯾﻢ. ﻟﯿﮑﻦﺗﻨﻬﺎﺑﻪﯾﮏﺳﻮﺍﻟﻢﺟﻮﺍﺏﺑﺪﻩ[[[[بقیه داستان در ادامه مطلب]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: چهار شنبه 6 دی 1391برچسب:داستان,داستان عاشقانه,داستانک,داستان بی وفایی,داستان کوتاه,

ﻣﻮﺳﯽﻣﻨﺪﻟﺴﻮﻥ،ﺍﻧﺴﺎﻧﯽﺯﺷﺖﻭ ﻋﺠﯿﺐﺍﻟﺨﻠﻘﻪﺑﻮﺩ.ﻗﺪﯼﺑﺴﯿﺎﺭﮐﻮﺗﺎﻩ ﻭ ﻗﻮﺯﯼ ﺑﺪ ﺷﮑﻞ ﺑﺮ ﭘﺸﺖ ﺩﺍﺷﺖ. ﻣﻮﺳﯽﺭﻭﺯﯼﺩﺭﻫﺎﻣﺒﻮﺭﮒﺑﺎﺗﺎﺟﺮﯼ ﺁﺷﻨﺎﺷﺪﮐﻪﺩﺧﺘﺮﯼﺑﺴﯿﺎﺭﺯﯾﺒﺎﻭ ﺩﻭﺳﺖﺩﺍﺷﺘﻨﯽﺑﻪﻧﺎﻡﻓﺮﻣﺘﮋﻩ ﺩﺍﺷﺖ. ﻣﻮﺳﯽﺩﺭﮐﻤﺎﻝﻧﺎﺍﻣﯿﺪﯼ،ﻋﺎﺷﻖﺁﻥ ﺩﺧﺘﺮﺷﺪ،ﻭﻟﯽﻓﺮﻣﺘﮋﻩﺍﺯﻇﺎﻫﺮﻭ ﻫﯿﮑﻞ ﺍﺯ ﺷﮑﻞ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﻭ ﻣﻨﺰﺟﺮ ﺑﻮﺩ. ﺯﻣﺎﻧﯽﮐﻪﻗﺮﺍﺭﺷﺪﻣﻮﺳﯽﺑﻪﺷﻬﺮ ﺧﻮﺩﺑﺎﺯﮔﺮﺩﺩ،ﺁﺧﺮﯾﻦﺷﺠﺎﻋﺘﺶﺭﺍﺑﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮﻓﺖﺗﺎﺑﻪﺍﺗﺎﻕﺩﺧﺘﺮﺑﺮﻭﺩﻭﺍﺯ ﺁﺧﺮﯾﻦﻓﺮﺻﺖﺑﺮﺍﯼﮔﻔﺘﮕﻮﺑﺎﺍﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩﮐﻨﺪ.ﺩﺧﺘﺮﺣﻘﯿﻘﺘﺎﺍﺯﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺑﻪﻓﺮﺷﺘﻪﻫﺎﺷﺒﺎﻫﺖﺩﺍﺷﺖ،ﻭﻟﯽﺍﺑﺪﺍ ﺑﻪﺍﻭ ﻧﮕﺎﻩ ﻧﮑﺮﺩ ﻭﻗﻠﺐ ﻣﻮﺳﯽ ﺍﺯ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺑﻪﺩﺭﺩﺁﻣﺪ.ﻣﻮﺳﯽﭘﺲﺍﺯﺁﻥﮐﻪ ﺗﻼﺵﻓﺮﺍﻭﺍﻥﮐﺮﺩﺗﺎﺻﺤﺒﺖﮐﻨﺪ،ﺑﺎ ﺷﺮﻣﺴﺎﺭﯼ ﭘﺮﺳﯿﺪ: -ﺁﯾﺎﻣﯽﺩﺍﻧﯿﺪﮐﻪﻋﻘﺪﺍﺯﺩﻭﺍﺝﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ؟ ﺩﺧﺘﺮﺩﺭﺣﺎﻟﯽﮐﻪﻫﻨﻮﺯﺑﻪﮐﻒﺍﺗﺎﻕ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﮔﻔﺖ: -ﺑﻠﻪ، ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﻋﻘﯿﺪﻩ ﺍﯼ ﺩﺍﺭﯾﺪ؟ -ﻣﻦﻣﻌﺘﻘﺪﻡﮐﻪﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺩﺭﻟﺤﻈﻪ ﺗﻮﻟﺪﻫﺮﭘﺴﺮﯼﻣﻘﺮﺭﻣﯽﮐﻨﺪﮐﻪﺍﻭﺑﺎ ﮐﺪﺍﻡﺩﺧﺘﺮﺍﺯﺩﻭﺍﺝﮐﻨﺪ.ﻫﻨﮕﺎﻣﯽﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺁﻣﺪﻡ،ﻋﺮﻭﺱﺁﯾﻨﺪﻩ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ: »ﻫﻤﺴﺮ ﺗﻮ ﮔﻮﮊﭘﺸﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ« ﺩﺭﺳﺖﻫﻤﺎﻥﺟﺎ ﻭﻫﻤﺎﻥ ﻣﻮﻗﻊﻣﻦﺍﺯ ﺗﻪ ﺩﻝ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻡﻭ ﮔﻔﺘﻢ: ﺍﻭﻩﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ!ﮔﻮﮊﭘﺸﺖ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﯾﮏ ﺯﻥﻓﺎﺟﻌﻪﺍﺳﺖ.ﻟﻄﻔﺎًﺁﻥﻗﻮﺯﺭﺍﺑﻪ ﻣﻦﺑﺪﻩﻭﻫﺮﭼﯽﺯﯾﺒﺎﯾﯽﺍﺳﺖﺑﻪﺍﻭ ﻋﻄﺎ ﮐﻦ! ﻓﺮﻣﺘﮋﻩﺳﺮﺵﺭﺍﺑﻠﻨﺪﮐﺮﺩﻭﺧﯿﺮﻩﺑﻪ ﺍﻭﻧﮕﺮﯾﺴﺖﻭﺍﺯﺗﺼﻮﺭﭼﻨﯿﻦﻭﺍﻗﻌﻪ ﺍﯼ ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﻟﺮﺯﯾﺪ. ﺍﻭﺳﺎﻝﻫﺎﯼﺳﺎﻝﻫﻤﺴﺮﻓﺪﺍﮐﺎﺭ ﻣﻮﺳﯽ ﻣﻨﺪﻟﺴﻮﻥ ﺑﻮﺩ

تاریخ: چهار شنبه 6 دی 1391برچسب:داستان,داستان کوتاه,داستانک,داستان موسی مندلسون,داستان عاشقانه,

ﻫﻤﺎﻥﻃﻮﺭﺩﺭﺍﺯﮐﺶ ﯾﮏﺩﺳﺘﻢﺭﺍ ﺣﻠﻘﻪﻣﯽﮐﻨﻢﺩﻭﺭﮔﺮﺩﻧﺶﻭﺯﻝ ﻣﯽ ﺯﻧﻢﺑﻪ ﭼﺸﻤﻬﺎﯾﺶ.ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻧﺎﺯﮐﯽﺗﻮﯼﺻﻮﺭﺗﻢﻣﯽﭘﺎﺷﺪﻭﺩﯾﻮﺍﺭ ﺳﮑﻮﺗﺶﺭﺍﺁﻭﺍﺭﻣﯽﮐﻨﺪﺭﻭﯾﻢ.ﻣﺤﻮ ﻧﮕﺎﻫﺶﻣﯽﺷﻮﻡ.ﺷﺐﻫﺎﯾﯽﻣﺜﻞ ﺍﻣﺸﺐ،ﮐﻪﺍﺣﺴﺎﺱﻣﯽﮐﻨﻢﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﯿﺴﺖﮐﻪﺑﺮﺍﯾﻢ ﻣﺎﻧﺪﻩ،ﺩﺭﺩ ﻭﺩﻟﻢﺭﺍ ﭘﻬﻦﻣﯽﮐﻨﻢﺭﻭﯼﺩﻟﺶﻭﺍﻭﻓﻘﻂ ﮔﻮﺵ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ. ﺳﮑﻮﺕﺁﺯﺍﺭﺩﻫﻨﺪﻩﺍﺵﮔﺎﻫﯽﺁﻧﻘﺪﺭ ﻟﺠﻢﺭﺍﺩﺭﻣﯽﺁﻭﺭﺩﮐﻪﺣﺘﯽﺑﺎﺍﻭﻫﻢ ﻗﻬﺮﻣﯽﮐﻨﻢ.ﺍﻣﺎﻓﻘﻂﺑﺮﺍﯼﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖﻭﺑﺎﺯ ﺩﻟﻢﺗﻨﮓ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺑﺮﺍﯾﺶ. (((((بقیه داستان را در ادامه مطلب دنبال کنید)))))

ادامه مطلب...

تاریخ: سه شنبه 5 دی 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستان عاشقانه,

ﭘﺲﺍﺯ۱۱ﺳﺎﻝﺯﻭﺟﯽﺻﺎﺣﺐﻓﺮﺯﻧﺪ ﭘﺴﺮﯼ ﺷﺪﻧﺪ.ﺁﻥ ﺩﻭﻋﺎﺷﻖﻫﻢ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﭘﺴﺮﺷﺎﻥﺭﺍﺑﺴﯿﺎﺭﺩﻭﺳﺖﺩﺍﺷﺘﻨﺪ. ﻓﺮﺯﻧﺪﺷﺎﻥﺣﺪﻭﺩﺍﺩﻭﺳﺎﻟﻪﺑﻮﺩﮐﻪ ﺭﻭﺯﯼﻣﺮﺩﺑﻄﺮﯼﺑﺎﺯﯾﮏﺩﺍﺭﻭﺭﺍﺩﺭ ﻭﺳﻂﺁﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪﻣﺸﺎﻫﺪﻩﮐﺮﺩﻭﭼﻮﻥ ﺑﺮﺍﯼﺭﺳﯿﺪﻥﺑﻪﻣﺤﻞﮐﺎﺭﺩﯾﺮﺵﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﺑﻪﻫﻤﺴﺮﺵﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺩﺭﺏ ﺑﻄﺮﯼ ﺭﺍﺑﺒﻨﺪﺩﻭﺁﻧﺮﺍﺩﺭﻗﻔﺴﻪﻗﺮﺍﺭﺩﻫﺪ. (((((بقیه داستان را به صورت کامل در ادامه بخونید)))))

ادامه مطلب...

تاریخ: سه شنبه 5 دی 1391برچسب:داستان همدرد,داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,

ﺳﻪﻧﺼﻔﻪﺷﺐﺑﻮﺩ.ﺗﻠﻔﻦﺩﺍﺷﺖ ﺧﻮﺩﺵﺭﺍﺧﻔﻪﻣﯽﮐﺮﺩ.ﯾﮏﺑﺎﺭ.ﺩﻭ ﺑﺎﺭ.ﭼﺸﻤﺎﻧﻢﺭﺍ ﻧﯿﻤﻪﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻡﻭ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍﺑﺎﮐﺶﻭﻗﻮﺱﺑﻪﺗﻠﻔﻦﺭﺳﺎﻧﺪﻡ. ﺩﻟﻢﻧﻤﯽﺧﻮﺍﺳﺖﺑﯿﺪﺍﺭﺷﻮﻡ.ﺑﻌﺪﺍﺯ ﻣﺪﺕﻫﺎﺩﺍﺷﺘﻢﺧﻮﺍﺑﺶﺭﺍﻣﯽﺩﯾﺪﻡ. ﺧﻮﺩﺵﺑﻮﺩ.ﺑﺎﺯﺭﻓﺘﻪﺑﻮﺩﯾﻢﺩﺍﺭﺁﺑﺎﺩﻭ ﺷﯿﺮﯾﻦﺑﺎﺯﯼﺍﺵﮔﻞﮐﺮﺩﻩﺑﻮﺩ.ﮐﻼﻩ ﮐﺎﭘﺸﻨﻢﺭﺍﮔﺮﻓﺘﻪﺑﻮﺩﻭﻣﺜﻼﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖﻫﻞ ﻡﺑﺪﻫﺪ.ﺻﺪﺍﯼﺧﻨﺪﻩ ﺍﺵ ﺍﺑﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻣﯽ ﺭﻓﺖ.ﺑﻌﺪ ﺑﺎﺭﺍﻥﺑﺎﺭﯾﺪ.ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭﮐﻪﮐﻼﻩﮐﺎﭘﺸﻨﻢ ﺭﺍﮔﺮﻓﺘﻪﺑﻮﺩ،ﺩﺍﺩﺯﺩﻡ:ﻧﮑﻦﺍﺣﻤﻖ.ﻭ ﺑﺎﺯﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﯾﺶﺍﺑﺮﻫﺎﯼ ﭘﺮﺻﺪﺍﯾﯽ ﺷﺪ. ﭼﺸﻤﺎﻧﻢﺧﯿﺲﺑﻮﺩﻭﻣﯽﺳﻮﺧﺖ. ﺷﺎﯾﺪﺍﺯﺑﺲﺧﻮﺍﺳﺘﻪﺑﻮﺩﻡﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﻨﻢ ﻭ ﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﺳﺮ ﺑﺎﺯ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩ. ﺗﻠﻔﻦﺭﺍﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ.ﮐﺴﯽﭘﺸﺖﺧﻂ ﮔﻔﺖ: “ _ﭘﺦ” ! ﺍﻧﮕﺎﺭﮐﻪﺍﺷﺘﺒﺎﻩﺷﻨﯿﺪﻩﺑﺎﺷﻢ.ﮔﺮﻩﺍﯼ ﺑﻪﺍﺑﺮﻭﺍﻧﻢﺩﺍﺩﻡﻭﮔﻮﺵﺗﯿﺰﮐﺮﺩﻡ. ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ: ”ﺑﻠﻪ؟.“ ! ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﮔﻔﺖ: ”_ﭘﺦ.“ ﺑﻌﺪﺻﺪﺍﯼﻧﻔﺲﮐﺸﯿﺪﻧﺶﺁﻣﺪ.ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺻﺪﺍ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪ.((((بقیه در ادامه مطلب))))

ادامه مطلب...

تاریخ: دو شنبه 4 دی 1391برچسب:داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستانک,داستان سین حرف اول اسم توست,

ﭼﻨﺪﺷﺐﺑﻌﺪﮐﻪﻣﺎﺩﺭﻡﻣﻄﺮﺡﮐﺮﺩ ﻣﻬﺮﯾﻪﺭﺍﻫﺰﺍﺭﺳﮑﻪﻃﻼﺩﺭﻧﻈﺮ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ.ﻣﻦﺣﺘﯽﺍﻋﺘﺮﺍﺿﯽﻧﮑﺮﺩﻡﺁﻥ ﻗﺪﺭﺳﺮﻣﺴﺖﻣﻮﻓﻘﯿﺖﺑﻮﺩﻡﮐﻪﺣﺘﯽ ﮔﻔﺘﻢﺳﻪ ﻫﺰﺍﺭ ﺗﺎﻫﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺮﺟﺎﻥ ﮐﻢ ﺍﺳﺖ.ﺍﻣﺎﻟﺒﺨﻨﺪﺭﻭﯼﻟﺐﻫﺎﯼﻣﻦﻭ ﻣﺎﺩﺭﻡﺑﺎﺩﯾﺪﻥﺍﺧﻢﻭﭼﻬﺮﻩﺑﻖﮐﺮﺩﻩ ﻓﺮﯾﺪﻩ ﻭ ﭘﺪﺭﻡ ﺭﻭﯼﻟﺐﻫﺎﺧﺸﮏ ﺷﺪ. ﻓﺮﯾﺪﻩﮔﻔﺖ:ﺷﻤﺎﺩﻭﻧﻔﺮﺍﺻﻼﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﭼﻪﺗﺎﻥ ﺷﺪﻩ؟‌ ﭘﺪﺭﻡﮐﻪﺑﻪﻧﺪﺭﺕﻋﺼﺒﺎﻧﯽﻣﯽﺷﺪﺑﺎ ﺻﻮﺭﺗﯽﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪﺍﺯﺍﺗﺎﻕﺑﯿﺮﻭﻥ ﺭﻓﺖ. ﺳﺮﻫﻤﯿﻦﺟﺮﯾﺎﻥﺑﺮﺍﯼﺍﻭﻟﯿﻦﺑﺎﺭﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪﺑﯿﻦﭘﺪﺭﻭﻣﺎﺩﺭﻡﺩﻋﻮﺍﺭﺍﻩﺍﻓﺘﺎﺩﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪﺩﺭﺗﻤﺎﻡﺍﯾﻦﺳﺎﻝﻫﺎﺑﻪﻫﻢﺗﻮ ﻧﮕﻔﺘﻪﺑﻮﺩﻧﺪﺳﺮﻫﻢﻓﺮﯾﺎﺩﮐﺸﯿﺪﻧﺪﻭ ﭘﺪﺭﻡﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﺶ ﺭﺍ ﺍﻋﻼﻡ ﮐﺮﺩ: ﮔﻔﺖ:ﭼﺮﺍ ﺩﺍﺭﯼ ﺩﺳﺘﯽ ﺩﺳﺘﯽ ﺍﯾﻦ ﺑﭽﻪ ﺭﻭﺑﺪﺑﺨﺖﻣﯽﮐﻨﯽ…ﺧﺎﻧﻢﺍﺳﻌﺪﯼ ﻣﮕﻪﮐﯿﻪﮐﻪﺍﯾﻦﻗﺪﺭﺳﻨﮕﺶﺭﺍﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪ ﻣﯽﺯﻧﯽ؟ ﻣﺎﺩﺭﻡﺩﺍﺩﺯﺩ:ﮐﯿﻪ؟ﺍﺳﺘﺨﻮﻥﺩﺍﺭﻥﺑﺎ ﺍﯾﻦﻫﻤﻪﺧﻮﺍﺳﺘﮕﺎﺭﺣﺎﺿﺮﺷﺪﻩﺩﺧﺘﺮ ﺑﻪﻣﺎﺑﺪﻩ،ﻣﻨﺖﺳﺮﻣﺎﮔﺬﺍﺷﺘﻪﻣﺎﻧﺒﺎﯾﺪ ﮐﺎﺭﯼﻭﺍﺳﺶﺑﮑﻨﯿﻢ؟ﮐﻪﺁﺑﺮﻭﺷﻮﻥ ﺣﻔﻈﺸﻪ؟ﮐﻪﺳﺮﺷﮑﺴﺘﻪﻧﺸﻦ…ﺗﺎﺯﻩ ﺩﺍﺭﯾﻢﺑﺮﺍﯼﺣﯿﺜﯿﺖﭘﺴﺮﺧﻮﺩﻣﻮﻥ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ. ﺍﻧﮕﺎﺭﻫﻮﺵ ﻭ ﺣﻮﺍﺳﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ.((((بقیه داستان در ادامه مطلب))))

ادامه مطلب...

تاریخ: دو شنبه 4 دی 1391برچسب:داستان پندآموز,داستان ازدواج,داستانک,داستان کوتاه,

ﺩﺭﺳﺎﻟﻦﺁﯾﯿﻨﻪﮐﺎﺭﯼﻧﺸﺴﺘﯿﻢﻭ ﺧﺪﻣﺘﮑﺎﺭﺑﺮﺍﯾﻤﺎﻥ ﭼﺎﯼ ﻭ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺁﻭﺭﺩ. ﻣﺎﺩﺭﻡﺑﺎﺧﺎﻧﻢﺍﺳﻌﺪﯼﻣﺪﺍﻡﺣﺮﻑ ﻣﯽﺯﺩﻧﺪ،ﺍﺯﺍﺳﺘﻌﻔﺎﯼﻓﻼﻧﯽﺍﺯ ﺍﺿﺎﻓﻪﮐﺎﺭﻭ…ﻭﻣﻦﻣﻌﺬﺏﺗﺮﺍﺯﺁﻥ ﺑﻮﺩﻡﮐﻪﺑﻪﺁﯾﻨﺪﻩﻓﮑﺮﮐﻨﻢ، ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﺴﺘﻢﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻢﻫﻢﭼﻨﯿﻦ ﻣﺮﺍﺣﻞﺯﺟﺮﺁﻭﺭﯼﺭﺍﭘﺸﺖﺳﺮﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪﯾﺎ…ﺣﺪﻭﺩ۱۰ﺩﻗﯿﻘﻪﺑﻌﺪﻣﺮﺟﺎﻥ ﺑﻪﺳﺎﻟﻦﺁﻣﺪ.ﺧﺎﻧﻢﺍﺳﻌﺪﯼ ﻣﺎﺭﺍ ﺧﯿﻠﯽ ﺭﺳﻤﯽ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﺮﺩ. ﻣﻦﺩﺭﻫﻤﺎﻥﻧﮕﺎﻩﮐﻮﺗﺎﻫﯽﮐﻪﺑﻪﺍﻭ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻢ،ﺩﻟﻢﻟﺮﺯﯾﺪ.ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﻢﭼﻪ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽﺍﻓﺘﺎﺩ.ﺗﺎﻗﺒﻞﺍﺯﺍﻭﺩﺧﺘﺮﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪﺍﯾﻦﻃﺮﻑﻭﺁﻥﻃﺮﻑﻣﯽﺩﯾﺪﻡ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻪﺑﻮﺩﻧﺪﻫﻤﭽﯿﻦﺗﺎﺛﯿﺮﯼﺭﻭﯼ ﻣﻦ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ.ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺣﺮﻑ ﻣﺎﺩﺭﻡﮐﻪﻣﯽﮔﻔﺖﺍﻭﻋﻠﯽﺭﻏﻢﺛﺮﻭﺕ ﺑﻪﭘﻮﻝﺍﻫﻤﯿﺘﯽﻧﻤﯽﺩﻫﺪﺑﺎﻋﺚﺷﺪ ﮐﻪ…ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﻢ…ﻫﺮﭼﻪﮐﻪﺑﻮﺩﻣﻦ ﻫﻤﺎﻥﭘﺴﺮﺧﺠﺎﻟﺖﺯﺩﻩﻭﻣﻌﺬﺏ ﻟﺤﻈﺎﺕﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻣﺪﻥﻣﺮﺟﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩﻡ ﻭ… ﺍﻭﺩﺍﻧﺸﺠﻮﯼﺗﻐﺬﯾﻪﻭﭘﻨﺞﺳﺎﻝ ﮐﻮﭼﮏﺗﺮﺍﺯﻣﻦﺑﻮﺩ((((بقیه داستان را در ادامه مطلب))))

ادامه مطلب...

تاریخ: دو شنبه 4 دی 1391برچسب:داستان ازدواج,داستانک,داستان کوتاه,

ﺯﻣﺎﻧﯽﮐﻪﭘﺪﺭﻡﺑﻪﻣﻦﮔﻔﺖ:ﻭﻗﺘﺶ ﺍﺳﺖﺍﺯﺩﻭﺍﺝﮐﻨﻢ،ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﻋﺎﻗﺒﺘﺶﺳﺮﺍﺯﭘﺸﺖﻣﯿﻠﻪﻫﺎﯼﺯﻧﺪﺍﻥ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩﻥﺑﺎﺷﺪ.ﭼﻮﻥﺁﻥﻟﺤﻈﻪﺍﻧﮕﺎﺭ ﺩﺍﺷﺖﺍﻓﮑﺎﺭﻡﺭﺍﺑﻪﺯﺑﺎﻥﻣﯽﺁﻭﺭﺩ. ﺍﻓﮑﺎﺭﯼﮐﻪﻣﺪﺕﻫﺎﺫﻫﻨﻢﺭﺍﺑﻪﺧﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝﮐﺮﺩﻩﺑﻮﺩ،ﺑﺮﺍﯼﻫﻤﯿﻦﮐﺎﻧﺎﻝ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻥﺭﺍﻋﻮﺽﮐﺮﺩﻡ،ﺍﻣﺎﺑﻪﺟﺎﯼ ﺍﯾﻦﮐﻪﺑﻪﺗﺼﻮﯾﺮﺧﯿﺮﻩﺷﻮﻡ،ﺳﺮﻡﺭﺍ ﭘﺎﯾﯿﻦﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻢ.ﻣﺎﺩﺭﻡﮐﻪﭼﺸﻢﻫﺎﯾﺶ ﺍﺯﺍﺯﺩﻭﺍﺝﻗﺮﯾﺐﺍﻟﻮﻗﻮﻉﻣﻦﻣﯽﺧﻨﺪﯾﺪ، ﺳﯿﻨﯽﭼﺎﯼ ﻭ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺭﺍ ﺯﻣﯿﻦ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭﮔﻔﺖ:ﺍﯾﺸﺎﺍﻟﻠﻪﺧﻮﺷﺒﺨﺖﺷﯽ ﻣﺎﺩﺭ! ﭘﺪﺭﻡﻫﻢﺳﺮﺗﮑﺎﻥﺩﺍﺩ:ﺑﻠﻪ،ﺍﮔﺮ ﺁﺳﺘﯿﻦ ﺑﺎﻻﻧﺰﻧﯿﻢﺷﺎﯾﺪﺧﯿﻠﯽﺩﯾﺮﺷﻮﺩﻭ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﺸﯿﻢ ﺗﺮﺷﯽ ﺑﯿﻨﺪﺍﺯﯾﻤﺖ! ﻭﻫﻤﻪﺍﺯﺍﯾﻦﺷﻮﺧﯽﺧﻨﺪﯾﺪﻧﺪﺟﺰﻣﻦ ﮐﻪﻣﻄﻤﺌﻦﺑﻮﺩﻡﺗﺎﺑﻨﺎﮔﻮﺵﺳﺮﺥ ﺷﺪﻩﺍﻡ((((بقیه داستان در ادامه مطلب))))

ادامه مطلب...

تاریخ: دو شنبه 4 دی 1391برچسب:داستان عاشقانه,داستان ازدواج,داستانک,داستان کوتاه,

ﻣﺎﺭﺍﺩﺍﺧﻞﮐﺎﻣﯿﻮﻥﻫﺎﭼﯿﺪﻧﺪﻭﺑﻪ ﻓﺮﻭﺩﮔﺎﻩﺑﺮﺩﻧﺪ،ﺁﻧﺠﺎﻣﺮﺍﺑﺎﻫﻤﻪﯼﺑﺎﺭ ﺍﺿﺎﻓﻪﺍﯼﮐﻪﺍﺯﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥﻫﺎﯼ ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﺩﺍﺷﺘﻢﺳﻮﺍﺭﻫﻮﺍﭘﯿﻤﺎﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭﭘﺮﻭﺍﺯ ﮐﺮﺩﯾﻢ.ﻭﻗﺘﯽﺩﺭﺗﻬﺮﺍﻥﺑﻪﺯﻣﯿﻦ ﻧﺸﺴﺘﯿﻢﻫﻮﺍ ﺍﺑﺮﯼ ﺑﻮﺩ.ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺩﺍﺧﻞ ﯾﮑﯽﺍﺯﺍﻧﺒﺎﺭﻫﺎﯼﺑﺰﺭﮒﻓﺮﻭﺩﮔﺎﻩ ﻣﻬﺮ ﺁﺑﺎﺩﺑﺮﺩﻧﺪ.ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎﯾﯽﮐﻪﻭﻗﺘﯽ ﺩﯾﭙﻠﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢﺑﻤﺒﺎﺭﺍﻥﺷﺪ.ﺁﻧﻬﺎﺩﺭﺑﺰﺭﮒﺍﻧﺒﺎﺭ ﺭﺍﺑﺴﺘﻨﺪﻭﻣﺎﺭﺍﺍﺯﮐﯿﺴﻪﻫﺎﯼ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﺩﺍﺭ، ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ.ﮐﻒ ﺍﻧﺒﺎﺭ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺗﺎﺑﻮﺕ ﻫﺎﯼﯾﮏﺷﮑﻞﺑﻮﺩﻭﻣﺎﺭﺍﺑﻪﺩﻗﺖ ﺩﺍﺧﻞﺗﺎﺑﻮﺕﻫﺎﻣﯽﭼﯿﺪﻧﺪ.ﺑﻌﻀﯽﻫﺎ ﺩﻭﺭﺗﺮﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩﺑﻮﺩﻧﺪﻭﮔﺮﯾﻪﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ. ﻭﻗﺘﯽﮐﺎﺭﺷﺎﻥﺗﻤﺎﻡﺷﺪ،ﺭﻭﯼﻫﺮ ﺗﺎﺑﻮﺕﭘﺮﭼﻢﺑﺰﺭﮔﯽﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪﻭﺟﻠﻮﯼ ﺁﻥﯾﮏﻋﮑﺲﭼﺴﺒﺎﻧﺪﻧﺪ.[[[[[بقیه داستان در ادامه مطلب]]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: دو شنبه 4 دی 1391برچسب:داستان عاشقانه,داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,

ﻫﯿﭻﯾﮏﺍﺯﮐﭙﻪﻫﺎﯼﺧﺎﮐﯽﺍﺳﻢ ﻧﺪﺍﺷﺖ.ﻓﻘﻂﯾﮏﭘﻼﮎﺳﺒﺰﮐﻪﺭﻭﯾﺶ ﺷﻤﺎﺭﻩﻫﺎﯼﺳﻔﯿﺪﯼﺣﮏﺷﺪﻩﺑﻮﺩ، ﺑﺎﻻﯼﻫﺮﮐﭙﻪﻓﺮﻭﮐﺮﺩﻩﺑﻮﺩﻧﺪ. ﺩﺭﺍﻣﺘﺪﺍﺩﻗﺒﺮﻫﺎﯼﺑﯽﻧﺎﻡ،ﺭﺩﯾﻔﯽﺍﺯ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥﺍﻭﮐﺎﻟﯿﭙﭙﺘﻮﺱﺳﺎﯾﻪﻣﯽ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ.ﺑﺮﺍﺩﺭﻡﺩﺭﻧﺎﻣﻪﻫﺎﯾﯽﮐﻪﻣﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻫﻤﯿﺸﻪﻣﯽﻧﻮﺷﺖ،ﺍﺳﺘﺮﺍﻟﯿﺎ ﭘﺮﺍﺯﺩﺭﺧﺘﺎﻥﺍﻭﮐﺎﻟﯿﭙﭙﺘﻮﺱﺍﺳﺖﻭ ﻫﯿﭻ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻧﯿﺴﺖ. ﺁﻥﻃﺮﻑﺩﺭﺧﺘﺎﻥﺑﺎﺭﯾﮏﺍﻭﮐﺎﻟﯿﭙﺘﻮﺱ ﯾﮏﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥﺩﻭﻃﺒﻘﻪﺳﯿﻤﺎﻧﯽﺑﻮﺩ. ﮐﺴﺎﻧﯽﮐﻪﮔﺎﻫﯽﺍﺯﭘﻨﺠﺮﻩﻫﺎﯼ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥﺳﺮﮎﻣﯽﮐﺸﯿﺪﻧﺪ،ﺍﺣﺘﻤﺎﻻً ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪﭘﻼﮎﻫﺎﯼﺳﺒﺰﺭﻭﯼﻫﺮ ﮐﭙﻪﯼﺧﺎﮐﯽﺭﺍﺑﺒﯿﻨﻨﺪ[[[[[بقیه داستان در ادامه مطلب]]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: دو شنبه 4 دی 1391برچسب:داستان آموزنده,داستانک,داستان کوتاه,داستان عاشقانه,

ﺁﻥﺻﺒﺢﺳﺮﺩﺳﻮﻡﺩﯼ۱۳۶۰،ﻓﻘﻂ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺑﻪ ﺗﮑﻪ ﺍﺑﺮﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪﯼ ﻃﻠﻮﻉ ﺻﻮﺭﺗﯽﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻢ.ﻣﺎﭘﺸﺖﺳﺮﻫﻢﺍﺯﺷﯿﺐﺗﭙﻪﺍﯼ ﺑﺎﻻﻣﯽﺭﻓﺘﯿﻢﻭﻣﻦﺑﻪﺑﺎﻻﻧﮕﺎﻩﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡﮐﻪﻧﺎﮔﻬﺎﻥﺭﮔﺒﺎﺭﮔﻠﻮﻟﻪﺍﺯﺭﻭﯼ ﺳﯿﻨﻪﺍﻡﮔﺬﺷﺖ.ﻣﻦﺑﻪﭘﺸﺖ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ،ﺷﺶ ﻫﺎﯾﻢ ﺩﺍﻍﻭﭘﺮﺍﺯ ﺧﻮﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯﺳﻪ ﺩﻗﯿﻘﻪ،ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽﮐﻪﻫﻨﻮﺯﺑﻪﺍﺑﺮﻧﺎﺭﻧﺠﯽﻭ ﺻﻮﺭﺗﯽﻧﮕﺎﻩﻣﯽﮐﺮﺩﻡ،ﻣﺮﺩﻡ.ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖﮐﺴﯽ ﺭﺍﮐﻪ ﺍﺯﭘﺸﺖ ﺻﺨﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﻻﯼﺗﭙﻪﺑﻪﻣﻦﺷﻠﯿﮏﮐﺮﺩﻩﺑﻮﺩ، ﻧﺪﯾﺪﻡ.ﺷﺎﯾﺪﺳﺮﺑﺎﺯﯼﺑﯿﺴﺖﺳﺎﻟﻪﺑﻮﺩ، ﭼﻮﻥﺍﮔﺮ ﮐﻤﯽ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺩﺍﺷﺖ، ﻣﯿﺎﻥ ﺳﻪ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭﻭﺩﻭﺳﺘﻮﺍﻥﮐﻪﺩﺭﺳﺘﻮﻥﻣﺎ ﺑﻮﺩ،ﯾﮏﺳﺮﺑﺎﺯﺻﻔﺮﺭﺍﺍﻧﺘﺨﺎﺏﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩ. ﭘﺪﺭﻡﺁﺭﺯﻭﺩﺍﺷﺖ ﻣﺜﻞﺑﺮﺍﺩﺭﭘﺰﺷﮑﻢ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺮﺍﻟﯿﺎﺑﺮﻭﻡ.ﺍﻣﺎﺷﺎﯾﺪﻣﻦ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﺵﺭﺍﻧﺪﺍﺷﺘﻢ[[[[[بقیه در ادامه مطلب ]]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: دو شنبه 4 دی 1391برچسب:داستانک, داستان کوتاه,داستان ادبی,

دوست عزیزم سلام داستانی که برای این قسمت آماده کردم بر اساس خاطرات یک دختر از کاربران وبلاگ نوشته شده در واقع یک خاطره به شمار میره وبا ایجاد کمی تغییر و تحول این چیزی شد که در ادامه میخوانید شما هم اگر خاطره ای داشتی و فکر میکنی قابل انتشار است کافیه برای من ارسال کنید برای اینکه داستان خودتون رو در قالب نظرات ارسال کنید واگر مایل بودی با نام خودتون توی وبلاگ میذارم برای خواندن این داستان لطفا به ¤ادامه مطلب¤ بروید با تشکر از حضور سبزتون منتظر نظرات پربارتون هستم[ناهید]

ادامه مطلب...

تاریخ: دو شنبه 4 دی 1391برچسب:داستان عشق نافرجام,داستان عاشقانه,داستان واقعی,داستان کوتاه,داستانک,

ﺩﺧﺘﺮﮐﻮﭼﮑﻰﺑﺎﻣﻌﻠﻤﺶﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻧﻬﻨﮓﻫﺎ ﺑﺤﺚ ﻣﻰﮐﺮﺩ. ﻣﻌﻠﻢﮔﻔﺖ:ﺍﺯﻧﻈﺮﻓﯿﺰﯾﮑﻰ ﻏﯿﺮﻣﻤﮑﻦﺍﺳﺖﮐﻪﻧﻬﻨﮓﺑﺘﻮﺍﻧﺪﯾﮏ ﺁﺩﻡﺭﺍﺑﺒﻠﻌﺪﺯﯾﺮﺍﺑﺎﻭﺟﻮﺩﺍﻳﻨﻜﻪ ﭘﺴﺘﺎﻧﺪﺍﺭﻋﻈﯿﻢﺍﻟﺠﺜﻪﺍﻯﺍﺳﺖﺍﻣّﺎﺣﻠﻖ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﮐﻮﭼﮑﻰ ﺩﺍﺭﺩ. ﺩﺧﺘﺮﮐﻮﭼﮏﭘﺮﺳﯿﺪ:ﭘﺲﭼﻄﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕﯾﻮﻧﺲﺑﻪﻭﺳﯿﻠﻪﯾﮏﻧﻬﻨﮓ ﺑﻠﻌﯿﺪﻩﺷﺪ؟ﻣﻌﻠﻢﮐﻪﻋﺼﺒﺎﻧﻰﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﺗﮑﺮﺍﺭﮐﺮﺩﮐﻪﻧﻬﻨﮓﻧﻤﻰﺗﻮﺍﻧﺪﺁﺩﻡ ﺭﺍﺑﺒﻠﻌﺪ.ﺍﯾﻦﺍﺯﻧﻈﺮﻓﯿﺰﯾﮑﻰ ﻏﯿﺮﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ. ﺩﺧﺘﺮﮐﻮﭼﮏﮔﻔﺖ:ﻭﻗﺘﻰﺑﻪﺑﻬﺸﺖ ﺭﻓﺘﻢ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﯾﻮﻧﺲ ﻣﻰﭘﺮﺳﻢ. ﻣﻌﻠﻢﮔﻔﺖ:ﺍﮔﺮﺣﻀﺮﺕﯾﻮﻧﺲﺑﻪ ﺟﻬﻨﻢ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﭼﻰ؟ ﺩﺧﺘﺮﮐﻮﭼﮏﮔﻔﺖ:ﺍﻭﻥﻭﻗﺖﺷﻤﺎ ﺍﺯﺵ ﺑﭙﺮﺳﯿﺪ

تاریخ: شنبه 2 دی 1391برچسب:داستان ادبی,معلم وشاگرد زرنگ,شاگردباهوش,داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,

ﻣﻮﺷﻲﺍﺯﺷﻜﺎﻑﺩﻳﻮﺍﺭﻛﺸﺎﻭﺭﺯﻭ ﻫﻤﺴﺮﺵﺭﺍﺩﻳﺪﻛﻪﺑﺴﺘﻪﺍﻱﺭﺍﺑﺎﺯ ﻣﻲﻛﺮﺩﻧﺪ.ﻓﻬﻤﻴﺪﻛﻪﻣﺤﺘﻮﻱﺟﻌﺒﻪ ﭼﻴﺰﻱﻧﻴﺴﺖﻣﮕﺮﺗﻠﻪﻣﻮﺵ،ﺗﺮﺱ ﻭﺟﻮﺩﺵﺭﺍﻓﺮﺍ ﮔﺮﻓﺖ.ﺑﻪﺳﻤﺖ ﺣﻴﺎﻁ ﻣﺰﺭﻋﻪﻛﻪﻣﻲﺭﻓﺖ،ﺟﺎﺭﺯﺩ:ﺗﻠﻪ ﻣﻮﺵ ﺗﻮ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﺑﺪﻫﺪ. ﻣﺮﻏﻚﻗﺪﻗﺪﻛﺮﺩﻭﭘﻨﺠﻪﺍﻱﺑﻪﺯﻣﻴﻦ ﻛﺸﻴﺪ.ﺳﺮﺵﺭﺍﺑﻠﻨﺪﻛﺮﺩﻭﮔﻔﺖ: ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ،ﺍﻳﻦ ﺗﻮﻳﻲﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪﻧﮕﺮﺍﻥ ﺑﺎﺷﻲ، ﺍﻳﻦﻗﻀﻴﻪﻫﻴﭻﺭﺑﻄﻲﺑﻪﻣﻦﻧﺪﺍﺭﺩ، ﻣﻦﻛﻪﺗﻮﻱﺗﻠﻪ ﻧﻤﻲﺍﻓﺘﻢ.ﻣﻮﺵﺭﻭ ﺑﻪ ﺧﻮﻙﻛﺮﺩﻭﮔﻔﺖ:ﺗﻠﻪﻣﻮﺵﺗﻮﺧﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ.ﺧﻮﻙﺍﺯﺳﺮﻫﻤﺪﺭﺩﻱﮔﻔﺖ: ﻭﺍﻗﻌﺎًﻣﺘﺄﺳﻔﻢ.ﺍﻣﺎ ﻛﺎﺭﻱﺑﻪ ﺟﺰﺩﻋﺎ ﺍﺯ ﺩﺳﺖﻣﻦﺑﺮﻧﻤﻲﺁﻳﺪ.ﻣﻄﻤﺌﻦﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪﺩﺭﺩﻋﺎﻫﺎﻡﺷﻤﺎﺭﺍﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﻛﺮﺩ. ﻣﻮﺵﺳﺮﺍﻍﮔﺎﻭﺭﻓﺖﻭﺍﻭﺩﺭﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ:ﺑﻪﻧﻈﺮﺕﺧﻄﺮﻱﻣﻦﺭﺍﺗﻬﺪﻳﺪ ﻣﻲﻛﻨﺪ؟ ﻣﻮﺵﺳﺮﺍﻓﻜﻨﺪﻩﻭﻏﻤﮕﻴﻦﺑﻪﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖﺗﺎﻳﻜﻪﻭﺗﻨﻬﺎﺑﺎﺗﻠﻪﻣﻮﺵ ﻛﺸﺎﻭﺭﺯﺭﻭﺑﺮﻭﺷﻮﺩ[[[[[بقیه داستان در ادامه مطلب]]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: شنبه 2 دی 1391برچسب:داستان آموزنده,داستانک,داستان کوتاه,داستان تله موش,

ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﻳﻲ ﮐﻪ ﻣﻲﮐﻮﺷﻴﺪ ﺗﺎ ﻣﺮﺯﻫﺎﻱﺟﻨﻮﺑﻲﮐﺸﻮﺭﺵﺭﺍ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﺩﻫﺪ،ﺑﺎﻣﻘﺎﻭﻣﺖﻫﺎﻱﺳﺮﺩﺍﺭﻱﻣﺤﻠﻲ ﻣﻮﺍﺟﻪﺷﺪﻭﻣﺰﺍﺣﻤﺘﻬﺎﻱﺳﺮﺩﺍﺭﺑﻪ ﺣﺪﻱﺭﺳﻴﺪﮐﻪﺧﺸﻢﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﺭﺍ ﺑﺮﺍﻧﮕﻴﺨﺖﻭﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦﺍﻭﺗﻌﺪﺍﺩﺯﻳﺎﺩﻱ ﺳﺮﺑﺎﺯﺭﺍﻣﺎﻣﻮﺭﺩﺳﺘﮕﻴﺮﻱﺳﺮﺩﺍﺭ ﮐﺮﺩ. ﻋﺎﻗﺒﺖﺳﺮﺩﺍﺭﻭﻫﻤﺴﺮﺵﺑﻪﺍﺳﺎﺭﺕ ﻧﻴﺮﻭﻫﺎﻱﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﺩﺭﺁﻣﺪﻧﺪﻭﺑﺮﺍﻱ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪﻭﻣﺠﺎﺯﺍﺕﺑﺎﭘﺎﻳﺘﺨﺖﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺷﺪﻧﺪ. ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﺑﺎﺩﻳﺪﻥﻗﻴﺎﻓﻪﺳﺮﺩﺍﺭ ﺟﻨﮕﺎﻭﺭﺗﺤﺖﺗﺎﺛﻴﺮﻗﺮﺍﺭﮔﺮﻓﺖﻭﺍﺯﺍﻭ ﭘﺮﺳﻴﺪ:ﺍﻱﺳﺮﺩﺍﺭ،ﺍﮔﺮﻣﻦﺍﺯﮔﻨﺎﻫﺖ ﺑﮕﺬﺭﻡ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﺕ ﮐﻨﻢ، ﭼﻪ ﻣﻲ ﮐﻨﻲ؟ ﺳﺮﺩﺍﺭﭘﺎﺳﺦﺩﺍﺩ:ﺍﻱﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍ،ﺍﮔﺮ ﺍﺯﻣﻦﺑﮕﺬﺭﻱﺑﻪﻭﻃﻨﻢﺑﺎﺯﺧﻮﺍﻫﻢ ﮔﺸﺖﻭﺗﺎﺁﺧﺮﻋﻤﺮﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮﺩﺍﺭﺗﻮ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﻮﺩ. ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﭘﺮﺳﻴﺪ:ﻭﺍﮔﺮﺍﺯﺟﺎﻥ ﻫﻤﺴﺮﺕﺩﺭﮔﺬﺭﻡ،ﺁﻧﮕﺎﻩﭼﻪﺧﻮﺍﻫﻲ ﮐﺮﺩ؟ ﺳﺮﺩﺍﺭﮔﻔﺖ:ﺁﻧﻮﻗﺖﺟﺎﻧﻢﺭﺍﻓﺪﺍﻳﺖ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ! ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﺍﺯﭘﺎﺳﺨﻲ ﮐﻪﺷﻨﻴﺪ ﺁﻧﭽﻨﺎﻥ ﺗﮑﺎﻥﺧﻮﺭﺩﮐﻪﻧﻪﺗﻨﻬﺎﺳﺮﺩﺍﺭﻭ ﻫﻤﺴﺮﺵﺭﺍﺑﺨﺸﻴﺪﺑﻠﮑﻪﺍﻭﺭﺍﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺳﺮﺯﻣﻴﻦﺟﻨﻮﺑﻲ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩ. ﺳﺮﺩﺍﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺍﺯ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﭘﺮﺳﻴﺪ:ﺁﻳﺎﺩﻳﺪﻱﺳﺮﺳﺮﺍﻱﮐﺎﺥ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﭼﻘﺪﺭﺯﻳﺒﺎﺑﻮﺩ؟ﺩﻗﺖﮐﺮﺩﻱ ﺻﻨﺪﻟﻲﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﺍﺯﻃﻼﻱﻧﺎﺏﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ؟ ﻫﻤﺴﺮﺳﺮﺩﺍﺭﮔﻔﺖ:ﺭﺍﺳﺘﺶﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﻲ،ﻣﻦﺑﻪﻫﻴﭻﭼﻴﺰﻱﺗﻮﺟﻪ ﻧﮑﺮﺩﻡ.ﺳﺮﺩﺍﺭﺑﺎﺗﻌﺠﺐﭘﺮﺳﻴﺪ:ﭘﺲ ﺣﻮﺍﺳﺖ ﮐﺠﺎ ﺑﻮﺩ؟ ﻫﻤﺴﺮﺵﺩﺭﺣﺎﻟﻲﮐﻪﺑﻪﭼﺸﻤﺎﻥ ﺳﺮﺩﺍﺭﻧﮕﺎﻩﻣﻲﮐﺮﺩﺑﻪﺍﻭﮔﻔﺖ:ﺗﻤﺎﻡ ﺣﻮﺍﺳﻢﺑﻪﺗﻮ ﺑﻮﺩ.ﺑﻪ ﭼﻬﺮﻩﻣﺮﺩﻱ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲﮐﺮﺩﻡﮐﻪﮔﻔﺖﺣﺎﺿﺮﺍﺳﺖﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻦ ﺟﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﻓﺪﺍ ﮐﻨﺪ!

تاریخ: شنبه 2 دی 1391برچسب:داستان عاشقانه,داستان آموزنده,داستانک,داستان لیاقت عشق,داستان کوتاه,

ﺭﻭﺯﻱﻋﺎﺭﻑ ﭘﻴﺮﻱ ﻳﻜﻲ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻧﺶ ﺭﺍ ﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﺯﺍﻧﻮﻱ ﻏﻢﺑﻐﻞﮔﺮﻓﺘﻪ.ﭘﺲ ﻧﺰﺩ ﺍﻭﺭﻓﺖﻭﺟﻮﻳﺎﻱ ﺍﺣﻮﺍﻟﺶﺷﺪ.ﺷﺎﮔﺮﺩ ﻟﺐﺑﻪﺳﺨﻦﮔﺸﻮﺩﻭﺍﺯﺑﻲﻭﻓﺎﻳﻲﻳﺎﺭ ﺻﺤﺒﺖﻛﺮﺩﺍﻳﻨﻜﻪﺩﺧﺘﺮﻣﻮﺭﺩﻋﻼﻗﻪ ﺍﺵ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﻨﻔﻲ ﺩﺍﺩﻩ. ﺷﺎﮔﺮﺩﮔﻔﺖﻛﻪﺳﺎﻝﻫﺎﻱﻣﺘﻤﺎﺩﻱ ﻋﺸﻖﺩﺧﺘﺮﺭﺍﺩﺭﻗﻠﺐﺧﻮﺩﺣﻔﻆ ﻛﺮﺩﻩﺑﻮﺩﻭﺑﺎﺭﻓﺘﻦﺩﺧﺘﺮﺑﺎﻳﺪﺑﺮﺍﻱ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﻋﺸﻘﺶ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﻲ ﻛﻨﺪ. ﭘﻴﺮﮔﻔﺖ:ﺍﻣﺎﻋﺸﻖﺗﻮﭼﻪﺭﺑﻄﻲﺑﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﺩﺍﺭﺩ ؟ ﺷﺎﮔﺮﺩﺑﺎ ﺣﻴﺮﺕﮔﻔﺖ:ﻭﻟﻲﺍﮔﺮ ﺍﻭ ﻧﺒﻮﺩ ﺍﻳﻦﻋﺸﻖﻭﺷﻮﺭﻭﻫﻴﺠﺎﻥﺩﺭﻣﻦ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻧﻤﻲ ﺷﺪ. ﭘﻴﺮﺑﺎﻟﺒﺨﻨﺪﮔﻔﺖ:ﭼﻪﻛﺴﻲﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺘﻪﺍﺳﺖﺗﻮﺍﻫﻞﺩﻝﻭﻋﺸﻖ ﻭﺭﺯﻳﺪﻥ ﻫﺴﺘﻲ ؟ ﻫﺮﻛﺲﺩﻳﮕﺮﻱﻫﻢﺑﻮﺩﺗﻮﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖﺭﺍﺑﻪﺳﻮﻱﺍﻭﻣﻲﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻱ. ﺑﮕﺬﺍﺭﺩﺧﺘﺮﻙﺑﺮﻭﺩ.ﺳﭙﺲﺍﻳﻦﻋﺸﻖ ﺭﺍﺑﻪﺳﻮﻳﻲﺩﻳﮕﺮﺑﻔﺮﺳﺖﻣﻬﻢﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖﻛﻪﺷﻌﻠﻪﻋﺸﻖﺭﺍﺩﺭﺩﻟﺖ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻧﻜﻨﻲ. ﺩﺧﺘﺮﻙﺍﮔﺮﺭﻓﺘﻪﭘﺲﺑﺎﺭﻓﺘﻨﺶﭘﻴﻐﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩﻛﻪﻟﻴﺎﻗﺖﻋﺸﻖﺗﻮﺭﻭﻧﺪﺍﺭﺩ.ﭼﻪ ﺑﻬﺘﺮﺑﮕﺬﺍﺭﺍﻭﺑﺮﻭﺩﺗﺎﺻﺎﺣﺐﻭﺍﻗﻌﻲ ﺍﻳﻦﺷﻮﺭﻭﻫﻴﺠﺎﻥﻓﺮﺻﺖﺟﻠﻮﻩﮔﺮﻱ ﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﺪ

تاریخ: شنبه 2 دی 1391برچسب:داستان عاشقانه,داستانک,داستان شعله عشق,داستان کوتاه,

ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﻱﻛﻪﺑﺴﺘﻨﻲﺑﺎﺷﻜﻼﺕﺑﻪ ﮔﺮﺍﻧﻲ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﺒﻮﺩ پسر ۱۰ ﺳﺎﻟﻪﺍﻱ ﻭﺍﺭﺩﻗﻬﻮﻩﻓﺮﻭﺷﻲ ﻫﺘﻠﻲﺷﺪﻭﭘﺸﺖ ﻣﻴﺰﻱﻧﺸﺴﺖ.ﺧﺪﻣﺘﻜﺎﺭﺑﺮﺍﻱ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺳﺮﺍﻏﺶ ﺭﻓﺖ. ﭘﺴﺮ ﭘﺮ ﺳﻴﺪ:ﺑﺴﺘﻨﻲ ﺑﺎﺷﻜﻼﺕ ﭼﻨﺪ ﺍﺳﺖ؟ ﺧﺪﻣﺘﻜﺎﺭ ﮔﻔﺖ :۵۰ ﺳﻨﺖ ﭘﺴﺮﻛﻮﭼﻚ ﺩﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻴﺒﺶ ﻛﺮﺩ، ﺗﻤﺎﻡ ﭘﻮﻝ ﺧﺮﺩﻫﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺷﻤﺮﺩ ﺑﻌﺪ ﭘﺮﺳﻴﺪ:ﺑﺴﺘﻨﻲﺧﺎﻟﻲﭼﻨﺪ ﺍﺳﺖ؟ ﺧﺪﻣﺘﻜﺎﺭ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻴﺰﻫﺎ ﭘﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻋﺪﻩﺍﻱ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻗﻬﻮﻩ ﻓﺮﻭﺷﻲ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺧﺎﻟﻲ ﺷﺪﻥ ﻣﻴﺰ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ،ﺑﺎﺑﻲﺣﻮﺻﻠﮕﻲﮔﻔﺖ: ۳۵ ﺳﻨﺖ ﭘﺴﺮ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺳﻜﻪﻫﺎﻳﺶ ﺭﺍﺷﻤﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺑﺮﺍﻱ ﻣﻦ ﻳﻚ ﺑﺴﺘﻨﻲ ﺑﻴﺎﻭﺭﻳﺪ. ﺧﺪﻣﺘﻜﺎﺭ ﻳﻚ ﺑﺴﺘﻨﻲ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺣﺴﺎﺏ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺭﻭﻱ ﻣﻴﺰ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﺭﻓﺖ ﭘﺴﺮ ﺑﺴﺘﻨﻲ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﻛﺮﺩ ﺻﻮﺭﺕ ﺣﺴﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﭘﻮﻟﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻭﻕ ﺩﺍﺭ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺧﺪﻣﺘﻜﺎﺭ ﺑﺮﺍﻱ ﺗﻤﻴﺰ ﻛﺮﺩﻥ ﻣﻴﺰ ﺭﻓﺖ،ﮔﺮﻳﻪﺍﺵ ﮔﺮﻓﺖ ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﺭﻭﻱ ﻣﻴﺰ ﺩﺭﻛﻨﺎﺭ ﺑﺸﻘﺎﺏ ﺧﺎﻟﻲ ۱۵ ﺳﻨﺖ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻭ ﺍﻧﻌﺎﻡ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻳﻌﻨﻲ ﺍﻭ ﺑﺎ ﭘﻮﻝﻫﺎﻳﺶ ﻣﻲﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﺴﺘﻨﻲ ﺑﺎ ﺷﻜﻼﺕ ﺑﺨﻮﺭﺩ ﺍﻣّﺎ ﭼﻮﻥ ﭘﻮﻟﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻧﻌﺎﻡ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﺑﺎﻗﻲ ﻧﻤﻲﻣﺎﻧﺪ،ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺴﺘﻨﻲ ﺧﺎﻟﻲ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩ

تاریخ: شنبه 2 دی 1391برچسب:داستان پسرک وخدمتکار,داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,

ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﯼ؟ ﮔﻔﺘﻢ ﭼﺮﺍ ﺑﮕﻢ ﺩﻩ ﯾﺎ ﺑﯿﺴﺖ ﺗﺎ...ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩﻡ ﻓﻘﻂ ﭼﻨﺪ ﺗﺎﯾﯽ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻭﺩﺭﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺳﺮﺵ ﺭﺍﺗﮑﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ ﮔﻔﺖ:ﺗﻮ ﺁﺩﻡ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﻫﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﯼ ﻭﻟﯽ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﯽ ﺧﻮﺏ ﻓﮑﺮ ﮐﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﭼﯿﺰﻫﺎ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻧﻤﯽ ﺩﻭﻧﯽ ﺩﻭﺳﺖ ﻓﻘﻂ ﺍﻭﻥ ﮐﺴﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﻮﺑﻬﺶ ﺳﻼﻡ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺳﺘﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﻭ ﻧﺎﺍﻣﯿﺪﯼ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ ﺩﺭﺳﺖ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﺩﯾﮕﺮﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﻧﺎﻣﯽ ﺳﻌﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻥ ﺁﻥ ﺑﮑﺸﻨﺪ ﺩﻭﺳﺖ ﺣﻘﯿﻘﯽ ﮐﺴﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﺗﻮ ﺭﻭ ﺭﻫﺎ ﮐﻨﻪ ﺻﺪﺍﺋﯿﻪ ﮐﻪ ﻧﺎﻡ ﺗﻮ ﺭﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﮕﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻩ ﺣﺘﯽ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﯽ ﺳﭙﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﯾﮏ ﻗﻠﺐ ﺍﺳﺖ ﯾﮏ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻣﺤﮑﻢ ﻭ ﻗﻮﯼ ﺩﺭ ﮊﺭﻓﺎﯼ ﻗﻠﺐ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻋﻤﯿﻖ ﺗﺮﯾﻦ ﻋﺸﻖ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ! ﭘﺲ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﺧﻮﺏ ﻓﮑﺮ ﮐﻦ ﺯﯾﺮﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﻢ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﻡ ﯾﮑﺒﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﺪﻩ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﯼ؟ ﺳﭙﺲ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ ﻭﻣﺮﺍ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ ﺩﺭﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﮔﻔﺘﻢ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺵ ﺷﺎﻧﺲ ﺑﺎﺷﻢ...ﻓﻘﻂ ﯾﮑﯽ ﻭ ﺁﻥ ﺗﻮﯾﯽ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﮐﺴﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺳﭙﺎﺭﺩ ﺩﺭ ﺗﻨﻬﺎﺋﯿﺖ ﺗﻮﺭﺍﻫﻤﺮﺍﻫﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭﺩﺭﻏﻤﻬﺎ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﻟﮕﺮﻡ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩﯼ ﺭﺍﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻟﺶ ﻫﺴﺘﯽ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﺪ ﻭﻗﺘﯽ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﺩﺍﺭﯼ ﺁﻥ ﺭﺍﺣﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺍﺣﺘﯿﺎﺝ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﺍﺭﯼ ﺑﻪ ﺗﻮﮔﻮﺵ ﻣﯽ ﺳﭙﺎﺭﺩ ﻭﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻋﺸﻘﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺗﻮﺻﯿﻒ ﮐﺮﺩ ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ ﺗﺼﻮﺭﺍﺳﺖ ﭼﻘﺪﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ ﺩﺭﺳﺖ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺩﺭﯾﺎﻓﺖ ﭼﯿﺰﯼ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻧﺪﺍﺭﯼ...

تاریخ: شنبه 2 دی 1391برچسب:داستانک,داستانک عاشقانه,داستان کوتاه,داستان آمورنده,

ﻣﺮﺩ ﻓﻘﻴﺮﻱ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺁﻩ ﺩﺭ ﺑﺴﺎﻁ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺩﺭﻱ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺯﺩ ﻛﺎﺭ ﻭ ﺑﺎﺭﺵ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﻧﻤﻲ ﺷﺪ.ﺷﺒﻲ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺍﺯ ﻏﺼﻪ ﺧﻮﺍﺑﺶ ﻧﺒﺮﺩ.ﻧﺸﺴﺖ ﻓﻜﺮ ﻛﺮﺩ ﭼﻪ ﻛﻨﺪ,ﭼﻪ ﻧﻜﻨﺪ ﻭ ﺁﺧﺮ ﺳﺮ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﻭﺩ ﻓﻠﻚ ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻋﻠﺖ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﭙﺮﺳﺪ. ﺧﺮﺕ ﻭ ﭘﺮﺕ ﻣﺨﺘﺼﺮﻱ ﺑﺮﺍﻱ ﺳﻔﺮﺵ ﺟﻮﺭ ﻛﺮﺩ؛ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺭﻓﺖ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﮔﺮﮔﻲ ﺭﺳﻴﺪ.ﮔﺮﮒ ﺟﻠﻮﺵ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺍﻱ ﺁﺩﻣﻲ ﺯﺍﺩ ﺩﻭﭘﺎ!ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺮ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﻛﺠﺎ ﻣﻲ ﺭﻭﻱ؟ ﻣﺮﺩ ﮔﻔﺖ ﻣﻲ ﺭﻭﻡ ﻓﻠﻚ ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﻢ. ﺳﺮ ﺍﺯ ﻛﺎﺭﺵ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻭﺭﻡ ﻭ ﻋﻠﺖ ﺑﺪﺑﺨﺘﻴﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﭙﺮﺳﻢ. ﮔﺮﮒ ﮔﻔﺖ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺍﮔﺮ ﭘﻴﺪﺍﺵ ﻛﺮﺩﻱ ﺍﻭﻝ ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﻣﻦ ﺳﻼﻡ ﺑﺮﺳﺎﻥ؛ ﺑﻌﺪ ﺑﮕﻮ ﮔﺮﮒ ﮔﻔﺖ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺳﺮﻡ ﺩﺭﺩ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ[[[[[بقیه داستان در ادامه مطلب]]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: شنبه 2 دی 1391برچسب:داستان آموزنده,داستانک,داستان کوتاه,داستان عاشقانه,

ﺗﻮﯼﻳﻪ ﭘﺎﺭﮎ ﺩﺭ ﺳﻴﺪﻧﯽ ﺍﺳﺘﺮﺍﻟﻴﺎ ﺩﻭ ﻣﺠﺴﻤﻪﺑﻮﺩﻧﺪﻳﮏﺯﻥﻭﻳﮏﻣﺮﺩ. ﺍﻳﻦﺩﻭﻣﺠﺴﻤﻪﺳﺎﻟﻬﺎﯼﺳﺎﻝ ﺩﻗﻴﻘﺎﺭﻭ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮐﻤﯽﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩﺑﻮﺩﻧﺪﻭﺗﻮﯼ ﭼﺸﻤﺎﯼ ﻫﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻴﺰﺩﻧﺪ.ﻳﻪﺭﻭﺯﺻﺒﺢﺧﻴﻠﯽﺯﻭﺩﻳﻪ ﻓﺮﺷﺘﻪﺍﻭﻣﺪﭘﺸﺖﺳﺮﺩﻭﺗﺎ ﻣﺠﺴﻤﻪﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻭﮔﻔﺖ:ﺍﺯﺁﻥ ﺟﻬﺖﮐﻪﺷﻤﺎﻣﺠﺴﻤﻪﻫﺎﯼﺧﻮﺏ ﻭﻣﻔﻴﺪﯼﺑﻮﺩﻳﺪﻭﺑﻪﻣﺮﺩﻡﺷﺎﺩﯼ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩﺍﻳﺪ،ﻣﻦﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦﺁﺭﺯﻭﯼ ﺷﻤﺎﺭﺍﮐﻪﻫﻤﺎﻧﺎﺯﻧﺪﮔﯽﮐﺮﺩﻥﻭ ﺯﻧﺪﻩﺑﻮﺩﻥﻣﺎﻧﻨﺪﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﺳﺖﺑﺮﺍﯼ ﺷﻤﺎ ﺑﺮ ﺁﻭﺭﺩﻩﻣﻴﮑﻨﻢ.ﺷﻤﺎ۳۰ﺩﻗﻴﻘﻪ ﻓﺮﺻﺖﺩﺍﺭﻳﺪﺗﺎﻫﺮﮐﺎﺭﯼﮐﻪﻣﺎﻳﻞ ﻫﺴﺘﻴﺪﺍﻧﺠﺎﻡﺑﺪﻫﻴﺪ".ﻭﺑﺎﺗﻤﻮﻡ ﺷﺪﻥﺟﻤﻠﻪﺍﺵﺩﻭﺗﺎﻣﺠﺴﻤﻪﺭﻭ ﺗﺒﺪﻳﻞﺑﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﮐﺮﺩ ﻳﮏ ﺯﻥ ﻭ ﻳﮏ ﻣﺮﺩ. ﺩﻭﻣﺠﺴﻤﻪﺑﻪﻫﻢﻟﺒﺨﻨﺪﯼﺯﺩﻧﺪﻭ ﺑﻪﺳﻤﺖﺩﺭﺧﺘﺎﻧﯽ ﻭﺑﻮﺗﻪﻫﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺩﺭﻧﺰﺩﻳﮑﯽﺍﻭﻧﺎﺑﻮﺩﺩﻭﻳﺪﻧﺪﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽﮐﻪﺗﻌﺪﺍﺩﯼﮐﺒﻮﺗﺮﭘﺸﺖﺍﻭﻥ ﺩﺭﺧﺘﻬﺎﺑﻮﺩﻧﺪﭘﺸﺖﺑﻮﺗﻪﻫﺎﺭﻓﺘﻨﺪ. ﻓﺮﺷﺘﻪﻫﺮﮔﺎﻩﺻﺪﺍﯼﺧﻨﺪﻩﻫﺎﯼ ﺍﻭﻥ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﻫﺎ ﺭﻭ ﻣﻴﺸﻨﻴﺪ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺍﺯﺭﻭﯼﺭﺿﺎﻳﺖ ﻣﯿﺰﺩ.ﺑﻮﺗﻪﻫﺎ ﺁﺭﻭﻡ ﺣﺮﮐﺖﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪﻭﺧﻢﻭﺭﺍﺳﺖ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪﻭﺻﺪﺍﯼﺷﮑﺴﺘﻪﺷﺪﻥ ﺷﺎﺧﻪﻫﺎﯼﮐﻮﭼﻴﮏﺑﻪﮔﻮﺵ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ.ﺑﻌﺪ ﺍﺯ۱۵ﺩﻗﻴﻘﻪ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﻫﺎﺍﺯﭘﺸﺖﺑﻮﺗﻪﻫﺎﺑﻴﺮﻭﻥﺍﻭﻣﺪﻧﺪ ﺩﺭﺣﺎﻟﻴﮑﻪﻧﮕﺎﻩﻫﺎﺷﻮﻥﻧﺸﻮﻥ ﻣﻴﺪﺍﺩﮐﺎﻣﻼﺭﺍﺿﯽﺷﺪﻥﻭﺑﻪﻣﺮﺍﺩ ﺩﻟﺸﻮﻥ ﺭﺳﻴﺪﻥ. ﻓﺮﺷﺘﻪﮐﻪﮔﻴﺞﺷﺪﻩﺑﻮﺩﺑﻪ ﺳﺎﻋﺘﺶﻳﻪﻧﮕﺎﻫﯽﮐﺮﺩﻭﺍﺯ ﻣﺠﺴﻤﻪﻫﺎﭘﺮﺳﻴﺪ:ﺷﻤﺎﻫﻨﻮﺯ۱۵ ﺩﻗﻴﻘﻪﺍﺯﻭﻗﺘﺘﻮﻥﺑﺎﻗﯽﻣﻮﻧﺪﻩ، ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﻳﺪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻫﻴﺪ؟" ﻣﺠﺴﻤﻪﻣﺮﺩﺑﺎﻧﮕﺎﻩﺷﻴﻄﻨﺖ ﺁﻣﻴﺰﯼﺑﻪﻣﺠﺴﻤﻪﺯﻥﻧﮕﺎﻩﮐﺮﺩﻭ ﮔﻔﺖ:ﻣﻴﺨﻮﺍﯼﻳﻪﺑﺎﺭﺩﻳﮕﻪﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﻭﺍﻧﺠﺎﻡﺑﺪﻳﻢ؟"ﻣﺠﺴﻤﻪﺯﻥﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼﺟﻮﺍﺏﺩﺍﺩ:ﺑﺎﺷﻪ.ﻭﻟﯽﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﺗﻮﮐﺒﻮﺗﺮﺭﻭﻧﮕﻪﺩﺍﺭﻭﻣﻦ ﻣﻴﺮﻳﻨﻢ ﺭﻭﯼ ﺳﺮﺵ

تاریخ: شنبه 2 دی 1391برچسب:داستان آموزنده,داستانک,داستان کوتاه,داستان عاشقانه,

ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺁﻣﺪﻩ،ﭼﻄﻮﺭ ﻭﺍﺭﺩ ﺑﺪﻥ ﻣﻦ ﺷﺪﻩ.ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻮﺩﻩ- ﻣﺜﻞ ﺧﻮﺍﺏ ﺯﻣﺴﺘﺎﻧﯽ ﻭﻟﯽ ﺣﺎﻻ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﺪﻩ.ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﺻﻼ ﺣﺎﻻ ﺟﺮﺃﺕ ﺧﻮﺩﻧﻤﺎﻳﯽ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻩ.ﻫﺮ ﮐﺎﺭﯼ ﺩﻟﺶ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.ﻫﺮ ﺟﺎ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ.ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ.ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﺣﺴﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ-ﻣﺜﻞ ﺷﻬﻮﺕ.ﺩﻓﻌﻪ ﺍﻭﻝ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻬﺶ ﺷﺪﻡ ﻣﺜﻞ ﻳﻪ ﺳﻴﺎﻫﯽ،ﻣﺜﻞ ﻳﻪ ﺷﺒﺢ ﺍﺯ ﺟﻠﻮﯼ ﭼﺸﻤﻬﺎﻳﻢ ﺭﺩ ﺷﺪ. ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺣﺮﮐﺘﺶ ﺭﺍ ﺯﻳﺮ ﭘﻮﺳﺘﻢ ﺣﺲ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻣﺜﻞ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﭘﻮﺳﺖ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﺭﺍ ﺳﻮﺭﺍﺥ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺩﺵ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﭘﻮﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﺑﮑﻨﻨﺪ.ﻣﺜﻞ ﻧﻔﺲ ﻗﺼﺎﺏ ﮐﻪ ﺯﻳﺮ ﭘﻮﺳﺘﺶ ﻣﯽ ﺩﻭﺩ ﻭ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻳﺶ ﻧﻔﻮﺫ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؛ﺍﻳﻦ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﭘﻮﺳﺖ ﻣﻦ ﺭﺍ ﺑﮑﻨﺪ[[[[[بقیه یادداشت در ادامه مطلب]]]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: شنبه 2 دی 1391برچسب:داستان ادبی,داستانک عاشقانه,داستانک,داستان آموزنده,

ﺧﻮﺍﺑﻴﺪﻩﺑﻮﺩﻡ ﺩﺭﺧﻮﺍﺏﻛﺘﺎﺏ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﻡﺭﺍﺑﺎﺯﻛﺮﺩﻡﻭﺭﻭﺯﻫﺎﻱ ﺳﭙﺮﻱﺷﺪﻩ ﻋﻤﺮﻡﺭﺍﺑﺮﮒﺑﻪ ﺑﺮﮒﻣﺮﻭﺭﻛﺮﺩﻡ.ﺑﻪ ﻫﺮﺭﻭﺯﻱﻛﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲﻛﺮﺩﻡ،ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭﺵﺩﻭ ﺟﻔﺖﺟﺎﻱ ﭘﺎﺑﻮﺩ.ﻳﻜﻲ ﻣﺎﻝ ﻣﻦﻭﻳﻜﻲﻣﺎﻝﺧﺪﺍ.ﺟﻠﻮﺗﺮ ﻣﻲﺭﻓﺘﻢ ﻭﺭﻭﺯﻫﺎﻱﺳﭙﺮﻱ ﺷﺪﻩﺍﻡ ﺭﺍﻣﻲ ﺩﻳﺪﻡ.ﺧﺎﻃﺮﺍﺕﺧﻮﺏ،ﺧﺎﻃﺮﺍﺕﺑﺪ، ﺯﻳﺒﺎﻳﻴﻬﺎ،ﻟﺒﺨﻨﺪﻫﺎ،ﺷﻴﺮﻳﻨﻴﻬﺎ،ﻣﺼﻴﺒﺖ ﻫﺎ،...ﻫﻤﻪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﻣﻲ ﺩﻳﺪﻡ. ﺍﻣﺎﺩﻳﺪﻡ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭﺑﻌﻀﻲ ﺑﺮﮔﻬﺎ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﺟﻔﺖﺟﺎﻱﭘﺎﺍﺳﺖ.ﻧﮕﺎﻩﻛﺮﺩﻡ، ﻫﻤﻪ ﺳﺨﺖﺗﺮﻳﻦﺭﻭﺯﻫﺎﻱﺯﻧﺪﮔﻲﺍﻡﺑﻮﺩﻧﺪ. ﺭﻭﺯﻫﺎﻳﻲﻫﻤﺮﺍﻩﺑﺎﺗﻠﺨﻲﻫﺎ،ﺗﺮﺱ ﻫﺎ،ﺩﺭﺩﻫﺎ،ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﻲﻫﺎ.ﺑﺎﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻲ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﮔﻔﺘﻢ» :ﺭﻭﺯ ﺍﻭﻝ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻗﻮﻝ ﺩﺍﺩﻱﻛﻪﻫﻴﭻﮔﺎﻩﻣﺮﺍﺗﻨﻬﺎﻧﻤﻲ ﮔﺬﺍﺭﻱ.ﻫﻴﭻﻭﻗﺖﻣﺮﺍﺑﻪﺣﺎﻝﺧﻮﺩ ﺭﻫﺎﻧﻤﻲﻛﻨﻲﻭﻣﻦﺑﺎﺍﻳﻦﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻢﻛﻪﺯﻧﺪﮔﻲﻛﻨﻢ.ﭼﮕﻮﻧﻪ، ﭼﮕﻮﻧﻪﺩﺭﺍﻳﻦﺳﺨﺖﺗﺮﻳﻦﺭﻭﺯﻫﺎﻱ ﺯﻧﺪﮔﻲﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻲﻣﺮﺍﺑﺎﺭﻧﺞﻫﺎ، ﻣﺼﻴﺒﺖﻫﺎﻭﺩﺭﺩﻣﻨﺪﻱﻫﺎﺗﻨﻬﺎﺭﻫﺎ ﻛﻨﻲ ؟ ﭼﮕﻮﻧﻪ ؟« ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎﻧﻪﻣﺮﺍﻧﮕﺎﻩﻛﺮﺩ. ﻟﺒﺨﻨﺪﻱﺯﺩﻭ ﮔﻔﺖ» :ﻓﺮﺯﻧﺪﻡ!ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻗﻮﻝ ﺩﺍﺩﻡ ﻛﻪﻫﻤﺮﺍﻫﺖﺧﻮﺍﻫﻢﺑﻮﺩ.ﺩﺭﺷﺐﻭ ﺭﻭﺯ،ﺩﺭﺗﻠﺨﻲﻭﺷﺎﺩﻱ،ﺩﺭﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻱ ﻭ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻲ. ﻣﻦ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺧﻮﺩ ﻭﻓﺎ ﻛﺮﺩﻡ ،ﻫﺮﮔﺰ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻢ،ﻫﺮﮔﺰﺗﻮﺭﺍﺭﻫﺎ ﻧﻜﺮﺩﻡ ،ﺣﺘﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﻟﺤﻈﻪﺍﻱ،ﺁﻥﺟﺎﻱﭘﺎﻛﻪﺩﺭﺁﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎﻱﺳﺨﺖﻣﻲﺑﻴﻨﻲ،ﺟﺎﻱﭘﺎﻱ ﻣﻦﺍﺳﺖ،ﻭﻗﺘﻲﻛﻪﺗﻮﺭﺍﺑﻪﺩﻭﺵ ﻛﺸﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ«!!! ﺍﺯ ﻳﻚ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻋﺎﻣﻴﺎﻧﻪ ﺑﺮﺯﻳﻠﻲ

تاریخ: شنبه 2 دی 1391برچسب:داستان آموزنده,داستانک ادبی,داستانک,داستان کوتاه,داستان کوتاه عاشقانه,

ﺻﺒﺢﻫﺎﻣﺴﯿﺮ ﺛﺎﺑﺘﯽﺩﺍﺭﻡ ﻭﺍﮔﺮ ﻋﺠﻠﻪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪﺑﺎﺷﻢﺁﻧﻘﺪﺭﺩﺭﺍﯾﺴﺘﮕﺎﻩﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﯽﻣﺎﻧﻢﺗﺎﺗﺎﮐﺴﯽﻣﻮﺭﺩﻋﻼﻗﻪﺍﻡ ﺑﺮﺳﺪ.ﺩﺭﻭﺍﻗﻊﺭﺍﻧﻨﺪﻩﺍﯾﻦﺗﺎﮐﺴﯽﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖﺩﺍﺭﻡ.ﺭﺍﻧﻨﺪﻩﭘﯿﺮﻭﺩﺭﺷﺖ ﻫﯿﮑﻠﯽﺑﺎﺩﺳﺖﻫﺎﯼﻗﻮﯼﻭﺁﻓﺘﺎﺏ ﺳﻮﺧﺘﻪﻭﭼﺸﻢﻫﺎﯼﻣﺸﮑﯽﺭﻧﮓ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺳﺮ ﺷﯿﺸﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦﺭﺍ ﺑﺎﺯﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﺩﻭ ﺑﺎﺁﻧﮑﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﺳﺎﻝﺍﺳﺖﺑﯿﺸﺘﺮﺻﺒﺢﻫﺎﺳﻮﺍﺭ ﻣﺎﺷﯿﻨﺶﻣﯽﺷﻮﻡﻓﻘﻂﺳﻪﭼﻬﺎﺭﺑﺎﺭ ﺻﺪﺍﯼﺑﻢﻭﺧﺶﺩﺍﺭﺵﺭﺍﺷﻨﯿﺪﻩﺍﻡ. ﻣﺎﺷﯿﻨﺶﻧﻪﺿﺒﻂﺩﺍﺭﺩ،ﻧﻪﺭﺍﺩﯾﻮﻭ ﺷﺎﯾﺪﻫﻤﯿﻦﺳﮑﻮﺕ،ﺣﻀﻮﺭﺵﺭﺍﺍﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﻟﺬﺕ ﺑﺨﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﻣﺎﻫﺮﺭﻭﺯﺍﺯﻣﺴﯿﺮﺛﺎﺑﺘﯽﻣﯽﺭﻭﯾﻢ، ﻓﻘﻂﭼﻬﺎﺭﺷﻨﺒﻪﻫﺎﯼﺁﺧﺮﻫﺮﻣﺎﻩ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩﻣﺴﯿﺮﻫﻤﯿﺸﮕﯽﻣﺎﻥﺭﺍﻋﻮﺽ ﻣﯽﮐﻨﺪ.[[[بقیه در ادامه مطلب]]]

ادامه مطلب...

تاریخ: شنبه 2 دی 1391برچسب:داستان آموزنده,داستانک,داستان کوتاه,داستان عاشقانه,